«Ο,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει τώρα. Δηλαδή απαιτείται συμπύκνωση του πολιτικού χρόνου και λειτουργική απελευθέρωση του μηχανισμού λήψης πολιτικών και διοικητικών αποφάσεων». Η αποστροφή αυτή από το κύριο άρθρο των χτεσινών «Νέων» αποτυπώνει με ενάργεια το κλίμα και τις διαθέσεις που υπάρχουν την επομένη της συνόδου κορυφής της ευρωζώνης τόσο στην κυβέρνηση όσο και γενικότερα στην πλουτοκρατία. Είναι ξεκάθαρο ότι ο αντιλαϊκός πόλεμος θα προσλάβει χαρακτήρα σαρωτικό, αποσκοπώντας στη δημιουργία τετελεσμένων στο μικρότερο δυνατό χρόνο. Επιστρατεύονται οι πάντες στον πόλεμο που διεξάγει η πλουτοκρατία και οι ξένοι σύμμαχοί της. Οπως γράφει χαρακτηριστικά στο ίδιο άρθρο η φιλοκυβερνητική εφημερίδα, «το θέμα δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση, αφορά το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, δηλαδή τα πολιτικά κόμματα και κυρίως το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ εκ του ρόλου τους». Οχι όμως μόνο αυτούς, αλλά όπως συμπληρώνει το άρθρο «αφορά και τα συνδικάτα, τις εργοδοτικές οργανώσεις, τα μέσα ενημέρωσης, τους πάσης φύσεως παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τα δημόσια πράγματα». Εχθρός ανακηρύσσεται «κάθε επηρεασμός (!) που αποβλέπει στην παρεμπόδιση λήψης αποφάσεων», γιατί όπως σημειώνεται «συνιστά ενέργεια που στρέφεται εναντίον της προοπτικής εξόδου από την κρίση». Και για να μην αφήσει κανένα περιθώριο για παρερμηνεία, το άρθρο καταλήγει: «Απαιτείται άμεση δράση στα πεδία που ορίζει η συμφωνία κορυφής των Βρυξελλών. Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας σε οποιαδήποτε μορφή, η ανασυγκρότηση του κράτους σε υγιείς βάσεις, η αναμόρφωση των επιμέρους κοινωνικών συστημάτων και των εργασιακών σχέσεων διέπονται πλέον από έναν κανόνα: Ο,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει τώρα».Ο λαός όμως άλλο πρέπει να κάνει. Τώρα. Να ορθώσει εμπόδια στα μέτρα, να παλέψει και να ανατρέψει αυτή τη βαρβαρότητα.

«Η Αλέκα Παπαρήγα το είπε ξεκάθαρα: "Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε προτάσεις στην κυβέρνηση που στην ουσία είναι να διαλέξουμε με ποιο σκοινί θα κρεμάσουν τον ελληνικό λαό, αν θα είναι μεταξωτό, τρίχινο ή δεν ξέρω τι". Μετά το μνημόνιο δεν υπάρχει ζωή: το ΚΚΕ θα περιμένει κάτω από την κρεμάλα να θάψει το πτώμα τραγουδώντας το "πέσατε θύματα αδέλφια εσείς". Αν υπάρχει ζωή, είναι αλλού: το ΚΚΕ θα κάνει στο πτώμα τεχνητή αναπνοή εμφυσώντας του σοσιαλισμό και θα το κάνει ζόμπι - κακή ώρα σαν τις κομμουνιστικές χώρες που για δεκαετίες ήσαν νεκροί που είχαν ξεχάσει να τους θάψουν». Σχόλιο του «Διόδωρου Κυψελιώτη» στο «Βήμα» (13/3/2011). Ο σχολιογράφος φαίνεται πως προσπαθεί να κάνει χιούμορ, ειρωνευόμενος και χλευάζοντας τη συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση του ΚΚΕ, αλλά του βγαίνει τόσο το μίσος για το Κόμμα μας, όσο και ο φόβος που στοιχειώνει στα κεφάλια τους από την κρίση του συστήματός τους και τη διογκούμενη λαϊκή αποστροφή σ' αυτό. Που όσο και αν προσπαθούν να την ξορκίσουν, δεν μπορούν. Γιατί δεν μπορούν να ζωντανέψουν ένα σύστημα που ψυχομαχεί, βλέποντας το «νεκροθάφτη» του που θα το περάσει στο παρελθόν της Ιστορίας.