ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εντελώς άδειος...

Με τον δημοσιολόγο Παπαδημητρίου του ομίλου Αλαφούζου, δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. `Η ότι δεν παρακολουθεί την πολιτική του ΚΚΕ ή ότι δεν την καταλαβαίνει. Και αυτά, σε συνδυασμό με το δηλωμένο αντικομμουνισμό του, τού βγάζουν φαιδρή προπαγάνδα. Ετσι χτες στον τηλεοπτικό «ΣΚΑΪ», με αφορμή τη δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα ότι είναι αναπόφευκτη η ελεγχόμενη χρεοκοπία, σχολίασε : «Αν δεν ήξερα ποια είναι η κυρία Παπαρήγα θα έλεγα ότι είναι παπαγαλάκι. Οτι είναι γκούρου (δεν ξέρω ποιο είναι το θηλυκό του γκουρού). Ο Λένιν έλεγε ότι πες μου ποιον συμφέρει αυτό που λες να σου πω τι λες». Αφήνουμε στην άκρη το «λενινισμό» που γράφει, του καφενείου είναι, δεν τον σώζει. Οσο για τους χαρακτηρισμούς «παπαγαλάκι» και «γκουρού» για την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, λόγω της εκτίμησης για «ελεγχόμενη χρεοκοπία», δείχνει την αδυναμία επιχειρημάτων του δημοσιολόγου, είναι εντελώς άδειος και εκτίθεται. Γιατί οικονομική κρίση, χωρίς καταστροφή κεφαλαίου, μαζί με την καταστροφή των εργατών, δεν ξεπερνιέται σε όφελος των καπιταλιστών. Και για να γίνει η καταστροφή τους λιγότερο επώδυνη, επιλέγουν την ελεγχόμενη «χρεοκοπία», δηλαδή καταστροφή με έλεγχο από τους ίδιους. Η αναπόφευκτη αναδιάρθρωση του χρέους, που ο ίδιος γράφει σε χτεσινό του άρθρο στην «Καθημερινή», αν δεν είναι ελεγχόμενη χρεοκοπία, τι είναι; Μάλιστα, χρησιμοποιεί εκτίμηση για «κούρεμα» έως και 50% των χρεών που διαχειρίζονται με ομόλογα οι τράπεζες. Οσο για τους υπαινιγμούς περί συμφερόντων, ας μην κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Δεν είναι όλοι σαν και του λόγου τους. Αλλά, είπαμε, ή δεν ξέρει ή δεν καταλαβαίνει ή, το χειρότερο, παριστάνει πως δεν καταλαβαίνει...

Δήμαρχος να σου πετύχει...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προκλητικός ο δήμαρχος Ιωαννιτών Φίλιππας Φίλιος. Στον απόηχο της επέμβασης των ΜΑΤ την περασμένη Δευτέρα απέναντι στους συμβασιούχους, εξέφρασε (σε συνέντευξή του) την «έμπρακτη συμπαράσταση» που παρείχε από την αρχή της θητείας της η νέα δημοτική αρχή του ΠΑΣΟΚ. Σε μια προσπάθεια να καταλαγιάσει τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση του γιαννιώτικου λαού για την απροκάλυπτη επίθεση των ΜΑΤ μπροστά από το Δημαρχείο, που εξακολουθούν να το φυλάσσουν, ο δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ επιδίωξε να ρίξει ούτε λίγο ούτε πολύ το φταίξιμο στους συμβασιούχους, που... δεν είδαν στη δημοτική αρχή του ΠΑΣΟΚ «το μοναδικό τους συμπαραστάτη».

