ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δυναμώνει η απάντηση στην εργοδοτική τρομοκρατία

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεκάδες είναι τα καθημερινά περιστατικά από χώρους όπου εργαζόμενοι συσπειρώνονται στα ταξικά συνδικάτα και κάνουν βήματα στην οργάνωσή τους ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία. Τέτοια κατέγραψε και η χτεσινή μεγάλη απεργιακή μάχη.

Περήφανη απάντηση έδωσαν στην εργοδοσία οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση «Χειροποίητες Ζύμες» στο Κορωπί, όπου η διοίκηση προσπάθησε να τους στρέψει ενάντια στο κλαδικό τους σωματείο και την Επιτροπή Εργαζομένων στη Βιομηχανική Ζώνη Κορωπίου. Οι προσπάθειές της, όμως, έπεσαν στο κενό. Οι εργαζόμενοι όχι μόνο απέργησαν, αλλά και συμμετείχαν στη συγκέντρωση κάτω από το πανό του κλαδικού τους σωματείου, διεκδικώντας και την επαναπρόσληψη απολυμένου, την εφαρμογή της κλαδικής σύμβασης, την πληρωμή των υπερωριών. Αντίστοιχη μάχη δίνουν και οι εργαζόμενοι στην «Αλουμινόξ», όπου οι εργαζόμενοι, με τη συνδρομή του κλαδικού σωματείου τους και την Επιτροπή Εργαζομένων, απέτρεψαν προσπάθειες της εργοδοσίας να εφαρμόσει 4ήμερο με αλλαγή των συμβάσεων εργασίας. Κάτι που οι εργαζόμενοι όχι μόνο απέτρεψαν, αλλά δυνάμωσαν ως επιλογή και με την εγγραφή τους στο συνδικάτο.

Στην υποταγή από τον πλαϊνό δρόμο

«Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον ελληνικό λαό για ποιο λόγο τα σπασμένα πρέπει να τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι (...) Και κυρίως ποια ανωτέρα δύναμη μας αναγκάζει να διαλύσουμε το ασφαλιστικό μας σύστημα. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός θέλουν επιλογές που στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο, διαρρηγνύουν την κοινωνική συνοχή (...) Ο πρωθυπουργός πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά με την κοινωνία και το λαό απέναντι. `Η θα αναστείλει τα μέτρα και την πρόθεσή του να διαλύσει το Ασφαλιστικό ή θα φύγει νύχτα». Πρόκειται για απόσπασμα απ' τη δήλωση που έκανε, χτες, ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, συμμετέχοντας στην απεργιακή συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αυτών που επιχειρούν να βάλουν πλάτη στην κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τάχα τους κερδοσκόπους, να διορθώσει τα λάθη της, λες και δεν είναι συνειδητή επιλογή της η ικανοποίηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Γιατί όμως δεν εξηγεί ο ίδιος στο λαό τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης φορτώνονται στην πλάτη του και το Ασφαλιστικό διαλύεται; Ενδεχομένως, γιατί αν το πράξει θα είναι σαν να ομολογεί την πλήρη χρεοκοπία της πολιτικής πρότασης του κόμματός του. Γιατί αν το πράξει τότε δε θα μπορεί αυτή την πολιτική να την αποδίδει στη «θέληση» μιας κυβέρνησης, έξω απ' αυτό που υπηρετεί, τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Και κάτι ακόμα: Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τη μέρα μιας πανεργατικής απεργίας, απ' τον τόπο μιας απεργιακής συγκέντρωσης, ο Αλ. Τσίπρας «έπαιξε» για πολλοστή φορά το επιχείρημα της «κοινωνικής συνοχής». Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι «κοινωνική συνοχή» σε ένα σύστημα που εδράζεται στη στυγνή εκμετάλλευση των πολλών απ' τους λίγους δε σημαίνει τίποτα άλλο παρά υποταγή των πολλών στους λίγους για τη διαιώνιση της αρπαγής του προϊόντος του μόχθου τους. Σε περιόδους δε που η ταξική πάλη οξύνεται και πρέπει να οξυνθεί παραπέρα γιατί αλλιώς ο λαός δε θα δει φως στην άκρη του τούνελ, η διαρκής επίκληση της «κοινωνικής συνοχής» δεν προσφέρει και τις καλύτερες υπηρεσίες στο λαό. Αντίθετα, τον πάει κατευθείαν στο συμβιβασμό και στην υποταγή.

