Να δημιουργήσει ψευτοεντυπώσεις και να αποπροσανατολίσει την αγροτιά επιχειρεί η κυβέρνηση, επιχειρώντας να εμφανίσει ως σπουδαία πολιτική παρέμβαση την κατάθεση για ψήφιση στη Βουλή του νομοσχεδίου για το «Ενιαίο Μητρώο Εμπόρων Αγροτικών Προϊόντων, Εφοδίων και Εισροών και άλλες διατάξεις». Στο σχετικό νομοσχέδιο συνδυάζεται το «μητρώο εμπόρων» με το «παρατηρητήριο τιμών αγροτικών προϊόντων», σε μια εμφανή προσπάθεια να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο η πολιτική κοροϊδίας και δημιουργίας φτηνών εντυπώσεων σε βάρος της αγροτιάς. Η φτωχομεσαία αγροτιά δεν έχει να κερδίσει τίποτα ούτε από το «μητρώο εμπόρων» ούτε από το «παρατηρητήριο τιμών». Μητρώα εμπόρων υπάρχουν ήδη και δεν πρόσφεραν τίποτα. Παρατηρητήρια τιμών επίσης. Αλλά κι αυτά δεν πρόσφεραν τίποτα. Η κυβέρνηση μέσω του «μητρώου εμπόρων» επιχειρεί να κάνει μια καταγραφή - κωδικοποίηση στο πλαίσιο της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος και των σχετικών απαιτήσεων της ΕΕ. Απαίτηση της ΕΕ είναι και το παρατηρητήριο τιμών. Ομως, όλα αυτά είναι σίγουρο ότι δε θα ωφελήσουν τη μικρομεσαία αγροτιά. Το «μητρώο εμπόρων» δε σημαίνει ότι θα ανέβουν οι τιμές στα αγροτικά προϊόντα και ότι θα πέσουν οι τιμές στα εφόδια. Δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα αυξηθεί το αγροτικό εισόδημα και ότι θα μειωθεί το κόστος παραγωγής. Οσο κυριαρχούν οι νόμοι της «ελεύθερης αγοράς» και τα συμφέροντα των εμποροβιομήχανων, των πολυεθνικών, των μονοπωλίων, η φτωχομεσαία αγροτιά δε θα έχει κανένα κέρδος. Η φτωχομεσαία αγροτιά θα έχει όφελος μόνο αν απαλλαγεί από τη «μάστιγα» των εμποροβιομήχανων, των πολυεθνικών και των μονοπωλίων και στην κατεύθυνση αυτή καλείται να παλέψει για την εφαρμογή μιας άλλης, φιλοαγροτικής - φιλολαϊκής πολιτικής.
Περί φοροδιαφυγής...
Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είχε να λύσει το εξής πρόβλημα. Πώς, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, με τη λαϊκή κατανάλωση να κατρακυλά με διψήφια νούμερα, την ανεργία να εκτινάσσεται σε πρωτοφανή μεταπολεμικά επίπεδα, τους μισθούς να συρρικνώνονται και τα καταστήματα των μικρών επαγγελματιών και των αυτοαπασχολουμένων να κλείνουν κατά χιλιάδες....Πώς, σε αυτές τις τραγικές για τα λαϊκά στρώματα συνθήκες, θα μπορέσει να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα έστω και αν χρειαστεί να τα στύψει φορολογικά.
Τη λύση το υπουργείο Οικονομικών τη βρήκε στην επιβολή δρακόντειων μέτρων, για τον έλεγχο - υποτίθεται - της φοροδιαφυγής. Ετσι, με το πρόσφατο φορολογικό νομοσχέδιο η μη καταβολή ληξιπρόθεσμων οφειλών, ΦΠΑ και εισοδήματος, θεωρούνται ποινικά αδικήματα, για τα οποία θεσπίζεται διαρκές αυτόφωρο και επιβάλλονται ποινές φυλάκισης, οι οποίες μπορεί να φτάσουν έως και τα 20 χρόνια κάθειρξη. Το δίλημμα που τίθεται στους εργαζόμενους και τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, είναι ή πληρώνετε τους φόρους, ή θα βρεθείτε πίσω από τα σίδερα της φυλακής.
