Είναι γεγονός ότι η νέα δομή του ΝΑΤΟ και η απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να συμφωνήσει, πυροδότησαν συζητήσεις, έφεραν στην επικαιρότητα και πάλι το ρόλο του ΝΑΤΟ και βεβαίως ξαναζωντάνεψαν στο λαό μνήμες για το "βίο και την πολιτεία" του δολοφονικού στρατιωτικοπολιτικού αυτού Οργανισμού. Είναι επίσης φυσικό σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, που οι εθνικοαπελευθερωτικοί και αντιιμπεριαλιστικοί αγώνες έχουν έντονα σημαδέψει την ιστορία της και ειδικά τη νεότερη και νεότατη, αυτές οι εξελίξεις να προκάλεσαν πολλούς συνειρμούς στο λαό. Εξάλλου, ακόμα και οι ίδιοι οι κυρίαρχοι κύκλοι και οι ΝΑΤΟικοί υπηρέτες έχουν κατά καιρούς δημοσιεύσει και δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι τα αντιαμερικανικά αντινατοϊκά αισθήματα του ελληνικού λαού είναι πολύ ισχυρά. Ηταν δε τόσο προκλητική η στάση και η επέμβαση του ΝΑΤΟ στη χώρα μας, που υποχρέωσε για λόγους σκοπιμότητας ακόμα και γνήσιους εκπροσώπους της υπόδουλης αστικής τάξης να αμφισβητήσουν τη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Εννοούμε τον Κ. Καραμανλή και τον Α. Παπανδρέου. Ο μεν πρώτος, υποχρεώθηκε κάτω από τη χιονοστιβάδα των γεγονότων να πάρει την απόφαση αποχώρησης από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1974, ο δε δεύτερος, ανάγοντας την πολιτική απάτη σε πολιτική, διακηρύσσει την έξοδο από το ΝΑΤΟ και προβάλλει το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" και "Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες". Ετσι στα μεταπολιτευτικά χρόνια της ανόδου του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, την ύπαρξη και βρώμικη δράση του ΝΑΤΟ, εκτός από τους "αμετανόητους" (κι ευτυχώς που είναι έτσι) κομμουνιστές προστέθηκαν και άλλοι "αμφισβητίες" ή "δύσπιστοι" στο ΝΑΤΟ. Παρά τις μετέπειτα δηλώσεις νομιμοφροσύνης και των δύο κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και του ασθμαίνοντος αλλά τελικά ευθυγραμμισμένου με το ΝΑΤΟ Συνασπισμού, παρά τη μεγάλη ιδεολογική παραπληροφόρηση που επιχειρήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, αυτή η κατάσταση επέδρασε στις λαϊκές συνειδήσεις. Χάρις και στη συνεισφορά του ανυπότακτου στον ιμπεριαλισμό και τη νέα ΝΑΤΟική τάξη ΚΚΕ, το σύνθημα ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ - ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ συγκλονίζει τις λαϊκές εκδηλώσεις. Η πορεία του Πολυτεχνείου, 23 χρόνια τώρα, καταλήγει στην αμερικάνικη πρεσβεία. Η εργαζόμενη και σπουδάζουσα νεολαία σε όλες της τις εκδηλώσεις, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εκφράζεται δυναμικά κατά του ΝΑΤΟ και της βαρβαρότητάς του. Εκτός όλων αυτών, είναι τόσο πολλές και σημαντικές οι εξελίξεις σ' αυτό τον τομέα, που σχετικά γρήγορα έπεσαν οι μάσκες της "κοσμογονίας" και του "νέου κόσμου", που επαγγέλλονταν οι προσωρινοί νικητές ιμπεριαλιστές και οι υποτακτικοί τους, αποκαλύπτοντας το φρικαλέο πρόσωπο του ιμπεριαλισμού και του οπλισμένου χεριού του, του ΝΑΤΟ.

