«το χρεοκοπημένο (...) σύστημα της μεταπολίτευσης αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Δεν ξέρω την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές αν η απόπειρα πέτυχε (...) έχει πανικοβληθεί γιατί καταρρέει (...) διεθνώς δεν υπάρχει πια κανένας, μα απολύτως κανένας, σημαντικός ενεργός Ελληνας πολιτικός που να διαθέτει αξιοπιστία (...) τραγική φιγούρα μέσα σε όλα αυτά ένας αφελής, βαθιά διχασμένος πολιτικός, ο οποίος ακροβατεί συνεχώς μεταξύ του ρόλου ενός νεωτεριστή και εκείνου ενός γιου φύλαρχου που απλώς έχει παραλάβει τη "φυλή". Ο κ. Παπανδρέου, μαζί βεβαίως με τον κ. Σαμαρά, παίζουν επί ημέρες με τα νεύρα μας και τις τύχες της χώρας» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Καμιά αναμονή από την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η επιθετική στο λαό αστική προπαγάνδα υπέρ της λεγόμενης "νέας εθνικής κυβέρνησης" στοχεύει να τον εκβιάσει, για να ανεχτεί, αποδεχτεί και να υποταχτεί αμαχητί σε μια πολιτική της πιο άγριας εκμεταλλευτικής σκλαβιάς. Ταξική, του κεφαλαίου, είναι αυτή η κυβέρνηση. Οταν τα κόμματα του κεφαλαίου συνενώνουν τις δυνάμεις τους για να σώσουν την καπιταλιστική Ελλάδα, ο λαός δεν έχει περιθώρια να περιμένει για να δοκιμάσει το δήμιό του αναμένοντας τις προγραμματικές της δηλώσεις. Ο λαός έχει πείρα. Ξέρει τι θα κάνει, απ' όσα ζει ως τώρα με τα μνημόνια και την κρίση. Τα νέα μνημόνια από τη δανειακή σύμβαση που θα υπογράψει αυτή η κυβέρνηση, θα φέρουν μέτρα ακόμη πιο αβάσταχτα, ενώ τον έχουν ήδη χρεοκοπήσει. Αλλωστε, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε το χρέος, ούτε τα ελλείμματα, ούτε το βάθος της κρίσης, ούτε την πιθανή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Επομένως είναι παλιά και επικίνδυνα αντιλαϊκή κυβέρνηση από την άποψη των ταξικών συμφερόντων, όσο και ο σάπιος καπιταλισμός. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι, που ακόμα πιστεύουν στο ΠΑΣΟΚ ή στη ΝΔ, για όλα τα παραπάνω να μην ελπίζουν ότι η συγκυβέρνηση θα φέρει κάτι καλύτερο. Τώρα να ενταχτούν στην ταξική πάλη, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ. Τώρα, αγώνας με όλες τις μορφές πάλης, απεργίες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια. Οργάνωση στους τόπους δουλειάς με τα ταξικά συνδικάτα, λαϊκές επιτροπές στις εργατογειτονιές, κοινωνική συμμαχία. Δεν πρέπει να υπάρχει εργοστάσιο, λαϊκή γειτονιά, χωρίς επιτελεία μάχης που να συνενώνονται σε ένα ακατανίκητο εργατικό - λαϊκό κίνημα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων» (το πρωτοσέλιδο σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).