ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Επιδιώκει διακομματική συναίνεση για το «ευρωσύνταγμα»

Τη συναίνεση των κομμάτων «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» επιζητεί η κυβέρνηση στην κύρωση του «ευρωσυντάγματος», προκειμένου να δείξει ότι το συνταγματικό κείμενο των πολυεθνικών συναντά σχεδόν την καθολική αποδοχή του ελληνικού λαού!

«Μεταφράζοντας» την υποστήριξη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στο ευρωσύνταγμα σε υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, η κυβέρνηση προχωρά σε επικύρωσή του μέσα από δικομματικές συναινετικές διαδικασίες στη Βουλή μακριά και ερήμην του ελληνικού λαού, τον οποίο σκόπιμα και συνειδητά κρατούν σε μαύρα σκοτάδια όσον αφορά τις άκρως αντιδραστικές διατάξεις του «ευρωσυντάγματος».

Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση προχωρά στη σύσταση διακομματικής επιτροπής στη Βουλή που θα συζητήσει το «ευρωσύνταγμα» μέσα σε 4 ή 5 συνεδριάσεις(!), ενώ άλλες τόσες συνεδριάσεις θα γίνουν και στην Ολομέλεια της Βουλής.

Η διαδικασία και ο «επικοινωνιακός» χειρισμός του θέματος απασχόλησε τη χτεσινή συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής. Οπως δήλωσε εξερχόμενος ο υπουργός Εξωτερικών Π. Μολυβιάτης, η κυβέρνηση θα φέρει «πολύ σύντομα» στη Βουλή το νομοσχέδιο για την κύρωση του «ευρωσυντάγματος», ενώ αναφερόμενος στη διαδικασία είπε ότι μόλις κατατεθεί το νομοσχέδιο θα συσταθεί μια εβδομηκονταμελής επιτροπή, από όλα τα κόμματα, η οποία θα συζητήσει το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα σε τέσσερις ή πέντε συνεδριάσεις. Στη συνέχεια, όπως είπε, το θέμα θα παραπεμφθεί στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου επίσης θα γίνει συζήτηση σε τέσσερις ή πέντε συνεδριάσεις. Αν και χαρακτήρισε το «ευρωσύνταγμα» «προϊόν συμβιβασμού», ωστόσο σημείωσε ότι «αυτό αποτελεί ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την ενοποίηση της Ευρώπης».

Θεωρώντας δεδομένη τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ στο «ευρωσύνταγμα», η κυβέρνηση διεκδικεί τον τίτλο του συνεπούς εκφραστή του ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Σ' αυτή την κατεύθυνση ο υπουργός Εξωτερικών υπενθύμισε ότι «η πλήρης συμμετοχή της Ελλάδος στην Ευρώπη ήταν το μεγάλο όραμα, η μεγάλη στρατηγική επιλογή της παράταξής μας και του Κωνσταντίνου Καραμανλή προσωπικά», εκφράζοντας την ικανοποίησή του γιατί αργότερα αυτή την επιλογή υιοθέτησαν «όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας και έτσι η Ελλάδα προχωρεί με μια ευρύτατη συναίνεση προς την Ενωμένη Ευρώπη».

«Αποδεικνύουμε έτσι έμπρακτα ότι η Ελλάδα και η κυβέρνηση θα συμβάλλουν στην κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η οποία αφορά όχι μόνο τη χώρα μας αλλά ολόκληρη την Ευρώπη», ήταν το σχόλιο που έκανε ο υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης Πρ. Παυλόπουλος.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ

Ενταση του αυταρχισμού και στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης

Την επικύρωση από την ελληνική Βουλή του λεγόμενου «ευρωσυντάγματος», σε κλίμα σιωπής και παραπληροφόρησης, προωθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Με τον ελληνικό λαό δίχως ενημέρωση, γεγονός αναμενόμενο, με την υιοθέτηση αυτού του κειμένου οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις καταφέρνουν σοβαρή αποδυνάμωση των πολιτικών, ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των λαϊκών στρωμάτων.

