«Λάθος μήνυμα σε δύσκολη εποχή στέλνει η απεργία». Καλά το φανταστήκατε. Μια μέρα πριν την πανελλαδική πανεργατική απεργία, η «Καθημερινή», για μια ακόμη φορά, στρέφει τα βέλη της κατά των εργαζομένων. Αφορμή για το δημοσίευμα αποτέλεσε μια επιστολή του προέδρου του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΞΕΕ) προς κυβερνητικούς και συνδικαλιστικούς φορείς. Σύμφωνα με την επιστολή, ο πρόεδρος των Ξενοδόχων - και μέσω αυτού και η «Καθημερινή» - ζητά από τους Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας και τους ναυτεργάτες «να αναστείλουν τις κινητοποιήσεις τους», διότι αυτές θα δημιουργήσουν «"έμφραγμα" στις προγραμματισθείσες πτήσεις και τους πλόες σε μια στιγμή κατά την οποία έχουν προγραμματισθεί διεθνούς εμβέλειας συνέδρια στην Ελλάδα με μεγάλο αριθμό συνέδρων που θα ενισχύσουν τα έσοδα στη χώρα», αναφέρεται στο δημοσίευμα.

Με αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτουν πως οι εργαζόμενοι πρέπει να σκύβουν το κεφάλι στο τσάκισμα των δικαιωμάτων τους για να κερδοφορούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Αλλά ξανανοίγουν και το ζήτημα της «τουριστικής περιόδου», όπως πέρυσι, όταν πρώτη απ' όλους η «Καθημερινή» και ο «ΣΚΑΪ», είχαν κηρύξει πόλεμο ενάντια στους εργαζόμενους, στους ναυτεργάτες και κύρια ενάντια στο ΠΑΜΕ και στα ταξικά συνδικάτα, που διεκδικούσαν μεροκάματο, ασφάλιση, συνθήκες ασφαλούς εργασίας στα βαπόρια, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι δήθεν «πλήττεται ο τουρισμός», δηλαδή τα κέρδη των επιχειρηματιών του κλάδου. Θέλουν εργαζόμενους «είλωτες». Αλλος ένας λόγος η σημερινή απεργία να μετατραπεί σε ποτάμι οργής ενάντια στην άγρια αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική κυβέρνησης - ΔΝΤ - κομμάτων της πλουτοκρατίας. Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να «πνίξουν» τις φωνές των μεγαλοξενοδόχων και των φερεφώνων τους κάτω απ' τα συνθήματα και τα λάβαρα του ΠΑΜΕ...

«Οι εργαζόμενοι δε χρωστούν τίποτε σ' αυτούς που λήστεψαν και λεηλάτησαν τη χώρα μας», γράφει, σε ανακοίνωσή του για τη σημερινή απεργία, το Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς (σ.σ. πρόσκειται στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ). Ωστόσο, στην αμέσως επόμενη σειρά της ανακοίνωσης, το Δίκτυο διεκδικεί: «Να διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος του χρέους». Αν όντως δεν αναγνωρίζει κανένα χρέος για τους εργαζόμενους, τότε για λογαριασμό τίνος προτάσσει ως απεργιακό αίτημα το «κούρεμα» του χρέους; Η διγλωσσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καθρεφτίζει τις «δύο βάρκες», που πατάει αυτός ο πολιτικός χώρος, προσπαθώντας να συμβιβάσει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων με αυτά των εργαζομένων.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, από τη μία, υιοθετεί το «πιασάρικο» ότι οι «εργαζόμενοι δεν χρωστούν τίποτα» - και είναι αλήθεια αυτό - αλλά, ταυτόχρονα, υπονοεί ότι αν διαγραφεί μέρος του χρέους οι εργαζόμενοι θα ζουν καλύτερα και μάλιστα ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν τη μείωση ενός χρέους που δεν είναι δικό τους. Αναγνωρίζει το άλλοθι της κυβέρνησης ότι τα αντιλαϊκά μέτρα τα παίρνει εξαιτίας του χρέους και όχι για την κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Αλλο αίτημα που θέτει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι η εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση των τραπεζών. Κατ' αρχήν το τραπεζικό κεφάλαιο είναι σε μεγάλο βαθμό σύμφυτο με το βιομηχανικό, το εφοπλιστικό κ.λπ. Μια ...«κοινωνικοποιημένη» τράπεζα μέσα στον καπιταλισμό δε θα λειτουργεί με τους νόμους της αγοράς; `Η κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους ή για να μείνουν ικανοποιημένες όλες οι ...συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ κάπου στην «κοπτοραπτική» των αιτημάτων το χάνουν. `Η και τα δύο.

Γρηγοριάδης Κώστας

Η Νέα Δημοκρατία έχει ψηφίσει το 80% των νομοσχεδίων της κυβέρνησης και στα υπόλοιπα διαφωνεί στα δευτερεύοντα. Ο ΛΑ.Ο.Σ. με κάθε ευκαιρία δηλώνει πως πρέπει να στηρίξουμε την κυβέρνηση για το καλό της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί την «εργασιακή ειρήνη» προϋπόθεση ανάπτυξης, η Ντόρα Μπακογιάννη απαιτεί εδώ και τώρα «εθνική συνεννόηση», η ΔΗΜΑΡ έχει εποικοδομητικές προτάσεις και ο Γ. Δημαράς επίσης.

Αν όλα αυτά δεν είναι «συναίνεση» με ...κάθε δυνατό συνδυασμό, τότε τι είναι; Προφανώς, όμως, δεν τους φτάνει, κι αυτό είναι δείγμα του πόσο αντιλαϊκά μέτρα σχεδιάζουν.

