Η κυβέρνηση παρουσιάζεται να διαπραγματεύεται σκληρά με την τρόικα για τους ρυθμούς και το εύρος υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων που προτείνει η έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Πού στοχεύουν αυτές οι μεταρρυθμίσεις; Σύμφωνα με τον υπουργό Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη, που για λογαριασμό της κυβέρνησης παρήγγειλε τη συγκεκριμένη έκθεση, η χρησιμότητά της έγκειται στο εξής:

«Οι αγκυλώσεις στην οικονομία καθιστούν συνολικά τη χώρα εχθρική προς την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, ώστε στο τέλος όλες οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές να ζημιώνονται. Θίγεται ο ανταγωνισμός, πλήττεται η ανταγωνιστικότητα, ζημιώνεται η κοινωνία στο σύνολό της. Αυτό επιχειρούμε να το αλλάξουμε οριστικά (...) Είμαστε αποφασισμένοι να υιοθετήσουμε τη συντριπτική πλειονότητα των προτάσεων (...) Η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση ενισχύει την ανταγωνιστικότητα, δίνει ευκαιρίες στις επιχειρήσεις (...)».

Τα περισσότερα από τα 329 μέτρα που προτείνει ο ΟΟΣΑ δεν έχουν άμεσο «δημοσιονομικό αποτέλεσμα», ούτε περιλαμβάνονται στο μνημόνιο με την τρόικα. Συγκαταλέγονται στις λεγόμενες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι τα αντιλαϊκά μέτρα δεν είναι επιταγή του μνημονίου, όπως τα παρουσιάζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι «αντιμνημονιακοί», αλλά στρατηγικές επιλογές για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Η τρόικα υιοθετεί την εφαρμογή των μέτρων που προτείνει ο ΟΟΣΑ ως προαπαιτούμενο για να εκταμιεύσει την επόμενη δόση των δανείων. Ο ΟΟΣΑ όμως δεν είναι «καινούργιο φρούτο» στην Ελλάδα. Οι εκθέσεις του για το Ασφαλιστικό, την απελευθέρωση τομέων της οικονομίας, για τους μισθούς και τα εργασιακά, απασχόλησαν και πριν από την κρίση τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Οι κατευθύνσεις που έδινε όλα τα προηγούμενα χρόνια ο Οργανισμός αποτέλεσαν τις «ράγες» για σαρωτικές αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Η πλειοψηφία των αλλαγών που προτείνει ο ΟΟΣΑ δε θίγουν μόνο την εργατική τάξη, αλλά και μικρές - μεσαίες επιχειρήσεις σε ορισμένους κλάδους. Από εκεί προέρχεται ένα μεγάλο μέρος των αντιδράσεων, τις οποίες παίρνει υπόψη της η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση με την τρόικα, προσπαθώντας να τις διαχειριστεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχεται ότι μια διαχείριση εκτός μνημονίων θα αμβλύνει τα λαϊκά προβλήματα και ταυτόχρονα θα τονώσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, κοροϊδεύει το λαό. Ο ίδιος δεν αρνείται την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων στην οικονομία, οι οποίες όμως - στο δοσμένο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της συμμετοχής της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς - δεν μπορεί παρά να είναι λίγο - πολύ σαν αυτές που προτείνει ο ΟΟΣΑ.

Η καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα είναι εχθρική για το λαό, με όποιο περιτύλιγμα κι αν προσπαθούν να την πλασάρουν. Προϋποθέτει ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και εκτοπισμό των μικρών επαγγελματιών και παραγωγών. Από αυτήν τη σκοπιά πρέπει να αντιπαλέψει τα μέτρα ο λαός, απορρίπτοντας κάθε μείγμα πολιτικής που οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα από άλλο δρόμο.