ΕΚΛΟΓΕΣ 2004 | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΑΣΟΚ

Αντιδραστικές προτάσεις για την Παιδεία

Ακραία εκδοχή του σχολείου της αγοράς αποτελούν οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία, που είναι ένας πραγματικός οδοστρωτήρας ενάντια στο δημόσιο, δωρεάν και κυρίως στον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο. Ταυτόχρονα, οι μηχανισμοί διά βίου κατάρτισης γίνονται πιο συγκεκριμένοι, καθιερώνεται διαδικασία κατάρτισης και επανακατάρτισης ανέργων στο πλαίσιο της εργασιακής περιπλάνησης ανάμεσα σε περιόδους εργασίας χωρίς δικαιώματα - κατάρτισης - ανεργίας που επιφυλάσσει το μέλλον για τους αυριανούς εργαζόμενους. Και όλα καταλήγουν στο σύστημα της λεγόμενης πιστοποίησης, ανεξάρτητα από πτυχία και πού αυτά αποκτήθηκαν (δημόσια ή ιδιωτικά ιδρύματα) την οποία θα δίνει τελικά η αγορά, με βάση τους απάνθρωπους νόμους της. Ετσι τα πτυχεία αποδεσμεύονται από το επάγγελμα, ενώ οι πτυχιούχοι κατηγοριοποιούνται σ' αυτούς που έχουν πιστοποίηση και σ' αυτούς που δεν έχουν. Γίνεται εμπόρευμα και ο πτυχιούχος και η γνώση.

Με δεδομένο ότι χιλιάδες νέοι έχουν πεταχτεί από το λύκειο στα υποβαθμισμένα ΤΕΕ, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να παρουσιαστεί ως το κόμμα που προσφέρει «ευκαιρίες» σε όλους. Πρόκειται φυσικά για ευκαιρίες χαμηλής στάθμης και για κάποιες «δεξιότητες», όπως τις ονομάζουν, που θα αναγνωρίζουν οι επιχειρήσεις στους απασχολήσιμους και μισοκαταρτισμένους νέους.

Απασχολήσιμοι... με πιστοποίηση

Για τα ΤΕΕ προωθείται η «υλοποίηση σταδιακά, ως το 2008, της νομοθετημένης δυνατότητας για σύναψη συμβάσεων μεταξύ των ΤΕΕ και επιχειρήσεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα». Παράλληλα εισάγεται διαδικασία άτυπης κατάρτισης που το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται να καθιερώσει από το 2005. Τι είναι αυτό: Περιγράφεται ως διαδικασία μέσα από την οποία τεχνίτες χωρίς τυπικά προσόντα, μετά από εξαετή επαγγελματική εμπειρία, υποβάλλουν τον επαγγελματικό τους φάκελο στα ΤΕΕ και μετά από εξετάσεις μπορούν να ενταχθούν σε αυτά.

Στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ βρίσκει έκφραση και η προσαρμογή της ανώτατης Παιδείας στις ανάγκες της αγοράς. Προτείνεται ανοιχτά η ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, προωθείται η αξιολόγηση και αυτοτέλεια, που οδηγεί στην υποταγή στους νόμους της αγοράς, ενώ το μέλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εναρμονίζεται πλήρως με τη διακήρυξη της Μπολόνια προωθώντας το σπάσιμο σε κύκλους σπουδών, με στόχο μέσα από μία σύντομη εκπαίδευση να παρέχονται περιορισμένες και αποσπασματικές δεξιότητες για μερική απασχόληση για τους πολλούς, στο πλαίσιο της εναλλαγής επαγγελμάτων, και ουσιαστική γνώση για λίγους. Η έρευνα υποτάσσεται ακόμα περισσότερο στα κελεύσματα της αγοράς, ενώ το «ενδιαφέρον» για τη φοιτητική μέριμνα περιλαμβάνει... άτοκα δάνεια και ανέγερση εστιών από τον ιδιωτικό τομέα. Σε ό,τι αφορά την πιστοποίηση, θεσμοθετείται σύστημα αποτύπωσης των σπουδών και γνώσεων που θα πιστοποιεί τελικά την ικανότητα των αποφοίτων να δουλέψουν, αποδεσμεύοντας το πτυχίο από το επάγγελμα και το δικαίωμα της δουλιάς. Μια διαδικασία που μετατρέπει τον ίδιο τον απόφοιτο και τη μόρφωσή του σε εμπόρευμα.

