ΔΙΕΘΝΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΔΙΕΘΝΗ

80 χρόνια κάλεσμα σε αγώνες

Του Παύλου ΑΛΕΠΗ

H ιστορία ενός λαού δεν είναι η συνύφανση ή η διαπλοκή ξεχωριστών εγωισμών, που τραβάνε ο καθένας για λογαριασμό του και μέσα από τον "ελεύθερο ανταγωνισμό" καταφέρνουν τη δυναμική ισορροπία. Οσο και αν έχουν βαλθεί κάποιοι σύγχρονοι "θεωρητικοί" και "πρακτικοί" να μας κάνουν να βλέπουμε τον κόσμο στα μέτρα τους, η πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει. Η ιστορία των λαών καθορίζεται από την ταξική τους πάλη. Μια αντικειμενικά ασυμβίβαστη, διαρκής πάλη ανάμεσα στο παλιό και το καινούριο, που εκδηλώνεται σχεδόν σε κάθε επίπεδο της ζωής, ακόμα και εκεί που ίσως δεν είναι ευδιάκριτη και κάποιοι βιάζονται να την καταργήσουν.

Αρα, η 80χρονη ιστορία του ΚΚΕ δεν μπορεί παρά να είναι μια πορεία διαρκών και ανυποχώρητων αγώνων πάντα σε δύσκολες συνθήκες. Τέτοια θα είναι και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Αφού η ταξική πάλη είναι ο μοναδικός μοχλός κίνησης της ιστορικής εξέλιξης, το κόμμα της εργατικής τάξης δεν μπορεί να "τάξει" παρά την τιμή να συμμετέχεις στον ένα πόλο αυτής της πάλης, στο μελλοντικό σίγουρο δημιουργό του καινούριου κόσμου.

*****

Kανένας δε μένει απέξω από τη διαρκή ροή των εξελίξεων που υπαγορεύει η ταξική πάλη και γι' αυτό αναγκαστικά αφορά τους πάντες, που είναι υποχρεωμένοι σε κάθε τομέα της ζωής, όχι μόνο της πράξης, αλλά ακόμα και της σκέψης και του αισθήματος, να διαλέξουν πλευρά και στάση ζωής.

Εκείνος που τάχα μένει "ελεύθερος" και "δεν ανακατεύεται μ' αυτά..." είναι, ή εκείνος που αγνοεί την πραγματική του θέση λόγω χαμηλής συνείδησης, ή εκείνος που τα φορτώνει στους άλλους και χάνει "το ωραίο ταξίδι", αλλά και το περιεχόμενο του αγώνα, ή, τέλος, εκείνος που έχει αποδεχτεί το καθεστώς της εκμετάλλευσης, που, όμως, συνεπάγεται και την αποξένωση, δηλαδή την αφαίρεση των ανθρωπίνων ιδιοτήτων, ανεξάρτητα από τη θέση που κατέχεις στο κοινωνικό σύστημα και, άρα, μόνο σαν άλλοθι μπορεί να χρησιμοποιεί τη λέξη "ελευθερία". Τέτοιοι "ελεύθεροι" ενέπνευσαν, από τις αρχές του αιώνα ακόμα, τον Κων. Θεοτόκη να δώσει τον τίτλο "Σκλάβοι στα δεσμά τους" στο γνωστό κοινωνιστικό του μυθιστόρημα.

Ελεύθερη προσωπικότητα είναι μόνο η οργανωμένη προσωπικότητα, που αγωνίζεται συλλογικά για την ανατροπή του παλιού και αντικειμενικά άδικου κόσμου. Εχοντας με τη βοήθεια της θεωρίας και της πράξης αποκτήσει συνείδηση της θέσης του, δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να αγωνίζεται μαζί με άλλους για την κατάκτηση της ελευθερίας του, που ξεκινά από τη διαδικασία κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Σε έναν τέτοιο αγώνα, τίποτα δεν πάει χαμένο και πρώτα από όλα η ίδια η ατομική ζωή, που αποκτά το μοναδικό περιεχόμενο που αξίζει τον κόπο στις κοινωνίες της εκμετάλλευσης: Την πάλη για την ανατροπή αυτών των κοινωνιών. Οι άλλες όλες είναι "χαμένες ζωές" και όχι εκείνου που επιλέγει το δρόμο της αντίστασης και της ανατροπής.