Το κάλπικο επιχείρημα που προβάλλει κατά κόρον η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είναι ότι ο ελληνικός λαός έχει επί χρόνια εθιστεί στη φοροδιαφυγή και προφανώς για να αποκτήσει φορολογική συνείδηση, θα πρέπει να ανοίξουν οι πύλες των φυλακών. Φυσικά, ο ελληνικός λαός, δεν είναι καθ' έξιν φοροφυγάς, όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν οι κυβερνητικοί κονδυλοφόροι. Αλλωστε, στους εργαζόμενους παρακρατούνται οι φόροι από τις επιχειρήσεις που δουλεύουν και αυτές τους αποδίδουν στην εφορία. Αλλο ζήτημα πόσες το κάνουν και πόσες όχι, αλλά όσες δεν το κάνουν, αυτές «κλέβουν» την εφορία. Οσο για τους μικρομαγαζάτορες, αυτούς τους έχει τσακίσει η ένταση του ανταγωνισμού και ιδιαίτερα στις συνθήκες κρίσης δε βγάζουν ούτε μεροκάματο. Αυτούς θέλει να τσακίσει η κυβέρνηση με το φορολογικό, ως ένα ακόμη μέτρο ξεκληρίσματός τους σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών.
... και φοροαπαλλαγής του κεφαλαίου
Το αστικό πολιτικό σύστημα έχει δημιουργήσει ένα από τα αντιλαϊκότερα και ταξικότερα φορολογικά συστήματα στην Ευρώπη. Ενα σύστημα βαθιά άδικο και αντιδραστικό, το οποίο στηρίζεται στην επαχθή έμμεση φορολογία, ενώ βαθιά αντιδραστική είναι και η άμεση φορολογία, η οποία επιβαρύνει υπέρμετρα τα μικρά και μεσαία εισοδήματα και φοροαπαλλάσσει τα μεγάλα. Είναι άλλωστε γνωστό το όργιο που γίνεται με τις Ανώνυμες Εταιρείες, οι οποίες δεν ελέγχονται φορολογικά, δηλώνουν ό,τι τους καπνίσει και αυτός είναι ο λόγος που τα έσοδα από τη φορολογία Νομικών Προσώπων έχουν πάρει την κατιούσα. Φυσικά, πρόκειται για πολιτική απόφαση.
Οι... αδιάφθοροι του υπουργείου Οικονομικών φυσικά και γνωρίζουν ότι οι μικρές επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι, εναντίον των οποίων στρέφει τα βέλη, από τις αρχές της δεκαετίας του '90 βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα «αντικειμενικά» κριτήρια φορολόγησης, αλλά και με ένα σύστημα τακτικών και προσωρινών ελέγχων, που τους «έγδαραν» κυριολεκτικά, στο οποίο προΐστατο το γνωστό ΣΔΟΕ. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έχουν γίνει περισσότερες από 10 φορολογικές ρυθμίσεις, τύποις προαιρετικές, επί της ουσίας εξαναγκαστικές, καθώς οι μη προσερχόμενοι απειλούνταν με τον μπαμπούλα του ΣΔΟΕ.