Ταξική διαφοροποίηση των σχολείων

Η «τοπική κοινωνία», δε λείπει από κανένα σχεδόν μέτρο που αφορά το σχολείο, από την προσχολική μέχρι και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ ως στόχος περιγράφεται όχι η ολόπλευρη γνώση, αλλά το να γίνει το σχολείο χώρος «ανάπτυξης της ικανότητας του "μαθαίνω να μαθαίνω"» και οι μαθητές «γίνονται άτομα ικανά να κατευθύνουν μόνα τους τη ζωή τους». Περιγράφεται μια δομή εκπαιδευτικού συστήματος όπου κυριαρχεί η ταξική διαφοροποίηση, η κατηγοριοποίηση των σχολείων τα οποία καλούνται τελικά να λειτουργήσουν με όρους ανταγωνισμού, αυτοχρηματοδότησης και επιβίωσης ανάλογα με τις διαχειριστικές ικανότητες και τη σύνθεση της «τοπικής κοινωνίας» και των γονιών των μαθητών, μεγαλώνοντας τα χάσματα ανάμεσα στους μαθητές. Το ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο για επέκταση του ολοήμερου σχολείου στο σύνολο των δημοτικών, με ομήρους εργαζομένους, καθώς υπόσχεται θέσεις μερικής απασχόλησης για τραπεζοκόμους και καθαριστές, λειτουργία του Ολοήμερου Γυμνασίου ως «σχολείου ελεύθερης επιλογής» με προαιρετικά προγράμματα, όπου ακόμα και νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου θα μπορούν να υποβάλλουν και να υλοποιούν προγράμματα, ανοίγοντας έτσι ακόμα πιο απροκάλυπτα τα σχολεία στις επιχειρήσεις. Η «αποκέντρωση» προχωρά παραπέρα με κατάρτιση των προγραμμάτων σπουδών όχι αποκλειστικά από την κεντρική διοίκηση, αλλά με μαθήματα επιλογής «που καθορίζονται με τη συμμετοχή κάθε σχολείου και με βάση τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας», με ελεύθερη επιλογή βιβλίων από το ελεύθερο εμπόριο, ενώ και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών γίνεται με βάση τις ανάγκες κάθε σχολείου. Σημειώνεται ότι το ζήτημα της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση παραπέμπεται σε «κοινωνικό διάλογο» και διακομματική συνεργασία.

ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ

(Στο Ανατολικό Μέτωπο)

Ο ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ «Ρίζος» και η στήλη του «Σαν σήμερα» μας θύμισε προχτές πως τις 6 του Φλεβάρη ιδρυόταν το ΕΑΜ Νέων, με κυριότερη, βασική συνιστώσα την Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ), τη «Φιλική Εταιρεία Νέων» και τη «Λεύτερη Νέα».

Ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ της Αντίστασης, που όλο και φούντωνε περισσότερο με διαδηλώσεις, απεργίες, ανησυχούσε πολύ τους κατακτητές και τους Κουίσλιγκ. Τους ανησυχούσε η πλατιά συμμετοχή της νεολαίας και αναζητούσαν τρόπους να εξουδετερώσουν τον αγώνα, να μαντρώσουν τους νέους σε διάφορες φασιστικές οργανώσεις. Στόχος βασικός ήταν να χτυπήσουν το σπουδαστικό αντιστασιακό κίνημα και να επιστρατεύσουν τη νεολαία μας για το Ανατολικό Μέτωπο, καθώς και να εξασφαλίσουν εργατικό δυναμικό στα εργοστάσιά τους.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του αγώνα στα ΑΕΙ και στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας σχεδιάστηκε με την ίδρυση μιας φασιστικής οργάνωσης, που είχε ως «αρχηγό» έναν καθηγητή της Φιλοσοφικής, τον Γ. Σακελλαρίου. «Αλεξιπτωτιστής» καθηγητής από τη Θεσσαλονίκη, με «ειδικές σπουδές» Ψυχολογίας στην Αμερική, φερμένος από τον Μεταξά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, λίγους μήνες πριν από τον πόλεμο.

ΤΟΤΕ, ακριβώς, καλοκαιριάτικα (1942), για να βρεθούν «έτοιμοι» με το άνοιγμα του Πανεπιστημίου, έφτιαξαν έναν σπέσιαλ νόμο που τον τιτλοφόρησαν «περί οργανώσεως των φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών» και που δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα της Κυβέρνησης» στις 10 Ιούλη 1942. Ηταν μια δύσκολη στιγμή για το νεολαιίστικο κίνημα.

Η ΟΚΝΕ και το ΕΑΜ Νέων μπήκαν αποφασιστικά στον αγώνα για να διαφωτίσουν, αλλά και να ξεσκεπάσουν τα προδοτικά αυτά σχέδια, που στόχο τελικό τους είχαν να χτυπήσουν το αντιστασιακό φοιτητικό κίνημα που τους είχε τρομάξει.

ΟΙ ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ του ΕΑΜ Νέων κατάγγελναν ανοιχτά στο λαό και στη νεολαία τα προδοτικά εξοντωτικά σχέδια, τονίζοντας πως «... Ο άνθρωπος αίσχος Γ. Σακελλαρίου ζητάει από το προδοτικό κάθαρμα Μπάκο (υπουργός Αμυνας) δήμιους για τους φοιτητές. Και σαν τέτοιους θέλει να χρησιμοποιήσει τους φοιτητές αξιωματικούς, τα τιμημένα παιδιά, που αγωνίστηκαν για τη λευτεριά μας. Κι οι πιο καλόπιστοι θα δουν τι ζητούν οι κατακτητές κι οι προδότες κι ο γκεσταπίτης Σακελλαρίου».

ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ κι αποκαλυπτικό ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης μια άλλη προκήρυξη, στην οποία δημοσιεύεται εμπιστευτικό έγγραφο του Τσολάκογλου (ΑΠ 309), που απευθύνεται στο Αρχηγείο της Αστυνομίας.

ΓΡΑΦΕΙ σχετικά: «Παρίσταται ανάγκη ιδρύσεως αστυνομικού σταθμού εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω υπό καταλλήλου αξιωματικού. Η δύναμις του σταθμού θα τεθεί εις την διάθεσιν του καθηγητού Γ. Σακελλαρίου. Ελθετε εις συνεννόησιν μετά του εν λόγω καθηγητού απ' ευθείας και προβήτε αθορύβως, προ της ενάρξεως των μαθημάτων, εις την ίδρυσιν του σταθμού...». Και από κάτω από το έγγραφο φαρδιά - πλατιά η υπογραφή του προδότη τότε πρωθυπουργού, του Γ. Τσολάκογλου.

ΗΤΑΝ μια μεγάλη διαφωτιστική εξόρμηση που έγινε τότε από τις αντιστασιακές νεολαιίστικες οργανώσεις. Την ΟΚΝΕ και το ΕΑΜ Νέων. Καλά μελετημένη, ξεσκέπαζε το λύκο που ήθελε να μας παρουσιαστεί με προβιά προβάτου, δηλαδή τον γκεσταπίτη Γ. Σακελλαρίου και φυσικά κι όλους τους άλλους, που πιο προσεκτικοί λούφαζαν, αλλά που κι αυτοί είχαν βασικά τους ίδιους στόχους.

