Παρασκευή 4 Δεκέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η κερδοφορία πάει και με ποδήλατο

Γρηγοριάδης Κώστας

«Πρώτο και βασικό ερώτημα είναι αν το μοντέλο της "πράσινης ανάπτυξης" θα έχει ως "επίκεντρο την κερδοφορία του κεφαλαίου και τις αγορές, ή την εργασία και το κοινωνικό όφελος που παράγεται από αυτήν. Χωρίς βεβαίως η κερδοφορία να μην βρίσκεται, να μην υπάρχει ως στόχος».

Αυτό ήταν το κύριο μήνυμα της ομιλίας του Αλ. Τσίπρα, - το οποίο προέρχεται από την απομαγνητοφώνηση της ομιλίας του, που, όμως, απουσίαζε από το κείμενο που στάλθηκε στα ΜΜΕ - στο συνέδριο του περιοδικού «Εconomist» με θέμα την «πράσινη οικονομία και την πρόκληση της αειφορίας», αποσπώντας το θερμό χειροκρότημα των συμμετεχόντων σε αυτό.

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ υποστήριξε ότι πράσινη ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι «γενικά και αόριστα οι επενδύσεις, αδιαφορώντας για τον κοινωνικό χαρακτήρα των επενδύσεων αυτών, την ποιότητα και τις συνθήκες των θέσεων εργασίας», ούτε, επίσης, «η παραγωγική δραστηριότητα που απλώς αποφέρει μερίσματα σε μετόχους ανωνύμων εταιρειών».

Θέσεις που σε δημόσιο επίπεδο τουλάχιστον θα έβρισκαν σύμφωνους το σύνολο των συνδαιτυμόνων του, εκπροσώπους εταιρειών που δραστηριοποιούνται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή στη διαχείριση απορριμμάτων, τραπεζών που χρηματοδοτούν τέτοια έργα, «ΜΚΟ» που τα στηρίζουν προπαγανδιστικά και, φυσικά, πρώην ή νυν κυβερνητικά στελέχη που τα υλοποιούν εκτελεστικά.

Τα παραπάνω, μαζί με ορισμένα άλλα όπως «φτηνούς λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας», ο πρόεδρος του ΣΥΝ τα προέβαλε ως θέσεις της ...«αριστεράς» και, μάλιστα, στο επίπεδο «σύγκρουσης των ιδεών» που είναι «βασικό στοιχείο της δημοκρατίας», όπως σημείωσε εισαγωγικά στην ομιλία του, δικαιολογώντας έτσι την παρουσία του στο συνέδριο.

Η αλήθεια είναι πως τέτοια «σύγκρουση ιδεών» είναι βέβαιο ότι το σύνολο των συνέδρων όχι απλώς την επιδιώκουν, αλλά την πριμοδοτούν με κάθε μέσο.

Αρκεί αυτή, η ...σύγκρουση των ιδεών δηλαδή, να περιορίζεται σε ...αγωνιστικές διεκδικήσεις του τύπου «αντικατάσταση του αυτοκινήτου με το ποδήλατο» και άλλα τέτοια που προέταξε ο πρόεδρος του ΣΥΝ και, κυρίως, να μην αμφισβητεί την κερδοφορία των «πράσινων» μονοπωλίων και, βεβαίως, την εξουσία τους...

Αποκαλυπτική χυδαιότητα

Με ελεεινό τρόπο ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης αναφέρθηκε χτες στη συνδικαλίστρια καθαρίστρια απ' τη Θεσσαλονίκη, το αυτοκίνητο της οποίας περιέλουσαν με καυστικό υγρό άγνωστοι προς το παρόν δράστες. Απαξιωτικά και με ένα τρόπο επιεικώς χυδαίο, ο Γ. Καρατζαφέρης δήλωσε: «Θέλω να εκφράσω κι εγώ τη συμπάθειά μου στην καθαρίστρια, τη συνδικαλίστρια γι' αυτό που έγινε στο αυτοκίνητό της. Βέβαια, όταν μιλάμε για κρίση στην οικονομία και μία καθαρίστρια έχει ένα αυτοκίνητο αρκετά ακριβό, δείχνει ότι ίσως δεν υπάρχει τόση κρίση στα φτωχότερα στρώματα! Νομίζω ότι βιτριόλι στο αυτοκίνητο δεν δικαιολογεί να της χαριστεί ένα τριάρι! Μία γκαρσονιέρα ίσως!»...