Το πρώτιστο, προφανώς, είναι να κατατρομοκρατήσουν τον κόσμο. Τόσο που ό,τι κι αν ακούσει να του σερβίρουν να του φανεί ...φυσιολογικό. Να θεωρήσει ότι είναι απολύτως λογικό να πληρώσει κι άλλο για τα υπερκέρδη των εταιρειών και των τραπεζών.

Εν ολίγοις, τον επόμενο καιρό θα ακούμε κάθε μέρα την ...«Ορχήστρα του Φόβου» να παίζει το ίδιο και το ίδιο μουσικό θέμα: Η Ελλάδα καταρρέει, δεχτείτε μειώσεις μισθών, ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις, ελαστικά ωράρια, φόρους, περικοπές...

Μόνο που πρέπει να τους προειδοποιήσουμε ότι το ...«ακροατήριο» είναι πολύ, μα πολύ τσαντισμένο κι όσο περνάει ο καιρός «μασάει» όλο και λιγότερο.

«ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ», διαμηνύει ο πρωθυπουργός. Προφανώς, του φαίνεται πολύ ...ηρωικό να εξαθλιώνει τον ελληνικό λαό και το ...περηφανεύεται.

Ομως, στην πραγματικότητα, αυτό που εννοεί είναι πως ...δεν υπολογίζει τίποτε, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ισως να θεωρεί ότι για όσους πρωθυπουργούς αποδειχθούν εξυπηρετικοί πάντα υπάρχουν τα ανάλογα ανταλλάγματα και επιβραβεύσεις. Ιδίως αν είναι «σοσιαλιστές».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσες φορές και αν επαναλάβει ο πρωθυπουργός, το παραμύθι ότι τάχα «η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού θέλει να συνεχίσουμε τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζονται», κανέναν δεν ξεγελά ούτε πολύ περισσότερο πρόκειται να αποσπάσει με τέτοιους φαιδρούς τρόπους τη λαϊκή συναίνεση στα βάρβαρα μέτρα που η κυβέρνηση εφαρμόζει. Ασφαλώς αυτό το γνωρίζει και ο ίδιος, αλλά επιχειρεί να εμφανίσει το κλίμα επιθετικής συναίνεσης που καλλιεργούν σταθερά τα αστικά ΜΜΕ, τα κόμματα του κεφαλαίου και οι κοινωνικοί εταίροι, ως δήθεν λαϊκή απαίτηση, για να προχωρήσουν τα νέα άγρια αντιλαϊκά μέτρα. Συναίνεση όμως «από τα κάτω» δεν υπάρχει ούτε θα μπορούσε να υπάρξει, γιατί απλά ο λαός δεν μπορεί να δεχθεί να τον οδηγήσουν ως πρόβατο επί σφαγή για χάρη των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι αποφασισμένοι να περάσουν τις αναδιαρθρώσεις με «φωτιά και τσεκούρι», αλλά ξέρουν ότι θα έχουν χάσει το παιχνίδι αν στηρίζονται μόνο στην πυγμή και την κρατική βία. Θέλουν μια επίφαση λαϊκής συναίνεσης και χρησιμοποιούν όλες τις μεθόδους, πάνω απ' όλα την ιδεολογική τρομοκρατία, και όλους τους «κοινωνικούς και πολιτικούς συμμάχους» για να την πετύχουν. Η απάντηση του λαού δεν μπορεί παρά να είναι αποστομωτική και έμπρακτη. Και ο καλύτερος τρόπος είναι να δείξει τη δύναμή του, μέσα από την αποφασιστική οργάνωση της πάλης για να εμποδίσει να του λεηλατήσουν τη ζωή και να διεκδικήσει όλα όσα του ανήκουν. Τώρα, λοιπόν, είναι ώρα λαϊκής αντεπίθεσης και αναμέτρησης με την εξουσία του κεφαλαίου.

«Βάλτε το πιστόλι στον κρόταφο της Ελλάδας», είναι ο χτεσινός τρομοκρατικός τίτλος του κύριου άρθρου της ναυαρχίδας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Το πιστόλι που προτείνει να χρησιμοποιηθεί η εφημερίδα του διεθνούς κεφαλαίου είναι πιστόλι που θα χρησιμοποιηθεί για να περάσουν τα σαρωτικά αντιλαϊκά μέτρα που προωθούν από κοινού κυβέρνηση και τρόικα. Με άλλα λόγια, η εφημερίδα προτείνει να χρησιμοποιηθεί η δοκιμασμένη μέθοδος της ιδεολογικής τρομοκρατίας, του «σοκ και δέος», όπως είχε γίνει πέρσι, όταν η κυβέρνηση συμφώνησε με τους ξένους συμμάχους της (τρόικα) το μνημόνιο. Από τότε το πιστόλι αυτό βρίσκεται σταθερά στον κρόταφο του λαού για να εφαρμοστούν τα βάρβαρα μέτρα. Μπροστά στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής λαίλαπας φροντίζουν να το «κολλήσουν πιο δυνατά» στο κεφάλι του λαού. Είναι ώρα να καταλάβουν ότι ο λαός δεν τους φοβάται και δεν μπορούν να τον κρατάνε σκυμμένο με τέτοια όπλα. Ο ίδιος πρέπει να τους πολεμήσει με τα δικά του όπλα, την οργανωμένη αντιμονοπωλιακή πάλη, διεκδικώντας την κάλυψη των αναγκών του, τη ζωή που του κάνουν κόλαση. Και που θα σταματήσει η κόλαση όταν καταργήσει αυτούς που του στερούν το δικαίωμα να ζει. Ο μόνος δρόμος, λοιπόν, για να σωθεί ο λαός είναι να χρεοκοπήσει η πλουτοκρατία. Και αυτό μόνο η σύνδεση της πάλης για τις ανάγκες του με τον αγώνα για τη λαϊκή εξουσία και την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής το διασφαλίζει.