Ετσι, η σύγχυση, η ζάλη από τις δυσμενείς εξελίξεις και την ιδεολογική τρομοκρατία άρχισε να ξεπερνιέται. Λαϊκές δυνάμεις, μαζικές οργανώσεις, άνθρωποι καλής θέλησης άρχισαν να ψάχνουν διέξοδο, αναρωτιούνται πού βαδίζουμε, αναζητούν δρόμους αγώνα. Ολο και περισσότεροι αρχίζουν να αναγνωρίζουν ότι το ΚΚΕ έχει δίκιο.

Στη νεολαία παρότι τα πράγματα μπορεί να φαίνονται πιο δύσκολα, τώρα δεν περνάει το παλιό δηλητήριο του Συμφώνου της Βαρσοβίας και του "κομμουνιστικού κινδύνου". Ο αντίπαλος είναι ένας και φανερός. Ο ιμπεριαλισμός.

Αυτοί είναι ορισμένοι λόγοι που υποχρεώνουν τους κυρίαρχους του συστήματος και τους υπηρέτες του ΝΑΤΟ να εξαπολύσουν μια μεγάλη προπαγανδιστική εκστρατεία από τον αστικό Τύπο και τα ΜΜΕ. Γέμισαν οι εφημερίδες από δημοσιολόγους, δημοσιογράφους, δημοσιογραφίζοντες, αναλυτές, ειδικούς συνεργάτες, διάφορα πολιτικά στελέχη. Ολοι μαζί, σε μια συγχορδία ακόμα και μέσα από το πολιτικό κουτσομπολιό, προσπαθούν να πείσουν το λαό για την ορθότητα της απόφασης της κυβέρνησης και κυρίως για το ρόλο του ΝΑΤΟ. Η ποικιλία δε των "αναλύσεων" είναι τέτοια, ώστε να μπορεί να απαντάει εναλλακτικά στις όποιες αμφισβητήσεις υποθέτουν ότι αναφύονται. Θα ήταν ιστορική αδικία να μην επιβραβευτεί ο πρωταθλητής αυτής της προσπάθειας, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, ο οποίος εκτός από πρωθυπουργός των "ευχαριστιών" και της υποτέλειας στις ΗΠΑ, μετατρέπεται και σε εκπρόσωπο και ιδεολογικό προπαγανδιστή του ΝΑΤΟ και του ιμπεριαλισμού.

Μεταφράζοντας και ομαδοποιώντας τις "βαρύγδουπες" αναλύσεις, θα μπορούσαμε να τις κατατάξουμε σε τέσσερις κατηγορίες:

1η κατηγορία: "Το ΝΑΤΟ άλλαξε". Πρόκειται για ΠΑΣΟΚική εκδοχή και κυρίως των υποτιθέμενων "αριστερών" του ΠΑΣΟΚ με βασικό πρωτοψάλτη τον υπουργό Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλο. Η συνταγή αυτή απαντάει κυρίως στο λαό που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ και έχει αντινατοϊκά αισθήματα. Απευθύνεται και ευρύτερα. Οι "εκσυγχρονιστές" είναι πιο κυνικοί.

Αλλαξε λοιπόν το ΝΑΤΟ; Και τι άλλαξε; Απλώς τον επιθετικό χαρακτήρα που είχε από την αρχή της ίδρυσής του, τώρα, σχετικά απελευθερωμένο, τον διακήρυξε ανοιχτά με τη νέα στρατηγική του, επέκτεινε τα όρια δράσης του, άλλαξε προς πιο επιθετική κατεύθυνση τη δομή του, με στόχο πολύ γρήγορα να προσπαθήσει να επιβάλει παγκόσμια υποδούλωση λαών, χωρών και να τσακίσει τα λαϊκά κινήματα.

Αν αυτό μπορούσε να θεωρηθεί υπερβολή, υπάρχει ήδη η πρακτική του στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και κυρίως η λύση που έδωσε με τη Συνθήκη του Ντέιτον. Αναφερόμαστε σ' αυτή, γιατί και η Μ. Ολμπράιτ και ο υπουργός Αμυνας της Γερμανίας, Φόλκε Ρίε, δήλωσαν: "Η δράση του ΝΑΤΟ στη Βοσνία αποτελεί και το μοντέλο αντιμετώπισης μελλοντικών κρίσεων".

