Γρηγοριάδης Κώστας

Το υπουργείο - σημειώνουν - δε νοιάζεται πώς θα βελτιωθούν οι υπηρεσίες που προσφέρει το νοσοκομείο στους ασθενείς, αλλά πώς θα αυξηθεί η «πελατεία» του, ώστε να αυξηθούν τα έσοδά του και, ταυτόχρονα, να ανοίξουν νέες «κερκόπορτες» προς την ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία καιροφυλακτεί να εκμεταλλευτεί και τις νέες κλινικές...

Πληθώρα διατάξεων σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και των ισχυρών οικονομικών ομίλων, περιέχει ο νέος φορολογικός νόμος που πέρασε η κυβέρνηση στη Βουλή και αφορά στα φετινά (του 2005) εισοδήματα και κέρδη. Εκτός των άλλων, «φρόντισαν» να διευκολύνουν και θεσμούς, όπως η Εκκλησία και, επίσης, διάφορα «ευαγή» (πολιτιστικά και άλλα) ιδρύματα. Στους συγκεκριμένους, χαρίζεται ολόκληρος ο φόρος εισοδημάτων από ακίνητη περιουσία. Ετσι, από το συμβολικό σήμερα 10% πηγαίνει στο μηδέν (0%) σταδιακά μέχρι το 2007! Τα αναγνωρισμένα «κοινωφελή ιδρύματα» επιδοτούνται και με την κατάργηση του φόρου (10%) που ίσχυε στα ποσά δωρεών - χορηγιών. Και, βέβαια, ο «μπαξές» προβλέπει και για τους μεγαλοχορηγούς: Τα ποσά των δωρεών σε ιδρύματα, που « αποδεδειγμένα επιδιώκουν πολιτιστικούς σκοπούς», παύουν πλέον να αποτελούν τεκμήριο. Οπως βλέπετε, αντέχει η οικονομία για τους ισχυρούς...

«Οι Τσετσένοι διαθέτουν φορητή πυρηνική βόμβα και μπορούν να πλήξουν τη Ρωσία ή άλλη χώρα της Ευρώπης», δήλωσε στην «Κομσομόλσκαγια Πράβντα» ο πρώην ειδικός διαπραγματευτής μεταξύ Κρεμλίνου και αποσχιστικού κινήματος, Μπαρίς Μπερεζόφσκι. «Καταστροφολογικά σενάρια», ανταπάντησε εκπρόσωπος του Κρεμλίνου. Λέγεται ότι πράγματι οι Τσετσένοι «θα μπορούσαν» να έχουν αποκτήσει ένα από τα φορητά πυρηνικά όπλα του σοβιετικού στρατού στη γενικευμένη αποσύνθεση μετά το 1991. Αλλά ο Ρουσλάν Πουχόφ, διευθυντής ενός Κέντρου Στρατηγικών και Τεχνολογικών Αναλύσεων, είπε στο ραδιοσταθμό «Ηχώ της Μόσχας» ότι «ακόμη και εάν υπάρχει μία τέτοια βόμβα, είναι αδύνατο να εκσυγχρονιστεί και να είναι σε θέση να χρησιμοποιηθεί». Η «Κομερσάντ» - συμφερόντων του εξόριστου στο Λονδίνο πρώην ευνοουμένου του Γιέλτσιν «μεγιστάνα» Μπερεζόφσκι, τα αμύθητα πλούτη του οποίου υπάρχουν κάποιες υποψίες ότι δεν προήλθαν από οικογενειακό κληροδότημα, για να το πούμε κομψά - δημοσίευσε τη Δευτέρα συνέντευξη με τον Μασχάντοφ, τον πρόεδρο της αποσχιστικής τσετσενικής παράταξης. Αξιωματούχοι του Κρεμλίνου δήλωναν έξαλλοι για τη δημοσίευση της «συνέντευξης με έναν τρομοκράτη».