*****

H επιλογή της οργανωμένης πάλης δεν είναι από εκείνες τις επιλογές που μετριούνται με το "ευκαιριακό κόστος" των οικονομολόγων, γιατί αντικειμενικά δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση ζωής για όποιον συνειδητοποίησε την ανελευθερία του. Εκείνοι που πίστεψαν ότι θα "θωρακίσουν" την προσωπική τους ζωή και θα την περιφρουρήσουν, ώστε να μην εκτεθεί στις σχέσεις εκμετάλλευσης, ακόμα και όσοι είχαν τη θεωρητική δυνατότητα, μεγάλοι δημιουργοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες, κ.ά. προικισμένα άτομα, που ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις δημιουργούν δικούς τους νόμους προσφοράς και ζήτησης, ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν παρά να αντανακλούν στο έργο τους, αλλά κυρίως στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, το καθεστώς της εκμετάλλευσης όπου ζουν. Εκείνο το κοινωνικό σύστημα που πρωταρχική του λειτουργία ήταν να αφαιρέσει ή να παραμορφώσει τις ανθρώπινες ιδιότητες και χαρακτηριστικά. Αρα, όσοι συνεχίζουν παρ' όλα αυτά να ισχυρίζονται πως έχουν καλλιεργήσει την "προσωπική τους όαση" μάλλον καλλιεργούν τις προσωπικές τους ψευδαισθήσεις.

Μια τέτοια προσωπικότητα δεν "ξοδεύεται", όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε οι κατασκευαστές τρόπων ζωής, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της αγοράς ή άλλων σκοπιμοτήτων. Αυτοί, κατά ιστορική περίπτωση, υπαγορεύουν για παράδειγμα πότε το πρότυπο του καταναλωτή και πότε του οικονόμου σαν συνταγές της επιτυχημένης ζωής. Από τη βιομηχανική επανάσταση μέχρι σήμερα αυτά τα πρότυπα εναλλάσσονται σε χρονικές περιόδους, σύμφωνα με την κατάσταση της αγοράς και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Εκείνος που συμμετέχει στην οργανωμένη πάλη βρίσκεται σε μια ακατάπαυστη αναβάθμιση της προσωπικότητάς του, ακόμα και όταν ο αγώνας τον αναγκάζει στις μεγαλύτερες ή τις μικρότερες θυσίες.

*****

Πριν λίγα μόλις χρόνια, τέτοιοι άνθρωποι στήθηκαν με αξιοπρέπεια μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα, ή άντεξαν βασανιστήρια και διωγμούς, σε ένα διαρκή αγώνα ενάντια στην καταπίεση και για να κερδίσουν ίσως λίγους πόντους στο γλιστερό τροχό της ιστορίας που φέρνει αντικειμενικά τον καινούριο κόσμο παρά τα πισωγυρίσματα. Σήμερα, αν και δεν ξεμπερδέψαμε από τις ανάλογες συνθήκες καταπίεσης και όλα είναι πιθανά, αφού το κοινωνικό σύστημα διατηρεί τα κύρια χαρακτηριστικά του, ο άνθρωπος που αγωνίζεται για τον καινούριο κόσμο έχει να αντιμετωπίσει άλλες διαφορετικές δοκιμασίες. Για παράδειγμα, ακόμα και όταν φαίνονται να μην υπάρχουν διεκδικητικοί ή άλλοι αγώνες σε εξέλιξη, ο αγωνιστής έχει πάντα να αντιμετωπίσει τη σύγκρουση ανάμεσα στον ταχύτατο εσωτερικό κόσμο των ιδεών με την καθημερινή "βαρύτητα" της πραγματικότητας. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να βυθιστεί σε έναν από τους δύο κόσμους αποκλειστικά και να οδηγηθεί σε στρεβλή αντανάκλαση της πραγματικότητας, σε λαθεμένες γενικεύσεις, απογοητεύσεις, άλλοθι και ψευδαισθήσεις.

