Από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου

Πρέπει να πάψουν όλοι αυτοί να αισθάνονται θύματα και να αποφασίσουν να γίνουν θύτες. Να μετατρέψουν σε θύματα τους καπιταλιστές, τους μεγάλους επιχειρηματίες, και εκείνο το τμήμα των μεσαίων στρωμάτων που έχουν συμφέρον από τη συνύπαρξη και συνεργασία με τα μονοπώλια. Αυτή είναι η πραγματική διαχωριστή γραμμή στην κοινωνία και στο πολιτικό επίπεδο. Να πληρώσουν ακριβά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., ταυτόχρονα και οι καπιταλιστές που ευθύνονται για την κρίση, που το χρέος είναι όλο δικό τους, και όχι δικό μας.

Η μάχη κρίνεται σε κάθε τόπο δουλειάς. Γύρω από κάθε τόπο δουλειάς και γραφείο, ιδιωτικό ή δημόσιο, πρέπει να συγκεντρωθεί η λαϊκή γειτονιά.

Στον τόπο δουλειάς και στον κλάδο, εκεί βρίσκεται ο ταξικός αντίπαλος που πρέπει με τον ασταμάτητο πολιτικό αγώνα να ηττηθεί.

Ο αγώνας θα είναι συνεχής, με εναλλαγές μορφών πάλης, αλλά θα είναι εργατικός, λαϊκός και μόνο τέτοιος.

Μαχητικός και ανυποχώρητος, με επαγρύπνηση παντού απέναντι στην προβοκάτσια, στην υπονόμευση, στην κρατική και εργοδοτική καταστολή.

Από σήμερα, όλοι στο δρόμο, αυτές τις μέρες, κανείς μέσα στο σπίτι με δάκρυα στα μάτια και αγανάκτηση. Μια ελπίδα υπάρχει, στην ταξική πάλη, στην κοινωνική συμμαχία.

Αμεσος στόχος να ανατρέψουμε την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, να μην ψηφιστεί το νέο μνημόνιο, να γίνουν εκλογές. Οχι γενικά κι αφηρημένα εκλογές, απαιτείται επαγρύπνηση για να μη μετατραπούν οι εκλογές σε άσφαιρο όπλο, σε αδύναμο κρίκο για το λαό όπως έχει γίνει ως σήμερα και πολλές φορές. Μέχρι τώρα, στις εκλογές πολλοί ριζοσπάστες και αγωνιστές αναδιπλώνονται, διστάζουν να απεγκλωβιστούν, ή νομίζουν ότι αντιστέκονται με αποχή. Οι εκλογές πρέπει να οδηγήσουν σε ρήγμα στο πολιτικό σύστημα και τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί, και αυτό το ρήγμα μπορεί να γίνει μόνο με το ΚΚΕ. Κάθε άλλη εξέλιξη θα μας γυρίσει ακόμα πιο πίσω.

Εμπιστευθείτε το ΚΚΕ. Αν όλοι εσείς δίνατε βάση στην εκτίμηση του ΚΚΕ ότι θα έρθουν νέα μνημόνια, ότι σωτηρία δεν υπάρχει για το λαό παρά μόνο για το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, τώρα τα πράγματα θα ήταν καλύτερα.

Ποτέ δεν είναι αργά, ακόμα δεν είναι αργά.

Ρεαλισμός και ρεαλιστικό είναι αυτό που συμφέρει το λαό, ρεαλισμός είναι να έχεις σταθερή δουλειά, μισθό και σύνταξη για να ζεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

Ρεαλισμός είναι ο πλούτος της χώρας να ανήκει στο λαό.

Ευτυχώς που ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι, ευτυχώς που το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, ευτυχώς που το ΚΚΕ δεν υιοθέτησε το ρεαλισμό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, του ΣΕΒ και των άλλων. Πού θα ήμασταν αν οι λαοί σε κρίσιμες στιγμές άκουγαν το "ρεαλισμό" των επάνω;

Καλούμε το φτωχό λαό, που είναι πλειοψηφία σήμερα, να απαλλαγεί από το ψεύτικο γι' αυτόν δίλημμα ότι πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη: Ανάμεσα στη λεγόμενη ελεγχόμενη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Καταδικάζουν το λαό να εργάζεται και να ζει σε συνθήκες Νταχάου είτε με ευρώ είτε με δραχμή. Να καταδικάσουν την αισχρή κοροϊδία που μεθοδικά οργανώνουν τα 3 κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και ΛΑ.Ο.Σ. που τάχα μάς έσωσαν απ' τα χειρότερα, ενώ αντιδρούν τάχα στις συντάξεις. Τα έδωσαν όλα στους καπιταλιστές, ξέρουν καλά ότι οι συντάξεις κύριες και επικουρικές έτσι κι αλλιώς θα κατρακυλήσουν ως συνέπεια απ' τις γενικές αποφάσεις.