Μια ωραία ατμόσφαιρα, που λέτε, εκεί στη «νέα» Ρωσία. Πριν από δέκα σχεδόν χρόνια, διαβάζαμε σε μια ανταπόκριση ειδησεογραφικού πρακτορείου - δε θυμόμαστε πια ποιο ήταν - μια απίστευτης γλυκύτητας διήγηση μιας μπάμπουσκας, μιας γιαγιάς από το Γκρόζνι, που φώναξε ένα Ρώσο στρατιώτη στο υπόγειο όπου κάθονταν μερικές γριούλες, μήπως τον γλιτώσει από την κόλαση του πυρός. Τις μανάδες και τις γιαγιάδες όμως δεν τις ακούει κανείς πια, ούτε στο Γκρόζνι, ούτε στη Μόσχα.

Εκ νέου συνάντηση για τα οικονομικά των Νομαρχιών θα έχει την ερχόμενη βδομάδα η ηγεσία της Ενωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας (ΕΝΑΕ) με τον υπουργό Εσωτερικών. Στην ατζέντα των «αιτημάτων» θέτουν, ανάμεσα σε άλλα, την καταβολή από το υπουργείο των απαραίτητων κονδυλίων για μια σειρά από καθημερινές υποχρεώσεις τους, όπως μεταφορά μαθητών, σχολική στέγη, πολιτική προστασία και άλλα.

Η διατύπωση των αιτημάτων, για μια ακόμη φορά, γίνεται με τη μορφή της διαπραγμάτευσης για κάποια ψίχουλα, που θα έρθουν να βουλώσουν «τρύπες». Ακόμη και το αίτημα να θεσμοθετηθούν οι αναγκαίοι πόροι, ώστε να λειτουργήσουν οι Νομαρχίες σοβαρά, έστω και ως απλός διοικητικός μηχανισμός, προέκταση του κράτους, αποφεύγεται διά ροπάλου. Ισως, γιατί η ηγεσία της ΕΝΑΕ προσβλέπει στη «λύση» της απόκτησης φορολογικής εξουσίας...

Η «λύση» Αλογοσκούφη είναι καρμπόν αντιγραφή του νόμου ο οποίος έπρεπε να τεθεί σε ισχύ το αργότερο μέχρι το τέλος του 2007. Είναι αλήθεια ότι ο σημερινός υπουργός Οικονομίας αποδεικνύεται άξιος εκτελεστής της αντιασφαλιστικής διαθήκης του ΠΑΣΟΚ. Ετσι όπως ακριβώς όριζε ο νόμος, η «λύση» που έχει επεξεργαστεί η κυβέρνηση της ΝΔ, προωθεί τη μείωση των συντάξεων για τους 60.000 τραπεζοϋπαλλήλους, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης με τη δημιουργία Επαγγελματικού Ταμείου, την απαλλαγή των τραπεζιτών από τις υποχρεώσεις τους στα ασφαλιστικά ταμεία. Είναι δηλαδή η «λύση» που επιδιώκουν οι τραπεζίτες.

Γρηγοριάδης Κώστας

Προσπερνώντας τα περί «εταίρων» - μια και στο θέμα του Ασφαλιστικού των τραπεζοϋπαλλήλων πχ αναδεικνύεται ξεκάθαρα ότι μόνον κοινά συμφέροντα δεν υπάρχουν - αναρωτιόμαστε αν αυτός ο «διάλογος» κατά την κυβέρνηση γίνεται σε κανένα - ερημονήσι του Ειρηνικού.

Αν το έχουν ξεχάσει, ο υποτιθέμενος διάλογος διεξάγεται στην Ελλάδα. Στη χώρα όπου ψηφίστηκε από τη ΝΔ το 1993 ο αντιασφαλιστικός νόμος Σιούφα, ο οποίος στη συνέχεια συμπληρώθηκε και χειροτέρευσε δύο φορές από το ΠΑΣΟΚ!

