Eurokinissi

Μετά και το νέο ν/σ, είναι επιβεβλημένη η συντονισμένη πάλη ναυτεργατών-νησιωτών, όλου του λαού, ενάντια στην παράδοση της ακτοπλοΐας στα μονοπώλια

Ετσι από την Παρασκευή το απόγευμα το «ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ» θα ξεκινήσει δρομολόγια για να καλύψει την ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών Ικαρίας, Φούρνων, Σάμου, στα οποία ξεκληρίστηκαν οικογένειες με το ναυάγιο του σαπιοκάραβου «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ» το οποίο όταν ναυάγησε ήταν νεότερο από το εν λόγω πλοίο!

Στην κοινή ανακοίνωση που υπογράφουν όλοι οι Ικάριοι και Φουρνιώτικοι Σύλλογοι και οι ναυτεργατικές Ενώσεις ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, Μαγείρων (ΠΕΕΜΑΓΕΝ), Ηλεκτρολόγων Ηλεκτρονικών (ΠΕΝΗΗΕΝ), Ρυμουλκών Ναυαγοσωστικών (ΠΕΠΡΝ), Συνταξιούχων ΝΑΤ (ΠΕΣ ΝΑΤ), τονίζεται ότι: «Για άλλη μια φορά υπουργείο και εφοπλιστές ξεκαθαρίζουν την πάγια θέση τους : αξία έχει το κέρδος, στον βωμό του οποίου και πάλι όλοι εμείς καλούμαστε να θυσιαστούμε, για να το αυξήσουμε προς όφελός τους». Τονίζουν τα όσα βιώνουν όλα αυτά τα χρόνια με την ανεπαρκή ακτοπλοϊκή σύνδεση, τα πανάκριβα εισιτήρια, τα σαπάκια τύπου ΣΑΜΙΝΑ και πάει λέγοντας.

«Η ελευθερία δράσης - σημειώνουν - του κεφαλαίου, "ευλογεί" τους εφοπλιστές να σταματάνε δρομολόγια πλοίων όποτε θέλουν, να προσλαμβάνουν όποιον θέλουν, να απολύουν ναυτεργάτες όποτε επίσης θέλουν, με μοναδικά κριτήρια αυτά της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους». Κάνουν σαφές ότι: «Δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους, καλούν τα δημοτικά συμβούλια των Δήμων Ικαρίας, Φούρνων, να πάρουν ξεκάθαρη θέση και να συμπαρασταθούν έμπρακτα στους αγώνες και διεκδικούν:

• Φτηνές και ασφαλείς ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, με σύγχρονα πλοία μέσα από έναν φορέα ανάπτυξης της ναυπηγικής δραστηριότητας στη χώρα μας.
• Πλοίο 365 μέρες το χρόνο και εξυπηρέτηση των εσωτερικών γραμμών.
• Οχι στην άρση του καμποτάζ.
• Πλοία με πληρώματα με μόνιμη σταθερή εργασία και πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
• Ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες που να εξυπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες, που αυτό είναι εφικτό μόνο με τη σύσταση ενιαίου δημόσιου φορέα ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών.

