Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα: Πρώτον, στην Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει πέσει πολλή δουλειά το τελευταίο διάστημα μιας και αδυνατεί να ελέγξει αυτό που και ο οποιοσδήποτε αγρότης στο πιο απομακρυσμένο χωριό γνωρίζει, ότι δηλαδή οι εμποροβιομήχανοι λιπασμάτων αυξάνουν ταυτόχρονα όσο εκείνοι θέλουν και διατηρούν στα ίδια επίπεδα τις τιμές. Δεύτερον, οι εμποροβιομήχανοι γράφουν «στα παλιά τους τα παπούτσια» τις «συστάσεις» των κυβερνητικών στελεχών, πάλι καλά που προσέρχονται και στις συναντήσεις δηλαδή. Τρίτον, η ηγεσία του υπουργείου πιστεύει ότι οι αγρότες μπορούν να ρίχνουν λίπασμα στις καλλιέργειες όποτε εκείνοι νομίζουν, σε αντιδιαστολή με τον βιολογικό κύκλο των φυτών, στο πλαίσιο μάλλον «των νέων γεωργικών πρακτικών» που εισαγάγει η νέα ΚΑΠ της ΕΕ.

Τέταρτον και για να σοβαρευτούμε, οι μικρομεσαίοι αγρότες θα πρέπει άμεσα να κινηθούν κόντρα σε αυτούς που τους εμπαίζουν με τον χειρότερο τρόπο, κυβέρνηση και εμποροβιομηχάνους και να αγωνιστούν μαζί με το συνεπές αγροτικό κίνημα για τη δημιουργία κοινωνικοποιημένου Ενιαίου Δημόσιου Φορέα Λιπασματοβιομηχανίας στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.