Χέρι χέρι προχωράει στο ΠΑΣΟΚ η μάχη της διαδοχής με την ενιαία προσπάθεια της σοσιαλδημοκρατίας να ξεπλυθεί από τις αντιλαϊκές πομπές της και να εγκλωβίσει το λαό σε αυταπάτες ότι ενδεχόμενη αλλαγή στην ηγεσία σημαίνει και αλλαγές στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Δεδομένη είναι, εξάλλου, η παρέμβαση μερίδων της αστικής τάξης στην κούρσα της διαδοχής, στο φόντο των συνολικότερων αλλαγών που προωθούν τα αστικά επιτελεία στο πολιτικό σύστημα για να το θωρακίσουν.

Χτες, ο μοναδικός έως τώρα δηλωμένος επίσημα σαν υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, Μ. Χρυσοχοΐδης, υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου, επανήλθε με άρθρο του στα «ΝΕΑ» και ζητάει να ανοίξουν άμεσα οι διαδικασίες απολογισμού του κυβερνητικού έργου την προηγούμενη διετία και αμέσως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων να ξεκινήσουν οι διεργασίες για την εκλογή νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ από τη βάση.

Ο ίδιος καταγράφει εννέα «στρατηγικούς στόχους» για να ανακοπεί - όπως λέει - «η πορεία προς τη φτωχοποίηση, τη στασιμότητα, την ταπείνωση, την αναξιοπρέπεια και την υπονόμευση του εθνικού μας μέλλοντος», στα οποία η συμβολή του σαν μέλος της προηγούμενης και της σημερινής κυβέρνησης παραμένει αδιαμφισβήτητη. Σαν να μην υπήρξε ποτέ στέλεχος των πλέον αντιλαϊκών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, το πρόγραμμα των οποίων υπερασπίστηκε με πάθος, ο Μ. Χρυσοχοΐδης ανακαλύπτει τώρα την «κομματική γραφειοκρατία» και ισχυρίζεται ότι «το ΠΑΣΟΚ διέρρηξε τη σχέση του με την πολιτική και ιδεολογική του παράδοση», θέλοντας να θολώσει τα νερά ως προς τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική που υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ από τα γεννοφάσκια του.

Απαντώντας στον Μ. Χρυσοχοΐδη, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Χρ.Πρωτόπαππας είπε μιλώντας στον «ΣΚΑΪ» ότι «δεν είναι θεμιτό να είσαι στην ηγεσία μιας πορείας και ξαφνικά να υποστηρίζεις πως δεν ήσουν». Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι «πρέπει να γίνουν αλλαγές στο κόμμα, όχι μόνο σε αρχηγό αλλά και σε νοοτροπία» και εκτίμησε ότι από την αρχή του νέους έτους θα ανοίξουν οι διαδικασίες και ίσως και η εκλογή νέου προέδρου.

Από την πλευρά του, ο Χ. Καστανίδης είπε («Βήμα Fm») ότι «χρειαζόμαστε ιδέες, δεν χρειαζόμαστε πρόσωπα» και εκτίμησε ότι ο Γ. Παπανδρέου θα ανοίξει τα χαρτιά του τις επόμενες ημέρες. Για να απαλλάξει την προηγούμενη κυβέρνηση από τις ευθύνες της στο τσάκισμα του λαού, ισχυρίστηκε με θράσος ότι «στην ανατροπή της έπαιξαν καθοριστικό ρόλο το εγχώριο και διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο», όταν αποδεδειγμένα όλα τα μέτρα της κυβέρνησης ήταν για τη σωτηρία του κεφαλαίου και τη χρεοκοπία του λαού.

Ο Χ. Καστανίδης συνυπογράφει μαζί με άλλους 11 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κείμενο «για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς» και παρουσιάζει το ΠΑΣΟΚ σαν πολέμιο του «τραπεζικού συμφέροντος» έναντι του «εθνικού»!

