«Στην Κέρκυρα μας πάνε

να μας κρεμάσουνε

και μεις θα τραγουδάμε

ώσπου να φτάσουμε»

(Επαναστατικό κεφαλονίτικο τραγούδι)

ΜΕ του φθινοπώρου το τέλος, που γλυκά φέτος το παρατράβηξε,`` είναι σωστό να θυμηθείς αυτούς, που ακούραστα δουλεύουν πάνω στην πολιτιστική παράδοση της πατρίδας, του τόπου μας, του χωριού μας.

ΠΛΟΥΣΙΑ κι ολούθε παρούσα η πολιτιστική προσφορά του «Εύγερου» κι εφέτος. Οι Φαρακλάδες κι ο σύλλογός τους ο «Εύγερος» με τη δουλιά τους ακούραστοι βρέθηκαν «παρόντες» όχι μόνο στα δικά τους αλλά και σε άλλες προσπάθειες ευρύτερες με πλατιούς, με ανοιχτούς ορίζοντες. Η χορωδία τους βεβαιώνει με τις παρουσίες του «Εύγερου».

ΤΑ ΦΑΡΑΚΛΑΤΑ είναι το αγαπημένο χωριό, που έχει αναστήσει χρόνια τον «Εύγερο», που με την πλούσια συνεχή δράση του φέρνει άξια στο φως του νησιού την πολιτιστική παράδοση. Χρόνια τώρα ο σύλλογος παλεύει με ένα σωρό δυσκολίες. Και είναι σχεδόν θεόκλειστες οι πόρτες κι η βοήθεια από τον κρατικό μηχανισμό.

ΘΕΛΩ να τό 'χω στα μάτια αυτό το χωριό, στην ώρα της πρώτης νιότης. Καθώς το βλέπαμε πρώτο - πρώτο σαν αχηβάδα απλωμένο στο βουνό να πέφτουν επάνω του, του ήλιου οι πρώτες φωταψίες... Η τραμουντάνα θέριζε τα πρόσωπα... και τα νερά κρουστάλλιαζαν στα χαντάκια, λέγαμε τρεχάτα στα Φαρακλάτα το «καλημέρα» μας. Της ζωής και του σχολειού.

ΔΟΥΛΕΥΤΑΡΑΔΕΣ οι Φαρακλάδες πάνω στην πέτρα της γης τους, ανασταίνουν τ' αμπέλια τους αλλά και στης ξενιτιάς, τους μακρινούς τόπους για να βγάλουν το ψωμί τους. Τους φέρνω στα μάτια, τους Φαρακλάδες πάντα, που μαζί με τους κοντοχωριανούς τους, από τα χωριά της Θηνιάς, να φτάνουν στην Αθήνα το καλοκαίρι προπολεμικά κυνηγώντας να βγάλουν το δεύτερο μεροκάματο με τη μαναβική, ώσπου να χειμωνιάσει.

ΣΤΗΝ μεγάλη εκείνη ομάδα, που κάθε χαράματα εξορμούσαν με τα πάσης φύσεως μέσα, καροτσάκια, γαϊδουράκια, με τα χέρια ελάχιστα, τότε, τα μηχανοκίνητα δούλευαν, σαν μαχαλατζήδες κι οι Φαρακλάδες έτσι τους έλεγαν τους μανάβηδες, που πουλούσαν τα μαναβικά στις γειτονιές. Σκληρή δουλιά καθώς το μεροκάματο ξεκινούσε από τα βαθιά τα χαράματα και ξεπερνούσε πολύ το μεσημέρι. Μακρινές οι αποστάσεις και ατελείωτοι οι ποδαρόδρομοι ως τις απόμακρες εκείνες γειτονιές. Να πρέπει να φτάσεις στη Ν. Ιωνία έγκαιρα και να ξεκινάς από την Ιερά Οδό, όπου δίπλα στο Γκάζι λειτουργούσε η μεγάλη παλιά λαχαναγορά...

ΑΓΚΟΜΑΧΗΤΟ καθημερινό για το δεύτερο αυτό μεροκάματο αλλά το πολεμούσαν και σταματούσαν με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου. Τότε είναι κι η ώρα του γυρισμού στο χωριό τους. Περιμένουν του κάμπου οι δουλιές ώσπου ξανά μόλις «μυρίσει» καλοκαίρι, βρίσκονται πανέτοιμοι στη θέση τους, τροφοδότες, μαχαλατζήδες της πρωτεύουσας.

ΤΟΥ κόσμου της δουλιάς ανάστημα είναι ο «Εύγερος». Αυτοί τον θεμελίωσαν και το πιο σημαντικό, χρόνια τώρα με κάθε τρόπο τον στηρίζουν για να λειτουργήσει, για να παρουσιάσει όπως πρέπει του χωριού και του νησιού την πολιτιστική παράδοση. Να θυμίσουμε εδώ πως εδώ και 30 χρόνια μια πλούσια πολιτιστική ανθοφορία που ξεπετάχτηκε σε πόλεις και χωριά αντί να ενισχυθεί, όπως θα έπρεπε, ουσιαστικά έμεινε αβοήθητη. Και οι «αφέντες» του πολιτισμού έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τους βγάλουν από το κεφάλι τους, να τους ξεφορτωθούν.

Η ΕΑΜΙΚΗ, Εθνική Αντίσταση στις εκδηλώσεις της έχει πάντα την πολύτιμη βοήθεια του «Εύγερου» και των καλλιτεχνικών του τμημάτων, τα οποία με ξεχωριστή φροντίδα αναπτύσσει ο Σύλλογος των Φαρακλάδων με το υστέρημά τους, με την αέναη δουλιά και τη συμπαράσταση των φίλων τους των συμπατριωτών που είναι «παρόντες» στον «Εύγερο» και στους στόχους του.

ΟΣΟΙ παραβρέθηκαν φέτος στη γιορτή της ΠΕΑΕΑ για το ΕΑΜ στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, χάρηκαν και απόλαυσαν του Αγώνα τα τραγούδια με τον άξιο μαέστρο Παν. Μπαρμπάτη αλλά και συγκλονίστηκαν ακούγοντας το «Παπόρο» που μεταφέρει Κεφαλονίτες αγωνιστές, που καταδικασμένοι σε θάνατο θα κρεμαστούν στην Κέρκυρα από τους Αγγλους «προστάτες»...

ΕΙΝΑΙ του νησιού η φλογερή επαναστατική κληρονομιά, αυτή, που την έχουν αποτυπώσει τα τραγούδια μας, αυτά που έλεγαν οι κανταδόροι μας αψηφώντας τους Εγγλέζους «προστάτες» κι έπειτα στα χρόνια της Αντίστασης. Τώρα το «Παπόρο» τό 'χουν οι χιτλεροφασίστες, που κουβαλούν τους αγωνιστές. Κι αυτοί μαζί με τους πανάθλιους συνεργάτες τους, τους κρεμάνε στα πλατάνια στο Ληξούρι...

ΣΕ ΠΟΛΛΑ λοιπόν επίπεδα και μεγάλη η πολιτιστική προσφορά του «Εύγερου», το βεβαίωσε κι εφέτος στις εκδηλώσεις του. Κι έχει κάθε δικαίωμα να παίρνει το μερίδιο, που δικαιούται. Αυτό το μικρό χωριουδάκι, η πέτρινη αχηβάδα, τα Φαρακλάτα κι οι άξιοι δουλευτάδες τους με το σύλλογό τους.