Γέμισε με ζωή το Θυσιαστήριο της Λευτεριάς την Κυριακή. Πολλοί νέοι αλλά και άνθρωποι όλων των ηλικιών βάδισαν στα χνάρια των εκτελεσμένων, με την εκδήλωση αυτή του 50ού Φεστιβάλ να αποτελεί παράλληλα μία σημαντική, πρωτόγνωρη για πολλούς βιωματική εμπειρία. Συγκροτώντας μία ενότητα γνωριμίας με την πραγματική Ιστορία, εκείνη που φέρνει την πραγματική ανάταση, η επίσκεψη στην Εκθεση για τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές, το «προσκύνημα» στον τόπο της εκτέλεσης βαμμένο από το αίμα των αγωνιστών, η γνωριμία με το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης άφησαν δυνατές εμπειρίες.

Ξεκινώντας από τον χώρο του μνημείου, όπου έπεφτε το φως της δύσης, ακολούθησαν τις γερές πατημασιές των εκτελεσμένων αγωνιστών, έφταναν μπροστά στη μάντρα, στα κυπαρίσσια στη μνήμη τους. Εκεί οι νεότεροι ζητούσαν να μάθουν περισσότερα, οι μαθητές άκουσαν συγκλονισμένοι την ιστορία του Ανδρέα Λυκουρίνου, που κοντά στη δική τους ηλικία εκτελέστηκε εκεί. Επόμενος σταθμός το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, από το οποίο περνούσαν διαρκώς επισκέπτες.

Το Μουσείο επισκέφτηκαν με οργανωμένες ξεναγήσεις μαθητές μικρότερων ηλικιών και με λόγια απλά και αφήγηση, μέσα από τα εκθέματα, γνωρίστηκαν με το πλαίσιο μέσα στο οποίο ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, την οργάνωση της Αντίστασης, η δράση των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ. Η εξιστόρηση στάθηκε μεταξύ άλλων στο «Κάστρο του Υμηττού», όπου τέτοια μέρα, 80 χρόνια πριν, τρεις νέοι ΕΠΟΝίτες έγραψαν μια ακόμα από τις ηρωικές σελίδες, αντιμετωπίζοντας τις φασιστικές δυνάμεις. Οι συνθήκες της κατοχής, το Σκοπευτήριο ως τόπος εκτελέσεων, οι μάχες αποδόθηκαν με τρόπο εύληπτο στους νεαρούς επισκέπτες. Από εκεί έφυγαν με το μήνυμα πως η γνώση της ιστορικής αλήθειας, που δείχνει τη δύναμη όσων παλεύουν για το δίκαιο απέναντι στο φαινομενικά ανίκητο, μας κάνει πιο δυνατούς. Οτι στον πόλεμο, με τις σκληρές του συνθήκες αλλά και στην ειρήνη, υπάρχει κάτι ίδιο: Τα παιδιά, εργαζόμενοι, νέοι, ο λαός, θέλουν να ζουν όμορφα, να μορφώνονται, να χαίρονται τον κόσμο και εκείνοι που οδηγούν στους πολέμους για τα κέρδη θέλουν να συνεχίσουν την εκμετάλλευση. Οτι απέναντι στους ανθρώπους δεν βρίσκονται οι απλοί άνθρωποι μιας άλλης χώρας, αλλά όσοι τους βάζουν να πολεμούν και να σκοτώνονται.