Σύσκεψη για την οργάνωση της πάλης και αγωνιστικές παρεμβάσεις στο Γραφείο Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας και στον Οίκο Ναύτη διοργανώνει σήμερα στις 10.30 το πρωί η Επιτροπή Ανέργων Ναυτεργατών στην αίθουσα συνελεύσεων της ΠΕΜΕΝ. Στην σύσκεψη καλούν τους ναυτεργάτες, οι ναυτεργατικές Ενώσεις ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», Μαγείρων (ΠΕΕΜΑΓΕΝ), Ηλεκτρολόγων Ηλεκτρονικών (ΠΕΝΗΗΕΝ), Πληρωμάτων Ρυμουλκών Ναυαγοσωστικών (ΠΕΠΡΝ) και Συνταξιούχων ΝΑΤ (ΠΕΣ ΝΑΤ). Τα ναυτεργατικά σωματεία καλούν τους ναυτεργάτες σε κλιμάκωση των αγώνων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου, που με το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Ναυτιλίας, το οποίο δόθηκε στην δημοσιότητα την 1η Νοέμβρη, προχωράει στην πλήρη απελευθέρωση του καμποτάζ σε όλες πια τις κατηγορίες πλοίων και στον μαζικό διωγμό των ναυτεργατών με συγκροτημένα δικαιώματα από τα καράβια. Συγκεκριμένα το άρθρο 47 για τις «Συμβάσεις ανάθεσης Δημόσιας Υπηρεσίας» αναφέρει: «... ο ΥΠΑΑΝ μπορεί, για την εξυπηρέτηση των συγκοινωνιακών αναγκών, να αναθέτει απευθείας με την υπογραφή σύμβασης ανάθεσης δημόσιας υπηρεσίας, χωρίς την τήρηση διαγωνιστικής διαδικασίας και κατά παρέκκλιση από κάθε άλλη διάταξη, τη διενέργεια δρομολογίων σε πλοιοκτήτη πλοίου που πληροί τις προβλεπόμενες από τον νόμο προϋποθέσεις, έναντι μισθώματος», χωρίς πουθενά να ορίζει την υποχρέωση των εφοπλιστών στην εφαρμογή του ΠΔ 177/74 που αφορά τις οργανικές συνθέσεις των ακτοπλοϊκών πλοίων και την ασφάλιση των ναυτεργατών.

«Η αριστερά κάνει λάθος στην ανάλυσή της για την κρίση. Προβλέπει την κατάρρευση του καπιταλισμού η οποία δεν θα έρθει... Η μετακίνηση από ένα μοντέλο το οποίο είναι ένα μοντέλο υποστήριξης της παραγωγής σε ένα πρότυπο το οποίο είναι κυρίως χρηματοπιστωτικό, έγινε πάρα πολύ γρήγορα, έγινε σε συνθήκες ανοίγματος όλων των αγορών με πολύ μεγάλες ταχύτητες... και με αυτή την έννοια υπήρξε πράγματι σε παγκόσμιο επίπεδο ένα θεσμικό έλλειμμα διαχείρισης... Και ναι, πράγματι σήμερα υπάρχει μια συνέπεια εξαιτίας αυτού του ελλείμματος. Αυτό στον κόσμο. Στην Ευρώπη αυτό απεικονίστηκε ως μια εσωτερική κρίση κυρίως γιατί έχουμε ενίσχυση των νομισματικών πολιτικών, χωρίς όμως από την άλλη μεριά να έχουμε τα αντίστοιχα βήματα στο επίπεδο της πολιτικής ενοποίησης. Αυτό είναι που δημιουργεί μια εσωτερική πολιτική αναντιστοιχία, αυτό είναι που δημιουργεί μια κρίση στο εσωτερικό της Ενωσης» (Από την ομιλία του Μ. Βορίδη για τον προϋπολογισμό).

Η συγκεκριμένη τοποθέτηση του Μ. Βορίδη για λαθεμένη ανάλυση της κρίσης και της εξόδου απ' αυτή διαστρεβλώνει σκόπιμα την πολιτική του ΚΚΕ προκειμένου να στηρίξει την πολιτική διάσωσης του κεφαλαίου από την κρίση. Και το κάνει όχι μόνο μιλώντας ωμά για τα συμφέροντα των αστών, αλλά απευθύνεται στην εργατική τάξη, στο λαό για να φράξει το δρόμο στη διέξοδο από την κρίση σε όφελός τους. Λέει ότι το ΚΚΕ προβλέπει κατάρρευση του καπιταλισμού. Ουδέν ψευδέστερον απ' αυτό. Ξέρει και αυτός όπως και εμείς ότι ο καπιταλισμός δεν καταρρέει αλλά ανατρέπεται από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Τη συσπείρωση δυνάμεων σ' αυτή την προοπτική θέλει να αποτρέψει. Ο Μ. Βορίδης συγκαλύπτει ότι μιλά για έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου και όχι του λαού. Και το κάνει επιδιώκοντας να πείσει το λαό για την αναγκαιότητα εφαρμογής της πολιτικής που τον τσακίζει, λέγοντας ότι υπάρχει διέξοδος στα πλαίσια του καπιταλισμού, της ΕΕ, του ευρώ. Αυτό μπορεί να γίνει. Αλλά στέλνοντας στην ανεργία, στην εξαθλίωση μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων, καταστρέφοντάς τους πολλαπλάσια απ' ό,τι μέχρι σήμερα, με μισθούς, συντάξεις ίσα για ένα πιάτο φαΐ, ενώ άλλες στοιχειώδεις ανάγκες, όπως Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, θα είναι ανύπαρκτες για τα λαϊκά στρώματα. Βεβαίως θα καταστραφεί και ένα τμήμα των καπιταλιστών. Αλλά μπορεί και να μην τα καταφέρουν. Να υπάρξει ανεξέλεγκτη καταστροφή, ανεξέλεγκτη χρεοκοπία τη λένε, που θα δημιουργήσει συνθήκες πείνας στην πλειοψηφία του λαού. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ποια η διέξοδος από την κρίση σε όφελος της εργατικής τάξης, του λαού. Και είναι μονόδρομος η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, η κοινωνικοποίησή τους, η αποδέσμευση από την ΕΕ και η μονομερής, από την εργατική - λαϊκή εξουσία, διαγραφή του χρέους. Ετσι, δε θα υπάρχουν καπιταλιστές που προκαλούν την κρίση και θα σωθεί οριστικά ο λαός.

