ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στρώνει το έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ρόλο «καλλιέργειας του εδάφους» για την επερχόμενη νέα επέλαση σε βάρος του λαού, παίζει ο ΛΑ.Ο.Σ. που δεν περνάει μέρα δίχως να καταθέσει τις εγγυήσεις του στην άρχουσα τάξη για το βάθος της αντιδραστικής αντιλαϊκής του πολιτικής, που βεβαίως εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα. Χτες, ο πρόεδρός του Γ. Καρατζαφέρης, μιλώντας στο «Ράδιο 9», δήλωσε μεταξύ άλλων: «Τα "φιλέτα" (...) θα μπορούσαν να δοθούν για μακροχρόνια χρήση με εκμετάλλευση ορισμένου χρόνου π.χ. 99 έτη (...) Τα λιμάνια και τα αεροδρόμια θα τα έδινα για εκμετάλλευση (...) Αλλα, θα μπορούσαν να δοθούν με αντιπαροχή. Τα ακίνητα που θα αποφασίσουμε πως είναι προς παραχώρηση θα τα φέρουμε ως πρόταση στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Κατόπιν θα εκτιμηθούν από ανεξάρτητους εκτιμητές - πραγματογνώμονες. Το ποσό που θα συμφωνήσουμε ως αξία, π.χ. 55 δισ. ευρώ, θα το πάρουμε από την Τράπεζα Επενδύσεων έναντι προσυμφωνημένου χρόνου και επιτοκίου».

Και παρακάτω ενδεικτικά αναφέρθηκε σε δύο ακόμα προτάσεις του κόμματός του: «Πρότεινα επίσης την κατάργηση για μια 5ετία του πόθεν έσχες για την αναζωογόνηση της οικοδομικής δραστηριότητας. Εκχώρηση του μάνατζμεντ και της διαχείρισης των νοσοκομείων, κατόπιν διαγωνισμού, σε οργανισμούς οι οποίοι διαθέτουν την απαραίτητη τεχνογνωσία και εμπειρία».

Ολα στο κεφάλαιο, όλα στο σφυρί! Γη, λιμάνια, αεροδρόμια, νησιά, «φιλέτα» και μη, δικαιώματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων... Εχει όμως ο καιρός γυρίσματα. Ο ΛΑ.Ο.Σ. ανήκει σε εκείνες τις δυνάμεις που θα πληρώσουν το λογαριασμό για αυτή την πρωτοφανή λεηλασία σε βάρος του λαού.

Προσφέρει υπηρεσίες

«...οδηγηθήκαμε... στην παραζάλη της υπερκατανάλωσης για να καταλήξουμε στα εορτοδάνεια κι από εκεί "ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη... ενώ ερχόταν, εδώ και χρόνια, καταπάνω μας το τσουνάμι, εμείς δεν το βλέπαμε ή κάναμε ότι δεν το βλέπουμε, αφημένοι στα κελεύσματα της καλοζωίας... την κύρια ευθύνη για το οικονομικό και ηθικό μας χάλι την έχουν οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, που ανύψωσαν τον εύκολο πλουτισμό, την ευτέλεια και την ασυδοσία σε ύψιστα ιδανικά...». Αυτά λέει σε συνέντευξή της στην «Αυγή»(13/3/2011) η συγγραφέας Μάρω Δούκα, αναπαράγοντας τη σάπια αστική προπαγάνδα, που δικαιολογεί τη βάρβαρη πολιτική των αντιλαϊκών μέτρων και του μνημονίου με επιχειρήματα που αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα της ζωής των λαϊκών στρωμάτων, επιδιώκοντας να καλλιεργήσουν ψυχολογία έκπτωσης από την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών της λαϊκής οικογένειας. Η «υπερκατανάλωση» μπορεί να είναι προσόν και προνόμιο της κυρίαρχης τάξης και όσων την στηρίζουν, αλλά οι εργαζόμενοι, ο λαός παίρνουν ένα ελάχιστο από τον πλούτο που παράγουν και τον καρπώνονται οι αστοί. Αλλωστε, η ανεργία, η φτώχεια, η ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία των λαϊκών οικογενειών να τα βγάλουν πέρα, ήταν και είναι καθημερινό φαινόμενο των λαϊκών ανθρώπων, αλλά πρέπει να τους ζεις, να είσαι δικός τους άνθρωπος, για να το καταλάβεις. Φαίνεται πως η ίδια δεν είναι. Τα δάνεια για τους ανθρώπους του μόχθου ακριβώς αυτό δείχνουν. Τη δυσκολία να ζήσουν, να μορφώσουν τα παιδιά τους μόνο με το μεροκάματο. Οσο για την καλοζωία, δεν ξέρουμε αν εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια, αλλά οι μεροκαματιάρηδες μόνο καλοζωισμένοι δεν είναι. Ισα ίσα, το αντίθετο. Τέλος, για τον εύκολο πλουτισμό, την ευτέλεια και την ασυδοσία που αναφέρει ως αξίες, αυτές είναι αξίες των αστών και των παρατρεχάμενών τους. Η γενίκευσή τους από τη «συγγραφέα», όπως και όλη η παραπάνω αντίληψή της περί των αιτιών της βάρβαρης πολιτικής, μόνο καλές υπηρεσίες σε κυβέρνηση και αστούς προσφέρει, ενοχοποιώντας το λαό.

