Καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε αυτή τη μειοψηφία, που με τη στάση της στρέφεται ευθέως κατά της δημοκρατικής νομιμότητας. Τέτοιες ενέργειες, όχι μόνο δεν έχουν σχέση με τις αρχές της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αλλά αποτελούν και κατασυκοφάντηση των αγώνων του μαζικού λαϊκού κινήματος, εν ονόματι του οποίου δήθεν εκδηλώνονται. Ο ελληνικός λαός γνωρίζει να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας μας και η κυβέρνηση περιφρουρεί και εγγυάται την ασφαλή πορεία της προς το μέλλον, ιδιαιτέρως αυτή τη δύσκολη περίοδο».

Αυτά έλεγε η κυβέρνηση Σημίτη, στις 19 Νοέμβρη 1999. Τη μέρα, δηλαδή, που ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ ήρθε στη χώρα μας. Οταν η κυβέρνηση είχε επιβάλει στην Αθήνα κατάσταση πολιορκίας. Οταν οι δυνάμεις καταστολής χτύπησαν τη μεγάλη διαδήλωση, κλπ., κλπ. Διαβάστε τώρα και το επόμενο σχόλιο και θα καταλάβετε, γιατί θυμηθήκαμε τα προηγούμενα...

«... Απέναντι σ' αυτά τα συμπτώματα της παγκοσμιοποίησης, της ανισότητας και της αδικίας, του πλούτου για τους λίγους και τους ισχυρούς και τη φτώχεια και την αδικία για τα δισεκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο, συνεχίστηκε και στη Γένοβα η δυναμική πορεία των λαϊκών αντιδράσεων που ξεκίνησε από το Σηάτλ, το Πόρτο Αλέγρε και το Γκέτεμποργκ.

Οι πολίτες αυτοί ασκούν το κατοχυρωμένο δικαίωμα της διαμαρτυρίας για θέματα σύγχρονης πολιτικής και δημοκρατικής τάξης. Ασκούν το δικαίωμα έκφρασης, της διαφωνίας και της διαφορετικής, της άλλης άποψης. Συγχρόνως, υπερασπίζονται τη δημοκρατία που είναι και η μοναδική άμυνα των λαών ενάντια στις μέχρι και ολοκληρωτικής μορφής συμπεριφορές και στάσεις της κρατικής εξουσίας σε διάφορες χώρες, οι οποίες επιχειρούν με αυτό τον τρόπο να πνίξουν το νέο κίνημα αμφισβήτησης και αντίδρασης. Βαρύτατη ευθύνη των κρατικών ηγεσιών που - όπως στη Γένοβα - αντιπαράθεσε καταστάσεις πολιορκίας και στρατιωτικού νόμου αντιγράφοντας συμπεριφορές ολοκληρωτικών καθεστώτων στο όνομα της επιβολής της τάξης και της υποταγής, αλλά και της εξόντωσης ανθρώπινων υπάρξεων, Ευρωπαίων πολιτών».

Η δήλωση ανήκει στον υπουργό Αμυνας, Ακη Τσοχατζόπουλο και αφορά, βέβαια, τα γεγονότα της Γένοβας. Να μιλήσουμε για υποκρισία και, μάλιστα, απύθμενη; Μάλλον κι αυτό λίγο είναι...

«Η τακτική Μπερλουσκόνι προσφέρει - γράφει στα χτεσινά "Νέα" ο Βασίλης Κρεμμυδάς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών - στην ηγεσία της παγκοσμιοποίησης μια αρχή κοινωνικής νομιμοποίησης, ονομάτισε τους διαδηλωτές εχθρό και τον χτύπησε. Η παγκοσμιοποίηση έχει τώρα αντίπαλο, δεν είναι ανεξέλεγκτη ούτε απολύτως ελεύθερη. Εχει αντίπαλο για να "διαπραγματευτεί", να δώσει κάτι, ώστε τα υπόλοιπα να φαίνονται νομιμοποιημένα, οιονεί εγκεκριμένα από το παγκόσμιο "κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης".

Η Γένοβα, όλες οι Γένοβες, εκεί όπου είμαστε οι περισσότεροι, δεν είναι πεδίο ταξικής σύγκρουσης, είναι πεδίο οχληρής διαμαρτυρίας - δεν πονάει πολύ. Η ταξική σύγκρουση αναπτύσσεται στις εθνικές κοινωνίες, όταν αυτές τη χρειάζονται. Η παγκόσμια αγορά δε φτιάχνει παγκόσμια κοινωνία - ούτε, επομένως, "παγκόσμια" ταξική σύγκρουση. Η παγκοσμιοποίηση χρειάζεται να εμφανίσει κάθε Γένοβα ως την αρχή και το τέλος της - και ταξικής - σύγκρουσης, μολονότι γνωρίζει ότι κάθε Γένοβα δεν κάνει άλλο από το να εγείρει συνειδήσεις σε επίπεδο εθνικών κοινωνιών, κάτι που δεν είναι λίγο, είναι όμως "αυριανό"».

