Τις διεθνείς εξελίξεις, όπως αυτές διαμορφώνονται μετά την έναρξη του άδικου ιμπεριαλιστικού πολέμου των ΗΠΑ και των συμμάχων τους υπό το πρίσμα των θέσεων του ΚΚΕ, επιχείρησε να φωτίσει προχτές βράδυ η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» της ΝΕΤ και στον δημοσιογράφο Σταύρο Θεοδωράκη. Ακολουθούν αποσπάσματα της συνέντευξης.

Η πρώτη ερώτηση που δέχτηκε η Αλ. Παπαρήγα, εξ αφορμής σχολίου άλλου δημοσιογράφου, ήταν για το αν δε λυπήθηκε για τους 6.000 νεκρούς του τρομοκρατικού χτυπήματος στις ΗΠΑ.

Απαντώντας, τόνισε πως τόσο στην προαναγγελθείσα συγκέντρωση του Κόμματος στη Θεσσαλονίκη στις 11 του Σεπτέμβρη, δύο ώρες μετά το τρομοκρατικό πλήγμα, όσο και σε συνέντευξη Τύπου την επομένη κατά την επίσκεψή της στη ΔΕΘ, η τοποθέτηση του ΚΚΕ ήταν πολύ καθαρή και για τα θύματα και για τη θέση του απέναντι στην τρομοκρατία.

«Βέβαια - τόνισε - δε μείναμε μόνο εκεί, βάλαμε και το εξής ζήτημα: Τι έρχεται μετά. Αν είχα κάνει κάποια αδεξιότητα, μία γκάφα και έλεγα π.χ. πόσο χαρούμενοι είμαστε με αυτό το τρομοκρατικό πλήγμα, και δε θα ήταν απλώς γκάφα, θα ήταν μία θέση ριζικά αντίθετη με τη φιλοσοφία και την πολιτική του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Εάν, λοιπόν, λέγονταν από μένα, τέτοια πράγματα τα οποία εξέθεταν πάγιες θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, πιστεύω ότι και τα κρατικά κανάλια και τα ιδιωτικά κανάλια και τα ραδιόφωνα, θα την πρόβαλλαν αυτή τη θέση. Δεν προβλήθηκε πουθενά».

Ορισμένοι - συνέχισε - «οι οποίοι όλως περιέργως έχουν ταχθεί υπέρ του κυρίου Μπους έκαναν θέμα μια θέση που ειπώθηκε από εμένα "δεν κλαίμε, δε γελάμε". Εγώ την είπα αυτή τη φράση. Ομως την είπα όχι για τους νεκρούς - και αφού προηγουμένως είχαμε ξεκαθαρίσει τις θέσεις μας και για το τρομοκρατικό πλήγμα που καταδικάσαμε, και τη λύπη μας για τα θύματα.

Αυτό το "δεν κλαίμε δε γελάμε" ήταν μια τοποθέτηση, ίσως θα έπρεπε να πω "δεν αδιαφορούμε", που απευθυνόταν σ' ολόκληρο τον ελληνικό λαό και που ολοκληρώνονταν στη φράση "ετοιμαζόμαστε, γιατί μπροστά μας έρχονται πολύ χειρότερες μέρες και πρέπει να αγωνιστούμε".

Για να κλείσει αυτό το θέμα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει χίλιους λόγους να είναι εναντίον της κρατικής τρομοκρατίας, εναντίον της ατομικής τρομοκρατίας ή και της συλλογικής, διότι η μεν πρώτη είναι μια συνειδητή επιλογή επίθεσης εναντίον των λαών η δε δεύτερη - αν δεν είναι και αυτή συνειδητή και ενταγμένη σε μηχανισμούς μυστικών υπηρεσιών - στην καλύτερη περίπτωση είναι μια πράξη εξαιρετικά επιζήμια και επιλήψιμη, ικανή να βάλει λαούς σε περιπέτειες σαν αυτές που ζούμε σήμερα».

Συνεχίζοντας επ' αυτού, έπειτα από ερώτηση για το διαχωρισμό της τρομοκρατίας, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε:

«Ισως τον περασμένο αιώνα υπήρχαν τέτοιες ομάδες τρομοκρατικές που ήταν οι λεγόμενοι ρομαντικοί, ουτοπιστές επαναστάτες. Ηταν το αναρχικό ρεύμα μέσα στο Εργατικό Κίνημα. Θα έλεγα, άνθρωποι τιμιότατοι μπορεί να ήταν, ειλικρινείς, οι οποίοι νόμιζαν ότι σκοτώνοντας ένα πρόσωπο ή μια ομάδα προσώπων, έλυναν τα προβλήματά τους. Εκαναν πολλή ζημιά στο Εργατικό και Λαϊκό Κίνημα.

