1861 Οι παραδουνάβιες ηγεμονίες της Βλαχίας και της Μολδαβίας ενώνονται και δημιουργούν τη Ρουμανία.

1926 Οι ΗΠΑ επεμβαίνουν στη Νικαράγουα.

1930 Η κινητοποίηση των ανέργων για διεκδικήσεις επιδομάτων ανεργίας συνεχίζεται σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας.

1931 Σ' όλη την Ελλάδα γίνονται μαζικές κινητοποιήσεις ανέργων για ψωμί, επιδόματα και δουλειά.

1945 Μεγάλη συγκέντρωση στο γήπεδο του Παναθηναϊκού για την αναγνώριση του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης.

1947 Σχηματίζεται η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση.

1956 Οι Αγγλο-Γάλλοι αναγκάζονται να αποσυρθούν από την Αίγυπτο.

1963 Θαλάσσια τραγωδία στον Ατλαντικό. Το υπερωκεάνιο «Λακωνία», του εφοπλιστή Γουλανδρή, τυλίγεται στις φλόγες, καθώς έπλεε 500 ναυτικά μίλια από το Γιβραλτάρ. Διεθνής στόλος και ελικόπτερα σπεύδουν σε βοήθεια των 1.036 ατόμων που επιβαίνουν στο πλοίο. Στον τελικό απολογισμό: 96 νεκροί και 31 αγνοούμενοι.

1986 Με 264 καταδίκες και ύστερα από πέντε χρόνια ακροαματική διαδικασία, λήγει η δίκη 1.433 στελεχών της συνδικαλιστικής οργάνωσης «DISK» στην Τουρκία.

Περίπου 500 δισ. ευρώ (!) σε πάνω από 500 τράπεζες της ΕΕ χορήγησε προχτές η ΕΚΤ

με το συμβολικό επιτόκιο του 1%.

Υπάρχει καμία αμφιβολία πως «λεφτά - τελικά - υπάρχουν»;...

Απ' όταν εκδηλώθηκε η καπιταλιστική κρίση, στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν πάρει καμιά ...διακοσαριά «ιστορικές» αποφάσεις, που η κάθε μια είναι και πιο ...«σωτήρια» από την προηγούμενη.

Απ' όλες αυτές τις «σωτήριες» αποφάσεις η τελευταία, η «ιστορικότερη» και «σπουδαιότερη», όπως παρουσιάστηκε, είναι αυτή που λήφθηκε στη σύνοδο των αρχών του μήνα.

Να όμως που λίγες μόλις μέρες μετά από την τελευταία αυτή σύνοδο της ΕΕ, ο νέος επικεφαλής της ΕΚΤ, ο Ντράγκι, δήλωσε ότι για την Ευρωζώνη

(σσ: την Ευρωζώνη που θυμίζουμε ότι μας την παρουσιάζουν σαν «νομοτέλεια», «φυσικό νόμο», «μονόδρομο» κι άλλα τέτοια ...επιστημονικά)

ο κίνδυνος της διάλυσης είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός.

*

Για το πόσο δε υπαρκτό είναι το ενδεχόμενο να γίνει το «έλα να δεις» στην ΕΕ - παρά τις νέες «ιστορικές» αποφάσεις της - ας ληφθεί υπόψη το εξής:

Μέσα στο α' τρίμηνο του 2012, εντός των «17» που συναπαρτίζουν τη ζώνη του ευρώ, λήγουν πάνω από 550 δισ. ευρώ (!) σε τραπεζικά και κρατικά ομόλογα...

Το παραπάνω, για να το μεταφράσουμε στην καθομιλουμένη, σημαίνει ότι από τις αρχές του χρόνου εκείνο που αναμένεται να συμβεί στα ευρω-σαλόνια θα μπορούσε να περιγραφεί και ως...

«του ευρώ (και της Ευρωζώνης μαζί) το πανηγύρι»!

Διπλασιάστηκε μάθαμε το ποσό της εισφοράς της Ελλάδας στο ΔΝΤ.

Η αύξηση αγγίζει το 1 δισ. ευρώ!

Το επιπλέον αυτό ποσό που δίνει η Ελλάδα στο ΔΝΤ είναι περίπου δυο φορές μεγαλύτερο από εκείνο που θέλει να κόψει η κυβέρνηση από τις επικουρικές συντάξεις για να ...«νοικοκυρέψει» τα Ταμεία.

Υπάρχει καμία αμφιβολία, τελικά, τόσο για το αν «λεφτάυπάρχουν», όσο κι από πού τα βουτάνε αυτοί που λένε ότι «δεν υπάρχουν»;...

Οι «αξίες» που συναπαρτίζουν το συνάφι του παγκόσμιου κατεστημένου, είτε πρόκειται για πολιτικές είτε για τεχνοκρατικές «αξίες», δεν πάνε ποτέ και πουθενά χαμένες!

Αυτό το ύψιστο αξίωμα του διεθνούς καπιταλισμού, πιστοποιήθηκε με τον πιο αυθεντικό - για τη σαπίλα του συστήματος - τρόπο χτες στη Μαδρίτη.

*

Σύμφωνα με την είδηση που έκανε το γύρο του κόσμου μέσω των ειδησιογραφικών πρακτορείων, ο κ. Λουίς ντε Γκίντος αποτελεί τον νέο υπουργό Οικονομίας της Ισπανίας.

