MotionTeam

Από τον αποκλεισμό του ΠΑΜΕ Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης στο πολυκατάστημα «Public»

Αυτά θα συζητήσουν και σήμερα οι εμποροϋπάλληλοι στη γενική εκλογοαπολογιστική τους συνέλευση, που πραγματοποιείται στις 10 το πρωί στα γραφεία του σωματείου.

Για την αναγκαιότητα σήμερα της μαζικοποίησης και ενίσχυσης του σωματείου, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με την πρόεδρό του Μαρία Τσαγκατάκη.

Η κατάσταση, όπως διαμορφώνεται στον κλάδο ως αποτέλεσμα της σαρωτικής αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων, αλλά και των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματιών είναι τραγική. Η κρίση, σημειώνει η συνδικαλίστρια, έρχεται να επιταχύνει τις ήδη συντελούμενες διαδικασίες συγκέντρωσης και επικράτησης των μεγάλων πολυεθνικών του εμπορίου. Οπως χαρακτηριστά αναφέρει - σύμφωνα και με στοιχεία της ΕΣΕΕ - το 2010 βρέθηκαν στην ανεργία περίπου 80.000 εμποροϋπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι και μικροί εργοδότες, αριθμός που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, μετά το 2011 θα διπλασιαστεί!

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ετήσιας Εκθεσης Ελληνικού Εμπορίου, το 2010 απολύθηκαν τουλάχιστον 27.100 εργαζόμενοι από το χώρο του εμπορίου. Σ' αυτούς προστέθηκαν το 2010 περίπου 50.000 μικροί εργοδότες και αυτοαπασχολούμενοι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΕ.

Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) το τέταρτο τρίμηνο του 2010 δείχνουν ότι ο γενικός δείκτης των απασχολούμενων στο Λιανικό Εμπόριο παρουσίασε μείωση κατά 9,9% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Δ' τριμήνου του 2009. Ειδικότερα, ο δείκτης απασχολούμενων ατόμων στα καταστήματα ειδών διατροφής το Δ' τρίμηνο του 2010 παρουσίασε μείωση κατά 7,3% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Δ' τριμήνου του 2009, ενώ ο δείκτης απασχολούμενων ατόμων στα καταστήματα ειδών εκτός διατροφής και καυσίμων μειώθηκε κατά 11,4% σε σχέση με τον αντίστοιχο δείκτη του Δ' τριμήνου του 2009.

Η απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά, η εκ περιτροπής απασχόληση των δυο και τριών ημερών, η μερική απασχόληση, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι «ενοικιαζόμενοι» εργαζόμενοι, κάθε ευέλικτη μορφή απασχόλησης μαστίζουν σήμερα τον κλάδο, όπως λέει χαρακτηριστικά η πρόεδρος του συλλόγου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουν. Και η απάντηση βρίσκεται στην οργάνωσή τους στα συνδικάτα τους, στην οργάνωσή τους μέσα στους χώρους δουλειάς, στον αγώνα γιατί σήμερα επείγει «να αναχαιτίσουμε την επιθετικότητα της εργοδοσίας», τονίζει η Μαρία Τσαγκατάκη.

Για παράδειγμα, λέει η συνδικαλίστρια, ο αγώνας που οργανώθηκε από το σωματείο στα «Πράκτικερ» το προηγούμενο διάστημα φρέναρε - έστω και προσωρινά - την επιθετικότητα της εργοδοσίας, στήθηκε σωματειακή επιτροπή σε σύνδεση με το κλαδικό σωματείο που προσπαθεί να συσπειρώσει τους εργαζόμενους. Αλλο παράδειγμα είναι η μάχη που δίνεται στα «NIKKO MARKET», αποτέλεσμα της οποίας είναι το στήσιμο σωματειακής επιτροπής.

Ενισχύοντας το συνδικάτο, συνεχίζει, «θα μπορέσουμε από καλύτερες θέσεις να δώσουμε τη μάχη της οργάνωσης των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς με σωματειακές επιτροπές και επιτροπές αγώνα παντού σε κάθε χώρο, με το στήσιμο νέων παραρτημάτων του σωματείου (υπάρχουν ήδη σε Καλλιθέα και Περιστέρι). Θα μπορέσουμε από καλύτερες θέσεις να "δέσουμε" τη συμμαχία μας με τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες, να προβάλουμε και να παλέψουμε το σύνολο των αιτημάτων μας. Να παλέψουμε και ν' ανοίξουμε τη δουλειά στις γυναίκες, που είναι και η πλειοψηφία στον κλάδο μας, στους νέους, στα νέα ζευγάρια».

Η ισχυροποίηση του συνδικάτου θα βοηθήσει, ώστε από καλύτερες θέσεις να δοθεί η μάχη για να χρεοκοπήσει στη συνείδηση του εργάτη ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. «Καθημερινά, κάνοντας δουλειά εργαζόμενο τον εργαζόμενο, με συζητήσεις στο σωματείο, περιοδείες, εξορμήσεις, παρεμβάσεις, δίνουμε τη μάχη για να ξεκαθαρίσει ο εργάτης στο μυαλό του ότι ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι μέρος του προβλήματος. Να σπάσει η μοιρολατρία που έχουν καλλιεργήσει τα κόμματα και οι εκφραστές τους στο μαζικό κίνημα στους εργαζόμενους».

Ομως, σημειώνει η συνδικαλίστρια, πέρα από το τρέχον, το επείγον, σήμερα εμείς παλεύουμε για να κατανοήσει ο εργάτης τη διέξοδο, την προοπτική. Μέσα στον αγώνα να δείξουμε ότι όσο τα μέσα παραγωγής είναι ατομική ιδιοκτησία, οι απολύσεις δε θα σταματήσουν, η ανεργία δε θα αντιμετωπιστεί, ούτε η εξαθλίωση, ούτε η ακρίβεια. Παλεύουμε για να φέρουμε τον εμποροΰπάλληλο στην καθημερινή δράση μέσα στο χώρο δουλειάς, στην απεργία, στην επιτροπή, αλλά, ταυτόχρονα, του δείχνουμε και την προοπτική για τη λύση των προβλημάτων του. Δηλαδή, ένα άλλο εμπόριο με κοινωνικοποίηση των μεγάλων μέσων παραγωγής, για κρατικό χονδρικό, λιανικό εμπόριο, στο πλαίσιο μιας άλλης εξουσίας που θα σχεδιάζεται κεντρικά για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και μόνον αυτών και θα αποτελεί λαϊκή περιουσία. Μόνο τότε ο εμποροϋπάλληλος θα έχει κατακτημένη την πλήρη και σταθερή εργασία, την κυριακάτικη αργία. Μόνο τότε η γυναίκα εμποροϋπάλληλος θα μπορεί να γίνεται μάνα, να μένει στο παιδί της τα αναγκαία πρώτα χρόνια της ζωής του. Να έχει τον παιδικό σταθμό δίπλα της ή στο χώρο εργασίας. Να έχει εστιατόριο στο χώρο εργασίας, να μην πληρώνει εισιτήριο το πρωί για να πάει στη δουλειά, όπως γίνεται σήμερα, προκειμένου να παράξει κέρδος για τον εργοδότη. Να κάνει δωρεάν διακοπές».