Επομένως, πολύ συγκεκριμένες νομοθεσίες διέπουν την κοινωνική ασφάλιση, πολύ συγκεκριμένες κατευθύνσεις δίνονται και υλοποιούνται. Ουδείς συζητά φιλολογικά περί του Ασφαλιστικού έτσι, για να περνάει η ώρα.

ΠΑΝΤΩΣ, ΕΤΣΙ όπως πάει ο Βαβύλης, είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι σε λίγο καιρό θα ξεπεράσει τη φήμη και τη δημοσιότητα προσώπων που στο παρελθόν έγιναν γνωστά από «μυστήριες» υποθέσεις, όπως ο Σ. Καλεντερίδης ή ο Γ. Μαυρίκης (τους θυμάστε;).

Αραγε τι κοινό είχαν τέτοιου είδους πρόσωπα; Μήπως, ότι τράβηξαν με τις ιδιαιτερότητες, τη δράση και τις «πικάντικες» λεπτομέρειες πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας και του προβληματισμού;

Μήπως, φάνηκαν τελικά ιδιαίτερα χρήσιμα, ώστε να «εκτονωθεί» όποια διάθεση και να αιτιολογηθεί κάθε ενέργεια, και τελικά οι υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονταν να περάσουν στη λήθη χωρίς να μπει κανείς στην ουσία τους;

Λέτε να λειτουργεί τελικά ένα ιδιότυπο «σταρ σίστεμ» για πρωταγωνιστές «περίεργων» πολιτικο-αστυνομικών ιστοριών;

Πάντως, το ποιος εξυπηρετείται από τις εξελίξεις, είναι πάντα ένα ασφαλές κριτήριο για να αναζητεί κανείς την αλήθεια.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο υπουργός δεν έδωσε περισσότερες διευκρινίσεις, ωστόσο η φημολογία οργιάζει πως η νέα μεθοδολογία θα στηριχτεί στη δραστική αύξηση του λεγόμενου «κτηματόσημου», του ειδικού τέλους που τώρα ανέρχεται σε 20 ευρώ ανά ιδιοκτησία.

Θυμίζουμε ότι η κατάρτιση του Εθνικού Κτηματολογίου ξεκίνησε το 1994 με προοπτική να ολοκληρωθεί το 2009 και θα στοίχιζε το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 250 δισ. δρχ. Μέχρι τώρα δεν έχει γίνει κατορθωτό να ολοκληρωθεί ούτε καν σε ποσοστό 6,4% της συνολικής έκτασης της χώρας, ενώ η ΕΕ επέβαλε πρόστιμα και πήρε πίσω 100 εκατ. ευρώ, με τα οποία είχε συγχρηματοδοτήσει το έργο, επικαλούμενη διάφορες ατασθαλίες και καθυστερήσεις.

Με λίγα λόγια, την ανικανότητα - ή και τις λοβιτούρες - των κυβερνήσεων θα κληθεί να πληρώσει πάλι ο λαός...

«Σοβαρές παρατυπίες» παραδέχονται αξιωματούχοι της Ιρακινής Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής ότι έγιναν στις εκλογές της 30ής Γενάρη. Αυτό έγινε γνωστό, ενώ ακόμη δεν έχουν κοπάσει οι πανηγυρισμοί για τη «νίκη της δημοκρατίας και της ελευθερίας» στο Ιράκ, που «έγινε παράδειγμα για ολόκληρη την περιοχή».

Εκτός, λοιπόν, από το γεγονός ότι οι εκλογές έγιναν υπό στρατιωτική κατοχή, ότι οι εκλογικοί κατάλογοι συμπληρώθηκαν λειψά και κρυφά, και ότι οι κατοχικοί στρατιώτες ήταν αυτοί, που, ουσιαστικά, διεξήγαγαν την προεκλογική εκστρατεία (με αφισοκολλήσεις και διανομή ψηφοδελτίων), τώρα έρχονται καταγγελίες και προσφυγές να κηλιδώσουν τη «χρυσή επιτυχία» της Ουάσιγκτον. Σύμφωνα με την ίδια την Κεντρική Εκλογική Επιτροπή, αληθεύουν οι καταγγελίες ότι σε διάφορες σουνιτικές πόλεις πολλοί ψηφοφόροι δεν μπόρεσαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, γιατί «δε λειτούργησαν τα εκλογικά τμήματα».