Ομως, σήμερα δεν έχουμε τέτοιους ρομαντικούς. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ομάδες κατασκευασμένες κυριολεκτικά, από μυστικές υπηρεσίες ή ομάδες οι οποίες ανεξαρτήτως και από τη θέληση των ηγετών τους, μπλέχτηκαν με τις σκοπιμότητες της κρατικής τρομοκρατίας.

Η τρομοκρατία σήμερα ωφελεί τον κ. Μπους. Ωφελεί τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες σημαντικά».

Εν συνεχεία, στο ερώτημα αν το ΚΚΕ έχει υποψίες ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο εμφανίζονται, ότι ίσως να μην είναι ο Μπιν Λάντεν πίσω από το τρομοκρατικό χτύπημα, σημείωσε:

«Μπορεί να είναι ο Μπιν Λάντεν, δεν έχω κανένα λόγο να υπερασπιστώ τον Μπιν Λάντεν, το παιδάκι της αμερικάνικης υπηρεσίας. Ξέρετε ποιο είναι το ερώτημα μου; Και το λέω με κάθε επιφύλαξη, γιατί στην πολιτική μπορούμε να βάζουμε ερωτήματα, δεν μπορεί κανείς να μιλάει κατηγορηματικά για συμπεράσματα.

Τουλάχιστον από το 1992, η ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών μιλάει για τρομοκρατικά πλήγματα που πιθανόν να δεχτούν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Θεωρεί ότι αυτά μπορούν να γίνουν μέσω πυραύλων. Δεν έγινε με πυραύλους έγινε με τα αεροπλάνα.

Από το '92, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της CIA - τώρα η CIA υποτίθεται ότι είναι μία επίσημη υπηρεσία - ανακοινώνει ότι έχουν πάρει μέτρα, έχουν διεισδύσει στις λεγόμενες τρομοκρατικές οργανώσεις και παρακολουθούν από τα μέσα όλα αυτά τα ζητήματα.

Και εγώ αναρωτιέμαι: καλά πώς δεν το πήραν είδηση αυτό το πράγμα;».

Ακολούθως η Αλ. Παπαρήγα τόνισε: «Επομένως: Μία περίπτωση είναι ότι όντως το χτύπημα να έγινε από μια οργάνωση τρομοκρατική, πέρα και ανεξάρτητα από οποιαδήποτε θέληση ή σχεδιασμό της αμερικάνικης κυβέρνησης. Αλλη περίπτωση είναι να υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι γνώριζαν αυτό το χτύπημα, δεν το σταμάτησαν διότι ενδεχομένως τους δημιουργούσε το έδαφος, για να περάσει αυτό το αμερικάνικο σχέδιο εδραίωσης και διεύρυνσης της παγκόσμιας ηγεμονίας.

Εγώ δεν μπορώ να αποδείξω ότι συνολικά η αμερικάνικη κυβέρνηση έκανε μια προβοκάτσια. Γεγονός είναι ότι η αμερικάνικη κυβέρνηση γνωρίζει τις τρομοκρατικές οργανώσεις και όχι μόνο, αλλά έχει προχωρήσει στην άποψη ότι τη συμφέρει η αξιοποίηση των τρομοκρατικών οργανώσεων. Ολα αυτά, επιτρέπουν να θέσει κανείς ορισμένα ερωτήματα, δηλαδή αν γνωρίζει ότι κάτι θα γίνει και το αφήνει να εξελιχθεί. Μπορεί να μη γνωρίζει ακριβώς πώς θα γίνει, το εύρος του χτυπήματος, το πού, το ότι αυτό το χτύπημα μπορεί να πλήττει και το γόητρο της αμερικάνικης κυβέρνησης. Εν πάση περιπτώσει, όταν μια ηγεσία έχει καταλήξει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει την τρομοκρατία, αν θέλετε και να χτίσει τρομοκρατικές οργανώσεις, ή να τις εξοπλίσει, τότε επιτρέπεται να ρωτάμε από την πρώτη ημέρα, 11 και 12 του μήνα - καταγγέλλοντας το τρομοκρατικό πλήγμα, κλαίγοντας κι εμείς για τους νεκρούς, αλλά ως Κόμμα δεν μπορεί να μείνουμε στο κλάμα - να ρωτάμε λοιπόν το εξής: Ποιο ήταν το κίνητρο και ποιος ήταν ο σκοπός.