Αυτοί που κατηγορούν τον ελληνικό λαό για φοροδιαφυγή, είναι οι ίδιοι που μέσα σε ένα χρόνο αύξησαν το ΦΠΑ κατά 4 μονάδες, είναι οι ίδιοι που αύξησαν τη φορολογία καυσίμων κατά 45% και είναι επίσης οι ίδιοι που μείωσαν τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων κατά 4 μονάδες, ενώ παράλληλα κατάργησαν τη φορολογία των μη διανεμόμενων κερδών. Αν δεν είναι αυτές οι απροκάλυπτες φιλομονοπωλιακές ρυθμίσεις πράξεις διαφθοράς, εργαλεία που εντείνουν στο έπακρο την αντίθεση πλούτου - φτώχειας, τότε τι μπορεί να είναι;
Στόχος η ταξική πάλη
Σε μια περίοδο, όπου η αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης τροφοδοτεί ρατσιστικές συμπεριφορές, φέρνουν νομοσχέδιο που διατείνεται ότι στοχεύει να καταπολεμήσει τα φαινόμενα ρατσισμού. Σ' έναν ανυποψίαστο και καλοπροαίρετο άνθρωπο, ο τίτλος του νομοσχεδίου «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου», ίσως να τον παραπλανήσει. Ωστόσο, πίσω από αυτό το κομψό περιτύλιγμα κρύβεται η απόπειρα για επιβολή με νόμο της «ορθής» ανάγνωσης της ιστορίας και της ποινικοποίησης της άποψης και της γνώμης που έχει κανείς για ιστορικά γεγονότα. Ανοίγει η κερκόπορτα, ώστε η άρχουσα τάξη να μπορεί να επιβάλλει με νομοθετικές ρυθμίσεις ως ιστορικά ορθή την άποψη του ιμπεριαλισμού για την Ιστορία και να διώκει ποινικά όποιον διαφωνεί με αυτήν.
Η ανάγνωση του άρθρου 4 του νομοσχεδίου οδηγεί σε σαφή συμπεράσματα. Συγκεκριμένα, λέει ότι «όποιος με οποιονδήποτε τρόπο εγκωμιάζει ή αρνείται ή εκμηδενίζει τη σημασία των εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου τιμωρείται μέχρι δύο χρόνια φυλάκιση». Είναι προφανές ότι η κυρίαρχη τάξη, με πρόσχημα την καταπολέμηση του ρατσισμού, στοχεύει στο να φέρει την Ιστορία στα μέτρα της και να την εξηγήσει σύμφωνα με τα συμφέροντά της. Απώτερος στόχος είναι το χτύπημα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της ταξικής πάλης. Ιδιαίτερα, στις σημερινές συνθήκες που η κυρίαρχη τάξη επιδιώκει με πολλούς τρόπους και με τους μηχανισμούς της (αστικά ΜΜΕ, αστική Δικαιοσύνη) να ξαναγράψει την Ιστορία και να συκοφαντήσει την περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ετοιμάζει και σχετική νομοθετική παρέμβαση γι' αυτό. Θέλουν να απαλείψουν από προσώπου Γης οποιαδήποτε αναφορά στην κομμουνιστική ιδεολογία και την ταξική πάλη, με ψηφίσματα συκοφάντησης και παραχάραξης της κομμουνιστικής ιδεολογίας και δράσης στο όνομα της «ιστορικής αλήθειας».
Με το νομοσχέδιο, ετοιμάζεται το έδαφος για να διαμορφώσουν κλίμα διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων, λογοκρισίας στην επιστήμη, στην Ιστορία. Ετσι επιβάλλουν με τη βία την άποψή τους περί γενοκτονίας, που σημαίνει ότι η αντικομμουνιστική θεώρηση περί «εγκλημάτων του Στάλιν» μπορεί να θεωρείται και γενοκτονία και όποιος αντιτίθεται υπερασπίζοντας την πραγματική Ιστορία θα διώκεται. Το ίδιο μπορούν να κάνουν και με τη δράση του ΔΣΕ. Αλλωστε, βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα της πιο αντιδραστικής προπαγάνδας των αστών. Υπάρχει μια πυρετώδης και εκτεταμένη προσπάθεια να διαστρεβλωθεί ο σοσιαλισμός που οικοδομήθηκε στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και να χαρακτηρίζεται ως ολοκληρωτισμός. Και μάλιστα όλα αυτά εκπορεύονται από το Ευρωκοινοβούλιο. Σε αυτήν την προσπάθεια είναι σημαντική η συνεισφορά των Μέσων Ενημέρωσης του αστικού Τύπου, τα οποία ουσιαστικά τρομοκρατούν τις λαϊκές μάζες και θέλουν να καλλιεργήσουν τη λογική ότι το δικαίωμα της γνώμης θα ασκείται μόνο όταν η άποψη καθενός συμφωνεί και υποτάσσεται στην επίσημη γνώμη που έχει η κυρίαρχη αστική τάξη. Τέτοια νομοθετήματα δεν πρέπει να περάσουν. Η ταξική πάλη και ο αγώνας των λαών για την ανατροπή του σημερινού συστήματος δεν καθορίζεται από τα νομοθετικά διατάγματα και από τη βούληση της κυρίαρχης τάξης. Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να επαγρυπνούν. Οι μεθοδεύσεις αυτές στην πραγματικότητα στρέφονται σε βάρος των συμφερόντων τους, ενάντια στην οργανωμένη πάλη τους, με στόχο να μην περάσει η αντιλαϊκή πολιτική και με προοπτική την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Γιώργος ΓΕΩΡΓΟΥΒΙΑΣ
Επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια...