Εκχυδαϊσμένα υπονοούμενα, κυνισμός και ειρωνεία... Οσο περνά ο καιρός αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο η «ποιότητα» των στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ...

Υπερ του ξεπουλήματος

Σύμμαχο για το ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά βρήκε η κυβέρνηση στους «Οικολόγους - Πράσινους». Χτες, σε ανακοίνωσή τους ανέφεραν μεταξύ άλλων: «Η αφηρημένη τοποθέτηση υπέρ της κρατικής ή ιδιωτικής διαχείρισης, δε μπορεί να δώσει από μόνη της επαρκείς απαντήσεις»! Και «καλύτερη λύση για τη διαχείριση των λιμανιών, θα θεωρούσαμε ένα αποκεντρωμένο μοντέλο με βάση την περιφέρεια, αντί για την απευθείας κρατική διοίκηση, τα μερικώς ιδιωτικά λιμάνια ή το μοντέλο των δημόσιων επιχειρήσεων»! Και «ενόψει των κυβερνητικών εξαγγελιών για επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας, ζητάμε πλήρη διαφάνεια για τους στόχους της επαναδιαπραγμάτευσης και για τη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος. Απαιτούμε επίσης εγγυήσεις για πλήρη και αποτελεσματική λειτουργία των δημόσιων ελεγκτικών μηχανισμών στις προβλήτες που θα έχουν ιδιωτική διαχείριση».

Αφηρημένη λοιπόν η τοποθέτηση υπέρ ή κατά της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού, κατά τους «Οικολόγους - Πράσινους». Αλλά πολύ συγκεκριμένη η δική τους τοποθέτηση που στο διά ταύτα αφού αποδέχεται το ξεπούλημα, «επαιτεί» ορισμένες εγγυήσεις ως προς τη λειτουργία του λιμανιού...

Ο ΟΑΣΕ όργανο του κεφαλαίου

Η συνεδρίαση του κατ' ευφημισμόν Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), που έγινε αυτές τις μέρες στην Αθήνα με προεδρεύουσα την ελληνική κυβέρνηση, επιβεβαίωσε αυτό που ισχύει από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, το 1994, μετά τις ανατροπές της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών: Οτι αποτελεί ένα συμπληρωματικό όργανο των ιμπεριαλιστικών οργανισμών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Και η όποια συζήτηση κατέγραψε το σημερινό συσχετισμό δύναμης των «συμμάχων», που, ταυτόχρονα, είναι και ανταγωνιστές στο ενδοϊμπεριαλιστικό «φαγοπότι» σε βάρος των εργατών και των λαών συνολικά, για να κερδίζουν οι κεφαλαιοκράτες.

Ολη η προπαγανδιστική μηχανή που είχε στηθεί και στη χώρα μας και αλλού, τα περί δήθεν ευαισθησίας για «επίλυση προβλημάτων και διαφορών με διάλογο και ειρηνικά μέσα» είναι ...φούμαρα και μόνον αφελείς μπορούν να τα πιστέψουν. Αλλωστε, αυτός ο Οργανισμός έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι στηρίζει όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Μέση Ανατολή. Τον περασμένο Ιούλη, στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση αυτού του Οργανισμού, υιοθετήθηκε ψήφισμα - συνέχεια της διεθνούς αντικομμουνιστικής εκστρατείας για την εξίσωση φασισμού και σοσιαλισμού, που ξεσήκωσε την αντίδραση 73 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από όλο τον κόσμο και εκατοντάδων προσωπικοτήτων και διανοουμένων. Αρα, τα «έργα και οι ημέρες» αυτού του μηχανισμού στην υπηρεσία του κεφαλαίου είναι άκρως αντιδραστικά.