Ζυμώνουν αλλαγές στη βιτρίνα

Οτι «το κυριότερο έλλειμμα» της χώρας είναι εκείνο «της πολιτικής ηγεσίας» αποφαίνεται από το πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η «Καθημερινή της Κυριακής», για να καταλήξει: «Χρειαζόμαστε επειγόντως πολιτικούς που θα αγνοούν το πολιτικό κόστος και δεν θα ασχολούνται συνεχώς με την επικοινωνιακή τους προβολή. Πολιτικούς αποφασιστικούς, οι οποίοι θα καταλαβαίνουν τι θα πει ισορροπία εσόδων - εξόδων, θα λειτουργούν τεχνοκρατικά και με επαγγελματισμό και θα είναι ήδη καταξιωμένοι στην κοινωνία και την αγορά. Δυστυχώς τα κόμματα διαθέτουν ελάχιστους τέτοιους ανθρώπους και γι' αυτό χρειαζόμαστε να εισέλθει νέο αίμα στην πολιτική».

Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που ο αστικός Τύπος θέτει ζήτημα αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, προκειμένου να γίνει πιο αποτελεσματικό το πολιτικό σύστημα στην εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων με τη χειραγώγηση του λαού στη βάρβαρη πολιτική, είτε αμβλύνοντας τη δυσαρέσκεια είτε εντείνοντας την καταστολή. Αλλωστε, η συζήτηση περί προσαρμογών σ' αυτές τις συνθήκες του αστικού πολιτικού συστήματος είχε φουντώσει και πριν από λίγο καιρό, με αφορμή τη δυσωδία που αναδίδουν τα σκάνδαλα και η διαπλοκή των πολιτικών των αστικών κομμάτων με τα μονοπώλια.

Οι όποιες πιθανολογούμενες αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα δεν έχουν, βέβαια, στόχο να αλλάξουν την ουσία του, δηλαδή το γεγονός ότι τα αστικά πολιτικά κόμματα υπηρετούν και θα υπηρετούν τα μονοπώλια και την πλουτοκρατία, κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα. Εκείνο που θέλουν να πετύχουν είναι μια αναμόρφωση της βιτρίνας του πολιτικού συστήματος, για να αποπροσανατολίσουν τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, να κερδίσουν χρόνο καθυστερώντας τις λαϊκές αγωνιστικές αντιστάσεις, να εφαρμόσουν πιο αποτελεσματικά τις αντιλαϊκές επιλογές που επιβάλλουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Ο λαός πρέπει να έχει τα μάτια ορθάνοιχτα και να μην πέσει στην παγίδα της αναμόρφωσης της βιτρίνας του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος.