Ως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, αναφέρεται η Μοσούλη (που δεν ήταν και η πλέον ταραγμένη πόλη του βορείου Ιράκ), όπου τουλάχιστον 15.188 άνθρωποι δεν ψήφισαν, ελλείψει εκλογικών τμημάτων. Επίσης, από τις 475 κάλπες που άνοιξαν στην πόλη, οι 40 έφθασαν στη Βαγδάτη για την τελική καταμέτρηση χωρίς να έχουν σφραγιστεί... Οποιος υποψιαστεί ότι μπορεί το περιεχόμενό τους να έχει νοθευτεί, σίγουρα δεν μπορεί να κατηγορηθεί για υπερβολή. Κατά τα άλλα, πάντως, η επωδός είναι σταθερή: «Η δημοκρατία και η ελευθερία νίκησαν στο Ιράκ»... Τι θα έπρεπε να γίνει, δηλαδή, για να μη «νικήσουν» μετά από όλα αυτά;

Τι σχέση μπορεί να έχει μια φιλική σχέση δύο φιλοσόφων τη δεκαετία του 1930 με τη σημερινή πολιτική της κυβέρνησης Μπους; Μη βιαστείτε να απαντήσετε.

Τα δύο αυτά πρόσωπα είναι ο Λίο Στράους και ο Καρλ Σμιτ. Το 1932, ο Σμιτ είχε δώσει μια συστατική επιστολή στον Στράους, που ήλπιζε να κερδίσει μια υποτροφία του Ιδρύματος Ροκφέλερ στο Παρίσι. Την ίδια χρονιά, ο Στράους είχε δημοσιεύσει μια ευνοϊκή κριτική για ένα βιβλίο του Σμιτ.

Οι δρόμοι των δύο φιλοσόφων και φίλων χώρισαν στα μέσα της ίδιας δεκαετίας. Ο Εβραίος Λίο Στράους, στο αφόρητο κλίμα της ναζιστικής Γερμανίας, αναχώρησε για τις ΗΠΑ, όπου αναδείχτηκε σε κορυφαίο ακαδημαϊκό και, σήμερα, θεωρείται ο γκουρού της κυβέρνησης Μπους. Ο Σμιτ παρέμεινε στη Γερμανία, όπου αναδείχτηκε σε κορυφαίο ιδεολόγο της κυβέρνησης του Χίτλερ -μεταξύ άλλων, τεκμηρίωσε τη θεωρία της προληπτικής δράσης. Σύμφωνα με την οπτική που παρουσίασε, όποια χώρα δεν ήταν σύμμαχη, ή υποτελής, της Γερμανίας, ήταν εχθρός της.

Τώρα, μπορείτε, να απαντήσετε στην αρχική ερώτηση, όπως και να κάνετε τους όποιους συσχετισμούς θεωρείτε σκόπιμους...

Ενα ζωντανό παράδειγμα για το πώς οι ιδιωτικές εταιρίες μπορούν να μπαίνουν στα πανεπιστήμια και να καθορίζουν ακόμα και τα προγράμματα σπουδών, μας έδωσε μια καταγγελία που έφτασε στην εφημερίδα και αφορά το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Για να αποκτήσουν δυο επιπλέον βαθμούς σε ένα συγκεκριμένο μάθημα, οι φοιτητές καλούνται επί της ουσίας να κάνουν έρευνα αγοράς, μέσω ερωτηματολογίων και προσωπικών συνεντεύξεων, για τα προϊόντα της εταιρίας «Chipita»!

