Δεν υπάρχει, όμως, μόνο το μέγεθος του κυβερνητικού «δώρου». Υπάρχει και το μέγεθος της υποκρισίας του ΠΑΣΟΚ, που ωρύεται τις μέρες αυτές ενάντια στην κυβερνητική απόφαση. Για να πάρετε μια γεύση και του δεύτερου μεγέθους, σας αναφέρουμε μόνον ότι η «Συνθήκη της Στοκχόλμης», η οποία «άνοιξε» το δρόμο σε όσα κάνει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, ψηφίστηκε ομόφωνα στο Συμβούλιο Υπουργών Ναυτιλίας και Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις 17 Ιούνη του 2002. Την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε εκπροσωπήσει ο τότε υπουργός Ναυτιλίας, Γ. Ανωμερίτης και, βέβαια, η απόφαση έχει από κάτω φαρδιά πλατιά την υπογραφή του...

Σίγουρα θα 'χετε δει το διαφημιστικό τηλεοπτικό σποτ του υποστηριζόμενου από τη ΝΔ συνδυασμού για την υπερνομαρχία της Αθήνας και του Πειραιά. Ναι, αυτό που δείχνει εικόνες με τον υποψήφιο υπερνομάρχη, Αργ. Ντινόπουλο, σε διάφορα πολεμικά μέτωπα, απ' την εποχή που ήταν δημοσιογράφος, ενώ η φωνή «στέλνει» το κεντρικό σύνθημα: Πάντα στην πρώτη γραμμή.

Και δε θέλουμε, βέβαια, να στερήσουμε από τον τότε συνάδελφο το γεγονός πως βρέθηκε ως δημοσιογράφος και σε πολεμικά μέτωπα, αλλά στην πρώτη γραμμή των αγώνων ενάντια στον πόλεμο και την υπεράσπιση της ειρήνης, ενάντια στην καταπίεση και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των λαών δε βρέθηκε ποτέ. Κι όχι μόνο στην πρώτη, αλλά ούτε στη δεύτερη, ούτε καν στην τελευταία. Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται. ΄Η, μήπως, έχει και την παραμικρή διαφωνία με την πολιτική της κυβέρνησης σχετικά με όσα γίνονται σήμερα στο Λίβανο;

Ας αφήσει, λοιπόν, τα επικοινωνιακά «κολάζ» ο υποψήφιος της ΝΔ. Εχει και η κοροϊδία τα όριά της...

Το κόστος του Ασφαλιστικού, υπογράμμισε τις προάλλες ο κ. Αλογοσκούφης, δεν πρέπει να μεταφέρεται στον προϋπολογισμό. «Διότι, αυτό που προτείνεται πολλές φορές είναι αν έχει πρόβλημα το Ασφαλιστικό, να το πληρώσει ο προϋπολογισμός. Αλλά και το Ασφαλιστικό και ο προϋπολογισμός χρηματοδοτούνται από την ίδια την κοινωνία και από τους πόρους που παράγει η κοινωνία».

Οπως καταλαβαίνετε, η λογική του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών είναι... απλή και οδηγεί σ' ένα και μόνο συμπέρασμα: Πετσοκόψτε ό,τι περισσότερο μπορείτε. Αν είναι δυνατό, να απαλλαγεί ο προϋπολογισμός από οποιοδήποτε οικονομικό βάρος για το Ασφαλιστικό.

Βέβαια, δεν είπε ο υπουργός πού ξοδεύει η κυβέρνηση τον προϋπολογισμό, ο οποίος χρηματοδοτείται από την κοινωνία (από τους εργαζόμενους, θα λέγαμε εμείς), όπως παραδέχτηκε. Ούτε είπε, βέβαια, ότι δε χρηματοδοτείται μόνον ο προϋπολογισμός από τους εργαζόμενους. Και τα τεράστια κέρδη της πλουτοκρατίας από τους ίδιους χρηματοδοτούνται. Στους εργαζόμενους οφείλεται αποκλειστικά και μόνον ο παραγόμενος πλούτος. Αλλοι, όμως, τον διαφεντεύουν. Και, βέβαια, τον μοιράζουν σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και όχι τις ανάγκες του λαού. Αυτή είναι η αλήθεια που επιχειρεί να κρύψει ο υπουργός με τις ...απλές λογικές του.

Δεκαετίες ολόκληρες κρατάει η καταλήστευση των αποθεματικών και των διαθέσιμων των Ασφαλιστικών Ταμείων. Ξεκίνησε στη δεκαετία του 1950, όταν, με υπουργική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα, κατατέθηκαν στην Τράπεζα της Ελλάδας και, μάλιστα, εντελώς άτοκα, για να βοηθήσουν - υποτίθεται - στην ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, για να τρώνε με χρυσά κουτάλια οι τραπεζίτες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες - βιομήχανοι.