Ισως μετά από 50 χρόνια βγει. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν τέτοιες οργανώσεις με τρομοκρατικές αντιλήψεις και μάλιστα ορισμένες από αυτές να έχουν και κοινωνική βάση και αρκετές από αυτές να είναι ταυτόχρονα εξαιρετικά αντικομμουνιστικές και αντιδραστικές, ενώ άλλες από αυτές τις οργανώσεις, να έχουν κάποια κίνητρα υπέρ του λαού τους, ανεξαρτήτως ότι το αποτέλεσμα μπορεί να στρέφεται εναντίον της Αμερικής. Είναι ένα σύνθετο ζήτημα».

Σε ερώτηση αν το ΚΚΕ θα συναινούσε σε έναν άλλο τρόπο αντιμετώπισης του Μπιν Λάντεν και των Ταλιμπάν, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ανέφερε πως «αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει απ' έξω και μάλιστα από εκείνους, οι οποίοι ενδιαφέρονται να εκμεταλλευτούν το έδαφος, τη στρατηγική θέση του Αφγανιστάν που παίζει ένα γενικότερο ρόλο - παρότι είναι πάρα πολύ φτωχή χώρα - για την αμερικάνικη διείσδυση στην κεντρική Ασία».

Αμέσως μετά σε ερώτημα περί της «σοβιετικής εισβολής και κατοχής» και στήριξης του καθεστώτος από τη Σοβιετική Ενωση, σημείωσε:

«Το 1979 δεν υπήρχε καμία σοβιετική εισβολή και κατοχή. Η στήριξη του Αφγανιστάν, ακόμη του φεουδαρχικού Αφγανιστάν, του Αφγανιστάν με βασιλιά, υπήρχε από τη Σοβιετική Ενωση από το 1917, από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ηταν μια γειτονική της χώρα.

Ακόμη και ο αφγανικός θρόνος ήθελε να έχει σχέσεις ειρήνης με τη διπλανή χώρα και δεν είναι παράξενο δύο χώρες γειτονικές με διαφορετικό κοινωνικό σύστημα, να έχουν σχέσεις φιλίας και συνεργασίας. Κοιτάξτε σε εμάς από το '74 και μετά, ακόμη η πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή και μετέπειτα και της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν να οικοδομήσουν Σύμφωνα Συνεργασίας με τις γειτονικές σοσιαλιστικές χώρες.

Θέλω να πω ότι ο σοβιετικός στρατός εμφανίζεται στο Αφγανιστάν με πολύ καθαρό στόχο και δε στέκομαι μόνο στο γεγονός ότι προσκλήθηκε από την κυβέρνηση στη βάση 50ετούς Συμφώνου Συνεργασίας, αλλά εκείνη τη στιγμή για τη Σοβιετική Ενωση η στήριξη του καθεστώτος του Αφγανιστάν ήταν αμοιβαίο συμφέρον και των δύο λαών και προκλήθηκε ύστερα από αμερικάνικη επέμβαση.

Στην ουσία, δηλαδή, είχαμε έναν άμεσο πόλεμο σοβιετο-αμερικάνικο στο έδαφος του Αφγανιστάν, που εμφανίζονταν και με έμμεσες διαστάσεις».

Στο «επιχείρημα» κάποιων πως η Σοβιετική Ενωση έκανε τον πόλεμο με τα τανκ και η Αμερική τώρα κάνει τον πόλεμο με τις βόμβες και συσχετίζουν τις δύο περιπτώσεις ως προσπάθειες επιβολής ενός καθεστώτος, που επανέλαβε ο δημοσιογράφος η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, απάντησε:

«Υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι, υπάρχουν επιθετικοί και αμυντικοί πόλεμοι».

Για το αν ο πόλεμος των ΗΠΑ είναι αμυντικός, τόνισε:

«Μόλις εκδηλώθηκε αυτό το τρομοκρατικό πλήγμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στην ουσία κήρυξαν έναν παγκόσμιο πόλεμο. Και μάλιστα, είπαν ότι ο εχθρός των λαών σήμερα είναι η τρομοκρατία, με μια έννοια πάρα πολύ ασαφή. Δεν επέτρεψαν να γίνει συζήτηση ούτε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, για να προσδιοριστεί η έννοια της τρομοκρατίας.

