Διαποτισμένη με αντιδραστικό, εθνικιστικό δηλητήριο είναι η απόφαση που πήρε την Τρίτη το Δ' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Εκρινε παράνομη την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας από παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν εδώ, φοίτησαν σε ελληνικά σχολεία, οι γονείς τους βρίσκονται χρόνια στην Ελλάδα. Είναι απόφαση, που, «νομιμοποιώντας» την απάνθρωπη πολιτική κυβέρνησης, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., ΕΕ, στρέφεται ενάντια στους πρόσφυγες του ιμπεριαλισμού, όσους, κυνηγημένοι από φτώχεια, πόλεμο, ανεργία, κατέφυγαν εδώ και βρέθηκαν να τους εκμεταλλεύονται στυγνά μεγαλοεργοδότες. Απόφαση που στρέφεται ενάντια σε όλους τους εργαζόμενους.

Το Δ' Τμήμα αμφισβητεί νόμο (3838/2010) που προβλέπει ότι μπορεί να αποκτηθεί η ιθαγένεια από παιδιά μεταναστών που γεννιούνται και συνεχίζουν να ζουν στην Ελλάδα, των οποίων οι γονείς διαμένουν μόνιμα στη χώρα μας για τουλάχιστον 5 συνεχή χρόνια. Επιπλέον, αμφισβητεί τη δυνατότητα να πάρουν την ιθαγένεια αλλοδαποί μετά από αίτησή τους μέσα σε προθεσμία 3 ετών από τη συμπλήρωση του 18ου έτους τους. Αμφισβητεί, δηλαδή, νόμο, με τον οποίο η κυβέρνηση έτσι κι αλλιώς αρνήθηκε να νομιμοποιήσει την πλειοψηφία των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Αρνήθηκε να απλοποιήσει τις διαδικασίες χορήγησης κι ανανέωσης των αδειών διαμονής, εργασίας, οικογενειακής επανένωσης. Νόμο που αφορά ένα μικρό μόνο τμήμα των μεταναστών, δεν αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό ζήτημα στο σύνολό του.

Ταυτόχρονα, η απόφαση εκφράζει τη ρατσιστική αντίληψη ότι δεν μπορεί να πολιτογραφηθεί κανένας «Ελληνας» αν δεν κατάγεται από Ελληνες γονείς. Με δηλητηριώδεις αποφάνσεις, όπως ότι ο Ελληνας νομοθέτης «εμερίμνησε να διαφυλάξει την εθνική ομοιογένεια του κράτους (...) διά της θεσπίσεως δικαίου ιθαγένειας», του οποίου οι ρυθμίσεις βασίζονται στο κριτήριο του «δικαίου του αίματος». Με την τεκμηρίωση της απόφασης, ωθούν σε επικίνδυνες εθνικιστικές λογικές. Εξίσου επικίνδυνη είναι και η αμφισβήτηση του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι για τους μετανάστες στις δημοτικές εκλογές, ακριβώς με το σκεπτικό ότι δεν έχουν ελληνική ιθαγένεια.

Στα τυπικά, το Δ' Τμήμα παρέπεμψε την υπόθεση στην Ολομέλεια του ΣτΕ. Ωστόσο και τώρα ακόμα η απόφασή του δίνει νομικό προκάλυμμα στην αντιμεταναστευτική πολιτική και αντιδραστική προπαγάνδα κομμάτων και άλλων φορέων του συστήματος που επιδιώκουν οι μετανάστες, παρότι ζουν κι εργάζονται χρόνια εδώ, να μην έχουν ούτε στοιχειώδη δικαιώματα. Να ξεζουμίζονται ανασφάλιστοι, κακοπληρωμένοι, δίχως συνθήκες υγιεινής και μέτρα ασφάλειας στα κάτεργα της μεγαλοεργοδοσίας. Να είναι εύκολα θύματα στυγνής εκμετάλλευσης και αξιοποίησης από κυκλώματα και αντιμεταναστευτικούς μηχανισμούς. Να πέφτουν συνολικά τα μεροκάματα για όλους τους εργάτες, να καταστρατηγούνται τα δικαιώματα όλων.