Εκείνος που συμμετέχει στην οργανωμένη πάλη μαθαίνει σταδιακά την τέχνη να αντλεί από τη θεωρία και να την ενώνει με τη δράση, κάνοντας κάθε φορά ανώτερη τη θεωρία και καλύτερη την πράξη, σε μια ροή ατελείωτης βελτίωσης και των δύο ταυτόχρονα. Αυτή η διαδικασία δε συμβαίνει από μόνη της, την κινούν οι άνθρωποι, που οι ίδιοι δε μένουν, όπως ήταν πριν, αλλά σχηματίζονται - μορφώνονται διαρκώς, προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο τον τίτλο του κομμουνιστή. Είναι ακριβώς και αυτή μια από τις διαδικασίες της οργανωμένης πάλης που ανεβάζουν διαρκώς τον άνθρωπο και βελτιώνουν την προσωπικότητά του.

Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ, 80 χρόνια τώρα, έχει πρωταγωνιστήσει σε κάθε λαϊκή κατάκτηση, σε κάθε αντίσταση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Ταυτόχρονα, είναι επίσης γνωστό πως, εκτός από τη μοναδική αγωνιστική κληρονομιά του, είναι το μόνο κόμμα - φορέας της πιο πρωτοπόρας ιδεολογίας του αληθινά καινούριου κόσμου. Αυτό που καμιά φορά λησμονιέται είναι ακριβώς το γεγονός ότι το ΚΚΕ είναι το κόμμα που προσφέρει το μοναδικό περιεχόμενο ζωής για την αληθινά ελεύθερη προσωπικότητα. Της προσφέρει τη δυνατότητα της οργανωμένης πάλης, που ταυτόχρονα είναι και ο μοναδικός δρόμος για την αρχή της διαδικασίας τελείωσής της.

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Ελεύθερη προσωπικότητα είναι μόνο η οργανωμένη προσωπικότητα, που αγωνίζεται συλλογικά για την ανατροπή του παλιού και αντικειμενικά άδικου κόσμου. Εχοντας με τη βοήθεια της θεωρίας και της πράξης αποκτήσει συνείδηση της θέσης του, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αγωνίζεται μαζί με άλλους για την κατάκτηση της ελευθερίας του, που ξεκινά από τη διαδικασία κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Σε έναν τέτοιο αγώνα τίποτα δεν πάει χαμένο και πρώτα από όλα η ίδια η ατομική ζωή, που αποκτά το μοναδικό περιεχόμενο που αξίζει τον κόπο στις κοινωνίες της εκμετάλλευσης: Την πάλη για την ανατροπή αυτών των κοινωνιών. Οι άλλες όλες είναι "χαμένες ζωές" και όχι εκείνου που επιλέγει το δρόμο της αντίστασης και της ανατροπής

ΣΕΛΙΔΟΡΑΜΑ

ΝΕΑ δομή του ΝΑΤΟ. Μια ύπουλη προπαγανδιστική εκστρατεία. "Αλλαξε

λοιπόν το ΝΑΤΟ; Και τι άλλαξε; Απλώς, τον επιθετικό χαρακτήρα που είχε από την αρχή της ίδρυσής του, τώρα σχετικά απελευθερωμένο, το διακήρυξε ανοιχτά με τη νέα στρατηγική του, επέκτεινε τα όρια δράσης του. Αλλαξε προς πιο επιθετική κατεύθυνση τη δομή του, με στόχο πολύ γρήγορα να προσπαθήσει να επιβάλει παγκόσμια υποδούλωση λαών, χωρών και να τσακίσει τα λαϊκά κινήματα". Ενα ενδιαφέρον άρθρο του "Ρ" (σελίδες 6 - 7)

ΔΗΜΟΣΙΑ διοίκηση. Προετοιμασία για την τελική έφοδο. Η αλήθεια είναι ότι μέσα στο 1997, εκτός από την ένταση της λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων στο δημόσιο, έγινε "δουλιά υποδομής", για να προετοιμαστεί η πολυμέτωπη επίθεση που θα γίνει τους επόμενους μήνες, όπως εξήγγειλε με τον κυνισμό που τον διακρίνει ο πρωθυπουργός. Ετσι, σήμερα είναι έτοιμο το νομοθετικό οπλοστάσιο που θα χρησιμοποιηθεί για την επιβολή των αντιλαϊκών επιδιώξεων της κυβέρνησης στη δημόσια διοίκηση (σελίδα 8)