Γρηγοριάδης Κώστας
Ε, ΔΕ ΘΕΛΕΙ και πολύ μεγάλη φαντασία για να καταλάβουμε πού το πάνε οι Αμερικανοί και η Ευρωπαϊκή Ενωση στην υπόθεση της Λιβύης. Αλλωστε, το έχουμε ξαναδεί το έργο.
Προφανώς, τα αμερικανικά πολεμικά πλοία που έχουν αρχίσει να μαζεύονται στα πέριξ και γενικώς στη Μεσόγειο δεν έχουν πάει εκεί για τουρισμό και είναι βέβαιο πως δε μεταφέρουν τρόφιμα για πρόσφυγες.
Γιατί μπορεί αυτές τις μέρες οι πάντες (Αμερικανοί, ΝΑΤΟικοί, Ευρωπαίοι) να «σκίζονται» για τους πρόσφυγες και τα «δημοκρατικά δικαιώματα» του λαού της Λιβύης, αλλά τα ...ίδια έλεγαν για το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Δηλαδή, για δύο χώρες που σήμερα βρίσκονται ουσιαστικά υπό κατοχή και ιμπεριαλιστικές δολοφονίες αυτών των λαών (πράγμα που δύσκολα συνάδει με τα δημοκρατικά δικαιώματα) και σε μόνιμο υποκινούμενο εμφύλιο (που συνήθως δεν επιλύει το θέμα των προσφύγων).
Οσον αφορά την ελληνική κυβέρνηση - δυστυχώς - έχει ξεκαθαρίσει και αυτή «πού το πάει»: Οπου το πάνε οι «σύμμαχοι»! Αλλωστε, πρόσφατη είναι η δήλωση του πρωθυπουργού περί «μεγαλύτερης εμπλοκής» στο θέμα της Λιβύης.
Υποθέτουμε ότι εκεί οδηγούν τους κυβερνώντες τα «εθνικά συμφέροντα», γιατί αυτή είναι η μόνιμη και πάγια δικαιολογία τους. Συμφέροντα που - εντελώς τυχαία - συμπίπτουν με όσα θέλουν ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Εδώ μια οικονομική ζώνη στο Αιγαίο δεν μπορούν να ορίσουν, εμπλοκή στις εξελίξεις στη Μεσόγειο θέλουν...
«ΣΧΕΔΙΑ υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας, είτε είναι δημόσιες είτε ιδιωτικές επενδύσεις», θέλει, λέει, να επιδοτήσει το υπουργείο Ανάπτυξης, σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Τι εννοεί; Μα, τι άλλο από ζεστό χρήμα στους ιδιώτες.
Υπάρχει - είπε - γι' αυτές τις δουλειές το ΕΣΠΑ με κονδύλια ύψους 22 δισεκατομμυρίων ευρώ. Δεν είναι και λίγα...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Τα ...2 δισεκατομμύρια που τιμολογήθηκε η πρόταση του ΚΚΕ για την προστασία των ανέργων - η οποία πανηγυρικά καταψηφίστηκε από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. - τους φάνηκαν, όμως, πολλά.