Δε λέμε ότι το γεγονός είναι πρωτοφανές. Αλλωστε, πολλά και διάφορα έχουν γίνει στη Βουλή και θα γίνουν και στο μέλλον, ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες. Ορισμένα, όμως, είναι περισσότερο κι από περίεργα. Ενα τέτοιο έγινε τις προάλλες. Συγκεκριμένα, ο κ. Αλευράς, υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ, φέρνει προς ψήφιση διάταξη, σύμφωνα με την οποία δίνεται το δικαίωμα στους διευθυντές των πολιτικών γραφείων του υπουργού και του υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ να εγκρίνουν δημόσια έργα!

Η διάταξη είναι ολοφάνερα σκανδαλώδης και βουλευτές όλων των κομμάτων αντιδρούν. Οπότε, ο υφυπουργός, προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ισχυρίζεται ότι η διάταξη δε θα ισχύσει για το μέλλον, αλλά ρυθμίζει μόνο μία περίπτωση έγκρισης δημόσιου έργου, που πραγματοποιήθηκε το 1993!

Δε νομίζουν στο ΠΕΧΩΔΕ ότι αυτά και μόνο τούς υποχρεώνουν να δώσουν αναλυτικές εξηγήσεις, για όλα τα παραπάνω;

Ετσι, όμως, γινόταν πάντα. Οι κάθε λογής «Καίσαρες» πρέπει να αμείβουν και να δίνουν θάρρος στους πραιτοριανούς τους. Αλλωστε, παχυλότατες δεν είναι και οι αμοιβές των στελεχών του περίφημου «ευρω-στρατού», που δημιουργήθηκε πριν από μερικούς μήνες; Και, μάλιστα, τα χρήματα προέρχονται από τη δική μας τσέπη. Από τους φόρους, δηλαδή...

ΑΥΤΗ τη δήλωση του Ρέππα περί μη ανάμειξης στην «ιταλική Δικαιοσύνη» δεν την καταλάβαμε. Πού την είδε την έννοια της «Δικαιοσύνης» στα όσα συνέβησαν εκεί; Μήπως παραπέμφθηκε κανένας αστυνομικός - πλην αυτού που δολοφόνησε τον άτυχο νέο - και δεν το αντιληφθήκαμε;

Προφανώς, όταν φοράς στολή, ορισμένα αδικήματα είναι ...λιγότερο αδικήματα. Αλλά τα ίδια δε συμβαίνουν κι εδώ; Οπότε, γιατί να απορούμε;

ΕΝΑΝ ακόμα ...εκσυγχρονιστικό θεσμό μάς «σέρβιρε» χτες ο Χριστοδουλάκης. «Εθνικό Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας», λέει, με τη συμμετοχή εργαζομένων και εργοδοτών!

Λογικό. Γιατί να ασχολούνται τώρα τα συνδικάτα με το Ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις, όταν μπορούν να ασχοληθούν με την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων!

Μήπως θα ζητήσουν τώρα και ...δωρεάν εργασία τα Σαββατοκύριακα για την ενίσχυση της ελληνικής ανταγωνιστικότητας; Αν είναι, να μας το πούνε να σηκώσουμε τα μανίκια και να ετοιμαστούμε.

ΔΕ ΛΕΜΕ, σωστό το συμπέρασμα όσων λένε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο ενισχύθηκε φέτος, αφού οι μεγάλες ΠΑΕ έκαναν εντυπωσιακές μεταγραφές. Μόνο που ...απέχει πολύ, από το να υπάρχουν καλοί παίκτες με το να υπάρχει και καλό πρωτάθλημα.

Και να είστε σίγουροι ότι όσα αρνητικά βλέπουμε στο ποδόσφαιρο στις μέρες μας δεν έχουν να κάνουν με την αξία των παικτών που αγωνίζονται. Με άλλα έχουν να κάνουν. Αυτά που γνωρίζουμε όλοι...

Πολύ περισσότερα στοιχεία που απέδειχναν την αναίτια και άγρια βιαιότητα των ιταλικών δυνάμεων καταστολής, αλλά και τον προβοκατόρικο ρόλο που έπαιξαν ορισμένες «αναρχικές» - ειδικές δυνάμεις, που υπήρχαν στα συντονιστικά γραφεία του Κοινωνικού Φόρουμ της Γένοβας. Τα γραφεία, στα οποία επέδραμαν οι ιταλικές αστυνομικές δυνάμεις, τα μεσάνυχτα του Σαββάτου προς Κυριακή κι όταν οι διαδηλώσεις είχαν τελειώσει, καταστρέφοντας ηλεκτρονικούς υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα, παίρνοντας χαρτιά και σημειώσεις, οτιδήποτε, τέλος πάντων, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως στοιχείο.

