Με όπλο τη μουσική δίνει το δικό του αγώνα. Αυτόν της δημιουργικής έκφρασης και της επικοινωνίας, αλλά και της υπεράσπισης αξιών και ιδανικών, που βάλλονται στην εποχή μας. Είναι ο Θωμάς Φώτης, ένας αξιόλογος νέος μουσικός δημιουργός από την Αρτα, που κάνει τα πρώτα βήματά του στη δισκογραφία, μέσα από τον πρώτο μεγάλο δίσκο του ως συνθέτης και ερμηνευτής με τίτλο «Σ' αυτές τις γραμμές» (κυκλοφόρησε από την εταιρία «FINIX»). Μπαλάντες και ηλεκτρικά κομμάτια, μπολιασμένα με το σπόρο της αμφισβήτησης, της αγωνιστικής διάθεσης, του οράματος μιας κοινωνίας δίχως «ψεύτικες φωνές», συνθέτουν το υλικό του δίσκου. Τους στίχους των τραγουδιών, εκτός από τον ίδιο τον τραγουδοποιό, υπογράφουν ο Κώστας Παππάς και η Αντα Καραβασίλη, ενώ η μουσική ενός κομματιού είναι του Δημήτρη Παπαγεωργίου.

Γεννημένος στο χωριό των Τζουμέρκων, Αθαμάνιο Αρτας, ο Θ. Φώτης κατάγεται από μουσική οικογένεια: O παππούς του έπαιζε βιολί και σαντούρι και οι θείοι του, Βασίλης και Χρήστος Φώτης, υπηρετούν το δημοτικό τραγούδι, έχοντας στο ενεργητικό τους δεκάδες δίσκους. Τα πρώτα του ακούσματα πάνω στις ηπειρώτικες μελωδίες εμπλουτίστηκαν αργότερα με μουσικές των Λοΐζου, Θεοδωράκη, Ασιμου, Μικρούτσικου, Ξαρχάκου και με τις φωνές των Ξυλούρη, Σαββόπουλου, Παπακωνσταντίνου, Τσακνή κ.ά. Εχει σπουδάσει κιθάρα και από νωρίς άρχισε να γράφει στίχους και μουσική. Η πρώτη του επαφή με το κοινό της Αρτας έγινε μέσα από τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ και από διάφορες μαθητικές εκδηλώσεις. Τα τελευταία χρόνια παίζει και τραγουδάει σε σκηνές της Αρτας, ενώ εμφανίζεται σε συναυλίες στη Δυτική Ελλάδα.

«Ο κόσμος στην Αρτα, όπως και σε άλλες περιοχές, δεν έχει και τα καλύτερα ακούσματα. Είναι ευάλωτος σε ό,τι ακούγεται από το ραδιόφωνο, σε ό,τι προβάλλεται. Ευτυχώς, τα καλά νέα έρχονται από τη νεολαία, η οποία πιστεύω ότι θα ξαναφέρει στο προσκήνιο το καλό ελληνικό τραγούδι. Το βλέπω στους νέους της πόλης μου, που αγκάλιασαν την προσπάθειά μας, το νιώθω από τις αντιδράσεις τους, όταν παρουσιάζουμε τα τραγούδια ζωντανά. Τα νοήματα των τραγουδιών μας είναι αλληγορικά για το τι επικρατεί γύρω μας. Μέσα από αυτά λέμε ότι τίποτα δεν έχει χαθεί, ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως μπορούμε ν' αλλάξουμε τον κόσμο. Να είμαστε αισιόδοξοι, με όπλο και την καλή μουσική».

Αναφερόμενος στην κυριαρχία της μουσικής βιομηχανίας, που «έβαλε τη μουσική σαν δημιουργία σε δεύτερη μοίρα και την έκανε εμπόριο», λέει: «Αναδεικνύουν συγκεκριμένα πρότυπα για να χειραγωγήσουν τον κόσμο. Η μουσική είναι το "βαγόνι" για να προωθήσουν τα πρότυπά τους. Σαν νέος δημιουργός δεν ανέχομαι αυτά που προβάλλουν και προσπαθώ να προτείνω κάτι διαφορετικό. Εχω βαρεθεί να βλέπω αναλώσιμα υλικά».