Χωρίς τσίπα, ζήτησε και τα ρέστα από πάνω, επειδή οι συμβασιούχοι εδώ και ένα μήνα περίπου, μαζί με το ΠΑΜΕ, παλεύουν για τη συνέχιση της εργασίας τους. Αναψε το «πράσινο φως» για την αυταρχική τρομοκρατική επίθεση, επειδή οι συμβασιούχοι έφραξαν το δρόμο στις απολύσεις και γύρισαν την πλάτη στη «συμπαράσταση» της δημοτικής αρχής του ΠΑΣΟΚ, που λέει επιβολή της αστικής νομιμότητας: απολύσεις, δουλειά για δυο και τρεις μήνες και μετά πάλι άνεργοι... Ο ίδιος άλλωστε ο δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ επανέλαβε για ακόμη μια φορά πως η συντριπτική πλειοψηφία των συμβάσεων είναι άκυρες, καθώς δεν έχουν ημερομηνία λήξης, ενώ άλλες έχουν λήξει. Ακυρώνει/ καταστρατηγεί δηλαδή τη μόνιμη εργασία και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με εκείνο που παλεύουν -μαζί με το ΠΑΜΕ- οι συμβασιούχοι: τη μονιμοποίηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις όλων των εργαζομένων. Η «συμπαράσταση» που επικαλείται η δημοτική αρχή του ΠΑΣΟΚ καταδεικνύεται στα λόγια και στις πράξεις πως είναι για λογαριασμό της κυβέρνησης - ΕΕ - κεφαλαίου. Είναι «συμπαράσταση» στην αντεργατική πολιτική και στην υλοποίησή της στην τοπική διοίκηση μέσα από τον «Καλλικράτη».

Συνεταιρισμοί μεγαλοαγροτών

Ο νέος νόμος για τους συνεταιρισμούς που επιχειρεί να κάνει πράξη η κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς και των εργαζομένων στους συνεταιρισμούς. Οι «νέοι συνεταιρισμοί», που σχεδιάζει η κυβέρνηση, θα μεταβληθούν σε αποκλειστικό «φέουδο» των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών και σε πεδίο ανελέητης εκμετάλλευσης των μονοπωλίων. Ο σχεδιασμός είναι να μείνουν λίγοι μεγαλοαγρότες και λίγοι συνεταιρισμοί επιχειρηματιών μεγαλοαγροτών. Και οι εργαζόμενοι στις συνεταιριστικές οργανώσεις θα οδηγηθούν μαζικά στην ανεργία. Βέβαια, ούτε και οι υπάρχοντες συνεταιρισμοί έχουν να προσφέρουν στην αγροτιά έτσι όπως είναι, έτσι όπως τους κατάντησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η κυβέρνηση, όμως, εκμεταλλεύεται επικοινωνιακά την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί για να περάσει το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο για τους συνεταιρισμούς. Μπρος σε αυτές τις συνθήκες αποδεικνύεται πόσο αναγκαία και ωφέλιμη για τους μικρομεσαίους αγρότες είναι η πρόταση του ΚΚΕ για τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, ενάντια στα μονοπώλια, στους επιχειρηματικούς ομίλους και τους μεγαλοαγρότες. Ανάπτυξη που θα συμφέρει το λαό και θα υλοποιείται με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και λαϊκό έλεγχο, θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και στις κρατικές, καθετοποιημένες, αγροτικές παραγωγικές μονάδες, θα εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή δουλειά στους μικρομεσαίους αγρότες και θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες της χώρας για την παραγωγή επαρκών, φτηνών, ποιοτικών και υγιεινών τροφίμων, αλλά και πρώτων υλών στη μεταποιητική βιομηχανία. Με την εθελοντική συνένωση του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου σε μεγάλους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, με την αξιοποίηση της επιστήμης και της σύγχρονης τεχνολογίας και με την ολόπλευρη στήριξη του κράτους, θα αυξάνεται η παραγωγικότητα της γης. Προϋπόθεση, όμως, για όλα αυτά είναι η ανατροπή των συσχετισμών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την κυριαρχία της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας.

Λύκειο ανταγωνισμού και αμορφωσιάς

Η κυβέρνηση μας είχε δώσει γεύση εδώ και καιρό για τα σχέδιά της για το λεγόμενο «νέο Σχολείο» και μέσα σ' αυτό για το «νέο Λύκειο». Και οι σχετικές ανακοινώσεις που έγιναν προχτές ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι στο «νέο Λύκειο»: Τους μαθητές, αντί για επιδίωξη του εκπαιδευτικού συστήματος να τους μορφώνει όλους μέσα από ενιαίο πρόγραμμα, θα τους χωρίζει σε αυτούς που δήθεν «παίρνουν» και αυτούς που δήθεν «δεν παίρνουν τα γράμματα». Το πρόγραμμα σπουδών του κάθε μαθητή (το τι μαθήματα θα παρακολουθεί, τι θα μαθαίνει σε τελική ανάλυση) θα γίνεται όλο και περισσότερο ατομική του υπόθεση. Τα συγκροτημένα αυτοτελή μαθήματα, που γνωρίζαμε μέχρι τώρα, θα υποχωρούν σταδιακά υπέρ των «διαθεματικών πακέτων», των πληροφοριών, των δεξιοτήτων. Μοναδικός στόχος του «νέου Λυκείου» θα είναι η πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (από απαξίωση του μορφωτικού ρόλου του σχολείου έως και την ένταση των φροντιστηρίων). Επιπλέον, το σχολείο που φέρνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι σίγουρα ένα σχολείο ακόμα πιο ανταγωνιστικό από το σημερινό.

