ΤΟ «ΣΙΡΙΑΛ» της διαφθοράς σε Εκκλησία, Δικαιοσύνη, Τύπο τραβάει το «δρόμο» του και όλα φανερώνουν πως η δυσωδία, που αναδίνεται δεν είναι περιστασιακή, τυχαία. Εχει την προϊστορία της. Εχει βαθιές ρίζες. Και ανιχνεύεται σ' όλη τη διαδρομή της εθνικής μας ζωής.

Ο «ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΡΙΖΟΣ» προχτές μας θύμισε αιχμηρά κείμενα για «Κοτσαμπάσηδες, πασάδες, και σεβάσμιους Δεσποτάδες» ανθολογημένα από το σπουδαίο εκείνο βιβλίο του «Ανωνύμου του Ελληνος» η «Ελληνική Νομαρχία». Με οργή ο ανώνυμος συγγραφέας της στηλιτεύει τους επισκόπους για τον σαρδαναπαλικό τους βίο. Γράφει:

«Τρώγωσι και πίνωσι ως χοίροι. Κοιμώνται δεκατέσσαρας ώρας τη νύχτα και δύο ώρας μετά το μεσημέρι, λειτουργούσι δύο φοράς τον χρόνο και όταν δεν τρώγωσι, δεν πίνωσι, δεν κοιμώνται, τότε κατεργάζονται τα πλέον αναίσχυντα και ουτιδανά έργα, οπού τινας ή μπορεί να στοχασθή...».

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ επίσης τους καλογέρους για την εξαπάτηση των ανυποψίαστων χριστιανών με τα ψευδολείψανα αγίων: «... Αυτοί έχουσιν εν κιβωτίδιον γεμάτον από ανθρώπινα κρανία ακέραια, τα οποία ασημώνουσι και έπειτα ονοματίζουσι άλλα μεν του Αγίου Χαραλάμπους, άλλα του Αγίου Γρηγορίου, εν ενί λόγω δεν αφήνουν άγιον χωρίς να έχουν μέρος από τα κόκαλά τους...».

ΝΑ πάμε στα χρόνια του Αγώνα. Τότε οι κυριότεροι παράγοντες της εκκλησιαστικής εξουσίας - σε αντίθεση με τον κατώτερο κλήρο, που θυσιάστηκε για την εθνική υπόθεση - προσχωρούν σε φατρίες και πρωτοστατούν στους πολιτικούς ανταγωνισμούς. Η χριστεμπορία θα ευδοκιμήσει και μετά την απελευθέρωση.

ΤΗΝ αγοραπωλησία των μητροπολιτικών εδρών σατιρίζει ο Γ. Σουρής: Οι μίτρες οι δεσποτικές εβγήκαν στο παζάρι/ λοιπόν αμέσως λύσετε, δεσπότες, το κεμέρι/ όποιος θα δώση πιο πολλά, εκείνος και θα πάρει/ του επισκόπου το ραβδί στο άγιό του χέρι...».

ΗΤΑΝ ένας 80άρης, και «βάλε», σύντροφος που προχώρησε τη συζήτηση για όλα αυτά τα δυσώδη, για την μπόχα, που μας βγαίνει απ' όλες τις μεριές. Κι εκεί πάνω στη συζήτηση, πέταξε το λόγο του. Θύμισε τον κουμπάρο, που δεν ήταν άλλος από το Θέμο Κορνάρο.

Ο ΘΕΜΟΣ Κορνάρος, ο κουμπάρος όπως ήταν ο χαιρετισμός του γενικά προς όλους γνωστούς κι άγνωστους, γεννημένος στη Μεσαρά της Κρήτης είχε πάρει δραστήριο μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση ενάντια στους χιτλερικούς κατακτητές. Επεσε στα χέρια τους και τον βασάνισαν με αφάνταστο τρόπο, τον άφησαν σχεδόν μισοπεθαμένο όταν τελικά τον μετέφεραν στο Χαϊδάρι.

ΑΛΛΑ από τη φοβερή αυτή δοκιμασία ο Κορνάρος μας έδωσε το βιβλίο του «Στρατόπεδο Χαϊδαρίου», για το οποίο ο Κ. Βάρναλης θα γράψει πως είναι «το πιο ώριμο και το πιο ενδιαφέρον έργο του και από την άποψη του γραψίματος και από την άποψη του θέματος». Είναι «ένα βιβλίο γραμμένο με πόνο, βάσανα και αίμα ενός ολόκληρου λαού», θα γράψει στο «Ρ» ο Τάκης Αδάμος.

ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του «Αγύρτες και κλέφτες στην εξουσία» δημοσιεύονται δύο διηγήματα αφιερωμένα στον κλήρο. Στο πρώτο για να καυτηριάσει την αντεθνική δράση ενός ανώτερου κληρικού (του μητροπολίτη Ιερόθεου Μεσολογγίου). Στο δεύτερο για να προβάλει και να εξάρει την αγάπη για την πατρίδα και το πνεύμα αυτοθυσίας του κατώτερου κλήρου.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ στενή του μητροπολίτη με τους ξένους καταχτητές καταπίεζε και λήστευε τους αγρότες της περιφέρειας. Στην επιμνημόσυνη ομιλία του για τους 120 πατριώτες που εκτελέστηκαν στο Αγρίνιο τη Μεγάλη Παρασκευή του 1944 τέλειωνε με τούτα τα λόγια: «Ομολογώ όμως ότι καλώς έπαθον διότι ήσαν προπαγανδισταί του κομμουνισμού».

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ του Μεσολογγίου και οι δικαστικοί μηχανισμοί της εξουσίας τελικά καταδίκασαν σε δυο χρόνια φυλάκιση τον Κορνάρο. Τα «Ελεύθερα Γράμματα» στο πρωτοσέλιδο άρθρο τους, 1η Οκτώβρη 1946 ανάμεσα στ' άλλα γράφουν: «... Σε όποιο άλλο μέρος της Ευρώπης κι αν ζούσε όχι μόνο η διανόηση του τόπου του θα ήταν περήφανη γι' αυτόν μα και το κράτος θα τον θεωρούσε σαν έναν από τους πνευματικούς ήρωές του. Εδώ όμως;

ΕΔΩ όμως βρίσκεται στις φυλακές γιατί είχε τη "λόξα" να κατηγορήσει όσους συνεργάστηκαν με τον εχθρό. Αυτό και μόνο το γεγονός μαρτυρά σε ποιο εθνικό βάραθρο έχουμε πέσει».