Περί «λανθασμένης επιλογής»
Γρηγοριάδης Κώστας
«Απολύτως λανθασμένη επιλογή» χαρακτηρίζει η «Δημοκρατική Αριστερά» το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης στη Λιβύη. Και θα μπορούσαμε να προσπεράσουμε σαν - επιεικώς - ατυχή το χαρακτηρισμό αυτό, αν στην ανακοίνωσή της δε διευκρίνιζε και τους λόγους για τους οποίους τη θεωρεί «λανθασμένη». Αναφέρει: «Θα λειτουργήσει ως άλλοθι για τη συνηθισμένη αντιιμπεριαλιστική και αντιαμερικανική ρητορική του συνταγματάρχη Καντάφι διευκολύνοντάς τον σε συσπείρωση δυνάμεων, ευνοώντας ταυτόχρονα την ανάπτυξη του ριζοσπαστικού Ισλάμ»!!! Δηλαδή, η ΔΗΜ.ΑΡ. δε θέλει την επέμβαση, γιατί φοβάται ότι θα ενισχύσει τον Καντάφι και το ριζοσπαστικό Ισλάμ! Και όχι γιατί μια ιμπεριαλιστική επέμβαση είναι πάντα έγκλημα, προσχεδιασμένο και προμελετημένο, που υπηρετεί συμφέροντα ξένα και εχθρικά προς αυτά των λαών. Ούτε γιατί ο μόνος υπεύθυνος για την πορεία της Λιβύης είναι ο λαός της. Ούτε για το λόγο ότι μια επέμβαση θα σπείρει τον όλεθρο, ούτε για τις συνέπειες που μπορεί να επιφέρει στην ευρύτερη περιοχή που μυρίζει «μπαρούτι», ούτε για τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσει και η Ελλάδα με δεδομένη τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, αλλά και την ύπαρξη της Σούδας ως ορμητήριου της ιμπεριαλιστικής πολεμικής μηχανής.
Οι λόγοι αυτοί δεν είναι αρκετοί για να εναντιωθεί η ΔΗΜ.ΑΡ. σε μια ιμπεριαλιστική επέμβαση, που τη θέλει αλλά με προβιά διαφορετική απ' αυτήν του ΝΑΤΟ. Αλλωστε, όπως προσθέτει στην ανακοίνωσή της, «ορθή και αποδεκτή θα ήταν μόνο η ανάπτυξη ειρηνευτικών δυνάμεων εκ μέρους του ΟΗΕ και η άσκηση της μεγαλύτερης δυνατής πολιτικής πίεσης εκ μέρους της ΕΕ και των ΗΠΑ»!
Θριάσιο πεδίο πολυεθνικών ανταγωνισμών
Πολλή κουβέντα έχει γίνει το τελευταίο διάστημα σχετικά με το εμπορευματικό κέντρο Θριασίου και τους «αναπτυξιακούς ορίζοντες» που ανοίγει η παραπάνω επένδυση. Πριν από λίγες ημέρες ωστόσο ανακοινώθηκε η πέμπτη κατά σειρά παράταση στο διαγωνισμό εκδήλωσης ενδιαφέροντος από τους αναδόχους. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το εν λόγω έργο δεν συγκινεί ιδιαίτερα τους επενδυτές - καθώς αναμένουν την περαιτέρω πτώση της αξίας των ακινήτων στη χώρα ώστε να καρπωθούν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος, διαθέτοντας όσο το δυνατόν λιγότερα επενδυτικά κεφάλαια. Αλλωστε, ακόμη και η εταιρεία «Southeast Real Estate AE», ανάδοχος του έργου «Επικαιροποίηση της αξίας της ακίνητης περιουσίας του ΟΣΕ» - ιδιοκτήτη της έκτασης όπου προβλέπεται να ανεγερθεί το εμπορευματικό κέντρο - σε έκθεσή της για την πορεία της αγοράς ακινήτων στην Ελλάδα εντός του 2011, προβλέπει τεράστια πτώση της αξίας τους. Οσα έχουν μέχρι σήμερα ανακοινωθεί, αποκαλύπτουν ότι διεξάγεται «μάχη» μεταξύ των υποψήφιων επενδυτικών ομίλων που είχαν εκδηλώσει αρχικά το ενδιαφέρον τους για το έργο, με την κινέζικη «COSCO» να φέρεται έτοιμη να αποσύρει την υποψηφιότητά της, εξαιτίας φημολογούμενης σύμπραξης του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά με ανταγωνίστρια εταιρεία.
