«Ο Μακρόν είναι όλο λόγια για την Ουκρανία, στην πράξη δεν κάνει τίποτα», δήλωσε ένα από τα νέα «πρότυπα» των σοσιαλδημοκρατών στη Γαλλία (και όχι μόνο), ο Ραφαέλ Γκλικσμάν, και κατήγγειλε τον Γάλλο Πρόεδρο ότι στέλνει μόλις 3.000 οβίδες τον μήνα στο Κίεβο ενώ η Ρωσία εκτοξεύει 20.000 οβίδες τη μέρα. Η «κάψα» του για τον πόλεμο δίνει απάντηση και στο «θέατρο του παραλόγου» που κορυφώνεται ενόψει ευρωεκλογών και θέλει τις σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις να είναι το ...«αντίπαλο δέος» στις «νεοφιλελεύθερες». Σε όποια χώρα της ΕΕ και να σταθεί κανείς, περισσεύουν τα παραδείγματα «κοινής ρότας», όπως για την ενεργότερη εμπλοκή στη σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία και την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της πολεμοκάπηλης ΕΕ. Πολλές φορές, μάλιστα, οι τάχα «φιλειρηνικές» και «προοδευτικές» δυνάμεις επιδεικνύουν μεγαλύτερο ζήλο σε όλα αυτά, όπως οι (συγκυβερνώντες) Πράσινοι στη Γερμανία. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα άλλωστε... ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ δεν αμφισβητούν ούτε παρωνυχίδα από την πολιτική της μεγαλύτερης εμπλοκής στους πολέμους των ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ. Ισα ίσα που θέτουν ζήτημα για περισσότερα «ανταλλάγματα» (εξοπλισμοί κ.ά.), που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε επιτάχυνση και διεύρυνση της πολεμικής εμπλοκής.

Το 13% του λαού των ΗΠΑ ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως οι υπόλοιποι τα βγάζουν πέρα. Περίπου 1 στους 3 Αμερικανούς, αν και δεν θεωρούνται στατιστικά φτωχοί, συνεχίζουν να μην μπορούν να ανταποκριθούν στο αυξημένο κόστος ζωής. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, αναγκάζονται να κάνουν επιλογές στις δαπάνες τους: Λογαριασμοί ή επίσκεψη στον γιατρό; Φαγητό ή ενοίκιο; Οι λεγόμενοι «ΑLICE» (απασχολούμενοι με περιορισμένα περιουσιακά στοιχεία και περιορισμένο εισόδημα) απαρτίζουν το 29% των αμερικανικών νοικοκυριών. Το κατώτατο όριο «ALICE» αντιπροσωπεύει το ελάχιστο επίπεδο εισοδήματος που είναι απαραίτητο για την επιβίωση ενός νοικοκυριού πραγματικά «στην κόψη του ξυραφιού». Η κατηγορία των «ALICE» αυξάνεται σε όλες τις ΗΠΑ, ειδικά την τελευταία δεκαετία, καθώς οι όποιες αυξήσεις των μισθών εξανεμίζονται λόγω της μεγάλης ακρίβειας. Κατά τα άλλα, οι κυβερνήσεις στις ΗΠΑ κομπάζουν για το 3% της ανάπτυξης κατά μέσο όρο την τελευταία δεκαετία και για το 3,8% της ανεργίας το 2023... Οπως σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, έτσι και στις ΗΠΑ, το «αμερικανικό όνειρο» μοιράζει κέρδη και ευημερία στο κεφάλαιο, αλλά είναι εφιάλτης για τον λαό.

«Είμαι εδώ επειδή δεν θέλω να δω τη συντριβή 787 ή 777». Αυτό δήλωσε στην επιτροπή της αμερικανικής Γερουσίας ένας μηχανικός της «Boeing», ειδικευμένος επί 17 χρόνια στον έλεγχο ποιότητας των αεροσκαφών, μετά τα συχνά ατυχήματα στα συγκεκριμένα αεροσκάφη. Κατέθεσε ακόμα ότι όταν μετέφερε στην εργοδοσία τις ανησυχίες του, του είπαν «να το βουλώσει» και δέχτηκε απειλές για τη σωματική του ακεραιότητα. «Εχω ήσυχη τη συνείδησή μου, επειδή αισθάνομαι πως καταθέτοντας ανοικτά, θα σώσω πολυάριθμες ζωές», είπε στην επιτροπή. «Εκανα ό,τι μπορούσα για να πω στον κόσμο πως τα 737 Max 9 συνεχίζουν ακόμη να μην είναι ασφαλή και να προειδοποιήσω τις αρχές για τους κινδύνους στην παραγωγή της "Boeing"», κατέθεσε ένας ακόμα έμπειρος τεχνικός της εταιρείας. Σύμφωνα με την έρευνα, από τον περασμένο Γενάρη ο αριθμός των αναφορών από εργαζόμενους για προβλήματα στην παραγωγή αυξήθηκε κατά 500%. Ολοι όσοι καταθέτουν στην επιτροπή κάνουν λόγο για «σοβαρά προβλήματα» στην παραγωγή, που σχετίζονται με την πίεση για νέες παραδόσεις, από παραγγελίες που αυξήθηκαν κατακόρυφα μετά τον κορονοϊό. Στη διάρκεια της πανδημίας, όμως, η εταιρεία απέλυσε μεγάλο μέρος του έμπειρου δυναμικού και τώρα δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στην παραγωγή 50 αεροσκαφών 737 max τον μήνα (από 38 μέχρι πρόσφατα) μέχρι το 2025 - '26. Ο χρόνος είναι χρήμα... Οι προθεσμίες «τρέχουν», οι ρήτρες παράδοσης απειλούν τα κέρδη της εταιρείας και οδηγούν σε «κενά» και «λάθη» στην παραγωγή και στη συντήρηση. Κι αν συμβούν κάποια στιγμή τα «Τέμπη του αέρα», οι πραγματικοί ένοχοι θα παριστάνουν ξανά ότι ...πέφτουν από τα σύννεφα.