Και κάτι άλλο. Πριν ακόμη εντοπιστεί ποιος το έκανε αυτό κηρύσσουν τον πόλεμο, όχι μόνο στο Αφγανιστάν. Εδώ λένε ότι "θα μείνουμε 10 χρόνια".

Αν θα δει κανείς αμερικάνικα δημοσιεύματα πριν τις 11 του Σεπτέμβρη και χάρτες, το Αφγανιστάν ήταν μέσα. Υπήρχαν γεωστρατηγικά συμφέροντα και εγώ πιστεύω ότι πολύ λίγοι είναι αυτοί που θεωρούν ότι ο πόλεμος γίνεται για να τιμωρηθεί η Αλ Κάιντα για τους 6 ή 7 χιλιάδες νεκρούς.

Ολος ο προβληματισμός που έχει αναπτυχθεί και στην Ευρωπαϊκή Ενωση και αλλού, δείχνει ότι μιλάμε για πόλεμο που έχει σχέση με στρατηγικά συμφέροντα. Λέει ότι θα καταστρέψει το Αφγανιστάν, δηλαδή θα σκοτώσει 20 εκατομμύρια ανθρώπους, για να εξασφαλίσει ότι θα σκοτωθεί και ο Μπιν Λάντεν! Και θα πεθάνουν 10-20 χιλιάδες Αμερικανόπουλα στρατιώτες για να σκοτωθεί ο Μπιν Λάντεν!».

Ακολούθως η Αλ. Παπαρήγα κλήθηκε να σχολιάσει το γεγονός ότι «δεν υπάρχουν φωνές αντίδρασης από αυτούς που θεωρούνται εχθροί της Αμερικής», ούτε καν από την Κούβα ή την Κίνα. Τόνισε επ' αυτού:

«Δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα αυτά τα οποία προβάλλονται επιλεκτικά και όσον αφορά τη θέση της Κούβας, θα πρόσθετα και όσον αφορά τη θέση της Κίνας. Και θα σας πω γιατί. Κατ' αρχήν για την Κούβα. Εμείς δημοσιεύσαμε και την ομιλία του Φιντέλ Κάστρο, την πρώτη ομιλία του και είναι δημοσιευμένη στην "ΓΚΡΑΝΜΑ". Πρόκειται πραγματικά για ομιλία ντοκουμέντο και αντιπροσωπεύει πιστεύω όλους τους κομμουνιστές.

Ο Φιντέλ Κάστρο, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας είναι στο πλευρό του αμερικανικού λαού. Αλίμονο αν δεν είχε μια τέτοια τοποθέτηση. Και ξέρετε ένα μεγάλο μέρος του αμερικανικού λαού είναι αλληλέγγυο με τον κουβανικό λαό. Αλλά κι αυτοί που δεν είναι αλληλέγγυοι είναι λαός, είναι η πάγια κομμουνιστική θέση.

Δεύτερον, καταγγέλλει αυτό το πλήγμα. Πολύ καλά έκανε. Αυτό πρέπει να κάνει κάθε κομμουνιστής. Από εκεί και πέρα όμως λέει πολύ μεγάλες αλήθειες, να τις πω, γιατί κι εμείς αυτές τις υιοθετούμε.

Ξεκαθαρίζει το εξής πράγμα, ότι καταγγέλλει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ως αρχιεργάτες της τρομοκρατίας, για την κρατική τρομοκρατία. Καταγγέλλει τρομοκρατικά πλήγματα που έχει δεχτεί η Κούβα.

Και τέλος, ξεκαθαρίζει το εξής: Καταγγέλλω την τρομοκρατία, αλλά δε δέχομαι λαϊκά απελευθερωτικά κινήματα, ένοπλα κινήματα των λαών να θεωρούνται τρομοκρατία.

Η Κίνα πολύ σωστά κι αυτή καταγγέλλει το τρομοκρατικό πλήγμα. Ομως, θεωρεί ότι πρέπει να γίνει παγκόσμια πάλη κατά της τρομοκρατίας, έχει και η ίδια πρόβλημα στη βόρεια περιοχή.

Δίνει, επομένως, μία έμφαση και στα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα. Από εκεί και πέρα, αν θέλετε, και στο Συμβούλιο Ασφαλείας παρεμπόδισε να βγει μια ανακοίνωση που να λέει, ναι, συμφωνώ με τη στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και σ' αυτό τον πόλεμο και τη γενίκευσή του.