Μαινόμενος κατά των λαϊκών αγώνων

Αστραψαν και βρόντηξαν πάλι στο ΜΕΓΚΑ με το χιλιοειπωμένο παραμύθι ενάντια στις εργατικές κινητοποιήσεις που τάχα βλάπτουν τον τουρισμό. Ιδιαίτερα ο Μ. Καψής, μαινόμενος χτες, σαν έτοιμος από καιρό είχε έτοιμη και πρόταση για... ειδικό προσωπικό ασφαλείας που να εξυπηρετεί τα κρουαζιερόπλοια. Πρόταση που τη σέρβιρε, αφού έφτιαξε τους κατάλληλους συνειρμούς από το ΖΕΝΙΘ και το συνδύασε με τα πανό στην Ακρόπολη. Τι επαναλαμβάνει ο φανατικός δημοσιολόγος του συστήματος και της κυβέρνησης; Οτι οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις μειώνουν τον Τουρισμό. Τι κι αν όλα τα στοιχεία δείχνουν πως ο τουρισμός έχει πράγματι πτώση, γιατί η καπιταλιστική κρίση έχει κτυπήσει τους εργαζόμενους σ' όλη την Ευρώπη, όπως και στην Ελλάδα. Απόδειξη σε περιοχές της Ελλάδας που δε γίνονται κινητοποιήσεις έχουμε κανένα κύμα από τουρίστες; Εκεί δεν υπάρχει πτώση; Δε μας εξέπληξε, πάντως, ούτε η κουτοπόνηρη πρόταση ούτε το γεγονός πως οι συνομιλητές του τη βρήκαν πολύ λογική. Εδώ και καιρό βάζουν τα δυνατά τους να υποδείξουν τρόπους υποταγής του λαού στις διαθέσεις του κεφαλαίου. Καλή η προσπάθειά τους, αλλά δε θα περάσει.

Ο συσχετισμός μπορεί να αλλάξει

Αν κάτι αναδείχθηκε περίτρανα ως κυρίαρχο στοιχείο από τις φετινές φοιτητικές - σπουδαστικές εκλογές, είναι η ανάγκη για ριζικές αλλαγές στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα, η ανάγκη το κίνημα να γυρίσει σελίδα, να κλείσει την πόρτα στον εκφυλισμό, να κάνει ουσιαστικά βήματα στην οργάνωση και στον προσανατολισμό του, πράγμα που δεν μπορεί παρά να γίνει με την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, με την ισχυροποίηση του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών.

Πάνω από 120.000 φοιτητές και σπουδαστές ψήφισαν προχτές, για τους εκπροσώπους τους στα ΔΣ των συλλόγων και τους αντιπροσώπους για τα Πανσπουδαστικά Συνέδρια που... έχουν «στοιχειώσει» (το τελευταίο συνέδριο για την ΕΦΕΕ έγινε το 1995). Κι όμως, σήμερα, αύριο, μεθαύριο, η πλειοψηφία των συλλόγων δε θα λειτουργούν: Δε θα υπάρχουν εκλεγμένοι, αλλά θα υπάρχει μόνο η αποτύπωση - στα ΔΣ των συλλόγων και στα άλλα όργανα - του συσχετισμού για κάθε παράταξη. Τα ΔΣ, αύριο, όπως και χτες, δε θα λειτουργούν ως όργανα που έχουν ευθύνη για να οργανώσουν τον αγώνα, τις δραστηριότητες, τη ζωή του συλλόγου. Ο φοιτητής που πήγε μέχρι την κάλπη και ψήφισε για το σύλλογό του, δε νιώθει όλη την υπόλοιπη χρονιά ότι ανήκει στο σύλλογο, ότι ακούγεται η φωνή του σε αυτόν, ότι έχει δράση... Αυτά είναι χαρακτηριστικά φαινόμενα της κρίσης του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος, που δεν είναι καινούρια, αλλά που δίνεται η ευκαιρία με τις εκλογές να αναδειχθούν για άλλη μια φορά, ακριβώς για να αναδειχθεί και η ανάγκη ανασύνταξης του κινήματος.