Η δυνατότητα πολλών μαθημάτων επιλογής, που μπορεί να φαίνεται ελκυστική στους μαθητές, είναι μια παγίδα που οδηγεί στην εξατομίκευση των σπουδών. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μισά από τα επιλεγόμενα μαθήματα είναι τα λεγόμενα μαθήματα «εμβάθυνσης». Η υπουργός ισχυρίστηκε ότι αυτά θα είναι... φροντιστηριακά μαθήματα. Ο κόσμος γνωρίζει όμως ότι η δουλειά των φροντιστηρίων δεν είναι η εμβάθυνση πάνω σε επιστημονικά αντικείμενα που διδάσκονται στο σχολείο, αλλά μια παροχή μεθοδολογίας και επιπλέον εξάσκησης χάρη της διαδικασίας των εξετάσεων. «Επιλογές» και «εμβάθυνση», σημαίνει διαφοροποίηση των μαθητών σ' αυτούς που μπορούν να παρακολουθήσουν π.χ. πιο προχωρημένα μαθηματικά, φυσική, χημεία, και σ' αυτούς που θα μένουν σε ένα πρώτο χαμηλότερο επίπεδο. Τα φροντιστήρια θα έπονται. Σ' αυτό το περιβάλλον είναι επόμενο μια μάζα νέων να «λυγίζει» από πιο νωρίς, να κατεβάζει τον πήχη των στόχων της και των απαιτήσεων από τον εαυτό της, να εμπεδώνει από νωρίς ότι προορίζεται για ένα διαρκές κυνήγι καταρτίσεων και μορφωτικής και εργασιακής περιπλάνησης.

Τα κυβερνητικά στελέχη ισχυρίζονται ότι με τις αλλαγές που φέρνουν θα παταχθούν η παπαγαλία και η στείρα απομνημόνευση. Μπορεί και να το πετύχουν. Εξάλλου ποιος μπορεί να απομνημονεύσει ένα μάτσο αποσπασματικές πληροφορίες που θα αλιεύονται από «πακέτα μαθημάτων», όπως περίπου γίνεται το λεγόμενο «σερφάρισμα» στο διαδίκτυο; Μπορεί βέβαια να οδηγηθούμε αντί στην παπαγαλία των κειμένων των βιβλίων (που έχουμε σήμερα) να έχουμε παπαγαλία... διαδικτυακών πληροφοριών. Το σίγουρο πάντως είναι ότι η αποσπασματικότητα αυτή θα οδηγήσει στη μορφωτική υποβάθμιση, στην υποχώρηση ακόμα και από αυτή τη λειψή και πάλι αποσπασματική γνώση που προσφέρει το σημερινό Λύκειο που ξέρουμε. Επιπλέον, ο πιο ανταγωνιστικός χαρακτήρας του «νέου Λυκείου» θα είναι ακόμα ένας μοχλός που θα σπρώχνει στην παπαγαλία, καθώς αυτή θέριεψε στη χώρα μας παράλληλα με την καθιέρωση του ανταγωνιστικού συστήματος πρόσβασης των γενικών εξετάσεων.

Σ' αυτό το «ασφυκτικό» σχολείο που ετοιμάζουν, θα είναι αυταπάτη να πιστέψει κανείς στους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι τάχα θα αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος των μαθητών. Οι μαθητές πατώντας το πόδι τους στο Λύκειο θα πρέπει να επιλέξουν σχολή ανώτατης εκπαίδευσης και ν' αρχίσουν την προετοιμασία σ' αυτήν για την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, αγκομαχώντας όλη μέρα, εντός κι εκτός σχολείου, και με πολύ πιο φτωχά μορφωτικά αποτελέσματα...