Ο ανταγωνισμός και η φαγωμάρα δεν μπόρεσε και στην Αθήνα να «κρυφτεί» πίσω από τα χαμόγελα και τις οικογενειακές φωτογραφίες. Κατ' αρχήν, η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, που δυναμώνει και διεκδικεί ενεργότερο ρόλο στο παιχνίδι, δήλωσε ότι θα διεκδικήσει το δικό της ζωτικό χώρο και δε θα ανεχτεί από το ΝΑΤΟ και τις άλλες δυνάμεις να δημιουργούν εμπόδια με κινήσεις, όπως η στήριξη από τους Αμερικανο-Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές των καθεστώτων στην Ουκρανία και τη Γεωργία και η επιδίωξη για ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Είναι φανερό ότι οι αντιθέσεις ανάμεσα στη Ρωσία, στην ΕΕ, στις ΗΠΑ δεν πρόκειται να καταλαγιάσουν, όσα σχέδια και νέες «συνθήκες ασφάλειας» και αν υιοθετηθούν. Αυτές είναι σύμφυτες με το βάρβαρο σύστημα που υπηρετούν και τη δίψα της κάθε αστικής τάξης να καρπωθεί μεγαλύτερο κομμάτι από την «πίτα» των χωρών, που όλοι μαζί λεηλατούν σε πρώτες ύλες, πηγές ενέργειας, αγωγούς μεταφοράς της.

Οσο και αν οι οικοδεσπότες στην Αθήνα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, εμφανίστηκαν να νοιάζονται για την ασφάλεια, η Ελλάδα, με ευθύνη των κομμάτων της άρχουσας τάξης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, είναι μέχρι τα μπούνια μπλεγμένη στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα. Ούτε μπορούν να ξεγελάσουν τους σκεπτόμενους ανθρώπους και τους αγωνιστές αυτά που λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ περί «ενίσχυσης και αναβάθμισης του ΟΑΣΕ» ως αντίβαρο στο ΝΑΤΟ. Λες και δεν είναι οι ίδιες κυβερνήσεις που συμμετέχουν και στα δύο. Το μασκάρεμα των φονιάδων των λαών σε ...περιστέρες της ειρήνης δείχνει και την επικίνδυνη φύση των οπορτουνιστών, που συμβάλλει στη διαιώνιση του εκμεταλλευτικού συστήματος. Ο ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινος. Μονόδρομος για τους λαούς, για να μπορούν να ζουν ειρηνικά, να χαίρονται τον πλούτο που μόνο αυτοί παράγουν, είναι να απαλλαγούν από τους κεφαλαιοκράτες, το σάπιο σύστημά τους, να οικοδομήσουν τη δική τους εξουσία.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Αντιλαϊκές επιλογές με ... διαφάνεια

Γρηγοριάδης Κώστας

ΩΡΑΙΑ, ΛΟΙΠΟΝ, θα μπορούμε να βλέπουμε όλες τις αποφάσεις της δημόσιας διοίκησης στο Ιντερνετ. Το καταλάβαμε. Εχει άλλωστε και εμμονή με τις νέες τεχνολογίες ο πρωθυπουργός.

Η απορία μας όμως είναι απλή: Ε, και τι έγινε;

Γιατί το να αποτυπώνονται με τις «νέες τεχνολογίες» (αν είναι τέτοια πια το διαδίκτυο) οι ...παλιές, γνωστές και παγίως αντιλαϊκές πολιτικές δε μας κάνει και μεγάλη διαφορά!

Δυστυχώς, η δημόσια διοίκηση θα συνεχίσει να φορολογεί τους μισθωτούς, να επιδοτεί τις ΑΕ, να μην «έχει» για κοινωνικές δαπάνες, να είναι αναποτελεσματική για τα προβλήματα του κόσμου και αποτελεσματικότατη για την καταστολή του.

Ως εκ τούτου η ...ψηφιακή εκδοχή της είναι μάλλον κάτι που μας «πασάρουν» μήπως και πιστέψουμε ότι κάτι αλλάζει.

ΚΑΚΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ «καθαρή ενέργεια» όλη αυτή η ιστορία με τις ανανεώσιμες πηγές που καίγεται να χρηματοδοτήσει η κυβέρνηση. «Καθαρά κέρδη» θα έπρεπε να λέγεται. Καθαρά από φόρους, από διαδικασίες και από έλεγχο...

Εννοείται βέβαια πως δε μιλάμε για κέρδη των πολιτών ή του περιβάλλοντος, Για κέρδη γνωστών και πολύ πολύ συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων συζητάμε...

Αλλωστε, είναι ...έτοιμοι εδώ και καιρό για να επενδύσουν, ή αλλιώς να εκμεταλλευτούν όλα τα προνόμια που ετοιμάζονται - νομοθετικά - γι' αυτούς κατ' εντολή της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ειδικά μάλιστα το περιβάλλον τίποτε δεν έχει να κερδίσει από όλα αυτά. Γιατί είναι διαπιστωμένο πως μπορεί ωραιότατα να καταστραφεί και με ...οικολογικούς τρόπους. Αρκεί να υπάρχει «ρευστό» στο βάθος του ορίζοντα.

Κι από αυτό υπάρχει μπόλικο καταπώς φαίνεται. Πολύ για κάθε επενδυτή. Μόνο για πάρκα, αναδασώσεις, δημοτικά έργα και χώρους άθλησης δεν υπάρχει.


Γρηγοριάδης Κώστας

Πίσω απ' τις φιέστες

Γρηγοριάδης Κώστας

Την ίδια ώρα που οι μαθητές αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα, από την υλικοτεχνική υποδομή μέχρι το περιεχόμενο των μαθημάτων τους και των κενά εκπαιδευτικών, το υπουργείο Παιδείας οργανώνει «φιέστες» με μαθητές, που με τη βοήθεια των ΜΜΕ εμφανίζονται ως «διάλογος» για την Παιδεία. Πρώτα ήταν η συζήτηση με την «Ομάδα Εφήβων Συμβούλων» του Συνηγόρου του Παιδιού, η οποία εξελίχθηκε σε διαφήμιση για το διαφοροποιημένο σχολείο που θέλει να φτιάξει το ΠΑΣΟΚ. Δεύτερη φιέστα η προχτεσινή, όπου η Α. Διαμαντοπούλου και οι υφυπουργοί μίλησαν με μαθητές απ' το 4ο Λύκειο Γαλατσίου. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ «έπαιξαν» το θέμα, λες και επρόκειτο για τη μέγιστη δημοκρατική πράξη! Μάλιστα, η υπουργός εμφανίστηκε να μιλά με 60 σχολεία, τα οποία «συμμετείχαν» απ' το διαδίκτυο. Για την ακρίβεια, ο «παρουσιαστής» της εκδήλωσης τρεις - τέσσερις φορές διάβασε μηνύματα από κάποια σχολεία! Απ' τη μια, θα μπορούσαμε να πούμε «εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν». Το θέμα, όμως, δεν είναι τόσο απλό. Το ΠΑΣΟΚ «χτίζει» από νωρίς ένα ψευδεπίγραφο κλίμα «συναίνεσης» μέσω των συναντήσεων με μαθητές, για να περάσει λίγο αργότερα τα σχέδιά του για το «αποκεντρωμένο» σχολείο. Ενα σχολείο, που θα το διαχειρίζονται η Αυτοδιοίκηση και οι «φορείς» (μεταξύ αυτών και επιχειρήσεις) και θα φτιάχνουν μέχρι και το περιεχόμενο των σχολικών προγραμμάτων. Αν πράγματι το ΠΑΣΟΚ ήθελε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα στην Παιδεία, ήξερε να το κάνει. Ομως, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία για όλους έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική του, που υπηρετεί το κεφάλαιο.