Κατ' αρχάς κάτι που χρειάζεται να επισημανθεί, σχετικά με αυτήν την ιστορία, είναι ότι δεν πρόκειται ούτε για Σύνταγμα, ούτε υπάρχει κάποια Συντακτική Συνέλευση που το σχεδιάζει. Τέτοιοι όροι χρησιμοποιούνται αποπροσανατολιστικά, προκειμένου να «ντύσουν» εύηχα, με κύρος και νομιμότητα, ένα κείμενο το οποίο εμπεριέχει ό,τι αντιδραστικότερο έχει αποφασιστεί και δρομολογηθεί μέχρι σήμερα στην ΕΕ. Αλλωστε εδώ και πολύ καιρό μαζικοί φορείς, όπως η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη», έχουν υπογραμμίσει σχετικά:

1 Με την υιοθέτηση του «Ευρωπαϊκού Συντάγματος» περιορίζεται παραπέρα η εθνική κυριαρχία των κρατών. Αυτό επιτυγχάνεται ιδιαίτερα με την υιοθέτηση νομικής προσωπικότητας της ΕΕ και ιθαγένειας (άρθρα 6 και 8). Ετσι, διεθνείς συμφωνίες (π.χ. Συμφωνία έκδοσης με ΗΠΑ) δε θα κυρώνονται από εθνικά Κοινοβούλια, καθώς τώρα η ΕΕ θα έχει νομική προσωπικότητα. Καθόλου τυχαία το άρθρο 11 του «ευρωσυντάγματος» προβλέπει την υπεροχή του έναντι κάθε εθνικού δικαίου (και Συντάγματος).

2 Αποδυναμώνονται ακόμη παραπέρα τα εθνικά Κοινοβούλια. Η κατανομή αρμοδιοτήτων και εξουσιών ανάμεσα στα κράτη και στην ΕΕ καθορίζεται με τρόπο που ευνοεί ολοένα και περισσότερο τη συγκέντρωση αρμοδιοτήτων και εξουσιών στην ΕΕ.

3 Ενισχύεται ακόμη παραπέρα θεσμικά ο ρόλος των ισχυρών κρατών. Επεκτείνεται η εφαρμογή της ειδικής πλειοψηφίας για τη λήψη αποφάσεων και χρειάζονται λιγότερες ψήφοι να αθροιστούν στις μεγάλες δυνάμεις για να επιτύχουν αυτήν ακριβώς την ειδική πλειοψηφία, προκειμένου να λαμβάνονται οι αποφάσεις που τις βολεύουν.

4 Υπάρχει συγκέντρωση εξουσιών. Καταργείται η εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα εκλέγεται για 2,5 χρόνια. Αλλάζει η σύνθεση της Κομισιόν σε βάρος της αντιπροσώπευσης των μικρότερων χωρών, καθώς 13 μόνο χώρες θα αντιπροσωπεύονται εκεί. Ο πρόεδρος της Κομισιόν θα επιλέγει τελικά τους επιτρόπους από κατάλογο που θα παρουσιάζει η κάθε χώρα.

5 Επαναβεβαιώνεται πολλαπλά, με συνεχείς και ποικίλες αναφορές σε διάφορα άρθρα (ιδίως άρθρα 3, 4, 12), ότι θεμέλιο της ΕΕ είναι η ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου, η ελεύθερη αγορά, η ασυδοσία δηλαδή των πολυεθνικών και των μεγάλων συμφερόντων. Ενας δρόμος που άνοιξε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (θυμίζουμε ότι υπερψηφίστηκε από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) συνεχίζεται ακόμα παραπέρα.

6 Υιοθετείται το λεγόμενο «δόγμα Σολάνα» που διατύπωσε επίσημα τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και βλέψεις της ΕΕ. Γίνεται ρητή αναφορά στο δόγμα του προληπτικού πολέμου, καθώς το σχέδιο «Ευρωπαϊκού Συντάγματος» αναφέρεται σε κινητοποίηση στρατιωτικών μέσων για την πρόληψη τρομοκρατικής απειλής (άρθρο 43). Υπάρχει δε και ρητή αναφορά σε στρατιωτικές αποστολές εκτός ΕΕ (άρθρο 41). Στο πλαίσιο αυτό γίνονται βήματα στην κατεύθυνση της κοινής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, μέσα βέβαια από τις εσωτερικές αντιθέσεις. Καθιερώνεται θεσμός του υπουργού Εξωτερικών της ΕΕ.