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Για να εξασφαλιστεί κερδοφορία σε ιδιώτες...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΑ ΜΑΤ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ Προστασίας του Πολίτη συμπεριφέρονται στην Κερατέα σαν να βρίσκεται η περιοχή σε εμπόλεμη κατάσταση.

Γιατί αν παραθέσουμε αυτά που έχουν κάνει οι αστυνομικές δυνάμεις εκεί πέρα (τραμπουκισμοί, τραυματισμοί, εισβολές σε σπίτια, προσβλητικές συμπεριφορές), μόνο «προστασία του πολίτη» δε θυμίζουν.

Και δεν είναι θέμα συμπεριφοράς των ΜΑΤ, αλλά το ότι εφαρμόζουν μια συγκεκριμένη πολιτική αντίληψη. Αυτή που λέει ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αντιδρά και να αμφισβητεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Εκεί είναι, βλέπετε, το όλο κόλπο. Τίποτε δε γίνεται για το «κοινό καλό», όπως θέλουν να το παρουσιάσουν οι κυβερνώντες. Για να πάει στους ιδιώτες η άκρως κερδοφόρα δραστηριότητα της διαχείρισης των απορριμμάτων, γίνεται.

Και να ξέρετε ότι μιλάμε για πολλά λεφτά. Τόσα, που σίγουρα δικαιολογούν τις κυβερνητικές εμμονές.

ΘΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ της μείωσης των δαπανών στην Υγεία, δηλώνει περιχαρής ο υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος. Και το λέει σαν να πρόκειται για κάτι καλό, που θα μας κάνει να χαρούμε...

Εχουν, φαίνεται, απορροφηθεί τόσο από τα ...λογιστικά τους καθήκοντα που ξεχνούν και τα στοιχειώδη.

Δηλαδή, το να μειώνονται τα κονδύλια για φάρμακα, γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό, συντήρηση μηχανημάτων και όλα τα σχετικά, πρέπει να δημιουργήσει αίσθημα ασφάλειας στον κόσμο για το Εθνικό Σύστημα Υγείας;

Το πιθανότερο είναι να τον σπρώξει ακόμη περισσότερο προς τους ιδιώτες της Υγείας, που περιμένουν ανυπόμονα. Αλλά μάλλον αυτό είναι το ζητούμενο για την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αρπαγες του παραγόμενου πλούτου

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν πρόλαβε η κυβέρνηση να κατεβάσει το φορολογικό συντελεστή για τα επιχειρηματικά κέρδη στο 20% (από 24%), αφαιρώντας από τα κρατικά ταμεία τουλάχιστον 300 εκατ. ευρώ το χρόνο για να τα προσθέσει στα χρηματοκιβώτια των καπιταλιστών, και οι εκπρόσωποι των τελευταίων επανέρχονται ζητώντας περισσότερα. Αξιώνουν, διά στόματος προέδρου του ΕΒΕΑ, τη μείωση του βασικού φορολογικού συντελεστή για τα επιχειρηματικά κέρδη στο 15% τουλάχιστον για πέντε χρόνια και βλέπουμε... Δεν εκπλήσσουν βέβαια το θράσος και η ξετσιπωσιά των εκπροσώπων του κεφαλαίου, που δε διστάζουν να αξιοποιούν την κρίση για να αρπάζουν μεγαλύτερα κομμάτια από τον παραγόμενο πλούτο, γιατί απλά είναι στη φύση τους. Από την άλλη γνωρίζουν πολύ καλά ότι η κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου θα τσακιστούν για να κάνουν πράξη την επιθυμία τους. Σημειώνουμε απλά πως δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε που πάλι το ΕΒΕΑ είχε προβάλει παρόμοια αιτήματα (π.χ. μείωση του συντελεστή φορολόγησης των αδιανέμητων κερδών) τα οποία η κυβέρνηση φρόντισε και έκανε νόμο του κράτους, ακολουθώντας τα χνάρια των προκατόχων της που έχουν μειώσει το συντελεστή για τα επιχειρηματικά κέρδη από το 45% τη δεκαετία του '80 στο 35% το 2004 και στο 20% το 2011, διαπράττοντας μια χωρίς προηγούμενο νόμιμη ληστεία σε βάρος των κρατικών ταμείων, αυξάνοντας ταυτόχρονα κέρδη και κεφάλαιο των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ολα αυτά βέβαια στο όνομα της ανάπτυξης και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, πράγμα φυσικά που ποτέ δεν επαληθεύτηκε, ούτε στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, πόσο μάλλον σήμερα.

