ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ψάχνει συνεργούς στην εξαπάτηση του λαού

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η δανειακή σύμβαση είναι το κρίσιμο ζήτημα αυτή τη στιγμή. Μας βουλιάζει σε μια ατελείωτη και αδιέξοδη ύφεση, και μας οδηγεί μαθηματικά στη χρεοκοπία. Αν δεν την πετάξουμε από πάνω μας, δεν υπάρχει διέξοδος για την Ελλάδα (...) Προφανώς και αυτό είναι το επίδικο (σ.σ. το ναι ή όχι στη δανειακή σύμβαση). (....) Ούτε η υποταγή, ούτε ο απομονωτισμός και ο ανταγωνισμός με τις άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες αποτελεί λύση (....) Εμείς παραμένουμε σταθερά προσανατολισμένοι στην αντίληψη της ενότητας και διακηρύσσουμε την ανάγκη να υπάρξει η ευρύτερη δυνατή συμφωνία σε ένα πολιτικό σχέδιο διεξόδου. Παρά την άρνηση των άλλων ηγεσιών, θεωρούμε ότι η κοινωνική δυναμική που αναπτύσσεται ενάντια στο Μνημόνιο μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά». Αυτά λέει ο Α. Τσίπρας στον «Αγγελιοφόρο».

Η δανειακή σύμβαση είναι το κρίσιμο ζήτημα επιμένει η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Σαν να πρόκειται για φυσικό φαινόμενο το οποίο συσπειρωμένοι άπαντες οφείλουν να αντιμετωπίσουν ή να προστατευτούν απ' αυτό. Ομως η δανειακή σύμβαση και το γνωρίζουν καλά δεν είναι ουρανοκατέβατη. Ενα προς ένα τα μέτρα που περιλαμβάνει είναι πιστή αντιγραφή της ευρωενωσιακής στρατηγικής. Εφαρμόζονται πανομοιότυπα σε όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ, την οποία προσκυνάει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί κοινός είναι ο στόχος τους, να θωρακίσουν το κεφάλαιο στη φάση της κρίσης και να δημιουργήσουν προϋποθέσεις στη φάση της αναιμικής ανάπτυξης για μεγαλύτερα κέρδη, για υψηλότερη ανταγωνιστικότητα.

Λένε ψέματα οι οπορτουνιστές στο λαό. Αν δεν πετάξει από πάνω του την εξουσία των αστών δεν υπάρχει διέξοδος για τον ίδιο και τα συμφέροντά του, αν δεν επιβάλει με την πάλη του την αποδέσμευση απ' την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, τελικά μια άλλη εξουσία και οικονομία, λαϊκή, δε θα δει άσπρη μέρα. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Διαφορετικά θα πολεμά ανεμόμυλους. Τα συμπτώματα και όχι τις αιτίες. Κι αν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν κουράζεται να αναζητά συνεργούς στην εξαπάτηση του λαού, ούτε το ΚΚΕ κουράζεται να δηλώνει ρητά και κατηγορηματικά τη δική του αποστολή και να παλεύει για να κάνει πράξη ο λαός τη λαϊκή εξουσία. Κι αυτή δεν είναι η λαϊκή εξαπάτηση και η ενσωμάτωση των εργαζομένων στο σύστημα που απομυζά τον ιδρώτα τους, είναι να συνεγείρει το λαό, να τον πείσει για τη δύναμή του να ανατρέψει την εξουσία των εκμεταλλευτών του.