Εξάλλου, η απόφαση δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Αντιθέτως, κινείται στην κατεύθυνση της «μηδενικής ανοχής» που διακηρύττει η κυβέρνηση, των αντιμεταναστευτικών πογκρόμ, του ανθρωποκυνηγητού που συντονίζει ο FRONTEX στα σύνορα, του φράχτη που προωθούν στον Εβρο, των πιο βάρβαρων αποφάσεων και συμφωνιών της ΕΕ, όπως το «Δουβλίνο ΙΙ». Σε τελευταία ανάλυση, είναι ακριβώς η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ/ΝΔ που ωθεί σε τέτοιες αποφάσεις τους δικαστές.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ήδη, από το Γενάρη 2010, όταν συζητιόταν ακόμα στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο που τώρα ως νόμο θέλουν να ακυρώσουν ορισμένοι δικαστές, είχε πάρει σαφή θέση. Τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι:

Η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών και προσφύγων που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης, συμβάλλουν στη δημιουργία του πλούτου και πρέπει να έχουν ισότιμα δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.

Μαζική μετανάστευση και προσφυγιά είναι φαινόμενα σύμφυτα με τον ιμπεριαλισμό. Οξύνονται αναλόγως της επιθετικότητάς του. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ/ΝΔ έχουν μερίδιο ευθύνης για τη διόγκωση και ανατροφοδότηση του μεταναστευτικού και προσφυγικού φαινομένου, με τη συμμετοχή τους στην πολιτική του ιμπεριαλισμού, τη στήριξη πολεμικών επιχειρήσεων, εμφύλιων αντιπαραθέσεων και συρράξεων, την εκμετάλλευση των λαών τρίτων χωρών (βλ. «εξωστρέφεια ελληνικής οικονομίας»).

Επίσης ευθύνονται για την κατάσταση που ζουν οι μετανάστες εδώ, που αφορά και τους Ελληνες εργαζόμενους. Για την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, τις φυλακίσεις, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την με το σταγονόμετρο «νομιμοποίηση» ή παροχή ασύλου, την κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη εργασία, την αποστέρηση βασικών κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Οι όποιες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης, πέρα από το ότι αφορούν ελάχιστους μετανάστες, κινούνται στην κατεύθυνση χειραγώγησης και ενσωμάτωσής τους στις «αξίες» της κοινωνίας της εκμετάλλευσης.

Για την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας από μετανάστες που δεν έχουν ελληνική ρίζα ή καταγωγή, τόσο οι απόψεις που υποστηρίζουν ότι η εύκολη απόδοση ιθαγένειας είναι δήθεν προοδευτική εξέλιξη, όσο και κείνες που θεωρούν εθνική μειοδοσία την απόδοσή της σε «μη Ελληνες το γένος», είναι εξίσου επικίνδυνες για εργατική τάξη και λαό. Η πρώτη εκφράζει τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, η δεύτερη τον εθνικισμό. Οι δύο όψεις του ίδιου αντιδραστικού νομίσματος.

Η ιθαγένεια, όπως όλα τα δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα, έχει ταξική διάσταση. Δεν λύνει από μόνη της τα σοβαρότατα κοινωνικά προβλήματα των μεταναστών, γιατί η αιτία τους είναι ταξική. Αλλωστε, η παραχώρηση ιθαγένειας από τα καπιταλιστικά κράτη σχετίζεται με τις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου, με τους όρους εκμετάλλευσης της ξένης εργατικής δύναμης και ενσωμάτωσης των μεταναστών.

Εθνική συνείδηση και πατριωτισμός δεν εξαρτώνται από τη γενεαλογική καταγωγή. Ούτε είναι έννοιες ταυτόσημες στη συνείδηση των αντίπαλων τάξεων της καπιταλιστικής κοινωνίας. Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πλουτοκρατία και πολιτικοί της εκφραστές (στο πολύ μεγάλο μέρος τους), υπηρετώντας το «εθνικό» συμφέρον της τάξης τους, εγκατέλειψαν τη χώρα ή συνεργάστηκαν με τους κατακτητές.