Το βέβαιο είναι ότι αν και όποτε τελικά ευοδωθεί η παραπάνω επένδυση, ο «ανάδοχος» θα έχει αποσπάσει μία ιδιαίτερα επικερδή γι' αυτόν συμφωνία, που για τα επόμενα 40 χρόνια θα του αποφέρει τεράστια κέρδη και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα έχει εγγράψει στο ενεργητικό της ακόμη μία, άκρως ζημιογόνα για τον εργαζόμενο λαό, «επενδυτική» σύμβαση.
Ζήτημα ταξικής επιλογής
Αφορμή για να ξεκινήσει ένας νέος γύρος προπαγανδιστικής εκστρατείας, προκειμένου να δικαιολογηθούν νέα μέτρα καταστολής και κατάργησης στοιχειωδών δημοκρατικών και ατομικών δικαιωμάτων στο όνομα της ασφάλειας, αποτέλεσε η προχτεσινή δολοφονική επίθεση σε βάρος των αστυνομικών. Πίσω από τον κουρνιαχτό που σήκωσαν τα αστικά ΜΜΕ, πολύ εύκολα διακρίνει κανείς ότι αυτό που επιδιώκεται είναι να ληφθούν νέα μέτρα για την ενίσχυση της αστυνομοκρατίας, είτε μέσω της ενίσχυσης των μέσων και των δυνάμεων καταστολής είτε με «το λύσιμο των χεριών τους» ώστε να ενεργούν κατά το δοκούν στο όνομα της επιβολής του νόμου και της τάξης. Αυτό στην πραγματικότητα είναι το μήνυμα που εξέπεμψε και ο Α. Σαμαράς όταν δήλωσε χτες ότι «είναι πια καιρός και η Πολιτεία, όλοι μαζί, να προστατέψουμε την Αστυνομία». Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι η προστασία της αστυνομίας, ούτε βέβαια η παραπέρα σιδερένια θωράκισή της, αλλά ο προσανατολισμός της που «στόχευε» σταθερά στην καταστολή των λαϊκών αγώνων και όχι στο οργανωμένο έγκλημα. Δεν είναι τυχαίο, βέβαια, ότι παρά τα ανυπολόγιστα κονδύλια που δόθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες για την ενίσχυση των μηχανισμών παρακολούθησης και καταστολής, το οργανωμένο έγκλημα όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε αλλά γιγαντώνεται. Ας αφήσουν, λοιπόν, την πλύση εγκεφάλου. Οταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν τους λαϊκούς αγώνες, οι αστυνομικές δυνάμεις είναι πανταχού παρούσες και δε διστάζουν να κάνουν επίδειξη δύναμης. Πρόκειται, δηλαδή, για πρόβλημα ταξικής επιλογής για τη χρησιμοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας.