Προϋπόθεση επιβίωσης του λαού

«Καταιγιστικός και τολμηρός ο κ. Γ. Κουτρουμάνης. "Το φθινόπωρο δεν θα υπάρχουν λεφτά για συντάξεις, αλλά ευτυχώς δεν θα είμαι τότε υπουργός" εκμυστηρεύτηκε σε συνεργάτες του. Προσθέτω ότι χωρίς την περικοπή στις επικουρικές θα υπήρχε πρόβλημα τον Απρίλιο. Συγχαίρω τον υπουργό Εργασίας για τον "χρησμό του Σεπτεμβρίου" ο οποίος εδράζεται σε ψύχραιμες εκτιμήσεις για το μέγεθος της ύφεσης και το "κούρεμα" των ομολόγων των Ταμείων. Ας μη χαίρεται όμως διότι η κυβέρνηση μπορεί να μην υποστεί τη λύτρωση των εκλογών και ο ίδιος να αναγκαστεί να συνεχίσει να συμβάλλει στη διάσωση της χώρας και των πολιτών»... Ακρως αποκαλυπτικό, από πολλές απόψεις, το παραπάνω (παρα)πολιτικό σχόλιο που δημοσιεύτηκε στο «Βήμα της Κυριακής». Η φράση που αποδίδεται στον υπουργό Εργασίας -και η οποία ας σημειωθεί δε διαψεύστηκε- επιβεβαιώνει πανηγυρικά ότι οι υπουργοί κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα το λαό όταν του λένε ότι με τις συνεχείς περικοπές στις συντάξεις, την παράταση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, το κόψιμο των φαρμάκων, «σώζουν» τα ταμεία και τις συντάξεις. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων λεηλατήθηκε επί δεκαετίες από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που τώρα δίνουν τη χαριστική βολή με το «κούρεμα» των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων. Γνωρίζουν ότι μετά την άγρια ληστεία της περιουσίας των Ταμείων θέλουν να ξεμπερδεύουν μια και καλή με την κοινωνική ασφάλιση, αλλά δεν μπορούν να το ομολογήσουν ανοιχτά. Προετοιμάζουν λοιπόν το νέο ασφαλιστικό που θα βάζει ταφόπλακα στις συντάξεις, που αν και όταν δίνονται, θα είναι επιπέδου φιλοδωρήματος. Το σάρωμα του σάπιου συστήματος και των κομμάτων της πλουτοκρατίας, είναι προϋπόθεση για την επιβίωση του λαού.

Τα ... παράπονα του προέδρου του ΕΒΕΑ

«Ακόμα και η λέξη "επιχείρηση" στο εκπαιδευτικό μας σύστημα θεωρήθηκε - και δυστυχώς θεωρείται ακόμα από ορισμένους - ως μίασμα» ...παραπονέθηκε, σε ομιλία του, ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλος. «Κάποιοι προσπάθησαν και κατάφεραν να επιβάλλουν την άποψη ότι η εκπαίδευση υποβαθμίζεται από την επαφή με τις ανάγκες της αγοράς». Με δύο φράσεις ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ συμπύκνωσε τις αντιλήψεις της κυβέρνησης, που επιδιώκει να επιβάλει το νόμο - πλαίσιο για το πανεπιστήμιο έρμαιο των επιχειρήσεων. Ο νόμος - πλαίσιο, άλλωστε, σκοπεύει στην υποταγή των πανεπιστημίων στους σκοπούς των επιχειρήσεων, στη αναλώσιμη γνώση και πάντα σύμφωνη με το συμφέρον της «αγοράς». Λογικό είναι ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, που ζήτησε «στενότερη σύνδεση των ΑΕΙ με τις ανάγκες της αγοράς» και αποκαλύπτεται - για μια ακόμη φορά - ποιους εξυπηρετεί ο νόμος - πλαίσιο.

Η ανάπτυξη

Οι φωνές που επιχειρούν να συνδέσουν τον ατελείωτο κατάλογο των αντιλαϊκών μέτρων με την οικονομική ανάπτυξη, που υποτίθεται ότι είναι δυνατόν να εξασφαλιστεί μέσα στα πλαίσια της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, είναι φωνές σκοπιμότητας και αποπροσανατολισμού. Υποστηρίζουν ότι αν επιλεγεί μια πολιτική με μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη, τότε ευκολότερα θα αντιμετωπιστεί η κρίση και οι επιπτώσεις της. Σε αυτή ακριβώς τη βάση, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι τα άλλα λαϊκά στρώματα που επί δύο χρόνια σταυρώνονται εξαιτίας της κρίσης, πρέπει να αποδεχτούν νέες θυσίες, που αυτή τη φορά δεν θα πάνε χαμένες... Παραμύθια! Οσα μέτρα έχουν παρθεί, και όλα εκείνα που σχεδιάζονται για το αμέσως προσεχές διάστημα, είναι μέτρα υποστήριξης του κεφαλαίου και ελάφρυνσης των καπιταλιστών από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, που οι ίδιοι προκάλεσαν με τους συνεχώς επιταχυνόμενους ρυθμούς συσσώρευσης κεφαλαίων.

Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στη χώρα δεν ήρθε ως συνέπεια παρεμβάσεων περιοριστικού προσανατολισμού. Αντίθετα ήταν το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που εμφάνιζε τη χώρα να κινείται σε πρωτόγνωρους ρυθμούς ανάπτυξης, όπως καυχιόνταν οι κρατούντες.

Βέβαια, αυτοί που σήμερα εμφανίζονται να επιλέγουν την «ανάπτυξη» από τη «δημοσιονομική πειθαρχία», μας κοροϊδεύουν απροκάλυπτα. Κρύβουν από τους εργαζόμενους την αλήθεια. Λένε ανοιχτά ψεύδη. Για παράδειγμα, αν και υπήρξε μια ολόκληρη περίοδος που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν περίοδο παρατεταμένης οικονομικής ανόδου, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρακτικά δεν κέρδισαν τίποτα από αυτή την άνοδο. Ισα ίσα, με αιχμή το επιχείρημα ότι πρέπει να στηριχθεί η επιχειρηματική ανταγωνιστικότητα, είχε αρχίσει το ξήλωμα των λαϊκών καταχτήσεων, που στις μέρες μας προσέλαβε ήδη διαστάσεις μαζικής οικονομικής -και όχι μόνο- εξόντωσης των εργαζομένων. Αλλο παράδειγμα: Μπορεί οι διάφοροι οικονομικοί δείκτες να είχαν τόσα χρόνια θετικό πρόσημο, μπορεί το ΑΕΠ, όπως το μετράνε οι αστοί, να παρουσίαζε συνεχή αύξηση, όμως ολόκληροι κλάδοι της υλικής παραγωγής, πολλοί κλάδοι της βιομηχανίας, οι περισσότεροι κλάδοι της μεταποίησης βρέθηκαν στο χαμηλότερο σημείο της τελευταίας τριακονταετίας. Αυτό δεν είναι ανάπτυξη, είτε συνέβαινε χτες, είτε κάποιος το προτείνει για το μέλλον.

Ανάπτυξη για τους καπιταλιστές και τους απολογητές του συστήματος που από τα Μέσα Ενημέρωσης καλούν τώρα τους εργαζόμενους να υποταχθούν στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, είναι αποκλειστικά το επιχειρηματικό κέρδος και τίποτα παραπάνω. Γι' αυτό ας αφήσουν τα λόγια τα παχιά. Οσο υπάρχει κέρδος οι καπιταλιστές επιτρέπουν τη λειτουργία της οικονομίας και των παραγωγικών της μονάδων και επιτελούν την αποστολή τους κατακλέβοντας την εργατική δύναμη. Οταν το κέρδος εξανεμίζεται από τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, ή όταν ξεσπάει κρίση, τότε βγάζουν ακόμα μεγαλύτερο μίσος ενάντια στους εργαζόμενους, κλείνουν τις φάμπρικες και τα εργοστάσια σπέρνοντας τη φτώχεια, την ανέχεια και την καταστροφή στην εργατιά, ενώ οι ίδιοι καραδοκούν στη γωνία για να ξαναβγούν στην επιφάνεια όταν ξαναδημιουργηθούν συνθήκες κερδοφορίας. Αυτό δεν είναι ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Είναι υποταγή των παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια της εργατικής δύναμης, στα όρια του κέρδους των αστών. Μόνο που η ζωή δείχνει πλέον ότι για να απαλλαγεί η κοινωνία μας από τους κλυδωνισμούς και τις καταστροφές που προκαλεί η πολιτική εξασφάλισης του κέρδους, είναι αναγκαίο να απαλλαγούμε συνολικά από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, τους καπιταλιστές και την τάξη τους.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Συγχαρητήρια από τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό...