Τα 130 δισ. που θα καταθέσει η ΕΕ θα μας τα δίνουν ευρώ - ευρώ ώστε να εκβιάσουν από κοινού με τα κόμματα και τους καπιταλιστές της Ελλάδας για νέα μέτρα. Για το λαό δεν είναι λύση ούτε η δήθεν λαϊκή δεξιά, ούτε το δήθεν λαϊκό ΠΑΣΟΚ, ούτε το λεγόμενο πατριωτικό ΛΑ.Ο.Σ. Αλλά και ούτε η σκόπιμα μεσοβέζικη δήθεν ανανεωτική, αριστερή πρόταση που υποστηρίζει τη συνύπαρξη με τα μονοπώλια. Είναι συνθήματα και επιλογές για να ετοιμαστεί μια διάδοχη πολιτική λύση ίδια και απαράλλακτη με αυτές που έχουμε γνωρίσει. Είναι μαξιλαράκι για τις επόμενες εκλογές. Είναι εκλογικά τσαλιμάκια.

Ξεκαθαρίζουμε:

Αν θέλει ο λαός να γλιτώσει από την τρόικα πρέπει να παλέψει συνειδητά και μεθοδικά, μαχητικά και οργανωμένα για την αποδέσμευση από την ΕΕ.

Αν θέλει ο λαός να βγάλει από πάνω του το βραχνά του χρέους πρέπει να επιβάλει με τη δύναμή του τη μονομερή διαγραφή του.

Αν θέλει φιλολαϊκή πολιτική τότε πρέπει να παλέψει για την εργατική, λαϊκή εξουσία.

Αν θέλει ανάπτυξη προς όφελός του πρέπει να παλέψει για την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, για να μετατραπεί κάθε μορφή πλούτου που έγινε από την καπιταλιστική εκμετάλλευση σε λαϊκή περιουσία. Αλλιώς θα του πάρουν την ατομική του περιουσία που την έκανε με κόπο και δουλειά, με δάνεια και τόκους.

Αν ο λαός θέλει φιλολαϊκό πολιτικό σύστημα πρέπει να εκμηδενίσει την πολιτική δύναμη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., να μην παρασυρθεί σε δήθεν εύκολες μεσοβέζικες κεντροαριστερές και αριστερές λύσεις. Συμπόρευση με το ΚΚΕ και την πολιτική του πρόταση, ανεξάρτητα από ορισμένες διαφορές που έχει σε θέματα αντίληψης για το σοσιαλισμό.

Αμεσα καλούμε το λαό

Να μετατρέψει κάθε τόπο δουλειάς, κάθε γραφείο, κάθε πολυκατάστημα, κάθε πανεπιστήμιο, ΤΕΙ και σχολείο σε κάστρο των εργαζομένων, σε άπαρτο κάστρο, όλη η Ελλάδα να γίνει μια Χαλυβουργία, ώστε να μην ψηφιστεί η συμφωνία, να ανατραπεί η κυβέρνηση, να ξετυλιχτεί το κουβάρι προς τα εμπρός.

Να παραμερίσει τους προδότες, συμβιβασμένους και εξαγορασμένους συνδικαλιστές, τους φοβισμένους να τα βάλουν με την καπιταλιστική εργοδοσία, από τα συνδικάτα, τα σωματεία, τους συλλόγους, παντού, από τα κάτω προς τα επάνω να ανατρέψουν τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης.

Τέλος στην ανοχή απέναντι στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, και τις περισσότερες ομοσπονδίες, στα όργανα των αυτοαπασχολουμένων και των αγροτών, πρέπει να αλλάξουν άρδην οι συσχετισμοί, είναι δήμιοι του λαού, συνεργοί των βιομηχάνων. Αυτό σημαίνει κοινωνικοί εταίροι.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες χρόνια τώρα καθησύχαζαν τους εργαζόμενους, υπέγραψαν αντεργατικές συμφωνίες, και όταν οι εργαζόμενοι αγανακτούσαν έκαναν απεργίες από την τηλεόραση, για να διατηρήσουν το συσχετισμό και να μη ανατραπούν».