«Οπλο» το «βαθύ ΠΑΣΟΚ»

Το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» δεν είναι το πρόβλημα αλλά το συγκριτικό πλεονέκτημα και «προτέρημα» της κυβέρνησης, για να περάσει τις «μεγάλες ανατροπές», εννοείται σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων. Το ομολόγησε ευθέως ο τσάρος της οικονομίας επί κυβερνήσεων εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ Ν. Χριστοδουλάκης, απαντώντας στην ευρέως διαδεδομένη θεωρία ότι τάχα το βαθύ ΠΑΣΟΚ είναι ο κακός εαυτός του ΠΑΣΟΚ. «Θεωρώ ότι ακριβώς επειδή το ΠαΣοΚ είναι ένα κόμμα το οποίο στις γραμμές του έχει συνδικαλιστές, εργαζομένους, στρώματα τα οποία έχουν μια ισχυρή διεκδικητικότητα κοινωνική, είναι πιο αξιόπιστο - ακριβώς γι' αυτό - να φέρει σε πέρας μεταρρυθμίσεις», τόνισε χαρακτηριστικά μιλώντας χτες (στον «Αθήνα 9,84») και έσπευσε να διευκρινίσει τι εννοεί: «Διότι μπορεί να πείσει αυτά τα στρώματα να συμπλεύσουν σε μια κατεύθυνση αλλαγών, αρκεί βέβαια να αποδείξει ότι οι αλλαγές αυτές θα είναι σε όφελος της κοινωνίας και ότι δεν θα υπάρχουν διωγμοί εργασιακοί, μισθολογικοί, ασφαλιστικοί ή οτιδήποτε άλλο». Για τους δύσπιστους, μάλιστα, υπενθύμισε ότι «διαχρονικά - με εξαίρεση τη Μεγάλη Βρετανία, επί εποχής Θάτσερ -, οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν στις ευρωπαϊκές χώρες έγιναν επί σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, ακριβώς γιατί είναι ικανότερα αυτά τα κόμματα, διαχρονικά, να χειριστούν καλύτερα την κοινωνική δυναμική». Οι κομμουνιστές, πάντως, ποτέ δεν είχαν αυταπάτες για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας ως βασικού πυλώνα της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής και πάντα αγωνίζονταν για να ξεσκεπάσουν το ρόλο της στα μάτια του εργαζόμενου λαού.

«Μαγειρεύουν» νέα απαγόρευση

Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι κυβέρνηση και ΝΔ μαγειρεύουν από κοινού νέο κτύπημα στο δικαίωμα του συνέρχεσθαι και των διαδηλώσεων. Μετά τον Αντ. Σαμαρά, που εμφανίστηκε για πολλοστή φορά «αγανακτισμένος» όταν «μια κινητοποίηση μερικών δεκάδων ατόμων κλείνει τους δρόμους και παραλύει ένα ολόκληρο εμπορικό(!) κέντρο», τη σκυτάλη πήρε χτες ο Κυρ. Μητσοτάκης που ανέφερε ότι πρόκειται την ερχόμενη βδομάδα να καταθέσει Ερώτηση στη Βουλή για να «προκαλέσει» την κυβέρνηση ώστε να μπει «μια τάξη στο ζήτημα των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας», όπως είπε στο («Βήμα fm»). Δεν αμφιβάλλουμε ότι η κυβέρνηση είναι «σαν έτοιμη από καιρό» και θα αδράξει την ευκαιρία για να επαναφέρει τις γνωστές αντιδραστικές «διαταγές» για απαγόρευση ουσιαστικά των διαδηλώσεων... Γνωρίζουν όμως πολύ καλά ότι ματαιοπονούν και ότι τέτοιες «διαταγές» δεν είναι δυνατόν να συγκρατήσουν τη λαϊκή οργή.

