ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ασε τα μπαλκόνια στην αγωνία τους

Του Γιάννη Ιωάννου από το ΕΘΝΟΣ

Ολη αυτή η αγωνία για το αν θα έχει «ευρωσύνταγμα» ή όχι η ΕΕ, για το αν θα συνετιστούν οι πλούσιοι πριν εξεγερθούν οι φτωχοί, για το αν θα εκφράσουν οι σοσιαλδημοκράτες τα λαϊκά στρώματα και αν θα καταθέσουν πρόταση συνεργασίας οι αριστεροί, όλα αυτά μαζί έχουν λόγο ύπαρξης μόνο από τη σκοπιά αυτουνού που νοιάζεται να πλέει σε ήρεμα νερά το σαπιοκάραβο. Δική μας αγωνία δεν μπορούν να είναι.

Το «ευρωσύνταγμα» αφορά στη νομιμοποίηση του καπιταλισμού ως το μόνο σύστημα που έχει δικαίωμα να υπάρχει. Το «με ποιους όρους» είναι θέμα του μεταξύ τους ανταγωνισμού. Το ίδιο και με το πολιτικό τους σύστημα. Η κυβέρνηση αφορά στα της διαχείρισης του δικού τους ταμείου που περιέχει τον δικό σου αρπαγμένο ιδρώτα. Που σημαίνει πως εσύ χρειάζεσαι άλλο σύστημα, τέτοιο που να θίγει το ίδιο το ζήτημα της ιδιοκτησίας. Αρα και με άλλου τύπου κυβέρνηση. Το σημερινό πρόβλημα ας το λύσουν όσοι το 'χουν.

Δίκαιος καπιταλισμός δεν υπήρξε ποτέ. Η προβολή μιας τέτοιας πιθανότητας αφορά μόνο στη μείωση της δικής σου αντίθεσης, στο να πείθεσαι ότι δεν είναι ανάγκη να ανατραπεί. Αρα μείνε αδιάφορος και στην αγωνία διαφόρων για το αν θα μοιραστεί πιο δίκαια ο αρπαγμένος από τους εργάτες πλούτος.

Κάθε καζάνι που βράζει δεν οδηγεί και σε γόνιμη έκρηξη. Δεν είναι δηλαδή κάθε έκρηξη και χρήσιμη. Μπορεί να είναι και συνήθως είναι μια απλή εκτόνωση. Εχει τα θύματά της, αλλά δεν ανατρέπει, δεν παράγει νέα ποιότητα.

Οταν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ οργίζονται γιατί το ΚΚΕ λέει καθαρά πως δεν είναι κακό για τους εργάτες να υπάρχει και «ακυβερνησία» και το συνοδεύει αυτό με κάλεσμα σε λαϊκό μέτωπο που θα διεκδικεί το ίδιο την εξουσία, γνωρίζουν πως αυτό συνιστά κίνδυνο για το σύστημα. Και εκεί λυσσάνε. Εχουν δίκιο από τη σκοπιά της αστικής τάξης την οποία και εκφράζουν καθαρόαιμα.

Οτι κατορθώνουν - όπως και η ΝΔ - να εγκλωβίζουν γύρω τους λαϊκές μάζες, δεν τους αναγορεύει από μόνο του και σε λαϊκό εκφραστή. Συνιστά, όμως πρόβλημα. Που ζητά λύση.

Θεωρίες εξέγερσης θα εναλλάσσονται κι όλα τα ίδια θα μένουν, με θύματα όλο και περισσότερα από την εργατική τάξη, όσο ακριβώς το «τάξη ενάντια σε τάξη» δε γίνεται από τους εργάτες η κύρια πολιτική πάλη για τη δική τους εξουσία.

Ασχετο: κακό κι αυτό με τη βία. Ολοι την ξορκίζουν κι αυτή όλο και επεκτείνεται. Γιατί; Γιατί πολύ απλά παραμένει ως μαμή της ιστορίας. Το πρόβλημα με τους οπαδούς της μη βίας είναι πως ακριβώς καταγγέλλοντας γενικά τη βία, αφήνουν χώρο στη βία των αστών να κυριαρχεί.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ;
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΑΔΙΕΞΟΔΑ

ΠΟΙΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ; «αν η σύνοδος κορυφής ολοκληρωθεί χωρίς ουσιαστική απάντηση, αν απλώς καταλήξει σε ένα κείμενο - απόφαση διπλωματικού χαρακτήρα, τότε η Ευρώπη από αύριο θα βαδίζει στο μέλλον χωρίς βασικά εργαλεία. Η στασιμότητα είναι το χειρότερο» (από το κύριο άρθρο στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ: «ένα φάντασμα πλανάται πάνω από το Λονδίνο: το φάντασμα των ταραχών του Παρισιού. Η οργή για το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς που μεγαλώνει είναι τόση που αργά ή γρήγορα θα βγουν στους δρόμους και οι Βρετανοί (...) ο Σερ Ρόλαντ προειδοποίησε πως ταραχές σαν κι εκείνες που είχαν παραδώσει στις φλόγες το Παρίσι μπορεί να ξεσπάσουν και στη Βρετανία αν οι φτωχοί μείνουν φτωχοί: "Οταν οι οικονομικές καταστάσεις χειροτερεύουν φτάνει μια σπίθα για να βάλει φωτιά"» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ «ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ»: «ποιος ευθύνεται για τη σημερινή αναξιοπιστία της πολιτικής; Η συντηρητική πλευρά ήταν πάντοτε απολογητική της τάξης πραγμάτων (...) αυτοί που κατά την πρόσφατη 25ετία με πρόσχημα την παγκοσμιοποίηση και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχουν αυτομολήσει στον αντίπαλο ή παροπλιστεί με ξαναζεσταμένα παλαιότατα επιχειρήματα, είναι ακριβώς εκείνοι που επαγγέλλονταν στο παρελθόν την αλλαγή (...) είτε η πολιτική θα ανταποκριθεί στις λαϊκές προσδοκίες, αφήνοντας κατά μέρος τα προσχήματα στα οποία ούτε η ίδια πιστεύει, είτε με την εξαφάνισή της θα καταβάλει το τίμημα της ιστορικής συνθηκολόγησής της» (ο Κ. Βεργόπουλος στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ; «αν θέλουν τα κόμματα της Αριστεράς να "σπάσει" ο δικομματισμός και να σταθεροποιηθεί η μεγαλύτερη αναλογικότητα του εκλογικού μας συστήματος, πρέπει αργά ή γρήγορα να απαντήσουν επί της ουσίας και να χαράξουν στρατηγικές συνεργασιών και εναλλακτικών λύσεων. Διαφορετικά αρνούνται να κάνουν πολιτική» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: για τον ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ καταδικάστε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ενισχύστε το ΚΚΕ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ανοδος βάσεων και αύξηση των εισακτέων

ΕΘΝΟΣ: ΨΗΛΩΝΟΥΝ οι βάσεις σε 4 πεδία

Η ΧΩΡΑ: Η επιτυχία στις εξετάσεις ανεβάζει τις βάσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΒΑΣΕΙΣ στο κόκκινο

ΤΑ ΝΕΑ: Εκρηξη βάσεων και «σφαγή» αριστούχων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ως 1.500 μόρια ανεβαίνουν οι βάσεις

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΕΓΡΑΨΑΝ πάνω από τη βάση

Ο ΛΟΓΟΣ: ΕΓΡΑΨΑΝ καλύτερα

Η ΑΥΓΗ: Βία, βίντεο και ψέματα

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Να μάθει ο λαός την αλήθεια

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ του Χριστόδουλου

ΤΟ ΒΗΜΑ: 2,5 δισ. ευρώ πρόστιμα προτείνονται από το ΣΔΟΕ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σκιές στα χρηματιστήρια

Για ποιον δουλεύουν οι δικαστές;

«Από τους 18 κατηγορούμενους για την καταστροφή του οικοσυστήματος του Ασωπού ποταμού οι 10 απαλλάχτηκαν λόγω λανθασμένης καταγραφής τους από τη Νομαρχία. Μόνο έξι εκπρόσωποι ρυπογόνων βιομηχανιών καταδικάστηκαν, όλοι με αναστολή από 5 έως 12 μήνες φυλάκιση, και με χρηματικό πρόστιμο από 1.500 έως 5.000 ευρώ. Σαν να παρέβησαν τον νέο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (...) τα πρόστιμα μάλλον προτρέπουν σε έγκλημα έναντι ευτελούς τιμήματος, παρά αποτρέπουν τους καταστροφείς του περιβάλλοντος» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Μα, για την τάξη που υπηρετούν!

«Οι αμερικανικές εταιρείες έχουν ένα νέο ισχυρό φίλο στην Ουάσιγκτον: Το Ανώτατο Δικαστήριο (...) το δικαστήριο έχει επανειλημμένως προασπίσει τις αμερικανικές εταιρείες από το αυξημένο κόστος των δικαστικών αγώνων, περιορίζοντας το ύψος των αποζημιώσεων και δυσκολεύοντας τους ενάγοντες να περάσουν τις πόρτες των δικαστηρίων» (το θέμα σε «Financial Times»/ ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Γι' αυτό χρειάζονται και τη «μη βία»

«Απέναντι στις νοοτροπίες και συμπεριφορές της βίας αξίζει να αντιτάξουμε τη δημοκρατική κουλτούρα της μη βίας ανάμεσα στους πολίτες, τους συνανθρώπους, να αντιταχθούμε στην ιδεολογική επίθεση των παντοίων θαυμαστών, οπαδών της βίας» (από το κύριο άρθρο στην ΑΥΓΗ).