Η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, δεν εμφανίστηκε τώρα. Οικονομική κρίση ο καπιταλισμός είχε και το 1914, το 1929-1933, στις αρχές της 10ετίας του 1970, το 1997-1998, για να μην αναφέρουμε ιστορικά τις κρίσεις από τότε που εδραιώνεται σαν σύστημα, δηλαδή 1830, 1848-1850, 1871, κ.λπ. Δεν είναι αποτέλεσμα μοντέλου καπιταλιστικής ανάπτυξης και διαχείρισης, δηλαδή δεν οφείλεται στο γεγονός ότι «η μετακίνηση από ένα μοντέλο υποστήριξης της παραγωγής σε ένα πρότυπο το οποίο είναι κυρίως χρηματοπιστωτικό, έγινε πάρα πολύ γρήγορα, έγινε σε συνθήκες ανοίγματος όλων των αγορών με πολύ μεγάλες ταχύτητες και με αυτή την έννοια υπήρξε πράγματι σε παγκόσμιο επίπεδο ένα θεσμικό έλλειμμα διαχείρισης». Και ότι «στην Ευρώπη αυτό απεικονίστηκε ως μια εσωτερική κρίση κυρίως γιατί έχουμε ενίσχυση των νομισματικών πολιτικών, χωρίς αντίστοιχα βήματα στο επίπεδο της πολιτικής ενοποίησης». Βολική άποψη για να πείσει ότι η πολιτική που εφαρμόζουν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις θα βγάλει την καπιταλιστική οικονομία από τα αδιέξοδα και θα ωφεληθεί ο λαός. Αυτά που περιγράφει ως μοντέλα δεν είναι τίποτε διαφορετικό από την εξέλιξη του καπιταλισμού στο μονοπωλιακό του στάδιο. Παραγωγή χωρίς τράπεζες δεν μπορεί να υπάρξει, όπως και τράπεζες χωρίς παραγωγή. Η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου από την άκρατη εκμετάλλευση ωθεί και σε επενδύσεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα με σκοπό το κέρδος, αντί για την παραγωγή. Είναι οι μετοχές, τα διάφορα άλλα χαρτιά, όπως τα ομόλογα κ.λπ., που αποκαλύπτουν τον παρασιτισμό του κεφαλαίου και την αγυρτεία των καπιταλιστών. Αυτό γίνεται από την εποχή της μετεξέλιξης των τραπεζών από απλά ταμιευτήρια σε διαχειριστές του χρηματικού κοινωνικού κεφαλαίου και από τη δημιουργία των μετοχικών εταιρειών, δηλαδή από το 1850. Τόσο παλιό είναι αυτό που ο Μ. Βορίδης εμφανίζει ως νέο. Και δεν οφείλεται σ' αυτό η κρίση ούτε μπορεί να αντιμετωπιστεί με συμφωνίες αντιμετώπισης του λεγόμενου «θεσμικού ελλείμματος», ούτε με την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, αφού κυριαρχούν ο ανταγωνισμός και η ανισομετρία. Αυτές είναι οι αιτίες και της όξυνσης της αντιπαράθεσης εντός Ευρωζώνης ακόμη και μεταξύ Γαλλίας - Γερμανίας.