ΚΑΙ ΜΟΝΟ ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση του ΟΟΣΑ στο... ρυθμό απόκρισης των προτάσεων, αρκεί για να καταλάβουμε πού βρισκόμαστε και τι ακριβώς κάνουν!

Μιλάμε για τον παγκόσμιο οργανισμό που ίσως πιο πιστά από κάθε άλλον προωθεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε όλον τον πλανήτη. Και αυτοί δίνουν στην ελληνική κυβέρνηση... αριστείο προόδου!

Μοιράζουν βραβεία για τους μισθούς που κατακρεουργούνται, για τα δικαιώματα που καταργούνται, για τις συντάξεις που τσεκουρώνονται, για την εργοδοτική αυθαιρεσία που ενθαρρύνεται και θεσμοθετείται.

Η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι το... επίτευγμα των κυβερνώντων, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ. (κι ας το παίζει τώρα αντιπολίτευση) αλλά και όλων όσοι με τον τρόπο τους μας έσπρωξαν στην ποντικοπαγίδα της ΕΕ.

Ας τα χαίρονται τα συγχαρητήρια που παίρνουν από αυτούς των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Τους Ελληνες εργαζόμενους όμως... ας τους ξεχάσουν. Γιατί και θα δουν καθαρά τι συμβαίνει, και θα σκεφθούν, και συμπεράσματα θα βγάλουν.

Ας... ξελαρυγγιάζονται όσο θέλουν τα φερέφωνα των δελτίων των 8.30 για να στρέψουν το μυαλό του λαού σε οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση και σε οποιοδήποτε άλλο θέμα με οποιοδήποτε τίμημα. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη.

ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΕΤΣΙ... και οι υπόλοιποι βουλευτές της ΕΕ τα ίδια προβλήματα έχουν. Κάπως έτσι τα είπε χτες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ. και του ΣΥΡΙΖΑ που τον άκουγαν στη Βουλή.

Γρηγοριάδης Κώστας

Στη συνέχεια τους κάλεσε να υπερψηφίσουν όλα τα κυβερνητικά μέτρα και ας χάσουν μερικοί και την επανεκλογή τους. Κι αυτοί τον... καλωσόριζαν!!!

Προφανώς έχουν αποδεχθεί ότι όταν είναι μεγάλες οι ανάγκες του κεφαλαίου μπορεί να... θυσιαστούν και μερικοί. Υποθέτουμε, βέβαια, ότι θα έχουν... φροντίσει για το μέλλον τους ήδη. Ξέρουν άλλωστε πολύ καλά τους τρόπους...