Ποιο είναι το μοντέλο "αντιμετώπισης" κρίσεων; Επέμβαση, πόλεμος, βομβαρδισμοί, τρομοκρατία, επιβολή συνθήκης, κατοχή, διαμόρφωση του πολιτικού συστήματος, χτύπημα κάθε λαϊκής αντίδρασης. Ιδού λοιπόν "η αλλαγή" του ΝΑΤΟ, ή η "μετεξέλιξή" του όπως ανεκδιήγητα προσπάθησε να παρουσιάσει ο κ. Τσοχατζόπουλος. Ο ίδιος, άλλωστε, δε δίστασε παλιότερα να παραδεχτεί ότι η διάλυση του Β' Σώματος Στρατού και η μετατροπή του σε δύναμη ταχείας επέμβασης, εκτός από το "ανθρωπιστικό" καθήκον της πραγματοποίησης "ειρηνιστικών" - βλέπε δολοφονικών - αποστολών του ΝΑΤΟ, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε περιπτώσεις εσωτερικών κρίσεων.

Αν και μπορεί να φαντάζει σαν κακό όνειρο ή εφιάλτης, θα μπορούσε κανείς να σκεφθεί, π. χ., στην Ελλάδα, σε μια γενικότερη κινητοποίηση των εργατών, των αγροτών, της νεολαίας ή σε μια λαϊκή έκρηξη και γενική αμφισβήτηση να ερχόταν αντιμέτωπος με τα τάγματα θανάτου των ΝΑΤΟικών Δυνάμεων Ταχείας Επέμβασης. Θα μπορούσε και θα 'πρεπε να σκέφτεται, π. χ., την πραγματοποίηση εκλογών κάτω από τη φρούρηση των εκλογικών τμημάτων από πολυεθνικές ΝΑΤΟικές δυνάμεις, την υπαγόρευση των όρων της εκλογικής μάχης. Αυτά, δεν κινούνται στη σφαίρα της φαντασίωσης. Αναφέρονται σε ΝΑΤΟικά έγγραφα, εφαρμόστηκαν ήδη στη Βοσνία, στην οποία έχει επιβληθεί κατοχή, όχι από το Γ' Ράιχ, αλλά από το Δ' Ράιχ, το ΝΑΤΟ.

2η κατηγορία: Ας αφήσουμε τα γενικά. Σ' αυτή την κατάσταση που είναι δεδομένη, με τη συμμετοχή και τη νέα δομή θα εξυπηρετήσουμε καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας. Οι πιο θρασείς και "προωθημένοι" από τους χώρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι "χάσαμε χρόνο πολύτιμο με την αποχώρησή μας το 1974, γιατί αφήσαμε την Τουρκία να αλωνίζει και επιτέλους τώρα μέσα από τη νέα δομή του "θα ισοφαρίσουμε" τις απώλειες".

Σκόπιμα, βέβαια, παραλείπουν πως η Ελλάδα επέστρεψε δριμύτερη με τη Συμφωνία Ρότζερς και πως τα τελευταία χρόνια εφαρμόζει όλες του τις αποφάσεις, μέχρι σημείου μάλιστα "σχιζοφρένειας". Π. χ., ενώ διακήρυττε την παραδοσιακή φιλία και αλληλεγγύη στη Γιουγκοσλαβία, την ίδια στιγμή έστελνε ελληνικό πλοίο για τον αποκλεισμό της και συνυπέγραφε τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στη Βοσνία...

Ποια λοιπόν συμφέροντα της χώρας και πώς θα υπηρετηθούν καλύτερα, ιδιαίτερα και με το ΝΑΤΟ, όταν:

• Οι διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις των συνόρων προέρχονται από "σύμμαχη" χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ;
• Το ΝΑΤΟ αρνείται να πάρει σαφή θέση σε θέματα που είναι λυμένα από διεθνείς συνθήκες;
• Με τη νέα δομή και τυπικά πλέον ολόκληρος ο χώρος του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου υπάγεται στο στρατηγείο της Νάπολης, με επικεφαλής Αμερικανό ναύαρχο;
• Ο σχεδιασμός του ΝΑΤΟ υπηρετεί το "κατέβασμά" του προς τη ΝΑ Μεσόγειο και σ' αυτόν υποχρεούνται - και το κάνουν - να προσαρμοστούν και οι σχεδιασμοί των χωρών - μελών;