Τα διδάγματα του σεισμού

Οπως είναι φυσικό, ο καταστροφικός και φονικός σεισμός των 9 Ρίχτερ που χτύπησε πριν από λίγες μέρες την Ιαπωνία προκάλεσε την παγκόσμια θλίψη και οδύνη. Το ίδιο ασφαλώς συνέβη και στην Ελλάδα, αφού θύμισε αντίστοιχα φονικά χτυπήματα του Εγκέλαδου. Κυρίως, όμως, θύμισε ότι η χώρα μας παραμένει χωρίς ουσιαστική αντισεισμική θωράκιση, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη σεισμικότητα στην Ευρώπη, αφού, με βάση τα στοιχεία των τελευταίων 100 χρόνων, σημειώνεται κατά μέσο όρο ένας ισχυρός σεισμός μεγέθους άνω των 5,7 Ρίχτερ σχεδόν κάθε 19 μήνες! Σύμφωνα με τη μέχρι στιγμής καταγραμμένη επιστημονική γνώση, το κύριο δίδαγμα είναι πως ο σεισμός είναι ένα φυσικό φαινόμενο που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την εκδήλωσή του και ότι δεν μπορεί να γίνει καμιά παρέμβαση στα αίτια που τον γεννούν. Το μόνο, λοιπόν, που μπορούμε να κάνουμε είναι να πάρουμε όλα εκείνα τα μέτρα για να ελαχιστοποιήσουμε τις συνέπειές του. Να περιορίσουμε και, σε κάποιες περιπτώσεις, να εξαλείψουμε τις επιπτώσεις του, κάνοντας σωστές κατασκευές και υποδομές, εφαρμόζοντας όλα εκείνα τα σχέδια ετοιμότητας και παίρνοντας όλα εκείνα τα μέτρα προστασίας που ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο. Και, βέβαια, η πρόοδος της επιστήμης έχει όλες τις απαντήσεις για να γίνει κάτι τέτοιο εφικτό.

Δυστυχώς, όμως, όπως έδειξε η πράξη, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ιαπωνία, στην Ιταλία, στην Τουρκία, στο Μεξικό, στη Χιλή και την Αϊτή, όπου εκδηλώθηκαν τα τελευταία χρόνια μεγάλοι σεισμοί, η αντισεισμική θωράκιση παραμένει ζητούμενο. Και, βέβαια, η εξήγηση είναι απλή: Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, που στηρίζεται στην «ελεύθερη» αγορά, στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, στον επιχειρηματικό ανταγωνισμό, δεν μπορεί αυτό να το προσφέρει. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, εδώ και πάνω από 10 χρόνια, ούτε καν έγινε κατορθωτό να ελεγχθούν τα 80.000 δημόσια κτίρια, ως προς την αντισεισμική τους επάρκεια και ποτέ δεν εφαρμόστηκε μια πολιτική για ασφαλή λαϊκή στέγη, προφανώς γιατί αυτό δεν οδηγεί στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Για παράδειγμα στην Αθήνα, εκτός από την έλλειψη μέτρων αντισεισμικής θωράκισης, δεν υπάρχουν οι αναγκαίοι δημόσιοι ελεύθεροι χώροι για την εκτόνωση και καταφυγή του πληθυσμού σε περίπτωση σεισμού. Αλλωστε, η γη είναι εμπόρευμα, και, μάλιστα, ακριβό και κερδοφόρο. Ετσι και οι όποιοι ελεύθεροι χώροι εμπορευματοποιούνται και παραχωρούνται στο μεγάλο κεφάλαιο.

Το συμπέρασμα, επομένως, για το λαό προκύπτει αβίαστα. Για να γίνουν όλα αυτά, απαιτείται μια άλλη πολιτική, που θα αντιμετωπίζει και την αντισεισμική θωράκιση ως κοινωνικό αγαθό. Απαιτείται η πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους. Που θα οργανώνει την παραγωγή μέσα από έναν κεντρικό σχεδιασμό και θα υλοποιεί βασικά έργα υποδομής για την ασφάλεια του λαού, όπως αυτό της αντισεισμικής θωράκισης ή της αντιπλημμυρικής προστασίας. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

Συνειδητά ψέματα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΙΠΑΜΕ, ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΝ την πραγματικότητα (δουλειά τους είναι), αλλά όχι κι έτσι!

Να μας παρουσιάζουν την απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής ως ...«επιβράβευση των θυσιών του ελληνικού λαού» ξεπερνάει κάθε φαντασία.