Σικέ «διαφωνίες» και λαϊκή οργή

Τη γενική περιφρόνηση των λαϊκών στρωμάτων συναντά το γνωστό θέατρο με τις σικέ «διαφωνίες» των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που επιχειρούν να ανεβάσουν για χιλιοστή φορά τις τελευταίες μέρες. Το έργο δεν πουλάει γιατί οι δήθεν διαφωνίες τους που στην καλύτερη περίπτωση αποσκοπούν στην προσωπική διάσωσή τους ενώ συνήθως εντάσσονται στην «έξυπνη» στήριξη των κυβερνητικών επιλογών, προκαλούν, παντελώς δικαιολογημένα, την λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Είναι πρόκληση πρώτου μεγέθους οι βουλευτές που έχουν υπερψηφίσει όχι μόνο το μνημόνιο αλλά και όλα τα νομοσχέδια που υλοποιούν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, να το παίζουν τώρα διαφωνούντες ή να εκτοξεύουν απειλές ότι «δοκιμάζονται οι αντοχές τους»... Ασφαλώς και στριμώχνονται άγρια από τη λαϊκή οργή, η οποία διαπιστώνουν έντρομοι ότι θα πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις με το νέο μεγάλο πακέτο μέτρων ύψους 78 δισ. ευρώ που θα φέρει η κυβέρνηση μέχρι τις 15 του μήνα. Ομως η κυβέρνηση δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο από τους πράσινους βουλευτές και ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα η χθεσινή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου: «η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ μέσα από δύσκολες συνθήκες επιτελεί άριστα το ρόλο της». Ακριβώς γι' αυτό ο λαός, τους έχει γυρίσει αποφασιστικά την πλάτη, αλλά αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να κάνει το επόμενο άλμα, να αποφασίσει να συγκρουστεί και να ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου.

Ενιαίος ταξικός πόλεμος

«Eχουμε δύο πολέμους που διεξάγονται: Εναν κυριολεκτικό και έναν συμβολικό. Ο πραγματικός πόλεμος είναι ο πόλεμος της οικονομίας», αποφάνθηκε ο υπουργός Αμυνας Β. Βενιζέλος, στη συνομιλία που είχε χτες, ενώπιον των δημοσιογράφων, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, χαρακτηρίζοντας ως συμβολικό τον πόλεμο κατά της Λιβύης. Ακόμα και αν παραβλέψουμε ως επίδειξη φτηνού χιούμορ το χαρακτηρισμό ενός ληστρικού πολέμου που ματοκυλά καθημερινά έναν ολόκληρο λαό ως συμβολικού, το γεγονός είναι ότι υπάρχει ένας ενιαίος πόλεμος, του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων, κατά των λαών σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει και για τη χώρα μας, όπου η πλουτοκρατία με τη βοήθεια των ξένων συμμάχων της (τρόικα) διεξάγει πόλεμο ταυτόχρονα σε δύο μέτωπα: Ενα στο εσωτερικό σαρώνοντας τα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα και βουλιάζοντας το λαό πιο βαθιά στη φτώχεια και το άλλο στο εξωτερικό συμμετέχοντας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για το ξαναμοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών, αναζήτησης νέων αγορών και ακόμα πιο φτηνής εργατικής δύναμης, κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, ο εξωτερικός πόλεμος είναι προέκταση του εσωτερικού, ενώ τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα και στις δύο περιπτώσεις παραμένουν ίδια: Από τη μια, τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου που χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να αναχαιτίσουν την πτωτική τάση του ποσοστού του κέρδους του κεφαλαίου και, από την άλλη, οι λαοί που μάχονται για να εμποδίσουν την απόλυτη εξαθλίωσή τους. Δεν έχουν, όμως, καμία ελπίδα, αν δεν είναι αυτοί οι νικητές σε αυτόν τον ακήρυχτο ταξικό πόλεμο.