Την ανακοίνωση του διορισμού του έκανε μάλιστα αυτοπροσώπως ο Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι.

*

Ποιος είναι, όμως, ο Λουίς ντε Γκίντος, ο νέος «τιμονιέρης» της οικονομίας της Ισπανίας;

Εδώ βρίσκεται το απίθανο:

Πρόκειται για τον κύριο που είχε διατελέσει πρόεδρος για την Ισπανία και την Πορτογαλία της «Lehman Brothers» !

*

Της τράπεζας, δηλαδή, που στις 15 Σεπτέμβρη του 2008 κατέρρευσε στις ΗΠΑ!

Και ήταν ακριβώς η κατάρρευση της συγκεκριμένης τράπεζας, της «Lehman Brothers», που λειτούργησε ως ντόμινο και αποτέλεσε την παγκόσμια «καμπάνα» εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης!

*

Να, λοιπόν, ποιοι είναι οι κατά τόπους «πατριώτες», αυτοί που έχουν αναλάβει να διαχειριστούν την κρίση:

Εκείνοι οι ίδιοι που δημιούργησαν την κρίση !

*

Ιδού ποιοι είναι οι «σωτήρες»,

από τον Μόντι και τον Ντράγκι της «Goldman Sachs» μέχρι τον Γκίντος της «Lehman Brothers» και τον δικό μας τον κ. Παπαδήμο της ΕΚΤ:

Αυτοί που οι ζημιές των τραπεζών τους μετατράπηκαν σε ανείπωτα βάρη για τους λαούς,

όσο και οι άλλοι που μέσα από τις κομπίνες της χρηματιστικής ολιγαρχίας μέσω των δικών τους τραπεζών

- βλέπε: Goldman Sachs -

μετατρέπουν την κρίση σε δυστυχία για τους εργαζόμενους και τη δυστυχία σε «ευκαιρία» νέου θησαυρισμού για τους ανά την υφήλιο πλουτοκράτες.

Ο τρελός χορός μίζας και αθλιότητας που συνοδεύει τις υποθέσεις σκανδάλων και διαφθοράς και ήρθε ξανά στην επιφάνεια με αφορμή τη γερμανική εταιρεία «Ferrostaal» και την υπόθεση των υποβρυχίων,

αντί να γίνεται «ευκαιρία» συμψηφισμού και συμβιβασμού μεταξύ των αποβρασμάτων, αντί να μετατρέπεται σε «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και σε αποπροσανατολιστικό θέαμα για την «υποστύλωση» του σάπιου καθεστώτος των κυβερνώντων και των συγκυβερνώντων,

μπορεί, αντίθετα, να αποτελέσει την ευκαιρία για να φωτίζεται η μέγιστη αλήθεια.

*

Και η μέγιστη αλήθεια είναι ότι

το «πώς» κυβερνάει κανείς, έντιμα ή άτιμα, πέρα από πρόσωπα ή προθέσεις, αλλά με την έννοια της πολιτικής ως γενικής συνισταμένης των όρων της κοινωνικής οργάνωσης, είναι αντανάκλαση του«προς όφελος ποιου» κυβερνάει.

*

Εν ολίγοις,

μόνο και εφόσον κάποιος κυβερνάει με γνώμονα ότι οι τηλεπικοινωνίες είναι δημόσιο αγαθό, ότι τα ναυπηγεία συνιστούν στρατηγικό κλάδο προς όφελος του λαού και ότι τα σύνορα δεν είναι το πρόσχημα για να παίζουν τα παιχνίδια τους οι πλασιέ των όπλων,

μόνο και εφόσον κάποιος κυβερνάει με πυξίδα την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι τα κέρδη των πολυεθνικών,

μόνο και εφόσον κάποιος κυβερνάει όχι υπό τον έλεγχο των μονοπωλίων, αλλά υπό τον διαρκή εργατικό και λαϊκό έλεγχο,

τότε και μόνο τότε αυτός ο κάποιος, και θέλει και πράγματι μπορεί να «κόψει το βήχα» στις «Siemens» και στις «Ferrostaal»

και μαζί να «κόψει τα χέρια» τόσο στους μιζαδόρους, όσο και στους δωρολήπτες.

*

Αντίθετα, όποιος κυβερνάει σαν αυτούς που κάθε τρεις και λίγο υπόσχονται ότι «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο», όποιος κυβερνάει για λογαριασμό του κεφαλαίου, ξεπουλώντας

(με όλους τους τύπους της αστικής κοινοβουλευτικής νομιμότητας)

τις τηλεπικοινωνίες στις «Siemens», τα ναυπηγεία στις «Thyssen» και ρυθμίζει τους εξοπλισμούς σύμφωνα με τις «ανάγκες» κερδοφορίας των μονοπωλίων,

τότε, εκείνο που υπηρετεί και αναπαράγει δεν είναι παρά το σύστημα - θερμοκήπιο μιας «εντιμότητας» απολύτως σύμφυτης με τη νομιμότητα της καπιταλιστικής μπίζνας.

Ενα θερμοκήπιο, δηλαδή, που ανατροφοδοτεί συνεχώς το δημόσιο βίο με «μπουμπούκια» μιζαδόρων και δωροληπτών.

Δια...φονίες

εκ προμελέτης!