Ας γυρίσουμε, όμως, στο βίντεο, που τράβηξε ο Ντ. Φεράριο και το οποίο προβλήθηκε στους δημοσιογράφους, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου του Φόρουμ, λίγες ώρες μετά την επιδρομή της ιταλικής αστυνομίας στα συντονιστικά γραφεία της οργάνωσης. Το βίντεο δείχνει εικόνες από την Πιάτσα Κένεντι, το Σάββατο το μεσημέρι, κοντά σ' ένα βενζινάδικο (το βασικό σημείο των βίαιων επεισοδίων και των βανδαλισμών την ώρα της μεγάλης διαδήλωσης). Σε κάποια στιγμή, εμφανίζεται ένας μασκοφόρος άνδρας με μαύρα γυαλιά ηλίου (όπως οι «αναρχικοί» που προκάλεσαν τα επεισόδια), πηγαίνει κοντά στο βαν των καραμπινιέρων και συνομιλεί μαζί τους, σαν να είναι ένας απ' αυτούς. Στο ίδιο βίντεο, επίσης, εμφανίζεται ένα σκούτερ με δύο άγνωστους (στην Ιταλία απαγορεύεται να ανεβαίνουν δύο σε σκούτερ), που περνάει από το ίδιο σημείο. Ο οδηγός κάτι συνεννοείται με τους αστυνομικούς και μετά φεύγει...

Associated Press

Η διπλανή φωτογραφία δεν είναι από το βίντεο του Ντ. Φεράριο. Είναι, όμως, από τις πρόσφατες διαδηλώσεις της Γένοβας και, όπως ολοκάθαρα φαίνεται, δυο μαυροφορεμένοι από την κορυφή μέχρι τα νύχια καταστρέφουν τη βιτρίνα ενός καταστήματος. Ετσι, χωρίς κανέναν, εμφανή τουλάχιστον, λόγο. Είτε, όμως, είναι κακοποιοί, που έχουν σκοπό τη λεηλασία, εκμεταλλευόμενοι τις λαϊκές διαδηλώσεις. Είτε είναι «αναρχικοί», οπαδοί της τυφλής και αδιέξοδης βίας. Είτε είναι «αναρχικοί» - μέλη των ειδικών δυνάμεων των ιταλικών υπηρεσιών, είτε έχουν περισσότερες της μιας, από τις παραπάνω ιδιότητες, ένα είναι το αδιαμφισβήτητο και σίγουρο: Λειτουργούν αντικειμενικά - τουλάχιστον - ως προβοκάτορες. Δίνουν προσχήματα στις δυνάμεις καταστολής. Δίνουν επιχειρήματα συκοφάντησης των αγώνων των εργαζομένων και των λαών. Συκοφαντούν ακόμη και τις βίαιες μορφές πάλης, οι οποίες μπορεί - μέσα σε ειδικές συνθήκες και καταστάσεις - να είναι αναγκαίες και να χρησιμοποιηθούν από το μαζικό λαϊκό κίνημα.

«Εδώ οι "οκτώ" σκέφτονται να κάνουν την επόμενη σύνοδό τους στο Εβερεστ ή σε κάποια άλλη βουνοκορφή των Ιμαλαΐων», γράφαμε σε σχόλιο στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη». Και, βέβαια, όταν το γράφαμε, δεν είχε δημοσιοποιηθεί η απόφαση των «οκτώ», να πραγματοποιήσουν την επόμενη σύνοδό τους στα καναδικά Βραχώδη Ορη, σε μια μικρή πόλη, που λέγεται Κανανάσκις.

Και μπορεί να μην πετύχαμε την οροσειρά, αλλά η πρόβλεψή μας αποδείχτηκε σωστή...

Αλλιώς

τον κόσμο

είχε ποθήσει

και πάλης

σήκωσε παντιέρα

και πριν τα είκοσι

να κλείσει

από αστυνόμου

πήγε σφαίρα.

* * *

Εβλήθη

ίσια στο κεφάλι

κι έγειρε πάνω

σε μια πέτρα,

ο κόσμος είχ'

αρχίσει πάλη

κι οι αφέντες

είχαν πάρει «μέτρα»!

* * *

Τζουλιάνι

τ' όνομα του νέου,

αν τούτο έχει

σημασία,

στο δρόμο όλοι

του γενναίου,

σάρκα να πάρει

η θυσία!