Δηλαδή (με βάση τη λογική τους πάντα), υποστήκαμε 4 απανωτά μνημόνια - το ένα χειρότερο από το άλλο - και μας «επιβραβεύουν» με νέα μνημόνια (αγνώστου αριθμού) για τα επόμενα 20 χρόνια;

Κι έχουμε και τον πρωθυπουργό να λέει πως είμαστε «ασφαλείς» απέναντι στις αγορές! Τι σόι ασφάλεια είναι αυτή, δηλαδή;

Εκτός αν θεωρούν πως ένας εργαζόμενος που μπορεί να χάσει τη δουλειά του (και χωρίς αποζημίωση), που του μειώνεται ο μισθός όσο ευαρεστεί τον εργοδότη, που βλέπει τα πάντα να ακριβαίνουν, που βλέπει τη σύνταξή του να απομακρύνεται και να μειώνεται νιώθει ...ασφαλής!

Αλλωστε, το ...ποιοι χάρηκαν από τις εξελίξεις φάνηκε! Μόνον οι θαμώνες στο χρηματιστήριο «κάνουν πάρτι» και όλοι ξέρουμε για ποιους πρόκειται.

Πάντως, βγήκε και ο Τρισέ και μας είπε πως, αν είμαστε καλοί και υπάκουοι, μας περιμένουν ευνοϊκοί όροι - έκπληξη στο μέλλον! Αρκεί να ακολουθούμε τις συμβουλές τους, και, μάλιστα, πρόθυμα.

Αυτό χαροποίησε τους κυβερνώντες - τους αρέσει, άλλωστε, να τους αναγνωρίζουν τις αντιλαϊκές τους προσπάθειες - όμως, σε περίπτωση που δεν το κατάλαβαν, για τον ελληνικό λαό είναι προσβλητικό.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τους βεβαιώνουμε, λοιπόν, πως ούτε «καλοί» θα είμαστε, ούτε «υπάκουοι» και σύντομα θα το διαπιστώσουν.

Για το δικό τους καλό, ας μη συνεχίσουν να ζουν στα ...σύννεφα και να πιστεύουν ότι ο κόσμος τους ανέχεται, ή, ακόμη χειρότερα, τους κατανοεί. Τίποτε από τα δύο δε συμβαίνει. Κι όσο περνά ο καιρός, τόσο περισσότερο αποκαλύπτονται.

Λαϊκή αντεπίθεση διαρκείας

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ανάσα», δηλαδή χρόνο, για να βάλει όμως ακόμη πιο βαθιά το μαχαίρι στα δικαιώματα και τη ζωή του λαού πήρε επί της ουσίας η κυβέρνηση με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης και δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι θα την αξιοποιήσει μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο για να κάνει τη «δουλειά». Αυτή, άλλωστε, είναι η ξεκάθαρη πολιτική δέσμευση που ανέλαβε ο πρωθυπουργός στη Σύνοδο, όπου όπως ο ίδιος έχει ομολογήσει, προσήλθε με ένα αίτημα: «Δώστε μας χρόνο για να προχωρήσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές». Ο χρόνος δόθηκε μέσω των «διευκολύνσεων» για την αποπληρωμή του χρέους, αλλά ταυτόχρονα δόθηκε και το έναυσμα για την κλιμάκωση του πολέμου κατά του λαού, που δε θα έχει προηγούμενο σε βαρβαρότητα. Στην πραγματικότητα, το «Σύμφωνο για το ευρώ» και οι ξεχωριστές δεσμεύσεις, που ανέλαβε στην ευρωσύνοδο Κορυφής ο πρωθυπουργός, είναι μια πανίσχυρη μηχανή που αλέθει τους εργαζόμενους και το λαό, που σφαγιάζει τα δικαιώματά τους, προκειμένου να τα «μετασχηματίσει» σε υπερκέρδη για τα μονοπώλια. Το μέγεθος της αντιλαϊκής λαίλαπας διαρκείας είναι ασύλληπτο από το «μέσο νου», αλλά ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να σημάνει συναγερμός και αντεπίθεση διαρκείας. Ο λαός δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει να δει πώς θα αξιοποιήσει η κυβέρνηση την «ανάσα» που πήρε, να περιμένει δηλαδή μοιρολατρικά να δει τον τρόπο της σφαγής του. Πρέπει να ξεσηκωθεί και να απαιτήσει να πτωχεύσει η πλουτοκρατία που δημιούργησε και την κρίση. Και αυτό μόνο με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου μπορεί να γίνει πράξη.