Για τους συμβασιούχους

Στις 18 Μάρτη 2010, συζητήθηκε στη Βουλή η πρόταση νόμου που είχε καταθέσει το ΚΚΕ ενάμιση μόλις μήνα μετά τις εκλογές, ζητώντας πλήρη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Σ' αυτή τη βάση, το ΚΚΕ πρότεινε: Τη μονιμοποίηση του προσωπικού που υπηρετεί στο δημόσιο τομέα με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου, ορισμένου ή αορίστου χρόνου, τη μονιμοποίηση των εργαζομένων που στην πράξη παρέχουν εξαρτημένη εργασία στο δημόσιο τομέα, ανεξάρτητα από τον τυπικό χαρακτηρισμό της, την κατάργηση των προγραμμάτων stage και τη μονιμοποίηση όλων των απασχολουμένων στο δημόσιο τομέα μέσα από τα προγράμματα αυτά, την κατάργηση της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο, στους ΟΤΑ, στα ΝΠΔΔ, στις ΔΕΚΟ και άλλες επιχειρήσεις που ελέγχει άμεσα ή έμμεσα το δημόσιο.

Ζητούσε, ακόμα, τη μετατροπή όλων των υφιστάμενων συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου σε αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα, την κατάργηση των προγραμμάτων stage και στον ιδιωτικό τομέα, με ταυτόχρονη κατοχύρωση της εργασίας των εργαζομένων με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και την κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής σχέσης εργασίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Η συζήτηση στη Βουλή ήταν αποκαλυπτική: Η κυβέρνηση χαρακτήρισε «χρήσιμες» τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, με τον τότε υπουργό Εργασίας, Α. Λοβέρδο, να ισχυρίζεται ότι «η υπερβολή του ΚΚΕ είναι εκτός κοινωνίας». Η ΝΔ στήριξε επί της ουσίας την κυβερνητική θέση, ο ΛΑ.Ο.Σ. είπε ότι η πρόταση του ΚΚΕ «κινείται στο φαντασιακό επίπεδο», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την κατ' αρχήν συμφωνία του, αναλώθηκε στην υπεράσπιση της ευρωενωσιακής οδηγίας που προστατεύει αντί να περιορίζει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Τι επιβεβαιώνεται από τα παραπάνω; Οτι τα κόμματα του κεφαλαίου και οι παραφυάδες τους αντιμετωπίζουν εχθρικά το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη εργασία, ακριβώς επειδή υπηρετούν ένα σύστημα που δε θέλει και δεν μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά για όλους και εργασία με πλήρη δικαιώματα. Ο καπιταλισμός παράγει ανεργία και ελαστικές εργασιακές σχέσεις επειδή αυτό συμφέρει το κεφάλαιο και το κράτος που υπηρετεί τα συμφέροντά του. Η ανεργία δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθεί στο πλαίσιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων θα μεγαλώνει στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, αφού αυτό απαιτεί η κερδοφορία του κεφαλαίου: Φτηνούς εργάτες στην παραγωγή και στον κρατικό μηχανισμό, προκειμένου να περισσεύουν περισσότερα χρήματα για έμμεσες και άμεσες επιδοτήσεις στην πλουτοκρατία από τον κρατικό κορβανά.

Ολα τα παραπάνω αποτελούν μια καλή «πρώτη ύλη» για τους συμβασιούχους, όπως αυτούς του Δήμου της Αθήνας, που σήμερα βρίσκονται μπροστά στο φάσμα της ανεργίας. Το επόμενο διάστημα το πρόβλημα θα αγκαλιάσει χιλιάδες ακόμα συναδέλφους τους σε άλλους δήμους, τους οποίους για χρόνια κρατούν ομήρους οι αιρετοί του δικομματισμού και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η αποτελεσματικότητα του αγώνα τους θα κριθεί από το κατά πόσο θα καταφέρουν να συνδυάσουν την πάλη για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με τον επίμονο αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής που τους το στερεί. Αυτή η σύγκρουση πρέπει να βγάλει σοβαρά στραπατσαρισμένα το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Διέξοδο μπορεί να δώσει μόνο η ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, η ακόμα πιο πλατιά συμπόρευση με το ΚΚΕ.