Η ανάπτυξη της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης των Οργανώσεων του ΚΚΕ στους αυτοαπασχολούμενους και τους ΕΒΕ, με όπλο τη γραμμή συσπείρωσης σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, και το χτίσιμο της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα, βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης της Συνδιάσκεψης της Αχτίδας ΕΒΕ της Περιφέρειας Αττικής του ΚΚΕ.

Στη Συνδιάσκεψη επισημάνθηκε ότι ο στρατηγικός στόχος του κεφαλαίου, να μεταφερθεί το κόστος της εξόδου από την κρίση στην εργατική τάξη, αφορά και τους μικρούς ΕΒΕ. Μαζί με τη μαζική χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης, τη φτώχεια, τη γενίκευση της ανεργίας για τους εργαζόμενους, προχωρά σχεδιασμένα και ο βίαιος εκτοπισμός της μικρής παραγωγής, καθώς στόχος του κεφαλαίου είναι να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς στο ξεκλήρισμα των αυτοαπασχολουμένων, μονοπωλώντας το χώρο που μέχρι σήμερα αυτοί δραστηριοποιούνταν.

Το βάθος της κρίσης και η ανάγκη για την ελληνική αστική τάξη να μπορέσει να ανταποκριθεί στην ολοένα και πιο οξυμένη διαπάλη ανάμεσα στις μερίδες των ευρωπαϊκών κεφαλαίων, αλλά και σε σχέση με την ανταγωνιστικότητά τους με άλλα αναδυόμενα ιμπεριαλιστικά κέντρα, οδηγεί σε επιτάχυνση των μέτρων εκείνων που συντρίβουν τους μισθούς και τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ παράλληλα εκτοπίζουν τους ΕΒΕ, ιδιαίτερα τους αυτοαπασχολούμενους, αφού η συντριπτική πλειοψηφία τους θα κλείσει ή θα φυτοζωεί προσπαθώντας να επιβιώσει.

Στο πλαίσιο αυτό, επισημάνθηκε ότι η λεγόμενη απελευθέρωση των επαγγελμάτων που προωθείται αυτήν την περίοδο και που αφορά και τον κλάδο της κατασκευής, στοχεύει ουσιαστικά στη συγκέντρωση στα χέρια των μονοπωλίων του τζίρου, που αυτήν τη στιγμή είναι μοιρασμένος στους χιλιάδες ΕΒΕ του χώρου. Αποτελεί αντικειμενική ανάγκη του κεφαλαίου, προκειμένου να βρει χώρο να κερδοφορήσει και εμβαθύνει ακόμη περισσότερο, με σχεδιασμένα μέτρα, τις τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχ.

Οπως τονίστηκε, αυτές οι εξελίξεις θα οδηγήσουν σε βίαιο ξεκλήρισμα ένα μεγάλο κομμάτι των ΕΒΕ, ενώ ένα άλλο κομμάτι θα οδηγηθεί στην ανέχεια, καθώς θα μειωθεί αισθητά το εισόδημά του. Παράλληλα, σημειώθηκε ότι το σχέδιο «Αττική 2014» προβλέπει τη συγκέντρωση της αγοράς ακόμη και του λιανεμπορίου στα χέρια των μεγάλων αλυσίδων, με μετατροπή του κέντρου της πόλης σε χώρο δράσης των μεγάλων καταστημάτων, αλλά και την αλλαγή χρήσης γης σε αρκετές συνοικίες της Α' Αθήνας, πετώντας καταρχήν έξω τη μικρή βιοτεχνία, αλλά και τα μικρά εμπορικά καταστήματα, που θα δώσουν τη θέση τους στις εμπορικές αλυσίδες.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ετοιμάζει μια σειρά διευκολύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο, προκειμένου να εξασφαλίσει την κερδοφορία του (φοροαπαλλαγές, διευθέτηση εργάσιμου χρόνου, απελευθέρωση ωραρίου, κατάργηση κυριακάτικης αργίας) κ.λπ.

Οπως υπογραμμίστηκε στη συζήτηση, χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι έκλεισαν το προηγούμενο δίχρονο, ενώ ακόμη περισσότεροι βρίσκονται σε αδιέξοδο ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής. Μόνο στο κέντρο της Αθηνάς περίπου 15-20% των μαγαζιών έχουν κλείσει, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες είναι αυτοί που χρωστούν χρήματα στον ΟΑΕΕ ή την Εφορία και τις τράπεζες. Εκείνο που τονίστηκε είναι ότι για όλους αυτούς τους μικρούς ΕΒΕ οποιαδήποτε προσπάθεια διαχείρισης αυτής της κατάστασης είναι κενό γράμμα.