Κι αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα για το πώς οι εταιρίες μπαίνουν στις σχολές. Αν δεν μπει ισχυρός φραγμός σ' αυτή την κατάσταση, μπορεί να δούμε σε λίγα χρόνια να υλοποιείται και η πρόταση του ΠΑΣΟΚ να παίρνουν τα ιδρύματα και τα Τμήματα το όνομα του χορηγού τους. Σα να λέμε... «Chipita» - Χαροκόπειο ή «Γερμανός» - Πολυτεχνείο..!

Δυναμικά μπροστά!

Είμαστε ήδη στην επόμενη μέρα.

Με όπλο μας τις ομόφωνα ψηφισμένες από χτες πολιτικές αποφάσεις του Κόμματός μας.

Με επαναβεβαιωμένη και από το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ την κατακτημένη στη δράση ιδεολογικο-πολιτική ενότητά μας.

Με ανεβασμένο τον πήχη των απαιτήσεων προχωράμε μπροστά!

Για να δυναμώσουμε τη θέση μας στο μαζικό κίνημα, ιδιαίτερα στην εργατική τάξη.

Με μέτρο την απαιτητικότητα του σήμερα και του αύριο.

Με ανάπτυξη στο ανώτατο δυνατό όριο του πνεύματος της συλλογικότητας.

Με βάθεμα και άνοδο της θεωρητικής στάθμης όχι μόνο στη γνώση της κοσμοθεωρίας μας αλλά και στις παραπέρα επεξεργασίες.

Για να είναι η μέχρι τώρα ανοδική πορεία πιο ουσιαστική, διαρκώς ανοδική, με διαρκώς λιγότερα τα βαρίδια και τις αδυναμίες.

Με όπλο την αυτοκριτική στη δουλιά μας, όπως αυτή εκφράστηκε και στις εργασίες του Συνεδρίου.

Και με απόφαση: Η ωρίμανση που εκφράστηκε στις εργασίες, να εκδηλωθεί άμεσα στην προσπάθεια για να αναπροσαρμοστεί το επίπεδο της καθοδηγητικής δουλιάς, να προσανατολιστεί πιο εύστοχα η δράση στα λαϊκά προβλήματα, στη συμμαχία, στην υπόθεση του σοσιαλισμού, με επίκεντρο την εργατική τάξη, τη νεολαία, τις γυναίκες.

Κι έχουμε επίσης καθαρό ότι η ισχυροποίηση του Κόμματος, που όλοι συμφωνήσαμε, είναι ένα πολύπλευρο καθήκον με ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια. Οτι η βελτίωση της δουλιάς μας πρέπει να εκφραστεί σε όλα τα επίπεδα και σ' όλους τους δείκτες.

Εχουμε μπροστά την αναδιάταξη των δυνάμεων και αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητάς μας την ιδεολογική, θεωρητική, πολιτική δουλιά, την ανάπτυξη της θεωρίας, την εύστοχη διαπάλη με την αστική ιδεολογία και τον οπορτουνισμό.

Είναι στο χέρι μας να εξαντλήσουμε, όσο εξαρτάται από εμάς, τις υποκειμενικές δυνατότητες στο θέμα των συσπειρώσεων και των συμμαχιών. Στη δράση μας στις μαζικές οργανώσεις, στην πλούσια προπαγάνδα, στη μαζική προσέλκυση νέων δυνάμεων στο Κόμμα, στην παραπέρα οικοδόμησή του στην εργατική τάξη, αλλά και στην αύξηση των δυνάμεών μας από τα άλλα λαϊκά στρώματα, ειδικά τις νεότερες ηλικίες.

Προχωράμε μπροστά, είμαστε ήδη στην επόμενη μέρα.

Με βαθιά γνώση ότι ο ίδιος ο καπιταλισμός, σαν τελευταίο εκμεταλλευτικό σύστημα, στο κρατικομονοπωλιακό στάδιό του, είναι το κατώφλι για το σοσιαλισμό, είναι αυτό το ίδιο το σημερινό σύστημα που παρέχει στην εργατική τάξη και τα εφόδια για να κάνει τη δική της αντεπίθεση, να τον ανατρέψει.