Ο ΓΚΕΣΤΑΠΙΤΗΣ καθηγητής κι οι συνεργάτες του, που σχεδίασαν την ίδρυση της φασιστικής οργάνωσης, είχαν ξεσκεπαστεί. Μάταια τότε προσπάθησε με άρθρα που δημοσίευσε στην κατοχική εφημερίδα «Ακρόπολις» (Σεπτέμβρης 1942) να παρουσιάζεται σαν οργανωτής ενός «παραδείσιου κόσμου», όπου οι χαφιέδες και οι κάθε λογής σμπίροι θα φρόντιζαν για την «τήρησιν των νόμων και της τάξεως», αυτής βέβαια που επέβαλαν οι χιτλεροφασίστες καταχτητές.

ΑΥΤΟΙ που σχεδίαζαν την φασιστική οργάνωση, τελικά αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω τα σχέδια. Ο Γ. Σακελλαρίου σε μια δήλωσή του έλεγε στους φοιτητές και τη Σύγκλητο ότι την είχε εγκαταλείψει, ότι είχε πλανηθεί κι ότι του αρκεί να πίνει «μέχρι τρυγός το ποτήριον της πικρίας...».

Η ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΣΑ με τον αγώνα της και τη μαχητική συμπαράσταση του λαού ανέτρεψε τα σχέδιά τους. Οπως ένα σχεδόν χρόνο αργότερα η λαοθάλασσα θα ματαίωνε την πολιτική επιστράτευση. Η 5η του Μάρτη 1943 θα μπει νέα χρυσή σελίδα στην ιστορία της πατρίδας μας. Οι χιτλερικοί δεν μπόρεσαν να αποσπάσουν ούτε ένα φαντάρο για το Ανατολικό Μέτωπο. Κι αυτό λέει πολλά για το σήμερα. Δεν έπεσε βέβαια ουρανοκατέβατο. Εγινε αγώνας μεγάλος. Κι είχε πολλές και μεγάλες θυσίες η μικρή μας χώρα στην αντιφασιστική μάχη της ανθρωπότητας με τα φασιστικά θεριά...

Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ

Προεκλογική φιέστα... για τους σεισμούς

«Μαθήματα» αντισεισμικής προστασίας, μισθωμένα πούλμαν, μέχρι και τρίποντα καλάθια από μπασκετμπολίστες, επιστρατεύτηκαν, προχτές το πρωί, προκειμένου να μιλήσει μπροστά σε κοινό η Β. Παπανδρέου. Με το πρόσχημα της «ενημέρωσης αντισεισμικής προστασίας» χιλιάδες μαθητές και καθηγητές γυμνασίων του Περιστερίου τσουβαλιάστηκαν από νωρίς στο Κλειστό Γήπεδο του δήμου, για να παρακολουθήσουν με το «έτσι θέλω» την προεκλογική φιέστα που έστησαν ερήμην τους, το ΥΠΕΧΩΔΕ, ο Οργανισμός Αντισεισμικής Προστασίας και διάφοροι «παρατρεχάμενοί» τους στη Β'Βάθμια Εκπαίδευση.

Τη στημένη φιέστα κατήγγειλε με ανακοίνωσή της η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ Περιστερίου, η οποία επισημαίνει: «Είναι πρόκληση στη νοημοσύνη μας να διοργανώνονται τέτοιου είδους φιέστες απ' αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τα ακατάλληλα σχολικά κτίρια. Γιατί τώρα; Δε γνωρίζουν ότι υπάρχουν σχολεία ακατάλληλα και επικίνδυνα να πέσουν, όπως το 3ο ΤΕΕ Περιστερίου; Δε γνωρίζουν ότι υπάρχουν σχολεία που στεγάζονται σε λυόμενα από το σεισμό του '99»;