Δεν υπάρχει σήμερα άλλος δρόμος από τη συσπείρωση και πάλη σε γραμμή ανατροπής του συστήματος και στην κατεύθυνση του άλλου δρόμου ανάπτυξης. Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη λύση προοπτικής για τους χιλιάδες που βιώνουν τη γενικευμένη ανασφάλεια και τις δυσκολίες να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.

Με βάση την πείρα του προηγούμενου διαστήματος, στη συζήτηση επισημάνθηκε ότι, αν και η αγανάκτηση είναι γενικευμένη, δύσκολα γίνεται το βήμα έστω και συμμετοχής σε μια κινητοποίηση. Σημειώθηκε ότι διατηρούνται αυταπάτες, που ξεκινούν από τα χαρακτηριστικά του ίδιου του στρώματος των αυτοαπασχολούμενων. Από την πείρα που αποκομίζουν οι Κομματικές Οργανώσεις από την παρέμβασή τους, αναδεικνύεται ότι στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων κυριαρχούν τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης γύρω από την καπιταλιστική κρίση: Οτι πρόκειται για κρίση του χρέους, ότι «μπόρα είναι θα περάσει», ότι τα μέτρα είναι αναγκαία.

Την ίδια στιγμή που καταγράφεται δυσαρέσκεια απέναντι στα κόμματα της πλουτοκρατίας και το πολιτικό σύστημα, βρίσκει έδαφος η προπαγάνδα που απομονώνει τα φαινόμενα της διαφθοράς, δεν αναγνωρίζει την ταξική συνέπεια των κομμάτων αυτών, άρα και τα διαφορετικά συμφέροντα που συνειδητά εξυπηρετούν με την πολιτική τους. Ακόμη και εκεί που τα προβλήματα είναι τόσο γενικευμένα και αντιμετωπίζουν το φάσμα της χρεοκοπίας, δε γίνεται ορατή η διέξοδος στην πάλη για την ανατροπή του συστήματος, στην πάλη για την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, τη σοσιαλιστική αναγκαιότητα και προοπτική.

Οπως σημειώθηκε, η πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων αναζητά λύση «εδώ και τώρα», πιέζονται και πιέζουν για ορισμένα άμεσα μέτρα και είναι ευάλωτοι σε ρεφορμιστικά κόλπα που εγκλωβίζουν στη γραμμή τού «να δώσουμε κάτι για να περισώσουμε κάτι» και οδηγούνται εύκολα στη μοιρολατρία. Εκείνο που επισημάνθηκε είναι η ανάγκη να ανέβει η ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση των Κομματικών Οργανώσεων, ώστε το ΚΚΕ, που φαίνεται ότι έχει ανεβασμένο κύρος στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων, να αντιμετωπίζεται όχι μόνο ως Κόμμα αγώνων, αλλά ως Κόμμα εξουσίας και προοπτικής.

Παράλληλα, τονίστηκε η ανάγκη στοχευμένης παρέμβασης στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ που έχουν ήδη βάλει λουκέτο ή ετοιμάζονται να βάλουν το αμέσως επόμενο διάστημα. Οπως σημειώθηκε, αυτός ο κόσμος θα ενταχθεί μαζικά στην ανεργία, θα κάνει κανένα «μαύρο» μεροκάματο, θα είναι διαρκώς σε καθεστώς ανασφάλειας λόγω και των χρεών που τον συνοδεύουν. Υπογραμμίστηκε ότι είναι απαραίτητο η Κομματική Οργάνωση να παρέμβει ιδεολογικοπολιτικά και να διαμορφώσει δεσμούς με αυτόν τον κόσμο, ώστε νέες δυνάμεις να συμπορευτούν με το Κόμμα και να υιοθετήσουν την πρόταση πάλης και εξουσίας του ΚΚΕ.

Αυτό αποτελεί ένα κρίσιμο καθήκον, καθώς σημειώθηκε ότι ορισμένοι από αυτούς μπαίνουν στις γραμμές του εργατικού κινήματος με όλα τα κουσούρια του μικροϊδιοκτήτη, αλλά και με την απελπισία αυτού που είναι καταχρεωμένος και κατ' επέκταση, λόγω και του χαμηλού πολιτικού επιπέδου, αποτελούν εύκολη λεία προς αξιοποίηση από το σύστημα. Είναι επιρρεπείς σε κάθε λογής τυχοδιωκτικές, προβοκατόρικες, λούμπεν συμπεριφορές και απόψεις που μπορούν να λειτουργήσουν σαν πολιορκητικός αντιδραστικός κριός στις γραμμές του κινήματος.

Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε ότι τα μέτρα δε χτυπούν το ίδιο όλους τους ΕΒΕ και προφανώς δε στέκονται όλοι με το ίδιο συμφέρον απέναντι στη γραμμή του Κόμματος. Στο πλαίσιο αυτό, τονίστηκε ότι αρκετοί μεγαλοΕΒΕ στηρίζουν τα μέτρα της κυβέρνησης (φοροαπαλλαγές, μείωση μισθών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων κ.λπ.), καθώς στην πράξη τους ευνοούν. Πρόκειται για εκείνο το κομμάτι που προωθεί γραμμή συντεχνιακή, τα συμφέροντά τους δίνουν τον τόνο στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ.

Αντίθετα, υπογραμμίστηκε ότι οι αυτοαπασχολούμενοι, κυριολεκτικά, βρίσκονται στη μέγκενη των μονοπωλίων. Αν και παρασέρνονται εύκολα υιοθετώντας την προπαγάνδα και γραμμή του αντιπάλου, τα συμφέροντά τους βρίσκονται πιο κοντά στην πρόταση εξουσίας του Κόμματος. Η προοπτική τους, σταθερό, δηλαδή, εισόδημα και εργασία γι' αυτούς και τις οικογένειές τους, μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο στο έδαφος της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, με αποδέσμευση από την ΕΕ, δηλαδή στο σοσιαλισμό. Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης υπηρετεί τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους.

Οπως σημειώθηκε στη συζήτηση, τα άλλα κόμματα, από κοινού και με μοιρασμένους ρόλους, συμβάλλουν στον εγκλωβισμό συνειδήσεων, στην έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στη ριζοσπαστική γραμμή πάλης, μειώνουν τις αντιστάσεις, προκειμένου να υπηρετηθούν τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Στο σημείο αυτό, επισημάνθηκε ότι η όξυνση της διαπάλης απέναντι στα άλλα κόμματα και τη γραμμή τους είναι προϋπόθεση σήμερα για τον απεγκλωβισμό δυνάμεων, για τη συσπείρωσή τους σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. Οπως σημειώθηκε, ιδιαίτερα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, με βάση την πολιτική τους γραμμή, διαμορφώνουν την τακτική τους και στο κίνημα των ΕΒΕ: Οι μαζικοί φορείς που ελέγχουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι χειροκροτητές της γραμμής του κεφαλαίου. Σκόπιμα καλλιεργούν τη συντεχνία, τον εκφυλισμό, με προτάσεις που ουσιαστικά στηρίζουν τη γραμμή των μονοπωλίων και των κομμάτων τους.

Στη συζήτηση επισημάνθηκε ότι η Οργάνωση πρέπει να αποκαλύπτει την τακτική των κομμάτων και των ξεπουλημένων μαζικών συνδικαλιστικών ηγεσιών τους (ΕΣΕΕ, Εμπορικός Σύλλογος Αθήνας, Κλαδικές Ομοσπονδίες), που συσκοτίζουν την ουσία των μέτρων και σπρώχνουν την πάλη σε ανώδυνες συντεχνιακές διεκδικήσεις. Σπέρνουν αυταπάτες ότι κάτι μπορεί να σωθεί με την επόμενη ρύθμιση χρεών ή κάτι μπορεί να γίνει με τα προγράμματα ανάπτυξης (π.χ. Ομοσπονδία Αλουμινάδων).

Ταυτόχρονα, μέσα από τα διάφορα σεμινάρια και προγράμματα, έχουν ουσιαστικά γραμμή εξαγοράς, εξασφαλίζουν ένα κομμάτι των συμμαχιών της αστικής τάξης με το στρώμα. Με βάση την πλήρη ταύτισή τους με την πολιτική που εφαρμόζεται, είναι κατανοητή η λύσσα τους για τις κινητοποιήσεις στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και η προσπάθεια που κάνουν να βάλουν πλάτη στην τακτική της κυβέρνησης για συκοφάντηση της πάλης. Επίσης, με βάση αυτήν τη γενική κατεύθυνση που υλοποιείται σήμερα μέσα από συνδυασμένα μέτρα (απελευθέρωση ωραρίου, άρση της κυριακάτικης αργίας) ερμηνεύεται και η κατευθυνόμενη τάση για συνεχή υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας, αλλά και το ρόλο του Δήμου της Αθήνας.

Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε ότι χρειάζεται διαρκές μέτωπο απέναντι σε λογικές που αναπτύσσονται γύρω από αυτό το ζήτημα (κινητοποιήσεις, μετανάστες, παραβατικότητα, παραεμπόριο), καθώς μπορούν να επηρεάζουν δυνάμεις οδηγώντας τες σε αντιδραστικές θέσεις ή ενσωματώνοντάς τες σε λογική διαχείρισης.

Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίστηκε ότι η Κομματική Οργάνωση, με όπλο τις θέσεις του ΚΚΕ για τη συγκρότηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους, πρέπει να ακονίσει την ικανότητά της στη συσπείρωση και στο κέρδισμα της συνείδησης των αυτοαπασχολούμενων, να αποκτήσει μεγαλύτερη διεισδυτικότητα ώστε να απεγκλωβίζει δυνάμεις από την πολιτική και την ιδεολογία της αστικής τάξης, του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού.

Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε η ανάγκη, η παρέμβαση της Οργάνωσης να αγκαλιάζει το σύνολο των κλάδων και την πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων, όχι μόνον εκείνους που συμμετέχουν στα σωματεία και κυρίως τους χιλιάδες ανοργάνωτους - ασυνδικάλιστους. Παράλληλα, τονίστηκε ότι βασικό καθήκον των κομμουνιστών είναι να παρεμβαίνουν παντού, στην οικογένεια, στη γειτονιά και, κυρίως, στην ίδια την εργατική τάξη, καθώς κάθε κομμουνιστής αυτοαπασχολούμενος περιτριγυρίζεται από εργάτες και υπάλληλους, είτε στο σπίτι, είτε στη δουλειά.

Ακόμα, υπογραμμίστηκε η ανάγκη προσανατολισμένης και στοχευμένης παρέμβασης σε νέες ηλικίες και στις γυναίκες, να προσανατολιστεί η παρέμβαση στους κλάδους που συγκεντρώνουν νεότερες ηλικίες και γυναίκες (π.χ. επισιτισμός, υπηρεσίες, νέες τεχνολογίες, λογιστές, ψυκτικοί, στην οικοδομή). Στο πλαίσιο αυτό, σημειώθηκε ότι η Οργάνωση χρειάζεται να ιεραρχεί τα ζητήματα της οικογενειακής προοπτικής, της λαϊκής κατοικίας, της δωρεάν Παιδείας, Υγείας - Πρόνοιας και άθλησης στις νεότερες ηλικίες.

Παράλληλα, σημειώθηκε η ανάγκη παρέμβασης ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες με αιχμή την απάντηση στον αντικομμουνισμό, την προβολή της προσφοράς του σοσιαλισμού, τη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς με τις αξίες και τα ιδανικά της οργανωμένης πάλης, καθώς η νεολαία διαμόρφωσε συνείδηση σε περίοδο που κυρίαρχη είναι η αντεπανάσταση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ενώ η εμπειρία της από την αγωνιστική παράδοση του λαϊκού κινήματος της χώρας μας είναι μηδενική.

Για την ανάπτυξη της παρέμβασης της Κομματικής Οργάνωσης στις γυναίκες, επισημάνθηκε ότι απαιτείται βαθιά κατανόηση των επιπρόσθετων δυσκολιών και εμποδίων στην ένταξη μιας γυναίκας στο κίνημα, πόσο μάλλον μιας νέας μητέρας. Στο πλαίσιο αυτό, σημειώθηκε ότι χρειάζεται η συνολική παρέμβαση που ξεδιπλώνει η Κομματική Οργάνωση να παροτρύνει την οργάνωση των γυναικών στο λαϊκό κίνημα, όχι με την ηθική πλευρά, αλλά με πρωτοβουλίες και προβολή αιτημάτων (π.χ. για την προστασία της μητρότητας), που θα απαντούν στα σύγχρονα σύνθετα προβλήματα και θα αναδεικνύουν την ταξική φύση του γυναικείου ζητήματος. Μέσα από αυτές τις πρωτοβουλίες, θα αυξάνονται οι προϋποθέσεις για προσέλκυση νέων δυνάμεων στην πάλη για το σοσιαλισμό.