ΠΕΝΗΝΤΑ χρόνια από την εμφάνιση του Αναγκαστικού Νόμου 509. Η θεμελίωση της πιο στυγνής δικτατορίας. Στις 27 Δεκέμβρη του 1947 η κυβέρνηση του φιλελεύθερου - κεντρώου Θ. Σοφούλη έθεσε σε εφαρμογή τον Αναγκαστικό Νόμο 509 "Περί μέτρων ασφαλείας του Κράτους, του Πολιτεύματος, του Κοινωνικού Καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών". Βάσει του πρώτου άρθρου αυτού του νόμου το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, η Εθνική Αλληλεγγύη, αλλά και κάθε άλλο κόμμα, οργάνωση ή σωματείο που θα θεωρούνταν ότι είχε σχέση με τα προαναφερόμενα ή τις ιδεολογικοπολιτικές τους αρχές, τιθόταν αυτομάτως εκτός νόμου και διαλυόταν (σελίδα 9)

Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ αντίδραση των επαγγελματοβιοτεχνών - εμπόρων, μονόδρομος στην αντιλαϊκή πολιτική. Οι εμπειρίες και του 1997 αποδεικνύουν πως μόνο με αγωνιστική κινητοποίηση και κοινό μέτωπο με τους άλλους εργαζόμενους που θίγονται από την εφαρμοζόμενη πολιτική είναι δυνατόν να αποτραπούν τα χειρότερα με τους ΕΒΕ (σελίδα 12)

Η ΛΑΙΛΑΠΑ της ανεργίας εξαπλώνεται και στη Βορειοκεντρική Εύβοια. Οι κάτοικοι προσπαθούν να επιβιώσουν στη νέα πραγματικότητα, που απέχει πολύ από την οικονομική "άνθηση" του παρελθόντος. Μια "άνθηση", που σημαδεύτηκε από τη σκληρή εκμετάλλευση και την εγκατάλειψη στη συνέχεια, των Σκαλιστήρη, Παπαστρατή, Μποδοσάκη, που μέσα σε δύο δεκαετίες αφαίμαξαν τον ορυκτό πλούτο της περιοχής, κατέστρεψαν το περιβάλλον, φρενάρισαν την ανάπτυξη της πατροπαράδοτης αγροτοκτηνοτροφικής οικονομίας στην περιοχή (σελίδες 16,33)

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ που ακολουθεί το ΥΠΕΧΩΔΕ για την επίλυση του κυκλοφοριακού και την καταπολέμηση του νέφους στην Αθήνα είναι εντελώς λανθασμένη! Το συμπέρασμα αυτό διαπνέει μελέτη του Σπουδαστηρίου Πολεοδομικών Ερευνών τουΕθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), την οποία παράγγειλε το ίδιο το ΥΠΕΧΩΔΕ και αναμένεται να ολοκληρωθεί το καλοκαίρι του 1998, αν δεν προκύψουν κάποια εμπόδια (σελίδες 14 - 15)

ΔΗΜΟΣ Πειραιά: Στα σκουπίδια θάβουν την υπηρεσία καθαριότητας. Στην υπηρεσία αυτή, όπως ισχυρίζεται η δημοτική αρχή, δουλεύουν 1.000 άτομα! Τα τελευταία πέντε χρόνια οι Πειραιώτες πλήρωσαν 21 δισεκατομμύρια δραχμές. Κι όμως ο Πειραιάς και ιδιαίτερα οι εργατοσυνοικίες του, πνίγονται στα σκουπίδια... (σελίδα 35)

ΤΟ πέρας του 1997 τυχαίνει να συμπίπτει, σχεδόν, με το πέρας ενός έτους με υπουργό Πολιτισμού τον Ευάγγελο Βενιζέλο. "Διπλός" απολογισμός, λοιπόν, ο φετινός του "Ρ", αφού τα τεκταινόμενα στο πολιτιστικό τοπίο και ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Πολιτιστική Κληρονομιά σχετίζονται άμεσα με τις επιλογές της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΟ (σελίδα 19)

ΠΑΙΔΙ και παιχνίδι. Μια σχέση ζωής. Η Μαρία Χουρδάκη, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, μιλώντας στο "Ρ", επισημαίνει πως η αξία του παιχνιδιού είναι πολύ μεγάλη, αφού ουσιαστικά προετοιμάζει τον αυριανό ενήλικα. Η σχέση παιχνιδιού και παιδιού είναι ουσιαστικά "σχέση ζωής", γι' αυτό και εκπέμπει "SOS" στους γονείς, τονίζοντας πως πρέπει με πολύ μεγάλη προσοχή να επιλέγουν τα παιχνίδια των παιδιών τους (σελίδες 24- 25)