Τα κρισιακά φαινόμενα αγγίζουν τα όρια του εκφυλισμού κάθε συλλογικής διαδικασίας, όπως φάνηκε και στις προχτεσινές εκλογές, με τραμπουκισμούς, με αυτοδύναμες εφορευτικές επιτροπές της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ να παραβιάζουν κάθε κανονισμό, με καταμετρήσεις που κάνουν ακόμα και 26 ώρες να... ξεκινήσουν(!) ή που κρατούν ακόμα και μέχρι σήμερα... Αυτά τα φαινόμενα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον υπάρχοντα συσχετισμό δύναμης. Θρέφονται χρόνια τώρα από τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ και είναι γνωστά στα κόμματά τους. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα υποθάλπουν, χαιρετίζοντας, παράλληλα, τις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ και σπεύδοντας να οικειοποιηθούν το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών ως επιβράβευση της πολιτικής τους.

Ομως, υπάρχει απάντηση, υπάρχει ελπίδα. Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, ως μια μεγάλη συσπείρωση που ξεκινάει στις σχολές, με τις Επιτροπές Αγώνα που ήδη έχουν δημιουργηθεί σε πάρα πολλές σχολές της χώρας, δίνει περιεχόμενο και προσανατολισμό στην ίδια την οργάνωση του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος. Κι όσο δυναμώνει αυτή η συσπείρωση, τόσο θα γίνονται ουσιαστικά βήματα στην αλλαγή του συσχετισμού δύναμης και τόσο θα παραμερίζονται τα φαινόμενα εκφυλισμού, καθώς οι σπουδαστές θα παίρνουν οι ίδιοι την υπόθεση ανασύνταξης του κινήματος στα χέρια τους, θα τη διαμορφώνουν με τη δράση και τους αγώνες τους. Αυτός ο δρόμος έχει ανοίξει, τα πρώτα λιθάρια στα θεμέλια έχουν μπει. Ακόμα πιο αποφασιστικά θα τον βαδίσουν οι νέοι της ΚΝΕ, όντας στην πρωτοπορία αυτού του δρόμου μαζί με τους χιλιάδες νέους και νέες που και προχτές έριξαν στην κάλπη τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια με το γαρίφαλο. Θα είναι ακόμα περισσότεροι αύριο, μέσα κι έξω από τις σχολές, στο δρόμο του αγώνα. Γιατί ο συσχετισμός και στο φοιτητικό κίνημα μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει.

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις για μεγάλα κέρδη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΗΣΥΧΑΣΑΜΕ! Ο πρωθυπουργός μας ήταν σαφέστατος και δήλωσε ότι «κατανοεί» τις κινητοποιήσεις και τις αντιδράσεις στην πολιτική που εφαρμόζει, πλην όμως ...έτσι πρέπει να γίνει.

Σε περίπτωση που δεν το έχει καταλάβει πάντως, όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι που απεργούν και κάνουν πορείες δεν έχουν ως αίτημα την ...κατανόηση! Δεν παλεύουν για να κερδίσουν τη συμπάθεια της κυβέρνησης.

Να ανατραπούν τα μέτρα και οι πολιτικές εξόντωσης των εργαζομένων και συνταξιούχων ζητάνε. Και μέχρι να γίνει αυτό «κατανοητό», θα συνεχίζουν...

Οσο για τις «απαραίτητες μεταρρυθμίσεις» που συνεχώς μας λέει ο Γ. Παπανδρέου, πρέπει να μπει στον κόπο να διευκρινίσει «για ποιον» είναι απαραίτητες.

Τον βεβαιώνουμε ότι εμείς μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς κατάργηση του 8ωρου, χωρίς μείωση μισθών, χωρίς να μας απολύουν όποτε θέλουν και χωρίς ανεργία. Το μεγάλο κεφάλαιο είναι που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτά...

ΤΙ ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ διαθέτει η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας! Πραγματικά, μας εντυπωσιάζει. Θα μπορούσε - λέει - να αυξηθούν πολύ τα δημοσιονομικά έσοδα από τη φορολόγηση επιπλέον εισοδημάτων των φυσικών προσώπων.

Και γι' αυτό, λέει, θα μπορούσε να γίνεται έλεγχος της κίνησης των τραπεζικών λογαριασμών. Ετσι θα κερδίζαμε 9 δισεκατομμύρια ευρώ...