Δεύτερον και στη Σύνοδο τώρα που έγινε με την ευκαιρία της Συνόδου του ΑΣΕΑΝ στη Σαγκάη, δε βγήκε τοποθέτηση, την οποία μπορεί να την αξιοποιήσει η κυβέρνηση Μπους για έναν τέτοιο πόλεμο. Και αυτό οφείλεται και στη στάση της Κίνας.

Η Κίνα, λοιπόν, ακολουθεί μια πολιτική χαμηλών τόνων στο ζήτημα και από τα αριστερά και από τα δεξιά - ας το πω έτσι - βλέποντας και τα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα και επειδή ξέρει ότι είναι στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών. Και μένει βεβαίως να δούμε, αν αυτός ο χειρισμός της Κίνας θα τη βοηθήσει όσο χρειάζεται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα το επόμενο διάστημα».

Ερχόμενος στα της Ελλάδας ο δημοσιογράφος ρώτησε την Αλ. Παπαρήγα, γιατί «οι πορείες που κάνει το Κομμουνιστικό Κόμμα στην Αθήνα αφορούν μόνο τους βομβαρδισμούς και δεν αφορούν και την τρομοκρατία».

Η απάντηση έχει ως εξής: «Κατ' αρχήν υπάρχουν εκδηλώσεις που το ΚΚΕ τις οργανώνει το ίδιο, αλλά κυρίως το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει την άποψη ότι η υπόθεση του κινήματος αυτού, πρέπει να στηριχτεί σε μαζικούς φορείς και μαζικές οργανώσεις, που αναμφισβήτητα δεν μπορούν να συμπέσουν σε όλα με τις θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Δε θα συμφωνήσουμε σε μια αντίληψη που λέει ότι θα μιλάμε γενικά όχι κατά του πολέμου και γενικά όχι κατά της τρομοκρατίας. Μην σας εκπλήσσει αυτό. Τα πράγματα σήμερα είναι πάρα πολύ συγκεκριμένα και θα σας πω το εξής: ο πόλεμος που γίνεται σήμερα, είναι ιμπεριαλιστικός. Ανεξαρτήτως των προσχημάτων και του υπαρκτού προβλήματος της 11ης Σεπτεμβρίου, ο πόλεμος γίνεται για να εδραιωθεί η παγκόσμια ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών, δημιουργούνται συνασπισμοί οι οποίοι θα διαλυθούν στην πορεία, πάντα με στόχο την ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, υπάρχουν οξύτατες αντιθέσεις ανάμεσα στους συμμάχους που τα επόμενα χρόνια μπορεί να οδηγήσουν και σε πόλεμο μεταξύ τους και επομένως πρέπει να καταδικάσουμε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όχι γενικά τον πόλεμο. Γιατί την ίδια στιγμή οι Παλαιστίνιοι διεξάγουν πόλεμο κατά του Ισραήλ και το Ισραήλ κατά της Παλαιστίνης. Ενα αυτό.

Δεύτερον. Η τρομοκρατία έχει τη ρίζα και την πηγή της στην ιμπεριαλιστική πολιτική, στην κρατική τρομοκρατία και αν θέλετε ο ίδιος ο Μπιν Λάντεν και η Αλ Κάιντα είναι γέννημά τους.

Πολύ περισσότερο, τι μας απασχολεί; Ενώ δε διστάζουμε να καταγγέλλουμε την τρομοκρατική αντίληψη και αυτή που δεν είναι γέννημα μυστικών υπηρεσιών, αλλά είναι γέννημα μιας ανεπαρκούς συνείδησης των προβλημάτων - και όταν λέω να την καταγγέλλουμε εννοώ να αποκαλύπτουμε πόσο επικίνδυνη είναι - θεωρούμε ότι είναι επιζήμιο να υιοθετεί ένα λαϊκό κίνημα γενικά τον όρο "όχι στην τρομοκρατία" όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί σήμερα το περιεχόμενο που δίνεται στην έννοια τρομοκρατία -και σε αυτό δεν ευθύνεται ούτε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, ούτε τα λαϊκά κινήματα - είναι ένα περιεχόμενο που περιλαμβάνει από τη 17 Νοέμβρη και τον Μπιν Λάντεν με την Αλ Κάιντα, μέχρι τους Παλαιστίνιους, μέχρι την Κύπρο.