7 Το άρθρο 43 δίνει τη δυνατότητα ακόμη και για χρήση στρατιωτικών δυνάμεων στο εσωτερικό της ΕΕ για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Το άρθρο αυτό προβλέπει τη στρατιωτική επέμβαση της ΕΕ σε κράτος - μέλος για την «πρόληψη τρομοκρατικής απειλής» ή για την «προστασία των δημοκρατικών θεσμών» ή μετά από «αίτημα των πολιτικών αρχών ενός κράτους σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης». Οταν γνωρίζουμε τι εννοούν «τρομοκρατία» και «προστασία των δημοκρατικών θεσμών», είναι φανερό ότι το άρθρο 43 μπορεί να στραφεί εναντίον των λαϊκών κινημάτων.

8 Υπάρχει αναφορά στα «ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα» τα οποία «συμβάλλουν στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής συνείδησης» (άρθρο 45). Η διατύπωση αυτή, σε συνδυασμό με το σχετικό σχέδιο Κανονισμού για το σχηματισμό αυτών των «ευρωπαϊκών κομμάτων», επιχειρεί ουσιαστικά να εξοβελίσει όποιες πολιτικές δυνάμεις αμφισβητούν λιγότερο ή περισσότερο το οικοδόμημα της ΕΕ. Επιχειρείται η «εναρμόνιση» των κομμάτων με το ιδεώδες της ΕΕ και του Μάαστριχτ.

9 Κανένα βήμα δε γίνεται στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης της δημοκρατικής συμμετοχής των λαών, της ενίσχυσης του Ευρωκοινοβουλίου ή των εθνικών Κοινοβουλίων. Το αντίθετο.

10 Το β' μέρος του σχεδίου «Συντάγματος» ενσωματώνει τη λεγόμενη Χάρτα θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ, η οποία όμως βρίσκεται πίσω από το επίπεδο κατοχύρωσης των δημοκρατικών και ατομικών δικαιωμάτων που χαρακτήριζε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου του 1950, τη Διακήρυξη Δικαιωμάτων του ΟΗΕ του 1948 ή ακόμη και εθνικά Συντάγματα. Ετσι, για παράδειγμα, απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στη λαϊκή κυριαρχία. Είναι προβληματική και ανεπαρκής η διατύπωση για το δικαίωμα στην απεργία, ενώ υπάρχει κατοχύρωση για πρώτη φορά της «επιχειρηματικής ελευθερίας». Εξάλλου, περιλαμβάνεται υποκριτικά μια «κατοχύρωση» του τεκμηρίου αθωότητας, το οποίο ωστόσο έχει πληγεί σοβαρά με τις Συνθήκες Σένγκεν και Ευρωπόλ. Γενικότερα, και σε σύγκριση ακόμα και με αυτό το ελληνικό Σύνταγμα, είναι ελλιπής η κατοχύρωση ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Πρακτικά το «ευρωσύνταγμα» σημαίνει ένταση του αυταρχισμού και στρατιωτικοποίηση της ΕΕ. Η απαράδεκτη αυτή «συνταγματική συνθήκη» χτίζεται πάνω στα ερείπια των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων. Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, η προοδευτική διανόηση πρέπει να απαντήσουν στη νέα αντιδημοκρατική πρόκληση. Το τείχος σιωπής και παραπληροφόρησης πρέπει να σπάσει και να υψωθεί ένα παλλαϊκό πανδημοκρατικό φράγμα αντίστασης.

Θ. ΜΠ.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Δεν υπάρχει λιτότητα!

Τον αστείο ισχυρισμό ότι δεν εφαρμόζει πολιτική λιτότητας έφτασε στο σημείο να επικαλεστεί η κυβέρνηση, στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να δημιουργήσει σύγχυση για το μέγεθος της επίθεσης που γίνεται στα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων.

Προσφέροντας μια τρανή απόδειξη για την ένδεια των επιχειρημάτων της απέναντι στην κραυγαλέα κοροϊδία και εξαπάτηση των λαϊκών μαζών, η κυβέρνηση υποστηρίζει στα σοβαρά ότι η εισοδηματική πολιτική της παρέχει πραγματικές αυξήσεις στα εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, τις μεγαλύτερες μάλιστα των τελευταίων χρόνων, με εξαίρεση τις «προεκλογικές αυξήσεις» του 2004.

«Η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει καμία πολιτική λιτότητας»(!), δήλωσε σοβαρά ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος, όταν ρωτήθηκε χτες από το «Ρ» αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι έπαψε να υφίσταται η πολιτική λιτότητας που κατήγγειλε προεκλογικά με τις άθλιες ονομαστικές αυξήσεις που ανακοίνωσε προχτές ο Γ. Αλογοσκούφης. Μάλιστα, ο Ευ. Αντώναρος δε δίστασε να ισχυριστεί ότι «η κυβέρνηση αύξησε το εισόδημα για διάφορες κατηγορίες πολιτών σε ποσοστό σαφώς πάνω από τον πληθωρισμό»(!).