Αυτό κράτησε μέχρι τη δεκαετία του 1980. Μετά βρήκαν το «κόλπο» του Χρηματιστηρίου κι έβαζαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία να αγοράζουν μετοχές. Δηλαδή, πρόσφεραν και πάλι τα χρήματα των ασφαλισμένων στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Πάλι χάριν της ανάπτυξης, βέβαια...

Το «κόλπο» αυτό συνεχίζεται και, μάλιστα, οι βιομήχανοι θέλουν να επεκταθεί πολύ περισσότερο. Εχουν ανάγκη χρημάτων, βλέπετε... Κι όποτε, πάλι, τα «μεγάλα συμφέροντα» απαιτούν πώληση μετοχών, βάζουν τα Ταμεία να πουλήσουν. Οπως ακριβώς συμβαίνει τώρα με το ξεπούλημα της Εμπορικής Τράπεζας στη γαλλική «Κρεντίτ Αγκρικόλ».

Αμφιβάλλει κανείς ότι όσο τα Ασφαλιστικά Ταμεία είναι εγκλωβισμένα στην πολιτική και λογική αυτή, είτε πουλάνε, είτε αγοράζουν, μόνο όφελος δε θα 'χουν οι εργαζόμενοι και οι ασφαλισμένοι;

Σε τρεις τράπεζες, μεταξύ των οποίων και η ελληνικών συμφερόντων UBB, αντιστοιχεί το 61% των συνολικών καταναλωτικών δανείων που χορηγήθηκαν στη Βουλγαρία κατά το πρώτο εξάμηνο του 2006, σύμφωνα με στοιχεία από την Εθνική -κεντρική - Τράπεζα της χώρας (ΒΝΒ). Εκτός από τη United Bulgarian Bank (UBB), που ανήκει στον όμιλο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (ΕΤΕ), οι άλλες δύο τράπεζες που κυριαρχούν στη λιανική τραπεζική είναι η DSK Bank και η HVB Bank Biochim.

Να σημειώσουμε, επίσης, ότι στις δέκα μεγαλύτερες τράπεζες της γειτονικής μας χώρας, οι οποίες ελέγχουν το 94% της αγοράς καταναλωτικών δανείων στη Βουλγαρία, συμμετέχει άλλη μια ελληνικών συμφερόντων, η Postbank του ομίλου της Γιούρομπανκ.

Στον τομέα των στεγαστικών δανείων, στις δέκα μεγαλύτερες, οι οποίες χορήγησαν το 92% των ενυπόθηκων δανείων στη Βουλγαρία, υπάρχει άλλη μια ελληνικών συμφερόντων, η Τράπεζα Πειραιώς.

Με άλλα λόγια, κέρδη με ουρά οι τραπεζίτες, καθώς δεν καταληστεύουν μόνο τους Ελληνες εργαζόμενους πλέον, αλλά και τους γειτονικούς λαούς...

Η επιστροφή στον εμφύλιο αποτελεί βολική πολιτική επιλογή για τον παραπλεύρως εικονιζόμενο Πρόεδρο της Σρι Λάνκα Μαχίντα Ρατζαπάξε: Αναμασώντας τετριμμένα φληναφήματα περί προστασίας της πατρίδας από τον κίνδυνο της διάσπασης και περί καταπολέμησης της «τρομοκρατίας». Ετσι μπορεί να συνεχίσει να αγνοεί τα εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα των αγροτών και της εργατικής τάξης (σε έξι επαρχίες της χώρας, σύμφωνα με πρόσφατα επίσημα στατιστικά στοιχεία, το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα δεν ξεπερνά τα 16,43 ευρώ το μήνα) και να καταστέλλει βάρβαρα τις εργατικές κινητοποιήσεις. Ταυτόχρονα, αποσπά εύνοια, οικονομική και στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ, που βρίσκουν ένα χρήσιμο σύμμαχο, και την ΕΕ, που ακολουθεί κατά πόδας.

Ενώ ο στρατός εντείνει τις επιχειρήσεις για τη στρατιωτική συντριβή των «Ταμίλ» - μια στρατηγική που ουδέποτε απέδωσε στο παρελθόν κάτι πέρα από 65.000 νεκρούς και τεράστιες καταστροφές - εκπρόσωποί της έλεγαν ότι «θέλουν να αποκατασταθεί η ειρήνη διαμέσου διαπραγματεύσεων». Η κυνικά υποκριτική στάση τους, λόγω της άφιξης στο Κολόμπο του Νορβηγού διαπραγματευτή Γιον Χάνσεν Μπάουερ, δε σημαίνει, φυσικά, τίποτε.