Οπως σημειώθηκε στη συζήτηση, η πείρα της Κομματικής Οργάνωσης αναδεικνύει ότι κάτω από το βάρος των προβλημάτων μπορούν να συμμετάσχουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και νέες, άπειρες πολιτικά δυνάμεις, όπως, για παράδειγμα, φάνηκε στην τελευταία απεργία στις 23 Φλεβάρη, όπου και περισσότερος κόσμος συμμετείχε και αρκετά μαγαζιά έκλεισαν, τόσο στο κέντρο όσο και σε συνοικίες. Παράλληλα, σημειώθηκε ότι στις περσινές κινητοποιήσεις των ιδιοκτητών φορτηγών συμμετείχε κόσμος που δεν έχει κινητοποιηθεί ποτέ.

Στο πλαίσιο αυτό, επισημάνθηκε ότι απαιτείται από την Οργάνωση η προετοιμασία συγκεκριμένου σχεδίου που να ανταποκρίνεται στη συσπείρωση και την οργάνωση αυτών των δυνάμεων, που να βοηθάει στον απεγκλωβισμό συνειδήσεων και στη μαζικοποίηση της πάλης, με συνθήματα που βοηθούν στην κλιμάκωση της πάλης και την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων. Οπως τονίστηκε, αυτό απαιτείται για τον επιπλέον λόγο ότι σε συνθήκες που νέες μάζες εντάσσονται σε αγώνες, αντίστοιχα και οι άλλες δυνάμεις «μπαίνουν στο χορό» των κινητοποιήσεων με στόχο να εγκλωβίσουν σε ρεφορμιστική και συντεχνιακή κατεύθυνση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που σημειώθηκε είναι η απόφαση της ΕΣΕΕ και το κάλεσμα σε αγώνα στους ιδιοκτήτες φορτηγών πέρσι από συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και άλλων δυνάμεων.

Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε ότι σε αυτή τη βάση πρέπει να εντάσσεται η πάλη για αλλαγή των συσχετισμών, η οποία σήμερα αντικειμενικά περνάει μέσα από την κατοχύρωση της ΠΑΣΕΒΕ, τη διεύρυνση της συσπείρωσης δυνάμεων στην αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, μέσα από τη συμβολή των κομμουνιστών για την πολιτικοποίηση της πάλης.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, η Οργάνωση καταστρώνει το σχέδιο δράσης της στους κλάδους. Ιεραρχεί πρωτοβουλίες στο χώρο της οικοδομής, με αφορμή και την κρίση που πλήττει αυτόν τον κλάδο και οξύνει την ανεργία, τη φτώχεια και την αναδουλειά. Σημειώθηκε ότι το κεφάλαιο σήμερα προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα της κρίσης, διαμορφώνοντας όρους για αύξηση της κερδοφορίας του και στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται τα μέτρα για τη λεγόμενη απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, που ουσιαστικά συγκεντρώνουν το κέρδος στα χέρια των μεγάλων κατασκευαστικών και άλλων εταιρειών μέσα από τη μονοπώληση των υπηρεσιών.

Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε ότι οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι του χώρου των κατασκευών, έχουν κάθε συμφέρον να αναθερμανθεί η οικοδομική δραστηριότητα, με βάση τις υπαρκτές κοινωνικές ανάγκες (για παράδειγμα, την ανάγκη αντισεισμικής θωράκισης, την ανέγερση σχολικών κτιρίων κ.λπ.). Σε αυτήν την κατεύθυνση τονίστηκε ότι οι κομμουνιστές μπορούν να παρέμβουν και να οργανώσουν την πάλη, ανοίγοντας ουσιαστικά μέτωπο με τα μονοπώλια και τα κόμματά τους, ζυμώνοντας ταυτόχρονα το βασικό ζήτημα: Οτι η εργατική λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που στο έδαφος του κεντρικού σχεδιασμού και της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής μπορεί να δώσει λύση σε αυτό το πρόβλημα.

Παράλληλα, σημειώθηκε η ανάγκη ανάπτυξης της δράσης των κομμουνιστών στην κατεύθυνση της οργάνωσης της πάλης του λαού, ώστε να μπουν εμπόδια στην πολιτική που μεταφέρει το κόστος της κρίσης στην πλάτη των εργατών και των αυτοαπασχολουμένων. Υπογραμμίστηκε η ανάγκη να είναι τα ίδια τα σωματεία εκείνα που θα πάρουν τέτοιες πρωτοβουλίες και θα προχωρήσουν στη διοργάνωση συσκέψεων με βάση αυτά τα θέματα ή και σε κοινές δράσεις με τα εργατικά συνδικάτα.