Το εθνικό συμφέρον της εργατικής τάξης και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων είναι να παλέψουν για να γίνουν πραγματικά νοικοκύρηδες στον τόπο που παράγουν πλούτο. Η πραγματική προοδευτική διέξοδος για Ελληνες και ξένους εργάτες βρίσκεται στους κοινούς εργατικούς, λαϊκούς αγώνες σε κάθε χώρα για τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, για την ανατροπή της αστικής εξουσίας και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής που θα συμβάλει και στη διεθνή πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Σε αυτό το πλαίσιο, το ΚΚΕ πρότεινε από τότε:

• Αμεση νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα. Απλοποίηση των διαδικασιών χορήγησης και ανανέωσης των αδειών διαμονής, εργασίας και οικογενειακής επανένωσης. Κατάργηση όλων των παραβόλων. Ισα δικαιώματα και αμοιβή σύμφωνα με τις κλαδικές συμβάσεις, χωρίς διακρίσεις. Κατοχύρωση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων και δυνατότητα μεταφοράς στη χώρα προέλευσης. Κατάργηση νόμων και εγκυκλίων που εμποδίζουν την πρόσβαση στη Δημόσια Δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων. Κατάργηση τροπολογίας της ΝΔ που προβλέπει απέλαση για λόγους «δημόσιας τάξης και ασφάλειας» κάθε μετανάστη που κατηγορείται ακόμη και για μικροαδικήματα.
• Νομιμοποίηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις των παιδιών μεταναστών που γεννιούνται ή μεγαλώνουν στην Ελλάδα. Εγγραφή στα δημοτολόγια και έκδοση πιστοποιητικού γέννησης. Ιθαγένεια με την ενηλικίωση για όσους το επιθυμούν.
• Ειδική φροντίδα για την ισότιμη πρόσβαση των παιδιών όλων των μεταναστών στις δομές της ελληνικής δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, που θα περιλαμβάνει και την εκμάθηση της μητρικής γλώσσας, ιστορίας και πολιτισμού τους.
• Δημιουργία πολύγλωσσων δημόσιων κέντρων προς εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού για τους ενήλικες μετανάστες.
• Παύση των τρομοκρατικών επιχειρήσεων και απελάσεων των μεταναστών χωρίς χαρτιά. Να διαμορφωθούν δημόσιοι ανθρώπινοι, αξιοπρεπείς, υγιεινοί κρατικοί χώροι φιλοξενίας των άστεγων μεταναστών, όπου θα παρέχονται δωρεάν σίτιση, στέγαση, διερμηνεία, νομική αρωγή. Οχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τη «φιλανθρωπία» των ΜΚΟ.
• Χορήγηση ασύλου ή προσωρινού ανθρωπιστικού καθεστώτος στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής και εμφυλίων. Να επιτραπεί η έξοδός τους προς τα κράτη - μέλη της ΕΕ που επιθυμούν. Κατάργηση του ΠΔ 81/2009 που προβλέπει διαδικασίες ουσιαστικής κατάργησης του ασύλου.
• Ειδική μέριμνα από τους κρατικούς φορείς (όχι τις ΜΚΟ) για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, μητέρες με παιδιά και θύματα σωματεμπορίας.
• Οχι στην εκχώρηση της συνοριοφύλαξης σε ΝΑΤΟικούς και ευρωενωσιακούς μηχανισμούς, όπως ο FRONTEX και το Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης Συνόρων, με πρόσχημα τους μετανάστες.
• Απειθαρχία στη νομοθεσία της ΕΕ (Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο, Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ, Συνθήκη Σένγκεν κ.λπ.).
• Αμεση αποχώρηση των ελληνικών δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις ΝΑΤΟ και ΕΕ.