Στις 4 Αυγούστου 1944 ένα από τα πιο επίλεκτα τμήματα της Βέρμαχτ - τμήμα εκπαιδευμένο ειδικά για αντιανταρτικές μάχες στα βουνά - με 320 επιλεγμένους άνδρες, ξεκινά από την Αμφισσα, με στόχο την κατάληψη και το κάψιμο του Λιδορικίου. Πρόκειται για ένα τμήμα του 18ου Συντάγματος Ορεινών Κυνηγών (Πολιτσάι), που λογάριαζε ωστόσο χωρίς τον ξενοδόχο...

Κατά τη διαδρομή του, το συγκεκριμένο τμήμα των Γερμανών συναντά ΕΛΑΣίτικες διμοιρίες και μετά από βραδυντικές αψιμαχίες υποχρεώνεται να διανυκτερεύσει μέσα στο χωριό Καρούτες. Ξημέρωνε η 5η Αυγούστου, όταν η 5η Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ συγκεντρώνει τα διαθέσιμα τμήματα της και, κυριολεκτικά, κάτω απ' τη μύτη των Γερμανών, κυκλώνει το χωριό. Το πρωί, τα τμήματα του ΕΛΑΣ, έρποντας, προωθούνται στις παρυφές του χωριού και ξεκινά μια απ' τις ιστορικότερες μάχες της Αντίστασης. Η μάχη ξεκίνησε στις 2.30 το μεσημέρι και τελείωσε στις 5.30 το απόγευμα. Η νίκη συντριπτική: Απ' τους 320 αξιωματικούς και άνδρες του γερμανικού τάγματος, οι 180 σκοτώνονται, οι 138 αιχμαλωτίζονται και μόνο 2 - 3 καταφέρνουν να ξεφύγουν! Μεταξύ των αιχμαλώτων, πιάνεται και ο μόνος αξιωματικός που επέζησε απ' αυτήν τη μάχη, ο υποδιοικητής του Τάγματος Οτο Βέμπερς. Απ' την πλευρά του, ο ΕΛΑΣ - που πανηγυρίζει μια απ' τις λαμπρότερες νίκες του αγώνα του - μετρά 31 νεκρούς αγωνιστές και 35 τραυματισμένους. Μαζί τους τραυματίες βρίσκονται και τρεις κάτοικοι του χωριού, καθώς και μία γυναίκα με το όνομα Σιδηροπούλου.

Οσοι έζησαν αυτά τα γεγονότα, δε μιλούν μόνο για την ανδρεία και την αυτοθυσία των ΕΛΑΣιτών. Μιλούν και για ενεργό συμμετοχή των κατοίκων του χωριού σ' αυτήν τη μάχη, που, παρότι άοπλοι, κατόρθωσαν με πολλούς τρόπους να γίνουν οι αφανείς μαχητές αυτής της λαμπρής νίκης.

Κάθε χρόνο, στο ιστορικό αυτό χωριό, η μνήμη ξαναζωντανεύει, γίνεται φάρος και δείχνει στους νεότερους το δρόμο της λεβεντιάς, της ελευθερίας και της ελπίδας. Κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, τα Παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ της περιοχής μαζεύονται στις Καρούτες (η σχετική φετινή εκδήλωση γίνεται σήμερα Κυριακή) και τιμούν τη μάχη της 5ης Αυγούστου του 1944, τιμούν τους αγωνιστές που έπεσαν για τα ύψιστα ιδανικά της ανθρωπότητας και διδάσκουν στις νέες γενιές ό,τι δε διδάσκεται στα σχολεία τους. «Οι ελληνικές κυβερνήσεις, υπηρετώντας τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, των ΗΠΑ και της ΕΕ, δε θέλουν με τίποτα να μπολιάζεται η νέα γενιά με τα ιδανικά της αντίστασης και της ανυπακοής απέναντι στη νέα τάξη των ιμπεριαλιστών, απέναντι στη μοιρολατρία, στο ξεπούλημα του δημόσιου ορυκτού πλούτου, στην καταστροφή του περιβάλλοντος», σημειώνουν οι κάτοικοι του μαρτυρικού χωριού και δίνουν σ' αυτήν την ιστορική επέτειο την επικαιρότητα που της χρειάζεται. Σημειώνουν, δε, πως όπως τότε, έτσι και σήμερα, ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος του αγώνα.