Κυριακή 17 Σεπτέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ - ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2006
ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Ο «ΓΕΡΟΣ» ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

(ακούραστος στο πλευρό των συντρόφων)

ΣΤΟΝ Νίκο Βαλιανάτο, τον πρωτοπόρο κομμουνιστή, που πριν 80 χρόνια έδωσε την εκλογική μάχη για δήμαρχος της Λάρισας υποψήφιος του ΚΚΕ το 1926 και το σημερινό γραφτό της στήλης.

ΗΤΑΝ ο ξεσηκωμός, που έζησε η φτωχολογιά, που μονοκούκι ψήφισε τον αγαπημένο τους υποψήφιο, που τρόμαξε τους τσιφλικάδες. Και που με νοθεία και τ' άλλα τερτίπια της «αστικής δημοκρατίας» τελικά κατάφεραν να υπερτερήσουν 40 ψήφους.

ΗΤΑΝ σαραντάρης όταν έφθανε στη Λάρισα το 1909. Ο Αλέκος Γκούντας, σ' όσα σχετικά έχει διηγηθεί για τον Βαλιανάτο, που τον γνώρισε, δίνει την παρακάτω εικόνα: «...φορούσε σκούτινα ρούχα. Με το χοντρό μπαστούνι του και με το αγνό γεμάτο καλοσύνη πρόσωπό του φάνταζε φυσιογνωμία ιεραποστολική. Ενέπνεε σεβασμό και εμπιστοσύνη».

ΦΤΑΝΕΙ τώρα και στην καρδιά του Βαλιανάτου θα δονήσει το μήνυμα του Μεγάλου Οχτώβρη. Σχετικά ένας παλιός σύντροφος σημειώνει: Τον σ. Βαλιανάτο τον γνώρισα στη Λάρισα το 1922. Ηταν γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Λάρισας και γραμματέας του Εργατικού Κέντρου. Υπολογίζω πως μπήκε στο Κόμμα το 1918 ή 1919. Τότε τα εργατικά κέντρα της Θεσσαλίας ήταν αληθινά φυτώρια των νέων ιδεών. Η ίδρυση του Κόμματος έδωσε καινούρια ώθηση στο επαναστατικό κίνημα της Θεσσαλίας. Η μεγάλη πανεργατική απεργία στο Βόλο το 1921, τα μαχητικά αγροτικά συλλαλητήρια των Τρικάλων, το πλατύ παλαιοπολεμιστικό κίνημα, που είχε φουντώσει, τράνταζαν τ' αστοτσιφλικάδικα κάστρα.

Ο Ν. ΒΑΛΙΑΝΑΤΟΣ, σε μια εποχή που η Μικρασιατική Καταστροφή είχε σκορπίσει φτώχεια κι απελπισία κι οι φτωχοί αγρότες πλήρωναν τα σπασμένα της «Μεγάλης Ιδέας», γύριζε στον κάμπο, στα χωριά και έλεγε ποιοι φταίνε και ποιοι είναι αυτοί που είναι οι ένοχοι...

ΕΙΧΕ ένα μεγάλο χάρισμα ο Βαλιανάτος. Ηξερε να μιλά στο λαό. Ηταν ένας συζητητής, που ήξερε όχι μονάχα να μιλάει, μα και ν' ακούει τον άλλο. Ο λόγος του είχε μια σπάνια πειστικότητα. Δεν έβγαζε «δεκάρικους». Εφτανε στο χωριό και μάζευε γύρω του τους χωριάτες. Τους ρωτούσε για το «γέννο», το χειμώνα, τον «κούρο», για τη σοδειά, για την κλαπάτσα που θέριζε τα πρόβατα, για τους φορατζήδες που τους κυνηγούσαν... Επειτα η κουβέντα πλάταινε σιγά σιγά, όπως μια πέτρα που τη ρίχνεις στο βάλτο και τα στεφάνια του νερού ανοίγαν, απλώνουνε πέρα από τις λασπόχτιστες καλύβες. Ετσι κι ο λόγος του έφευγε από τα σύνορα της πατρίδας, έφτανε στις ρούσικες στέπες κι έλεγε στους καραγκούνηδες τι έδωσε η Επανάσταση στους αγρότες. «Και τώρα εκεί πάνω είναι δική τους η γης;» ρώταγε ο ακτήμονας καραγκούνης. «Είναι δικιά του απαντούσε ο Βαλιανάτος. Δεν έχει πια τσιφλίκια, δεν έχει αφεντικά».

ΜΕ τον καιρό και με τους αγώνες ο σύντροφος πια γερο-Βαλιανάτος γινόταν σεβαστός και πολύ αγαπητός. Η αγωνιστική του ζωή, η πίστη του η ατράνταχτη, η σεμνότητά του τον είχαν κάνει αγαπητό όχι μόνο στη Θεσσαλία, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Εγινε μια απ' τις πιο γνωστές επαναστατικές μορφές σε πανελλαδική κλίμακα.

ΕΙΝΑΙ το 1932. Δουλεύει στην Αθήνα. Ενα όνειρό του, όνειρο τότε κάθε κομμουνιστή, γίνεται πραγματικότητα. Πηγαίνει στη Μόσχα για να πάρει μέρος στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο της Διεθνούς Κόκκινης Βοήθειας. Ολα όσα βλέπει, όσα ρωτά και μαθαίνει, όλα γυρεύει να τα πει στους συντρόφους με το γυρισμό στην Ελλάδα.

ΚΑΙ γύρισε πίσω. Με την υγεία βαρύτατα κλονισμένη, ο «Γέρος της Βοήθειας» τρέχοντας ολούθε σε φυλακές, στα σπίτια των συντρόφων που βρίσκονταν εξορία...

ΠΑΡΑ τα χρόνια και της αρρώστιας τα βάσανα, έμεινε στο πόστο του ώσπου η προδοσία (Αύγουστος 1938) στα χρόνια της θα τον παραδώσει στους δήμιους της βασιλομεταξικής δικτατορίας. Υστερα από άγριο βασανισμό θα πετάξουν το κορμί του στο δρόμο (στην οδό Βούλγαρη). Κι εκεί, περασμένα μεσάνυχτα, θα το βρουν έντρομοι περαστικοί από γειτονικό θέατρο. Χωρίς, βέβαια, να υποψιαστούν ότι ήταν φοβερό έγκλημα, ένα από τα πολλά που έγιναν τότε. Ο Νίκος Βαλιανάτος, μια πολύ αγαπητή ηρωική μορφή, ένας από τους πρωτομάρτυρες του ΚΚΕ. Εζησε όλη τη ζωή του τίμια, σεμνά, πλούσια αγωνιστικά. Πηγή φρονηματισμού για τη σημερινή και τις μέλλουσες γενιές. Η επική ζωή των πρωτομάχων του Κόμματος.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