Σε μερικά από αυτά τα ερωτήματα η κυβέρνηση και οι άλλοι ΝΑΤΟικοί αστέρες απαντούν πως έχουμε το δικαίωμα του "βέτο". Μόνον που "ξεχνούν" να πουν πως το ίδιο δικαίωμα έχει και η Τουρκία. Και ρωτάμε: αν στις διάφορες ασκήσεις μπαίνουν συνεχή "βέτο" από τη μια ή την άλλη πλευρά, έχει κανένας την αφέλεια να πιστεύει πως θα ματαιωθεί το ΝΑΤΟικό πρόγραμμα; Οχι βέβαια. Απλώς τις αποφάσεις θα τις παίρνει ο Αμερικανός διοικητής της Νάπολης. Και είναι κανένας τόσο μειωμένης νοημοσύνης που να πιστεύει ότι σε περιπτώσεις κρίσεων ή επιθετικών ενεργειών του ΝΑΤΟ θα εισακουστεί - αν τεθεί - το οποιοδήποτε "βέτο" που θα εμποδίζει τα συμφέροντα των ΗΠΑ; (Το πιο πιθανό "βέτο" του κ. Σημίτη είναι να ευχαριστήσει, γονατιστός αυτή τη φορά, τις ΗΠΑ).

3η κατηγορία: "Ας είμαστε ρεαλιστές. Ετσι είναι η κατάσταση παγκόσμια, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κυριαρχούν, δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά". Ορισμένοι πιο θρασείς το επεκτείνουν σήμερα λέγοντας: "Δεν υπάρχει τώρα και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.... Οι ίδιοι, όταν υπήρχε το κατηγορούσαν.

Δεν είναι καινούριο. Είναι τόσο παλιό που σημαδεύει την ιστορία της ανθρωπότητας και φυσικά και την ιστορία της Ελλάδας, ειδικά τη νεότερη. Ας σκεφθούμε το 1821 ο ελληνικός λαός να ακολουθούσε τους "ρεαλιστές" εκείνης της εποχής τύπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ. Γιατί και τότε το status quo της Ιεράς Συμμαχίας και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν η πραγματικότητα.

Ας θυμηθούμε τη γερμανική επέλαση και τη φασιστική κατοχή. Ρεαλιστικά σκέφθηκαν οι ταγματασφαλίτες, οι δωσίλογοι και οι συνεργάτες των Γερμανών. Αυτό μας ζητούν να κάνουμε και σήμερα οι "προσγειωμένοι στη σύγχρονη πραγματικότητα".

Αυτή η αντίληψη που θέλει να δικαιολογήσει τη δουλικότητα αυτών που την προβάλλουν, είναι ό,τι χειρότερο για το λαό και τη νεολαία ιδιαίτερα. Καλλιεργεί τη μοιρολατρία, το σύγχρονο ραγιαδισμό, τη λογική του προσκυνάω και υποτάσσομαι στον κάθε φορά ισχυρό, προσβάλλει εκτός των άλλων και την ίδια την ιστορία και αξιοπρέπεια, ενός λαού που έχει χύσει ποτάμια αίμα για την ανεξαρτησία του. Θέλει να παράγει άβουλους και υποταγμένους ανθρώπους, εύκολη λεία στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και απανθρωπιά. Ας την κρατήσουν για τον εαυτό τους κι ας χαίρονται τον εξευτελισμό τους. Εμείς, σε αντίθετη μ' αυτούς, προβάλλουμε το μεγαλείο των αγώνων, του εθνικοαπελευθερωτικού '21 που άρχισε να ξηλώνει την κάλτσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, τους μεγάλους κατοπινούς αγώνες του λαού μας, την παγκόσμια πάλη των λαών κατά του ιμπεριαλισμού. Αρνούμαστε να υποταχθούμε στη βαρβαρότητα κάτω από την κακομοιριά του ρεαλισμού, τους θυμίζουμε ακόμα και το "Θούριο" του Ρήγα Φεραίου, "καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή", που φλόγιζε τις καρδιές των Ελλήνων. Αυτός είναι ο δικός μας ρεαλισμός. Πως το συμφέρον του λαού απαιτεί αντίσταση, πως ο λαός μπορεί και πως μαζί και με άλλους είναι βέβαιο ότι θα ανατρέψει αυτή την κατάσταση. Η ιστορία θα ξαναγράψει βέβαια, για ραγιάδες, δωσιλόγους και θα προσθέσει δίπλα τους ΝΑΤΟικούς, έννοια ταυτόσημη.