ΥΓ: Πάντως, έχει δίκιο ο Κυρ. Μητσοτάκης όταν λέει ότι δεν έχουν σημασία οι ταμπέλες όπως «δεξιός», «κεντρώος» ή «μεσαίος» στη ΝΔ και πως αυτό που μετράει είναι η πολιτική ουσία. Και επί της ουσίας δεν υπάρχουν πολιτικές διαφορές ούτε εντός της ΝΔ αλλά ούτε μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στους αγώνες η ελπίδα

Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της χρονιάς, γίνεται όλο και πιο ορατό ότι η επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων εντείνεται, η κατάσταση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Αυτή την πραγματικότητα δεν μπορεί να την κρύψουν ούτε τα ψίχουλα ελεημοσύνης ούτε το μπαράζ των φιλοκυβερνητικών δημοσιευμάτων και ρεπορτάζ, δεν μπορεί να το δικαιολογήσει και η ενορχηστρωμένη προσπάθεια και απειλή περί «χρεοκοπίας της οικονομίας», όταν ακόμη και στις συνθήκες κρίσης οι μεγαλοεπιχειρηματίες έχουν κέρδη, ενώ το λαϊκό εισόδημα μειώνεται συνεχώς, η Ασφάλιση δέχεται νέα χτυπήματα όπως και οι εργασιακές σχέσεις.

Η κατάθεση του πρώτου προϋπολογισμού της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι το σινιάλο γι' αυτό που θα ακολουθήσει. Μείωση μισθών και συντάξεων στο δημόσιο, καθώς το 1,5% περίπου ονομαστική αύξηση, στην πράξη σημαίνει μείωση του εργατικού εισοδήματος τη νέα χρονιά. Μείωση των δαπανών για την Ασφάλιση, την Υγεία και την Πρόνοια κατά 2,7 δισ. ευρώ ή κατά 9,7% σε σχέση με φέτος, ενώ ειδικά για την κρατική επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων η μείωση φτάνει το 12,4%. Δίπλα σε αυτά η ανεργία φουντώνει, οι απολύσεις έχουν γίνει επώδυνη καθημερινότητα. Σε πάνω από 1 εκατομμύριο υπολογίζονται οι άνεργοι, μαζί με αυτούς που είναι αλυσοδεμένοι στις «ελαστικές μορφές απασχόλησης». Στη στρατιά αυτή έρχονται να προστεθούν οι περίπου 30.000 εργαζόμενοι των stage, οι δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχοι έργου και χρόνου που με το τελευταίο νομοσχέδιο θα παραμείνουν όμηροι της κυβέρνησης, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της.

Και ενώ οι εργαζόμενοι δέχονται καταιγιστική επίθεση σε όλα τα μέτωπα, οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, σε Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα όχι μόνο σηκώνουν «λευκή σημαία», αλλά, ακόμα χειρότερα, σπεύδουν στο διάλογο - απάτη για το Ασφαλιστικό, διαβουλεύονται με τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση πώς θα ενταφιάσουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται η χρυσή εφεδρεία της πλουτοκρατίας. Παντού, στη ΓΣΕΕ, στην ΑΔΕΔΥ, σε Ομοσπονδίες, οι γνωστές πλειοψηφίες απέρριψαν την πρόταση του ΠΑΜΕ, των ταξικών δυνάμεων για προκήρυξη πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας μέσα στο Δεκέμβρη. Παντού, στα σωματεία, ακόμα και εκεί που το μαχαίρι της εργοδοσίας φτάνει στο κόκαλο, απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τους αγώνες. Παντού και με σύστημα καλλιεργούν κλίμα αναμονής, αποθαρρύνουν τους εργαζόμενους, με πείσμα σαμποτάρουν την οργάνωση της πάλης.

Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι επικίνδυνος για την εργατική τάξη. Θα γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος και διαλυτικός ο ρόλος του, όσο οξύνεται η αντεργατική επίθεση, όσο κορυφώνονται οι ταξικές αντιθέσεις. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεκόψουν ακόμα πιο αποφασιστικά από τις δυνάμεις του «κοινωνικού εταιρισμού», να τους κάνουν στην άκρη. Να συμπαραταχθούν με το ταξικό κίνημα, στο δρόμο του αγώνα. Στις 17 του Δεκέμβρη, στην απεργία του ΠΑΜΕ, να συντονίσουν το βηματισμό τους με τις ταξικές δυνάμεις. Να σμίξουν κάτω από το λάβαρο της ταξικής πάλης και της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών τους. Εκεί, σ' αυτό τον αγώνα, βρίσκεται η ελπίδα, γεννοβολάει το μέλλον.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