Απίστευτο κι όμως αληθινό! Το Νομαρχιακό Νοσοκομείο της Λάρισας ξέμεινε από ράμματα χειρουργείου - έχει απόθεμα μόνο για 3 - 4 μέρες - κι αν δε βρεθεί τρόπος να κάνει νέες προμήθειες εγκαίρως, υπάρχει κίνδυνος ν' αναβληθούν προγραμματισμένες χειρουργικές επεμβάσεις!! Ως δικαιολογία γι' αυτή την έλλειψη οι αρμόδιοι επικαλούνται το γεγονός ότι το νοσοκομείο είναι, κάτ' ουσίαν, «ακέφαλο», καθώς, εξαιτίας γραφειοκρατικών καθυστερήσεων, δεν ανέλαβε ακόμα η νέα διοίκησή του. Αν, όμως, η απουσία ενός μάνατζερ δεν επιτρέπει σ' ένα νοσοκομείο να λειτουργήσει στοιχειωδώς, τότε «κάτι άρρωστο υπάρχει στο βασίλειο της Υγείας». Κι εν πάση περιπτώσει, κάποιος θα πρέπει ν' αναλάβει την ευθύνη για το ενδεχόμενο να καθυστερήσουν εγχειρήσεις ασθενών, που μπορεί να συνεπάγεται και κίνδυνο για τη ζωή τους.

Το κατάντημα στο οποίο έχει περιέλθει η δημόσια Υγεία στη χώρα μας, αναδεικνύει η προαναφερόμενη έλλειψη στο νοσοκομείο της Λάρισας. Και δε λείπουν μόνο αναλώσιμα υλικά από τα νοσοκομεία. Λείπουν ιατρικά εργαλεία και μηχανήματα τεχνολογικού εξοπλισμού, λείπουν αναγκαίες κλινικές και απαραίτητα τμήματα, λείπουν, προπάντων γιατροί και νοσοκόμες. Οι ελλείψεις αυτές, σε συνδυασμό με τα πλείστα όσα προβλήματα δημιουργεί η παράδοση τομέων και υπηρεσιών σε ιδιώτες, έχουν υποβαθμίσει τη νοσοκομειακή περίθαλψη. Με δεδομένο, δε, ότι πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας δεν υπάρχει, ουσιαστικά, το ΕΣΥ και η τριτοβάθμια περίθαλψη είναι στην υπηρεσία των λίγων που «τα έχουν», γίνεται φανερό ότι η δημόσια Υγεία «πάσχει σοβαρά».

Ομως, θα πρέπει να 'ναι κανείς αφελής για να πιστέψει ότι οι ελλείψεις οφείλονται σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και διοικητικές ανεπάρκειες. Αν ήταν έτσι, τόσα χρόνια που «λειτουργεί» το Εθνικό Σύστημα Υγείας κάποιος θα βρισκόταν κάτι να διορθώσει. Το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις αλλάζουν, οι υπουργοί Υγείας έρχονται και παρέρχονται χωρίς να διορθώνονται τα «κακώς κείμενα», αποδεικνύει ότι άλλη είναι η αιτία και συγκεκριμένα η πολιτική που εφαρμόζουν, συνεχώς και αδιαλείπτως, όλες οι κυβερνήσεις. Μια πολιτική ασφυκτικής λιτότητας και συνειδητής υποβάθμισης του ΕΣΥ και, ταυτόχρονα, ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα που δραστηριοποιείται κερδοσκοπικά στο χώρο, μετατρέποντας ένα δημόσιο αγαθό, την Υγεία, σε εμπόρευμα που πουλιέται πολύ ακριβά.

Στον ίδιο «ντορό» κινείται και η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Η απόφασή της για κατάργηση των ΠεΣΥ και αντικατάστασή τους από τις ΠεΔΥΚΑ, δεν αποτελεί παρά το πρόσχημα για να δικαιολογήσει τη νέα καθυστέρηση στους διορισμούς γιατρών και νοσηλευτών, την άρνησή της να προχωρήσει σε ουσιαστικά μέτρα εξυγίανσης κι αναβάθμισης του δημοσίου συστήματος Υγείας. Ταυτόχρονα, συνεχίζει την πολιτική ασφυκτικής λιτότητας, και εμπορευματοποίησης της Υγείας που επιβάλλει «πνεύμα οικονομίας» στους εργαζόμενους στο χώρο και μετατρέπει τους ασθενείς σε πελάτες. Το γεγονός ότι ο Ν. Κακλαμάνης επέμεινε να διατηρήσει σε διοικητικές θέσεις μάνατζερ που διακρίθηκαν στη διαχείριση αυτής της πολιτικής - όπως, π.χ. ο πρώην διοικητής του Νοσοκομείου Τρικάλων, Σπ. Αποστολόπουλος - δείχνει τις προθέσεις και τις διαθέσεις του...