«Αντίπαλο δέος» η λαϊκή συμμαχία

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αν όμως ακραία κόμματα ενισχυθούν σε τέτοιο βαθμό, που το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να μην μπορούν να σχηματίσουν έναν πλειοψηφικό κυβερνητικό συνασπισμό και κληθούν να κυβερνήσουν πολιτικοί, οι οποίοι θα αποχωρήσουν από το πρόγραμμα βοήθειας, τότε θα αποχωρήσουμε και εμείς». Καμία έκπληξη δεν προκαλεί η ωμή και απροκάλυπτη εμπλοκή του προέδρου του Γιούρογκρουπ Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην ιδεολογική τρομοκρατία του λαού που έχουν εξαπολύσει από κοινού κυβέρνηση της πλουτοκρατίας και τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ), προκειμένου να σκύψει το κεφάλι και να περάσουν τα μέτρα που υπηρετούν τη στρατηγική των μονοπωλίων. Κανέναν δεν ξενίζει επίσης ότι οι μηχανισμοί της τρόικας θα στέρξουν προεκλογικά να στηρίξουν, όπως μπορούν, τα κόμματα της συγκυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), γιατί είναι τα «δικά τους» κόμματα, που επιπλέον έχουν δεσμευτεί εγγράφως ότι θα συνεχίσουν και μετά τις εκλογές την απαρέγκλιτη εφαρμογή των μέτρων που τσακίζουν τη ζωή του λαού. Παντελώς αναμενόμενο, λοιπόν, ότι σφίγγουν με μεγαλύτερη δύναμη το πιστόλι της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας στον κρόταφο του λαού, θέτοντας μάλιστα, ταυτόχρονα, το εκβιαστικό δίλημμα «κυβερνητικός συνασπισμός ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ». Την ίδια στιγμή, βέβαια, πλουτοκρατία και τρόικα έχουν έτοιμες εφεδρείες και κόμματα - αναχώματα, για να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να την εκτονώσουν σε ανώδυνες, για την κυριαρχία του συστήματος και τη δικτατορία των μονοπωλίων, κατευθύνσεις. Σε κάθε περίπτωση, η δήλωση Γιούνκερ αναδεικνύει περίτρανα την επείγουσα ανάγκη της δημιουργίας της λαϊκής συμμαχίας ως αντίπαλου δέους απέναντι στο συνασπισμό εξουσίας των κομμάτων της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της. Το σάρωμα των κομμάτων του κεφαλαίου, με ταυτόχρονη αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ προβάλλει ως μονόδρομος για το λαό.

Ενάντια στις λαϊκές ανάγκες

Να σταματήσουν από αύριο την πίστωση σε όλα τα Ασφαλιστικά Ταμεία, πήραν την περασμένη βδομάδα οι ηγεσίες των Φαρμακευτικών Συλλόγων Αττικής, Πειραιά και Αχαΐας, δικαιολογώντας αυτήν την απαράδεκτη ενέργεια με τα χρέη του Δημοσίου και με το γεγονός ότι «οι προμηθευτές μας απαιτούν εξόφληση τοις μετρητοίς». Οι ηγεσίες των παραπάνω φαρμακευτικών συλλόγων, αντί να καλέσουν τα μέλη τους να σταθούν αλληλέγγυοι στα λαϊκά στρώματα που συνθλίβονται και να ορθώσουν ανάστημα στις φαρμακοβιομηχανίες και την κυβέρνηση, μεταφέρουν τα «σπασμένα» της εμπορευματοποίησης των φαρμάκων στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών. Είναι αλήθεια ότι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι του φαρμάκου απαιτούν να πληρωθούν αμέσως. Ομως οι ηγεσίες των φαρμακευτικών συλλόγων το θεωρούν αυτό κάτι τόσο φυσικό, όσο «την ανατολή και τη δύση του ήλιου». Την ίδια ώρα, δεν μπορούν να σκεφτούν καμία άλλη μορφή πίεσης και διεκδίκησης από την κυβέρνηση, να χρηματοδοτήσει τα ασφαλιστικά Ταμεία με τα απαραίτητα κονδύλια. Ετσι, προτιμούν να μείνουν οι εκατομμύρια ασφαλισμένοι χωρίς φάρμακα ή να «κόψουν το λαιμό τους» να βρουν χρήματα για να τα αγοράσουν. Οι αυτοαπασχολούμενοι φαρμακοποιοί πρέπει να αρνηθούν να εφαρμόσουν αυτήν την απαράδεκτη απόφαση. Η μόνη διέξοδος γι' αυτούς είναι να συμμαχήσουν με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα και να διεκδικήσουν να φύγουν από τη μέση οι φαρμακοβιομηχανίες, να καταργηθεί το εμπόριο της θεραπείας. Σε έναν κρατικό φορέα παραγωγής, εισαγωγής, διακίνησης και έρευνας φαρμάκων και οι ίδιοι θα έχουν εξασφαλισμένη δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες δουλειάς.