Η ώρα έφτασε για το λαό
Η ντόπια πλουτοκρατία εντείνει την πίεση προς το πολιτικό της προσωπικό να προχωρήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και συναίνεση τα μέτρα για την τόνωση της κερδοφορίας της. Ταυτόχρονα, κρατάει ζεστά και ανανεώνει τα σενάρια για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, με κολεγιές ανάμεσα στα αστικά κόμματα, που θα φτάνουν μέχρι το επίπεδο της διακυβέρνησης, με στόχο να εγκλωβίσει και να διαχειριστεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, πριν αυτή ριζοσπαστικοποιηθεί σε βαθμό τέτοιο που να απειλεί τη σταθερότητα της ίδιας της αστικής εξουσίας. Είναι βέβαιο ότι αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ, αυτά και άλλα σενάρια θα είχαν ήδη μπει σε εφαρμογή, με δεδομένα τα αδιέξοδα στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης και την ανησυχία που γεννούν στους αστούς και τα επιτελεία τους.
Σε κάθε περίπτωση, οι αντιλαϊκές ανατροπές εντός και εκτός μνημονίου είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τα ευρωενωσιακά μονοπώλια και την ντόπια αστική τάξη, στον ανταγωνισμό που κλιμακώνεται παγκόσμια με τις άλλες καπιταλιστικές οικονομίες. Γι' αυτό το τελευταίο διάστημα εμφανίζονται στον αστικό Τύπο δημοσιεύματα με τα οποία η πλουτοκρατία επιχειρεί να πιέσει για την εφαρμογή μέχρι κεραίας του αντιλαϊκού προγράμματος όλων των κομμάτων που υπηρετούν τη στρατηγική της, με πρώτο βιολί την κυβέρνηση, η οποία, από τη θέση της, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο να διευθύνει τον πόλεμο σε βάρος του λαού. «Η ώρα έφτασε», έγραφε χαρακτηριστικά χτες το συγκρότημα του Αλαφούζου, καλώντας την κυβέρνηση και τους συμμάχους της να μη χάσουν ούτε μέρα στο τσάκισμα του λαού, με μέτρα που τον καταδικάζουν πιο βαθιά στη φτώχεια.
Με τους ίδιους ρυθμούς οξύνεται από μερίδα του Τύπου και η προσπάθεια να διαχωριστεί το μνημόνιο από τη στρατηγική της κυβέρνησης και των συμμάχων της, με στόχο να «τσιμπήσει» ο λαός στο ιδεολόγημα ότι μια άλλη διαχείριση μπορεί να τον βγάλει από το σημερινό τέλμα. Την ίδια προπαγάνδα σιγοντάρουν και άλλες πολιτικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που αθωώνει συστηματικά την κυβέρνηση, αποδίδοντας τις σαρωτικές ανατροπές άλλοτε στις «νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της ΕΕ» και άλλοτε στους «κακούς» υπουργούς. Λένε συνειδητά ψέματα. Το μνημόνιο είναι οργανικό κομμάτι της στρατηγικής που υπηρετούν η κυβέρνηση, η ΕΕ και τα κόμματα του κεφαλαίου. Φιλολαϊκή έξοδος από το μνημόνιο και την κρίση μπορεί να υπάρξει μόνο με την ανατροπή της στρατηγικής που το επιβάλλει.
Αν τα προπαγανδιστικά επιτελεία των αστών κράζουν πως έφτασε η ώρα για το κεφάλαιο να τα σαρώσει όλα, οι εργαζόμενοι και ο λαός πρέπει να τους απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα. Να τους δείξουν πως τώρα είναι η δική τους ώρα να αντεπιτεθούν, με προμετωπίδα στους αγώνες τις σύγχρονες ανάγκες τους και στρατηγικό στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Ολοι πλέον παραδέχονται ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, όπως από την πρώτη στιγμή είπε το ΚΚΕ. Ολοένα και πιο καθαρά επιβεβαιώνεται ότι στα δύο στρατόπεδα βρίσκονται η εργατική τάξη, όλος ο λαός από τη μια, το κεφάλαιο και τα κόμματά του από την άλλη. Ορος αναγκαίος για να κερδίσουν τα λαϊκά στρώματα μια ζωή αντάξια του πλούτου που παράγουν, είναι η συμμαχία τους για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, η εγκατάλειψη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, η συμπόρευση με το ΚΚΕ και η αποφασιστική ενίσχυσή του.
Feeds