Παρεμβαίνοντας στις εξελίξεις, ο Χρ. Παναγιωτακόπουλος και άλλοι βουλευτές διένειμαν χτες κείμενο με το οποίο ζητάνε την «επανίδρυση και αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ ως ριζοσπαστικού, δημοκρατικού, σοσιαλιστικού κινήματος και όχι ως αντίβαρο, αλλά ως δύναμη και προοπτική για τη μεταβολή των εξελίξεων που με ταχύτητα οδεύουν στον ακραίο και απόλυτο καπιταλισμό» και καλούν σε εσωκομματική συγκέντρωση το Σάββατο για «να ενώσουμε δυνάμεις, να συντονίσουμε επεξεργασίες, να ανοίξουμε πρωτοβουλίες και δράσεις επανίδρυσης».

Ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας, τέλος, Γ. Ραγκούσης, κατήγγειλε στην ομιλία του στη Βουλή στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της προηγούμενης κυβέρνησης πως «έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους προκειμένου να ανασταλούν οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη ο τόπος για να στείλει το μήνυμα ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να σταθεί στα πόδια της και να παράξει πλεονάσματα».

Αγωνιώντας για την Ευρωζώνη, απευθύνθηκε προς τις άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις ζητώντας σωτηρία, αναρρωτώμενος αν «θα πρέπει να επέμβουν οι ΗΠΑ, η Κίνα και οι BRICS, οι χώρες δηλαδή οι αναδυόμενες» και εγκάλεσε την Α. Μέρκελ ότι «είναι πάντοτε ένα βήμα πίσω». Οπως εξήγησε, είναι πλέον αναποτελεσματικό το ευρωομόλογο αφού αυτό που πρέπει τώρα να γίνει είναι «απευθείας χρηματοδότηση της ΕΚΤ και ενδεχομένως κοπή χρήματος», υιοθετώντας μια ακόμα από τις προτάσεις που με ένταση προβάλλουν μερίδες της πλουτοκρατίας σε Ελλάδα και ΕΕ.

Ο ίδιος απέκλεισε κάθε προοπτική να αρνηθεί ο λαός να πληρώσει το χρέος της πλουτοκρατίας, αφού τάχτηκε εναντίον της μονομερούς διαγραφής του χρέους, ζητώντας «να εξαντλήσουμε κάθε πιθανότητα διαπραγμάτευσης και κάθε πιθανότητα εξεύρεσης ευρωπαϊκής λύσης στο ζήτημα του χρέους». Υπερασπίστηκε την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη παρουσιάζοντάς την σαν πλεονέκτημα αφού, όπως είπε, «είναι μεγάλο λάθος όσο υπάρχει το ευρώ, μονομερώς μάλιστα η χώρα μας να απεμπολήσει ένα δικαίωμα διαπραγμάτευσης που έχει όσο μένει στην Ευρωζώνη», υπονοώντας ότι το μέγεθος της σφαγής του λαού μπορεί να αποτελέσει διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της όποιας αστική κυβέρνησης εντός της λυκοσυμμαχίας.