Ατέλειωτη σφαγή στο μονόδρομο της πλουτοκρατίας

Δεν υπάρχει όριο και φραγμός στη σφαγή των μισθών. Το μόνο όριο είναι η διασφάλιση της αειφόρου κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Από την άποψη αυτή η χτεσινή απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όσο βάρβαρη και αν είναι, δεν είναι παρά μόνο ένας «ενδιάμεσος σταθμός» στον ατέλειωτο πόλεμο της πλουτοκρατίας κατά της εργατικής τάξης. Το λένε πλέον ανοιχτά στην κυβέρνηση. Ο κατώτατος μισθός όχι μόνο θα πάει στα 300 ευρώ αλλά πολύ πιο κάτω αν αυτό απαιτείται για την ανταγωνιστικότητα και κριθεί αναγκαίο για να πάρει μπροστά η μηχανή της ανάπτυξης, δηλώνει με το γνωστό κυνισμό ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Καψής. Ιδού ο χαρακτηριστικός διάλογος που είχε χτες το πρωί στο «Μέγκα»: «Δημοσιογράφος: Εγώ δε θέλω να φύγουμε από το ευρώ και θέλω να σωθεί η χώρα μου. Αλλά, να έχουμε και μία συνέπεια, όταν πηγαίνει ο μισθός στα 500 ευρώ, με αυτή τη λογική που λέτε εσείς, το καλοκαίρι μπορεί να πάει στα 300. ΚΑΨΗΣ: Εχετε κάποια άλλη καλύτερη; Δημοσιογράφος: Οχι, θέλω να ξέρω τουλάχιστον. Ας μου πουν. ΚΑΨΗΣ: Το ξέρω ότι δεν έχετε άλλη και δεν έχει κανείς άλλη. Δημοσιογράφος: Ας μου πουν κύριε Καψή. ΚΑΨΗΣ: Μα, αυτό λέμε. Αυτό δε λέμε; Δημοσιογράφος: Μήπως μας το πηγαίνουν, λοιπόν, λάου - λάου ότι πρώτα 500, μετά 300, μετά 250, μετά... Λετονία; (Δεύτερος) Δημοσιογράφος: Αυτό που ψάχνουμε, λοιπόν, είναι το φως στο βάθος του τούνελ. Ξέρει ότι ο κόσμος... ΚΑΨΗΣ: Το φως στο βάθος του τούνελ είναι η ανάπτυξη. Και η ανάπτυξη προϋποθέτει, δυστυχώς, ανταγωνιστικότητα». Είναι ολοφάνερο ότι ο λαός δεν πρόκειται να δει φως στο βάθος του τούνελ όσο δεν αποφασίζει να κινηθεί «έξω» από το μονόδρομο της πλουτοκρατίας και κόντρα σ' αυτόν.

Αυξανόμαστε...

Νέο μέλος στην οικογένεια του «Ρ», η κόρη του συναδέλφου μας Γιάννη Κράλλη και της Κωνσταντίνας, που χτες αποφάσισε να δει το φως του κόσμου μας. Η Διεύθυνση της εφημερίδας και οι συνάδελφοι του σ. Γιάννη τους ευχόμαστε ολόψυχα να τους ζήσει!!

Κάλπικες διαχωριστικές γραμμές

Στις συμπληγάδες της κατατρομοκράτησης με κίβδηλα εκφοβιστικά διλήμματα, απ' τη μια, και των θολών δήθεν αντιμνημονιακών προταγμάτων, απ' την άλλη, επιδιώκεται να εγκλωβιστούν οι λαϊκές συνειδήσεις, να ανα

κοπούν τάσεις ριζοσπαστικοποίησής τους, με δεδομένη αφενός τη λαϊκή οργή και απαξίωση του αστικού πολιτικού συστήματος, αφετέρου την ανάγκη του λαού για διέξοδο που οδηγεί πολύ περισσότερους από χτες ανθρώπους του μόχθου κοντύτερα στις θέσεις και προτάσεις του ΚΚΕ. Προβάλλουν τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές: Με το μνημόνιο ή ενάντια στο μνημόνιο, συσκοτίζοντας πως το μνημόνιο είναι απότοκο της καπιταλιστικής κρίσης και όχι η αιτία της που είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και ότι φιλολαϊκή διέξοδος μόνο με την ανατροπή του μπορεί να επιβληθεί.