Υπάρχουν αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης που λένε ότι "τρομοκρατία είναι κάθε κίνημα, ή τρομοκρατική είναι κάθε οργάνωση η οποία αμφισβητεί οικονομικές δομές και συμφέροντα".

Θέλουν να πάμε μπροστά και να καταργηθούν ακόμη και αυτά τα αστικο-δημοκρατικά περιορισμένα αιτήματα, που είχαν κατακτήσει οι λαοί στα πλαίσια του καπιταλισμού.

Με βάση τις καινούριες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μια απεργία ενός μήνα παραδείγματος χάρη, αυτό θεωρείται τρομοκρατική πράξη και δικαιούται ή δικαιώνεται κάθε κυβέρνηση να πάρει μέτρα αυτής της αντίληψης. Σας λέω: Γίνεται σε μία χώρα γενική πολιτική απεργία. Πλήττει οικονομικές δομές; Πλήττει πολιτικές δομές; Μας λένε ότι δημιουργεί προϋποθέσεις αλλαγής του σημερινού status quo, αυτό θεωρείται τρομοκρατία. Επομένως, δεν μπορούμε να βγούμε στους δρόμους και να λέμε γενικά "όχι στην τρομοκρατία"».

Και η Αλ. Παπαρήγα κατέληξε υπογραμμίζοντας «δεν κρύβω ότι εμείς λέμε τη γνώμη μας και θέλουμε διά της πειθούς, να επηρεάσουμε όλο τον ελληνικό λαό. Αλλά οι μαζικές οργανώσεις και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να αποφασίσουν για το ποια συνθήματα τους αντιπροσωπεύουν και δε θεωρούμε ότι πρέπει να αντιγράψουν τα συνθήματα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Αυτό το κίνημα, στους δρόμους είναι που θα βάλει στο περιθώριο αντιλήψεις τρομοκρατίας.

Κατ' αρχήν, τουλάχιστον όσες φορές πήγα σε συγκεντρώσεις και άκουσα ομιλίες, εκεί έγιναν και επώνυμες καταγγελίες για τον Μπιν Λάντεν κλπ. και μάλιστα σαν γέννημα - θρέμμα των αμερικάνικων υπηρεσιών και όργανο των Αμερικανών που τώρα ενδεχομένως βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Εχουν γίνει αρκετές τέτοιες αποκαλύψεις. Αν θέλετε, η συνθηματολογία μπορεί και πρέπει να εμπλουτιστεί. Δεν είμαστε εμείς αποκλειστικά γεννήτορες συνθημάτων.

Θέλω, όμως, να μπω στην ουσία. Ας πούμε ότι έχουμε τρομοκρατικές οργανώσεις, ή οργανώσεις λαϊκές οι οποίες έχουν σαν πολιτική τακτική και στρατηγική τη μέθοδο της ατομικής ή συλλογικής τρομοκρατίας σε βάρος αμάχων. Αναμφισβήτητα, αυτές οι αντιλήψεις πρέπει να πολεμηθούν, να χτυπηθούν. Χωρίς να θεωρούμε αυτές τις οργανώσεις ότι είναι προβοκάτορες, αλλά πρέπει να χτυπηθούν.

Πώς μπορεί αυτές οι οργανώσεις που έχουν περιθωριακή αντίληψη - ακόμη κι όταν έχουν μια μαζική βάση - και υποτιμούν τη δύναμη του πλήθους των μαζών να αντιμετωπιστούν; Με την ανάπτυξη του κινήματος του πλήθους. Ενός σωστά πολιτικοποιημένου κινήματος. Αλλιώς δεν αντιμετωπίζονται. Πώς; Να τους σκοτώσεις; Οχι. Να κάνεις αντίποινα; Να τους εκδικηθείς; Τέτοιες αντιλήψεις περιθωριακές έχουν αντιμετωπιστεί, μόνο όταν υπάρχει ένα ισχυρό κίνημα τέτοιο, το οποίο ακολουθείται από πλήθη και όχι μόνο από μια πρωτοπορία ασθενή.

Τότε, αυτοί οι άνθρωποι, εφόσον είναι καλοπροαίρετοι, θα καταλάβουν ότι ούτε οι καμικάζι, ούτε τέτοιες ενέργειες, μπορούν να τους βοηθήσουν. Αντίθετα, αυτές οι ενέργειες εκθέτουν το λαϊκό κίνημα και το απομαζικοποιούν και ωφελούν τους εχθρούς».