Εμείς μια απορία έχουμε: Πόσα, άραγε, θα κερδίζαμε, αν γινόταν ακριβώς το ίδιο πράγμα, όχι όμως για τα φυσικά πρόσωπα, αλλά για τα νομικά πρόσωπα, δηλαδή τις μεγάλες εταιρείες;

Αλλά ξεχάσαμε, εκεί υπάρχει το επιχειρηματικό απόρρητο, οι υπεράκτιες εταιρείες και όλο το πλέγμα επίσημης φοροδιαφυγής, όχι 9, αλλά ...999 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Οταν πρόκειται για τέτοια θέματα, φαίνεται ότι η Εθνική Τράπεζα (όπως και κάθε τράπεζα) αποδεικνύεται ότι ...δε διαθέτει μεγάλη φαντασία.

Γρηγοριάδης Κώστας

«Επενδύσεις» πάνω στην ταφόπλακα των δικαιωμάτων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Να αρθούν όλα τα εμπόδια για την προσέλκυση των επενδύσεων «με ένα νόμο, με μία πράξη», αξιώνει στο χτεσινό πρωτοσέλιδό του σχόλιο το «Βήμα», με δεδομένο όπως γράφει πως «στον καιρό της κρίσης όλοι συμφωνούν ότι οι επενδύσεις είναι το αντίδοτο». Η αλήθεια είναι ότι η πρωινή του «συγκροτήματος» απλά εκλαϊκεύει αυτά που είπε την προηγούμενη μέρα ο Γ. Παπανδρέου σε ομιλία του σε συνέδριο για το κλίμα και την ενεργειακή ασφάλεια, όπου περιέγραψε με αρκετή σαφήνεια το «νέο αναπτυξιακό μοντέλο» που προωθεί η κυβέρνηση. Με δύο λόγια, το μοντέλο αυτό θα μπορούσε να συνοψιστεί ως εξής: «Πουλάμε ακόμα πιο φτηνά τον πλούτο της χώρας». Εκχωρούνται τα πάντα στα μονοπώλια στο όνομα της προσέλκυσης «επενδύσεων». Στην κυριολεξία δίνουν γην και ύδωρ. Και για του λόγου το αληθές ιδού τα λόγια του πρωθυπουργού: «Διαθέτουμε όλο τον πλούτο που χρειάζεται, ώστε να στρέψουμε τη χώρα μας σε αυτό το νέο μοντέλο. Οπως είπα, οι ανεξάντλητοι φυσικοί πόροι, ο ήλιος, το νερό, ο αέρας, η φυσική ομορφιά, που δύσκολα θα συναντήσει κανείς σε άλλη περιοχή του πλανήτη, η στρατηγική γεωγραφική μας θέση στη Μεσόγειο είναι τα σημαντικά συγκριτικά μας πλεονεκτήματα». Κυρίως όμως υπόσχονται πάμφθηνη εργατική δύναμη. Ο επενδυτικός παράδεισος δε σηκώνει δικαιώματα για τους εργαζόμενους: Συλλογικές συμβάσεις, κατώτατοι μισθοί, σταθερό ωράριο, ασφαλιστικές εισφορές, αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης είναι ορισμένα από τα «εμπόδια» που θέλει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της να σαρωθούν...

Μαυρίλα...

