«Οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι όμιλοι που επεκτείνονται σε αρκετούς κλάδους και μονοπωλούν την αγορά είναι αυτοί που καθορίζουν σήμερα τη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Είναι αυτοί που πατώντας πάνω στο πολιτικό σύστημα που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει, αποτελούν ένα ενιαίο μαύρο μέτωπο που εχθρεύεται τον εργαζόμενο λαό και κάνει τα πάντα για να υπερασπιστεί τη "δικτατορία των μονοπωλίων" (...) αποτελεσματικός είναι ο αγώνας που θα προκύπτει μέσα στους τόπους δουλειάς, όταν η ίδια η οργάνωση των εργατών θα βάζει εμπόδια στην εργοδοσία, θα της δένει τα χέρια (...) Είναι ζήτημα αφετηριακής θέσης και αντίληψης για το πώς ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που γίνεται όλο και πιο βάρβαρο, θα αντιπαλεύεται σταθερά, αποτελεσματικά ως την πλήρη ανατροπή του. Η ματαίωση των νέων μέτρων, που εξαθλιώνουν ακόμα περισσότερο την εργατική τάξη, θα κριθεί εκεί που θα εφαρμοστούν. Το μνημόνιο και το κάθε μνημόνιο θα αντιπαλεύεται με καλύτερους όρους εκεί που θα πηγαίνει προς υλοποίηση (...) Τα εργοστάσια, οι βιομηχανικές ζώνες είναι το μέρος (...) και θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά ώστε να διαμορφωθεί άμεσα ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης, παρεμπόδισης, ανατροπής της μείωσης μισθών και κατάργησης των Συλλογικών Συμβάσεων, να τσακιστεί η δικτατορία των μονοπωλίων, να ηττηθεί κατά κράτος η κυριαρχία τους. Εκεί μέσα διεξάγεται ο πόλεμος, η πιο σκληρή σύγκρουση. Εκεί αντιπαρατίθεται το συμφέρον του εργοδότη με τα συμφέροντα των εργατών. Κάθε τόπος δουλειάς το επόμενο διάστημα θα πρέπει να γίνει ορμητήριο της απόκρουσης. Να πολλαπλασιαστούν οι Χαλυβουργίες, να γενικευτεί το κλίμα αντίστασης.

Καθοριστικό ρόλο στον προσανατολισμό και στο περιεχόμενο της σύγκρουσης θα έχει η οργάνωση των εργατών στα εργοστάσια, το δυνάμωμα των σωματείων και του ΠΑΜΕ, η ενίσχυση του ΚΚΕ. Η μαζικότητα και η αποφασιστικότητα στα συλλαλητήρια και στις απεργίες θα είναι η έκφραση των διεργασιών στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές. Ετσι βλέπουμε τις ανεβασμένες μορφές πάλης. Με οργάνωση από τα κάτω, με κοπιαστική δουλειά εργάτη τον εργάτη. Κάθε άλλη μορφή πάλης που δεν έχει θεμέλια στους τόπους δουλειάς είναι περιορισμένης πίεσης, φτερό στον άνεμο και εύκολο θήραμα στα χέρια της εργοδοσίας και του κράτους»

(από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).