4η κατηγορία: Η θεωρία της "απομόνωσης". Ο κ. Σημίτης, μάλιστα, την επέκτεινε συμπληρώνοντας με το επίθετο "εθνικιστική". Ορισμένοι, όπως, π. χ., το φερέφωνο της αστικής ιδεολογίας και του κεφαλαίου, ο "Οικονομικός Ταχυδρόμος" "αναλύουν" τι τάχα θα παθαίναμε αν δεν ήμασταν στο ΝΑΤΟ. Είναι σωστό γι' αυτούς που το ισχυρίζονται ότι θα υπήρχε απομόνωση, γιατί βεβαίως χωρίς την "προστασία" των συμφερόντων της αστικής τάξης από τους ιμπεριαλιστές, θα είχαν χάσει την εξουσία τους. Η Ελλάδα από την ανεξαρτησία της ακόμη από το 1821 και μετά δέχτηκε την "προστασία" των ξένων από τους Βαυαρούς και άλλους βασιλιάδες, από την ανοιχτή εγγλέζικη επέμβαση το 1944, την αμερικάνικη το 1946 - 49, τη χούντα του 1967 - 74, το ανέβασμα και κατέβασμα κυβερνήσεων σύμφωνα με τις επιταγές του Λευκού Οίκου. "Δικαιολογημένα" λοιπόν, αυτοί που οφείλουν την κυριαρχία τους και τις καρέκλες τους στους ξένους, προβάλλουν αυτό το επιχείρημα. Χωρίς τη στήριξή τους δε θα την είχαν.

Για τη χώρα και το λαό όμως ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η μη ένταξη στο ΝΑΤΟ, η ανεξαρτησία του, θα δημιουργούσε και θα δημιουργήσει άλλες προϋποθέσεις, που βεβαίως θα τους απομονώσουν από τα ιμπεριαλιστικά δολοφονικά κέντρα και σχέδια και θα τους φέρουν μαζί με άλλους λαούς και χώρες. Θα απομόνωναν τη χώρα από τις ψυχροπολεμικές αποφάσεις του ΝΑΤΟ, από την επιθετική του πολιτική και θα δημιουργούσαν προϋποθέσεις για μια πολιτική ειρήνης, φιλίας, ισοτιμίας, κυριαρχίας. Θα γλίτωναν το λαό από το να πληρώνει τα μαλλιοκέφαλά του χρόνια ολόκληρα για στρατιωτικές δαπάνες και θα έδιναν τη δυνατότητα για μια αμυντική πολιτική που θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της χώρας και όχι των ΗΠΑ. Θα απομόνωναν τη χώρα από την πλήρη εξάρτηση των εξοπλισμών της από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, από τους εκβιασμούς τους σε περιπτώσεις κρίσης και θα έδιναν τη δυνατότητα πολύπλευρων σχέσεων σ' αυτούς τους τομείς.

Σε τελευταία ανάλυση, κάτι που συστηματικά "ξεχνούν" να σημειώσουν είναι ότι η πλειοψηφία των χωρών δεν ήταν και δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Αραγε, πώς βαφτίζεται απομόνωση το να βρίσκεσαι με την πλειοψηφία των χωρών, και πολιτική "ανοιχτών οριζόντων" το να είσαι φυλακισμένος σε μια λυκοσυμμαχία; Η αγωνία της κυρίαρχης τάξης