Στο πλαίσιο αυτό, οι αντιμνημονιακές κραυγές πολλαπλασιάστηκαν σαν τις «αμοιβάδες». Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναγορεύει σε διέξοδο το «αντιμνημονιακό» μέτωπο, την «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση, το «ναι ή όχι στη δανειακή σύμβαση». Στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που μέχρι χτες έβαζαν γερές πλάτες για την υλοποίηση της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής, σήκωσαν μπαϊράκι δήθεν κατά του μνημονίου και ετοιμάζουν νέους πολιτικούς σχηματισμούς. Από κοντά ομάδες, κινήσεις και πρωτοβουλίες, με επικεφαλής απ' τον Καμμένο έως τον Μ. Θεοδωράκη ξιφουλκούν κατά του μνημονίου και της δήθεν κατοχής της χώρας. Την ίδια στιγμή, όλοι αυτοί, κλίνουν ευλαβικά το γόνυ και στην εξουσία των μονοπωλίων που επέβαλε τα μνημόνια - γιατί έχει ανάγκη αυτή την πολιτική και για σήμερα και για αύριο, στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης για να διασφαλίσει τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη και την ανταγωνιστικότητά της - και στην ευρωενωσιακή συμμαχία στο πλαίσιο της οποίας η εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών είναι εγγυημένη και αναμενόμενη η απώλεια και εθνικής κυριαρχίας. Ακόμα και ο ΛΑ.Ο.Σ. στυλοβάτης της εξουσίας των αστών, άρα και των μνημονιακών πολιτικών, που ψήφισε το πρώτο μνημόνιο και συγκυβέρνησε για να έρθει το δεύτερο, το «γύρισε» στην αντιμνημονιακή ρητορεία.

Η θολή αυτή γραμμή, στην οποία συνωστίζονται δυνάμεις φαινομενικά απ' τις πιο διαφορετικές αφετηρίες, με ισχυρό όμως ενοποιητικό στοιχείο την αποδοχή και στήριξη του καπιταλιστικού συστήματος, αποσκοπεί στο να εγκλωβίσει εργατικές λαϊκές δυνάμεις σε μια κίβδηλη αντιπαράθεση, συσκοτίζοντας το ταξικό και πολιτικό περιεχόμενο των εξελίξεων. Ο αντιμνημονιακός κουρνιαχτός αποσκοπεί να κρύψει απ' το λαό ότι η αντιπαράθεση είναι ταξική και ορίζεται απ' το δίλημμα: Με τα μονοπώλια ή με το λαό; Και στη βάση αυτής διατυπώνονται πολιτικές προτάσεις που ενισχύουν τη μία ή την άλλη πλευρά. Το ΚΚΕ απαντά καθαρά: Με το λαό. Και η πολιτική του πρόταση είναι η μόνη ικανή να προωθήσει, να υπερασπίσει τα λαϊκά συμφέροντα. Αποδέσμευση απ' την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής στο πλαίσιο μιας λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.

Αυτήν την πρόταση, ο λαός να την κάνει υπόθεση της πάλης του. Η οργάνωσή του, η πύκνωση των γραμμών του ταξικού εργατικού λαϊκού κινήματος, η συμπόρευσή του με το ΚΚΕ και η αποφασιστική ενίσχυσή του στην κάλπη, όποτε αυτή στηθεί, είναι προϋπόθεση για πραγματικά φιλολαϊκές εξελίξεις. Μαζί βεβαίως και η άρνησή του να εγκλωβιστεί σε ψευδεπίγραφα ή τρομοκρατικά διλήμματα, η απόρριψη ρηχών αντιμνημονιακών κελευσμάτων που θέλουν από άλλο δρόμο να διασφαλίσουν την πλήρη ενσωμάτωσή του στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που τον γονατίζει.