Επιχειρώντας να περάσει σε πιο «στέρεο έδαφος» ο εκπρόσωπος προτίμησε τις συγκρίσεις με τη λιτότητα που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ξεχνώντας βέβαια ότι τότε την κατήγγειλε μετά βδελυγμίες, ακριβώς για να υφαρπάξει τη λαϊκή αγανάκτηση και ψήφο.

«Με μοναδική εξαίρεση την εισοδηματική πολιτική για το 2004 - η οποία ανακοινώθηκε το Δεκέμβριο του 2003 με σαφή προεκλογικό χαρακτήρα - οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έδιναν αυξήσεις και στους μισθωτούς και στους συνταξιούχους οι οποίες υπολείπονταν σημαντικά από τον πληθωρισμό», σημείωσε ο αναπληρωτής εκπρόσωπος, προχωρώντας μάλιστα και στην «ιδιοποίηση» των αυξήσεων που δόθηκαν το 2004, επικαλούμενος ότι «οι αυξήσεις οι οποίες ανακοινώθηκαν το Δεκέμβριο του 2003 δεν ενεγράφησαν ποτέ στον προϋπολογισμό».

Ταυτόχρονα όμως κατήγγειλε την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για «πλουσιοπάροχες και σαφώς προεκλογικές αυξήσεις», ξεχνώντας βέβαια ότι κάθε άλλο παρά ως πλουσιοπάροχες τις είχε καταγγείλει προεκλογικά η ΝΔ.

Τώρα θυμήθηκε να καταγγείλει ότι «σε μια απέλπιδα προσπάθεια που έκανε το ΠΑΣΟΚ για να κερδίσει μέρος από το χαμένο έδαφος, έδωσε υποσχέσεις πέραν των δυνατοτήτων της ελληνικής οικονομίας». Αναφορικά με το γεγονός ότι οι αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό αναφέρονται στο βασικό μισθό, ενώ ο πραγματικός μισθός αυξάνεται σε επίπεδο χαμηλότερο του πληθωρισμού, είπε ότι «μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου ο πληθωρισμός ήταν της τάξης του 2,9%. Οι αυξήσεις για τον βασικό μισθό είναι της τάξης του 3,6%, δηλαδή 0,7% πάνω από τον πληθωρισμό».

Μετά από αυτό αναμάσησε το γνωστό παραμύθι ότι τάχα η κυβέρνηση «τήρησε φέτος στο ακέραιο αυτά τα οποία είχε πει προεκλογικά, αλλά και στο κυβερνητικό της πρόγραμμα, τόσο για τις αυξήσεις στους μισθωτούς, όσο και για τις αυξήσεις στους συνταξιούχους». Παρ' όλα αυτά, θεώρησε αναγκαίο να επαναλάβει ότι «όλες οι δεσμεύσεις θα υλοποιηθούν μέχρι το τέλος της τετραετίας, σε βάθος χρόνου».

Συναντήσεις με βουλευτές

Η αποτελεσματικότερη στήριξη των επιλογών της κυβέρνησης ήταν το ζητούμενο των κατ' ιδία συναντήσεων με βουλευτές του κόμματός του που ξεκίνησε χτες ο Κ. Καραμανλής.

Ενόψει της επιτάχυνσης της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ο πρωθυπουργός επιδιώκει «πιο ενεργό» στήριξη εκ μέρους των βουλευτών της ΝΔ. Προκειμένου να διευκολύνει αυτή τη στήριξη πασχίζει να λύσει προβλήματα που υπάρχουν στις σχέσεις των βουλευτών με τους υπουργούς και την ικανοποίηση ορισμένων «αιτημάτων» τους.

Στις δηλώσεις που έκαναν εξερχόμενοι από τις συναντήσεις οι βουλευτές της ΝΔ επισήμαναν ότι θα επιταχυνθούν οι ρυθμοί του κυβερνητικού έργου, ενώ εξέφραζαν την πεποίθηση ότι ο πρωθυπουργός γνωρίζει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι βουλευτές και είναι αποφασισμένος να δώσει λύσεις. Οι συναντήσεις θα συνεχιστούν και σήμερα.