Κυκλοφορεί μια εφημερίδα που δίνεται τζάμπα και επιδίδεται στον «πρωταθλητισμό» του αντικομμουνισμού. «ΑTHENS VOICE» (Αθενς Βόις) τιτλοφορείται, στα αγγλικά ο τίτλος, έχει και αυτό τη σημασία του για τους «σύγχρονους» της αραχνιασμένης εμφυλιοπολεμικής προπαγάνδας. Είναι τόσο το μίσος της στο ΚΚΕ που τα γραφτά της συναγωνίζονται τη διαστροφή και την παράκρουση μαζί. Να τι γράφει για το ΚΚΕ στο φύλλο που κυκλοφόρησε χτες. «Βασανίζοντας κάθε έννοια και εκδοχή του ορθού λόγου... αναπολεί νοσταλγικά τους βασανισμούς, τις διώξεις, τα κρατητήρια...». Εδώ δεν πρόκειται απλά για ασέβεια σε όσα τράβηξαν πράγματι οι κομμουνιστές υπερασπιζόμενοι την ιδεολογία και την πολιτική τους, το λαϊκό κίνημα, από τους δωσίλογους και το αστικό κράτος το σφιχταγκαλιασμένο με τους ιμπεριαλιστές, Αγγλους και Αμερικάνους, συμμάχους της πλουτοκρατίας. Πρόκειται για συνειδητή προβολή μιας διεστραμμένης φαντασίας, που αδυνατεί πολιτικά να αντιπαρατεθεί στο ΚΚΕ. Και νομίζει πως έτσι θα μαγαρίσει με τις βρωμιές του τις πιο ηρωικές σελίδες της ιστορίας μας. 'Η μήπως θέλει και σήμερα παρόμοια πραγματικότητα για τους κομμουνιστές; Αποκαλεί τον Στάλιν «τον κορυφαίο εγκληματία όλων των εποχών». Εδώ ξεπέρασε τους ιμπεριαλιστές, τις κυβερνήσεις τους παντός χρώματος, που ως τώρα τον εξίσωναν με τον Χίτλερ. Οι νεοναζιστές, οι φασίστες έχουν αυτή την άποψη. Ανατριχιαστικό... Αποδίδει στο σοσιαλισμό «εκτελέσεις, μαζικές εκκαθαρίσεις, ψυχιατρεία, γκούλαγκ». Εδώ δεν πρωτοτυπεί. Αντιγράφει όλη την άθλια προπαγάνδα των αστικών επιτελείων που δίνουν τέτοια τροφή στους ομοίους του. Και γιατί όλ' αυτά μαζί με πολλά άλλα αποκρουστικά τα αποδίδει στο ΚΚΕ; Γιατί απεφάνθη πως το ΚΚΕ, «το τελειωτικό χτύπημα το δέχτηκε με την εμφάνιση του ΠΑΣΟΚ... και σε κάθε ευκαιρία δεν κουράζεται να επιτίθεται με οιονδήποτε τρόπο εναντίον του ΠΑΣΟΚ». Να λοιπόν γιατί ο αντικομμουνιστικός εσμός του των πιο μαύρων εποχών. Δεν μπορεί διαφορετικά να υπερασπίσει μια κυβέρνηση που καταγράφεται ως ο πιο στυγνός εκτελεστής των εργατικών, λαϊκών κατακτήσεων. Ξέρει την πολιτική του ΚΚΕ, ξέρει πως εναντιώνεται σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην κυβέρνηση γιατί έχουν την ίδια στρατηγική. Αλλά χρησιμοποιεί φαιά προπαγάνδα για να υπερασπίσει το ΠΑΣΟΚ... Και για την ιστορία, κάποιος Ξενοφών Μπρουτζάκης είναι ο γράφων όλ' αυτά τα μαύρα.

«Αρμεγμα» πριν και κατά την κρίση

«Ημερομηνία λήξης» και μάλιστα πολύ πιο σύντομα από την «αναγραφόμενη» είχε ο «πόλεμος» για την τιμή του γάλακτος, που είχε κηρύξει με θορυβώδη και πολυδιαφημισμένο τρόπο πριν από ένα χρόνο το καρτέλ του κλάδου. Μία από τις μεγάλες εταιρείες ανακοίνωσε ότι βάζει τέλος στις εκπτώσεις στην τιμή του γάλακτος και σε άλλες «προσφορές» που έκανε. Ο λόγος είναι προφανής: Σε περίοδο ύφεσης, που πέφτει σημαντικά η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και άρα η κατανάλωση ακόμα και σε βασικά είδη διατροφής, τα ολιγοπώλια επιλέγουν να ενισχύσουν την κερδοφορία τους ανεβάζοντας τις τιμές στο ράφι. Αυτός είναι ο λόγος που ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις πέφτουν, ο πληθωρισμός τρέχει με ρυθμό 4,8%, ενώ στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης είναι ακόμα υψηλότερος. Αλλωστε, η «πολιτική χαμηλών τιμών» που είχαν εφαρμόσει οι πολυεθνικές σε εκείνη τη φάση δεν είχε βέβαια ως στόχο να προσφέρει «φτηνό γάλα στο λαό», αλλά να ενισχύσουν τη θέση τους και το μερίδιο τους στην αγορά, συνθλίβοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και κτηνοτρόφους. Η κερδοφορία τότε περνούσε μέσα από την αύξηση των πωλήσεων, ενώ τώρα μέσα από την αύξηση στις τιμές των προϊόντων. Σε κάθε περίπτωση, τα μονοπώλια συνεχίζουν να αντλούν υψηλά κέρδη, αφού «αρμέγουν» σταθερά το λαό.