Κήρυξη σαρωτικού πολέμου

«Ο,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει τώρα. Δηλαδή απαιτείται συμπύκνωση του πολιτικού χρόνου και λειτουργική απελευθέρωση του μηχανισμού λήψης πολιτικών και διοικητικών αποφάσεων». Η αποστροφή αυτή από το κύριο άρθρο των χτεσινών «Νέων» αποτυπώνει με ενάργεια το κλίμα και τις διαθέσεις που υπάρχουν την επομένη της συνόδου κορυφής της ευρωζώνης τόσο στην κυβέρνηση όσο και γενικότερα στην πλουτοκρατία. Είναι ξεκάθαρο ότι ο αντιλαϊκός πόλεμος θα προσλάβει χαρακτήρα σαρωτικό, αποσκοπώντας στη δημιουργία τετελεσμένων στο μικρότερο δυνατό χρόνο. Επιστρατεύονται οι πάντες στον πόλεμο που διεξάγει η πλουτοκρατία και οι ξένοι σύμμαχοί της. Οπως γράφει χαρακτηριστικά στο ίδιο άρθρο η φιλοκυβερνητική εφημερίδα, «το θέμα δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση, αφορά το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, δηλαδή τα πολιτικά κόμματα και κυρίως το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ εκ του ρόλου τους». Οχι όμως μόνο αυτούς, αλλά όπως συμπληρώνει το άρθρο «αφορά και τα συνδικάτα, τις εργοδοτικές οργανώσεις, τα μέσα ενημέρωσης, τους πάσης φύσεως παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τα δημόσια πράγματα». Εχθρός ανακηρύσσεται «κάθε επηρεασμός (!) που αποβλέπει στην παρεμπόδιση λήψης αποφάσεων», γιατί όπως σημειώνεται «συνιστά ενέργεια που στρέφεται εναντίον της προοπτικής εξόδου από την κρίση». Και για να μην αφήσει κανένα περιθώριο για παρερμηνεία, το άρθρο καταλήγει: «Απαιτείται άμεση δράση στα πεδία που ορίζει η συμφωνία κορυφής των Βρυξελλών. Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας σε οποιαδήποτε μορφή, η ανασυγκρότηση του κράτους σε υγιείς βάσεις, η αναμόρφωση των επιμέρους κοινωνικών συστημάτων και των εργασιακών σχέσεων διέπονται πλέον από έναν κανόνα: Ο,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει τώρα».Ο λαός όμως άλλο πρέπει να κάνει. Τώρα. Να ορθώσει εμπόδια στα μέτρα, να παλέψει και να ανατρέψει αυτή τη βαρβαρότητα.

Ο φόβος τους

«Η Αλέκα Παπαρήγα το είπε ξεκάθαρα: "Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε προτάσεις στην κυβέρνηση που στην ουσία είναι να διαλέξουμε με ποιο σκοινί θα κρεμάσουν τον ελληνικό λαό, αν θα είναι μεταξωτό, τρίχινο ή δεν ξέρω τι". Μετά το μνημόνιο δεν υπάρχει ζωή: το ΚΚΕ θα περιμένει κάτω από την κρεμάλα να θάψει το πτώμα τραγουδώντας το "πέσατε θύματα αδέλφια εσείς". Αν υπάρχει ζωή, είναι αλλού: το ΚΚΕ θα κάνει στο πτώμα τεχνητή αναπνοή εμφυσώντας του σοσιαλισμό και θα το κάνει ζόμπι - κακή ώρα σαν τις κομμουνιστικές χώρες που για δεκαετίες ήσαν νεκροί που είχαν ξεχάσει να τους θάψουν». Σχόλιο του «Διόδωρου Κυψελιώτη» στο «Βήμα» (13/3/2011). Ο σχολιογράφος φαίνεται πως προσπαθεί να κάνει χιούμορ, ειρωνευόμενος και χλευάζοντας τη συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση του ΚΚΕ, αλλά του βγαίνει τόσο το μίσος για το Κόμμα μας, όσο και ο φόβος που στοιχειώνει στα κεφάλια τους από την κρίση του συστήματός τους και τη διογκούμενη λαϊκή αποστροφή σ' αυτό. Που όσο και αν προσπαθούν να την ξορκίσουν, δεν μπορούν. Γιατί δεν μπορούν να ζωντανέψουν ένα σύστημα που ψυχομαχεί, βλέποντας το «νεκροθάφτη» του που θα το περάσει στο παρελθόν της Ιστορίας.

