1. Για πρώτη φορά στα θρησκευτικά χρονικά αρχιεπίσκοπος λάλησε τόσο γρήγορα. Ο θρόνος του έχει πια λάβει το σχήμα της γνωστής σανίδας στο κολυμβητήριο. Δεν έμεινε δεσπότης, ιερέας, νεωκόρος δικής του κατασκευής που να μη βούτηξε από τη σανίδα, χαρίζοντας για πάντα στο βυθό της ελληνικής κοινωνίας την κορμοστασιά του.

2. Στις τελευταίες εμφανίσεις του ο Χριστόδουλος φροντίζει τα δάκρυά του τα καυτά να μη μουσκεύουν το μαντίλι, αλλά τα κεφάλια των πιστών, οι οποίοι μπροστά στο θείο ξεκατίνιασμα έχουν αφήσει σπίτι και δουλιές και τη βρίσκουν να κάθονται κάτω από τον άμβωνα - που έχει γίνει για όλους το νέο στέκι - και ν' ακούνε λάιβ ιστορίες συνοδευόμενες από το τελευταίο σουξέ της ιεραρχίας: «Δεν είμαι άγιος, ούτε παλιάνθρωπος, άνθρωπος είμαι με αδυναμίες».

3. Οι άγιοι πατέρες τώρα τρώνε κι από το φαγητό του Αριστοφάνη. Ποτέ άλλοτε ο μέγιστος δε γνώρισε τέτοιο αθέμιτο ανταγωνισμό. Ολοι οι θίασοι που ετοίμαζαν Αριστοφάνη για την Επίδαυρο, τώρα κυκλοφορούν στους διαδρόμους της Ιεράς Συνόδου με συμβόλαια, ελπίζοντας ότι όλο και κάποιος δεσπότης θα δεχτεί να πρωταγωνιστήσει σε κάποιο έργο.

4. Ο διάβολος, από την πλευρά του, δηλαδή από την ουρά του, φαίνεται να το διασκεδάζει πραγματικά. Οχι μόνο δίνει μεγάλη διάρκεια στο σκάνδαλο, αλλά σημαδεύει διαρκώς την αχίλλειο πτέρνα των δεσποτάδων, καθηλώνοντάς τους μπροστά στον ερωτικό βίο, που η μάνα φύση μας έχει δωρίσει και οι άγιοι πατέρες φροντίζουν να τον μοιράζονται στα κρυφά.

5. Και ενώ η φαρσοκωμωδία της Ιεράς Συνόδου συνεχίζεται, έρχεται σαν δροσερό αεράκι ο μοναδικός λόγος του Αντόνιο Γκράμσι και μας θυμίζει: « Ο σκοπός που ο χριστιανισμός έβαζε μπρος τους υπερασπιστές του είναι, χάρη στο υποφώσκον μυστήριο, μια πλήρης δικαίωση του ηρωισμού, της δίψας του μαρτυρίου, της δίψας της αγιότητας με την οποία ο χριστιανισμός αυτός εκφράζεται^. δε χρειαζόταν να μπουν σε κίνηση μεγάλες ανθρώπινες δυνάμεις θέλησης και χαρακτήρα για ν' ανάψουν το πνεύμα θυσίας σ' αυτόν που πιστεύει στην ουράνια ανταμοιβή και στην αιώνια ευλογία... Ο κομμουνιστής εργάτης που για βδομάδες, μήνες, χρόνια, με ανιδιοτελή τρόπο, μετά από οκτώ ώρες δουλιάς στο εργοστάσιο, εργάζεται άλλες οκτώ ώρες για το κόμμα... είναι από την πλευρά της ιστορίας των ανθρώπων πιο μεγάλος από τον δούλο ή τον τεχνίτη που κινδύνευε πηγαίνοντας στη μυστική συνάθροιση της προσευχής... Η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ είναι πιο μεγάλοι από τους πιο μεγάλους αγίους του Χριστού. Γιατί, επειδή ακριβώς ο σκοπός της στράτευσής τους είναι συγκεκριμένος, ανθρώπινος, καθορισμένος, και οι πολεμιστές της εργατικής τάξης είναι πιο μεγάλοι από τους πολεμιστές του θεού - οι ηθικές δυνάμεις που στηρίζουν τη θέλησή τους έχουν μικρότερα όρια^. ο σκοπός που προτείνεται στη θέλησή τους είναι πιο περιορισμένος».

6. Πού να γυρνάει απόψε ο Ιησούς ή Ραβί; Κάποιοι τον είδαν με Αλβανούς και Πολωνούς να μιλάει δυνατά στην πλατεία Βάθης. Πού να γυρνάει αυτός που, όταν τον ρώτησε ο πλούσιος τι να κάνει για να περάσει στη βασιλεία των ουρανών, απάντησε: «Μοίρασε ό,τι έχεις και έλα μαζί μας». Πού να γυρνάει ο Ιησούς; Μακριά ευτυχώς από την Ιερά Σύνοδο, ρέστος, έτοιμος για όλα, αφήνοντας τις προδοσίες να μεγαλώνουν μαζί του, αυτός που δεν έχει πού να βάλει το κεφάλι του. Πού να γυρνάει; Από φυλακή σε φυλακή, ακούγοντας μόνο εκείνους που καταλαβαίνουν, γιατί έχουν πολύ τσαλακωθεί. Πού να γυρνάει ψιθυρίζοντας τον κανόνα του όρθρου της Μεγάλης Πέμπτης: «Στο βασίλειό μου θα είμαι εγώ θεός κι εσείς θεοί»; Πού να γυρνάει αυτός ο ολικός εραστής που έζησε σαν άνθρωπος και έκανε θαύματα σαν θεός; Πού να γυρνάει;