Αυτή είναι η «δημοκρατία» τους

Πρόκληση για το λαό, αλλά και επιβεβαίωση του βαθιά αντιδραστικού χαρακτήρα της Ευρωένωσης, αποτελεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να απαγορεύσει Ερώτηση του ΚΚΕ προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σχετικά με τον κλιμακούμενο αντικομμουνισμό στην Πολωνία. Σύμφωνα με το αντιδραστικό σκεπτικό της ΕΕ, η Ερώτηση απορρίφθηκε επειδή «περιέχει ισχυρισμούς και προσωπικές απόψεις». Τα προσχήματα που χρησιμοποιούν είναι κατάπτυστα. Δείχνουν την αδυναμία τους να αντιπαρατεθούν πολιτικά, όταν ο ωμός αντικομμουνισμός τους αποκαλύπτεται. Η απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων στην Πολωνία, με στόχο την ουσιαστική απαγόρευση της πολιτικής δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων, είναι μια πραγματικότητα και όχι «προσωπική εκτίμηση».

Οπως πραγματικότητα είναι και η επίμονη προσπάθεια της ΕΕ να ξαναγράψει και να διαστρεβλώσει την Ιστορία. Να εξισώσει τον κομμουνισμό με το ναζισμό. Να βάλει εμπόδια, έως και να απαγορεύσει τη δράση των κομμουνιστών και άλλων πρωτοπόρων ριζοσπαστών αγωνιστών, δείχνοντας ιδιαίτερο μένος για τα κόμματα εκείνα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες που συνεχίζουν να παλεύουν για τα υψηλά ιδανικά του σοσιαλισμού. Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με την αποκάλυψη της κατ' ευφημισμόν δημοκρατίας στο πλαίσιο της ΕΕ. Η δημοκρατία τους σταματάει εκεί που αρχίζει η αμφισβήτηση του κεφαλαίου και των συμφερόντων του. Γι' αυτό απαγορεύουν και συκοφαντούν τα κομμουνιστικά κόμματα και τη δράση τους. Γι' αυτό μεταχειρίζονται την επίπλαστη δημοκρατία τους κατά πώς τους συμφέρει, απαγορεύοντας Ερωτήσεις που τους αποκαλύπτουν στα μάτια του λαού, όπως αυτή που κατέθεσε το ΚΚΕ.

Αυτή είναι η «δημοκρατία» τους, αυτά προβλέπει το Σύνταγμά τους. Είναι μάλιστα διπλή η απάτη, αν αναλογιστεί κανείς ότι, με αφορμή το «ευρωσύνταγμα» (Συνθήκη της Λισαβόνας), οι τεχνοκράτες της ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου θριαμβολογούσαν πως η δημοκρατία αποθεώνεται, επειδή το Ευρωκοινοβούλιο αποκτά αυξημένες δικαιοδοσίες. Είναι φανερό ότι αυτές οι δικαιοδοσίες αρχίζουν και τελειώνουν στην ψήφιση αντιλαϊκών οδηγιών και νόμων. Οτι σ' αυτό το Κοινοβούλιο, σ' αυτήν τη δημοκρατία, σ' αυτό το «ευρωσύνταγμα» και - σε τελική ανάλυση - σ' αυτό το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα, δε χωράνε φωνές που αμφισβητούν την εξουσία του κεφαλαίου, παλεύουν για την ανατροπή του. Αυτή η δημοκρατία είναι ενάντια στους λαούς.

Η «δημοκρατία» της ΕΕ είναι καθρέφτης της «δημοκρατίας» στα κράτη - μέλη της. Το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του καθορίζουν το περιεχόμενό της. Αυτοί οι οποίοι στην Ελλάδα εγκαλούν το ΚΚΕ για το γεγονός ότι παλεύει, προκειμένου ο λαός με τη μαζική πολιτική του πάλη να επιβάλει συσχετισμούς και νόμους προς το δικό του συμφέρον, υπηρετούν την ίδια στρατηγική με εκείνους οι οποίοι στο Ευρωκοινοβούλιο απαγορεύουν ενοχλητικές Ερωτήσεις, που αποκαλύπτουν τον αντικομμουνισμό της ΕΕ. Η θέση όλων αυτών είναι στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Μερεμέτια στο αντιδραστικό οικοδόμημα δε χωράνε. Μόνο ανατροπή. Εκεί πρέπει να κατατείνει η πάλη του λαού σε κάθε κράτος - μέλος, με μπούσουλα τον άλλο, φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης. Μόνο η πλειοψηφία του λαού, οργανωμένη στο δικό της μέτωπο πάλης για να αλλάξει τάξη στην εξουσία, μπορεί να διασφαλίσει την πραγματική δημοκρατία.