Στη συζήτηση αναδείχθηκε η πείρα της Οργάνωσης από την παρέμβαση στο χώρο των μεταφορών, όπου ήδη έχει προχωρήσει η απελευθέρωση στα φορτηγά και αναμένεται στα ταξί. Και εδώ, η πείρα είναι αποκαλυπτική από τις κινητοποιήσεις στα φορτηγά. Σημειώθηκε ότι τα μέτρα που παίρνονται οδηγούν σε μονοπώληση του κλάδου των μεταφορών και, ταυτόχρονα, ακριβαίνουν για το λαό οι υπηρεσίες, ενώ οι μικροί και οι εργαζόμενοι του κλάδου οδηγούνται σε πλήρη ανέχεια.

Στο πλαίσιο αυτό υπογραμμίστηκε ότι σήμερα δεν αρκεί η πάλη για συσπείρωση δυνάμεων προκειμένου να περιοριστούν οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής, καθώς, μπροστά στη γενικευμένη επίθεση, η Κομματική Οργάνωση πρέπει με μαστοριά να ανοίξει θέμα για ποιοτικές μεταφορές για το λαό, ενταγμένες σε ένα ενιαίο δημόσιο και δωρεάν σύστημα μεταφορών, που θα εξασφαλίσει την παροχή ποιοτικών μεταφορών για τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα, αλλά και σταθερή εργασία για τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους του χώρου. Μέσα από αυτήν την παρέμβαση, θα αναδεικνύεται ότι αυτό μπορεί να γίνει στο έδαφος της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας και συνεπώς απαιτείται πάλη για ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων.

Ακόμα, στη συζήτηση σημειώθηκε η ανάγκη προσανατολισμένης παρέμβασης στο χώρο του εμπορίου, όπου, με αιχμή την κατεύθυνση για απελευθέρωση του ωραρίου και κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, μπορούν να αναπτυχθούν δράσεις από κοινού με το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων.

Οπως τονίστηκε, στόχος της παρέμβασης της Κομματικής Οργάνωσης είναι να αποκαλυφθεί η κατεύθυνση από πλευράς ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ για παράδοση του λιανεμπορίου στις μεγάλες αλυσίδες, να οργανωθεί η πάλη για την ανακούφιση των εργαζομένων και των μικρών εμπόρων και να βγουν πολιτικά συμπεράσματα σχετικά με το ποιον εξυπηρετούν τα σχέδια ανάπλασης της Αθήνας, τι μοίρα επιφυλάσσεται για τους μικρέμπορους. Να ανοίξει πιο θαρρετά η συζήτηση για τη θέση των εμπόρων στην κεντρικά σχεδιασμένη λαϊκή οικονομία, να αναδειχθεί η πολιτική πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ. Το νέο σωματείο μικρών εμπόρων και αυτοαπασχολούμενων στην Α' Αθήνας από την πρώτη στιγμή πρέπει να δώσει τον τόνο με συσκέψεις και άλλες πρωτοβουλίες που μπορούν να συσπειρώσουν δυνάμεις με συγκεκριμένα αιτήματα - αιχμές (π.χ. δημοτικά τέλη).

Εκείνο που υπογραμμίστηκε στη συζήτηση είναι η ανάγκη να επεξεργάζεται η Κομματική Οργάνωση πρωτοβουλίες σε κάθε σωματείο που θα απαντούν στο σύνολο των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων, καθώς η ακρίβεια, η ιδιωτικοποίηση της Υγείας - Πρόνοιας και της Παιδείας, τα έξοδα της λαϊκής οικογένειας, τα χρέη είναι ζητήματα που πρέπει να απασχολούν το ίδιο το μαζικό κίνημα. Η πείρα από τη δράση της Οργάνωσης αναδεικνύει ότι, ανεξάρτητα από τη συμμετοχή, οι πρωτοβουλίες που είχαν να κάνουν με τα χρέη στον ΟΑΕΕ δημιουργούν θετική εικόνα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να προσανατολιστεί η δράση των σωματείων, ώστε να καλλιεργείται θετικό κλίμα, να απευθύνονται θαρρετά στα σωματεία οι αυτοαπασχολούμενοι, ώστε να λαμβάνονται και οι αντίστοιχες αγωνιστικές πρωτοβουλίες, όπως, για παράδειγμα, το δικαίωμα των ανέργων σε επίδομα ανεργίας και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το θέμα των χρεών κ.λπ.