Αναλώσιμα υλικά της βιομηχανίας του θεάματος και των τηλεριάλιτι γίνονται στις μέρες μας και νέοι άνθρωποι, συνομήλικοι του νέου δημιουργού. Για τον ίδιο «δε φταίνε τα παιδιά, που πηγαίνουν εκεί ελπίζοντας να προβληθούν. Το σύστημα φταίει, αυτό τα υποχρεώνει και μετά τα φτύνει και τα πετάει. Πάει η εποχή που οι δισκογραφικές εταιρίες άνοιγαν τις πόρτες στους νέους δημιουργούς και άκουγαν τα κομμάτια τους. Το ερώτημα είναι ποιος σήμερα ψάχνει για πραγματικά καλή μουσική, για όμορφα τραγούδια προκειμένου να τα αναδείξει. Υπάρχουν πάρα πολλές καλές δουλιές νέων ανθρώπων, που βρίσκονται στα συρτάρια; Ποιος θα τους δώσει τη δυνατότητα να τις παρουσιάσουν; Η μουσική βιομηχανία τις καταδικάζει, κλείνει πόρτες, τηλέφωνα...». Ο ίδιος πάντως, ευχαριστώντας την εταιρία του, «που παρότι μικρή μου έδωσε τη δυνατότητα να παρουσιάσω τη δουλιά μου», αναφέρει ότι το CD «διατίθεται σε πολύ χαμηλή τιμή».

Τα ερεθίσματα για τα τραγούδια του ο Θ. Φώτης τα αντλεί «από τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου. Από αυτά πηγάζουν τα συναισθήματα, που με οδηγούν στον τρόπο της μουσικής γραφής. Προσπαθώ ό,τι μ' ενοχλεί να το καταγγέλλω και ό,τι μ' αρέσει να το επιβραβεύω. Εχουμε να παλέψουμε με πάρα πολλά πράγματα. Η ζωή είναι συνεχόμενος αγώνας. Πρέπει να κρατάμε σταθερές κάποιες αξίες, να παλεύουμε γι' αυτές. Εχουμε να παλέψουμε με συμφέροντα, που μας θέλουν με σκυμμένο κεφάλι. Σ' αυτόν το δύσκολο αγώνα, η πρότασή μου είναι να έχουμε σύμμαχο την καλή μουσική και τους ωραίους στίχους. Παρακαταθήκη έχουμε μεγάλη». Αναφερόμενος στην ΚΝΕ, σε Φεστιβάλ της οποίας πρωτοπαρουσίασε δουλιά του, λέει: «Θαυμάζω τα παιδιά που αγωνίζονται, το πάθος, τη δημιουργικότητά τους. Η ΚΝΕ είναι πρωτοπόρα και στα θέματα πολιτισμού και τα Φεστιβάλ της είναι ασυναγώνιστα. Είναι αχτίδα φωτός, ο μόνος φορέας που μπορεί και επιδιώκει να αναδεικνύει την προσπάθεια των νέων καλλιτεχνών».

Οσον αφορά στα όνειρά του; «Να μπορώ να εκφράζομαι και να δίνω μηνύματα μέσα από τα τραγούδια μου. Δεν ονειρεύομαι να γίνω ένας τραγουδοποιός, που κάθε χρόνο θα βγάζει δίσκο. Το όνειρό μου είναι ο κόσμος ν' ανταποκρίνεται στα τραγούδια μου και να παίρνει μηνύματα. Να συνεχίσω τη ζεστή επικοινωνία με το ακροατήριο, άσχετα αν είναι μικρό ή μεγάλο. Είναι δύσκολο να έχεις έδρα μια επαρχιακή πόλη, να προσπαθείς να επιβιώσεις μουσικά σ' αυτήν. Χαίρομαι που τα καταφέρνω. Ισως κάποτε η Αθήνα γίνει αναγκαίο κακό, όμως ακόμα θέλω να προβάλω τη δουλιά μου στην πόλη μου. Αισιοδοξώ ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα και στη μουσική και στην κοινωνία. Ομως, χρειάζεται αγώνας και κανένας εφησυχασμός».