Αδυνατώντας να κρύψει τον μύχιο πόθο τους για συμμετοχή στην αστική διαχείριση, αναρωτήθηκε: «Θα αφήσουμε τον κ. Σαμαρά στις επόμενες εκλογές να πάρει 50 έδρες μπόνους; (...) Τώρα που έχουμε μια ιστορική ευκαιρία (...) να γίνουμε πρώτη πολιτική δύναμη και να εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα που σκοπό θα έχει την έξοδο από το μνημόνιο;». Αυτό που δεν λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι πώς θα βγει η χώρα από το μνημόνιο και ταυτόχρονα θα διασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη, όπως ζητάνε με ένα στόμα οι οπορτουνιστές. Κρύβουν επίσης ότι ακόμα και αν φύγει αυτό το μνημόνιο, θα έρθει ένα άλλο, εξίσου αντιλαϊκό, αφού οι δανειακές υποχρεώσεις θα παραμένουν για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, όσο η εξουσία της παραμένει ανέγγιχτη, όπως θέλει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Επιμένοντας στη διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ, αφού δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί πολιτικά, ισχυρίστηκε ότι «ούτε η κ. Παπαρήγα είναι υπέρ της επιστροφής στη δραχμή», ενώ αντέκρουσε τον αντίλογο που επιχειρήθηκε να διατυπωθεί από τον δημοσιογράφο, λέγοντας «κάνετε λάθος, γιατί εγώ την άκουσα και προχθές, άλλο να λέει ότι θέλουμε προοπτικά, εάν καταφέρουμε να αλλάξουμε όλους τους συσχετισμούς, να δούμε την αποδέσμευση της χώρας και άλλο να λέει επιστροφή στη δραχμή». Η θέση του ΚΚΕ όμως είναι ξεκάθαρη και διατυπωμένη: Αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία για μονομερή διαγραφή του χρέους, αφού το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» είναι αποπροσανατολιστικό, στο βαθμό που η απάντηση δε συνδέεται με το ζήτημα της εξουσίας.

Στο μεταξύ ενστάσεις συναντά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ η συνεργασία του σχήματος με την «Κοινωνική Αριστερά» που ανακοινώθηκε την περασμένη βδομάδα, κάνοντας φύλλο και φτερό την «ενότητα» που ευαγγελίζονται οι οπορτουνιστές. Η ιστοσελίδα που διατηρεί ο Π. Λαφαζάνης δημοσιεύει άρθρο στο οποίο αναφέρεται: «Πλήθος ερωτηματικά προκαλεί η ανακοινωθείσα "συνεργασία" (...) Κύκλοι της Ριζοσπαστικής Αριστεράς διερωτόντο πώς προέκυψε αιφνιδίως (...) ποιο είναι το προγραμματικό της περιεχόμενο, πέραν μιας γενικής και λιγότερο ή περισσότερο έντονης "αντιμνημονιακής ρητορικής" και ποια η κοινωνική, κινηματική προεργασία της! (...) Μήπως αυτή η αιφνίδια "συνεργασία" είναι μόνο ο προπομπός σε ένα ολισθηρό δρόμο που έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος;».

Αλλωστε και το «Μέτωπο», του Αλ. Αλαβάνου, στο κείμενο - βάση συζήτησης μπροστά στην πανελλαδική του συνδιάσκεψη καταγγέλλει την προσπάθεια «ανασυγκρότησης δυνάμεων του συστήματος σε "αντιμνημονιακή" βάση», προσθέτοντας - δείχνοντας καθαρά προς τον ΣΥΝ - ότι «ένα μέτωπο δεν μπορεί να έχει ένα θολό, αμφίσημο και με πολλαπλές αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες και επιδιώξεις προσδιορισμό, όπως "αντιμνημονιακό" (...) πρέπει να στηρίζεται σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα (...) η γλώσσα της ασάφειας σήμερα είναι η γλώσσα του συστήματος».

Ωστόσο και το ίδιο, στις «ελάχιστες θέσεις για ένα μέτωπο», ομνύει στη διαχείριση προβάλλοντας αιτήματα όπως παύση πληρωμών, εθνική κυριαρχία, πραγματική δημοκρατία, εθνικοποίηση των τραπεζών, στο πλαίσιο της αστικής εξουσίας και ζητά «δημοκρατικό σχεδιασμό» της καπιταλιστικής οικονομίας και παραγωγής! Σπεύδει, απηχώντας φόβους και αγωνίες ενός τμήματος της άρχουσας τάξης της χώρας, να συμπληρώσει πως μπροστά στην πιθανότητα διάλυσης της Ευρωζώνης και στο ενδεχόμενο αποχώρησης της Ελλάδας απ' αυτήν πρέπει να υπάρξει προετοιμασία «ώστε να μη γίνει με ανεξέλεγκτο και αποδομητικό τρόπο, αλλά να συμβάλει στην ανασυγκρότηση της οικονομίας».