Απάντηση με λαϊκή συμμαχία

Η προκλητική προσπάθεια της κυβέρνησης να κοροϊδέψει το λαό ότι είναι προς όφελός του τα αποτελέσματα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής πρέπει να πάρει άμεση απάντηση, πιο αποφασιστική και μαζική από ποτέ. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να πολεμηθούν και τα κόμματα εκείνα που νομιμοποιούν την κυβερνητική κοροϊδία και της δίνουν έδαφος να σταθεί. Τα προπαγανδιστικά επιτελεία πασχίζουν να πείσουν ότι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου και η μείωση του επιτοκίου είναι αποτέλεσμα αναγνώρισης των «θυσιών του ελληνικού λαού» από τη λυκοσυμμαχία. Εχουν το θράσος να εμπλέκουν το λαό, που ζει τη βαρβαρότητα της πολιτικής τους, με τα παζάρια που κάνουν για λογαριασμό της πλουτοκρατίας.

Η επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου και η μείωση του επιτοκίου είναι ένα είδος αναδιάρθρωσης του χρέους της ελληνικής κυβέρνησης. Επιλέχτηκε σαν λύση από το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, για να μεγαλώσουν οι δικλίδες που θα διασφαλίσουν στους δανειστές την επιστροφή των χρημάτων τους με τα ληστρικά επιτόκια που τα συνοδεύουν. Με άλλα λόγια, οι χώρες δανειστές και τα μονοπώλιά τους ήξεραν ότι δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση να διασφαλίσουν τα λεφτά τους, αν εξακολουθούσαν να ισχύουν οι προηγούμενοι όροι αποπληρωμής του δανείου από την ελληνική κυβέρνηση. Γι' αυτό προχώρησαν στην επιμήκυνση και τη μείωση των επιτοκίων, και όχι βέβαια επειδή θέλουν να απαλύνουν το λαό από το δυσβάσταχτο βάρος του δημόσιου χρέους, για το οποίο καμιά ευθύνη δεν έχει, αφού είναι χρέος της πλουτοκρατίας και της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντά της.

Από αυτή τη σκοπιά, η θριαμβολογία της κυβέρνησης ότι «διέσωσε» 6 δισ. από τη μείωση των τόκων είναι χωρίς αντίκρισμα για το λαό. Τα χρήματα αυτά δε θα μεταφραστούν σε αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, δε θα γίνουν κοινωνικές παροχές, νοσοκομεία και σχολειά για το λαό. Θα γίνουν δόσεις για την αποπληρωμή των δανείων και άμεσες ή έμμεσες επιδοτήσεις και προνόμια για το κεφάλαιο. Ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει το χρέος που του φόρτωσαν. Επιπλέον, θα κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο της επιμήκυνσης, με νέα βάρβαρα μέτρα μείωσης μισθών, παραπέρα χτύπημα της Ασφάλισης, της Υγείας, της Πρόνοιας, νέα φοροεπιδρομή, ενώ σε βάρος του είναι η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, με νέες ιδιωτικοποιήσεις, προκειμένου να δοθεί διέξοδος επενδύσεων σε υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, γεγονός που θα έχει άμεση αντανάκλαση στο κόστος και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών σε στρατηγικής σημασίας τομείς.

Ολα τα παραπάνω περιγράφονται με σαφήνεια στο «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας», στο οποίο συμφώνησαν όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις της Ευρωζώνης. Η συμμαχία τους είναι αδιαμφισβήτητη όταν είναι να χτυπήσουν τους εργαζόμενους και το λαό, με ενιαία μέτρα που καμιά σχέση δεν έχουν με τα ελλείμματα και τα χρέη της κάθε χώρας - μέλους. Επιβεβαιώνεται ότι η ΕΕ είναι μια λυκοσυμμαχία που πασχίζει για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, για φτηνότερους δηλαδή εργατοϋπαλλήλους. Απέναντί της, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν άλλη διέξοδο από το να αντιτάξουν τη δική τους ταξική ενότητα δράσης, τη δική τους συμμαχία. Για να βάλουν φρένο στα χειρότερα, να κλονίσουν σε κάθε κράτος - μέλος το σύστημα που τους καταδικάζει στη φτώχεια, να ανατρέψουν την εξουσία των μονοπωλίων και τα κόμματα που την υπηρετούν.