Οι λαοί των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Εχουν όμως κοινό αντίπαλο τον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο. Γι' αυτό απαιτείται σήμερα η λαϊκή πάλη να δυναμώσει και να εκφραστεί στη συγκρότηση ενός πλατιού μετώπου κατά του ιμπεριαλισμού, η επιθετικότητα του οποίου αποτυπώνεται τόσο στην εξωτερική, όσο και στην εσωτερική πολιτική που ασκούν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις σε βάρος των λαών.

Οι εργασίες θα ξεκινήσουν στις 10 το πρωί στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Χανίων και σ' αυτές συμμετέχουν αντιπροσωπείες από 11 χώρες των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής: Αίγυπτος, Βουλγαρία, Ιράν, Ισραήλ, Κροατία, Κύπρος, Λίβανος, Παλαιστίνη, Σερβία, Συρία και Τουρκία. Αύριο Κυριακή, οι εκδηλώσεις κορυφώνονται με την παγκρήτια αντιιμπεριαλιστική πορεία προς τη βάση της Σούδας, η οποία θα ξεκινήσει με συγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι στην πλ. Δημ. Αγοράς της πόλης.

Η πρωτοβουλία της ΕΕΔΥΕ και το κάλεσμα στο λαό για εγρήγορση αποκτούν ξεχωριστή σημασία υπό το φως των επικίνδυνων εξελίξεων στη Λιβύη. Αναφερόμενος στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Βόρεια Αφρική και ειδικά στη Λιβύη, ο Θανάσης Παφίλης στάθηκε ιδιαίτερα στην προχτεσινή απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τον έλεγχο των αεροπορικών πτήσεων. Στην πραγματικότητα, είπε, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια στρατιωτική επέμβαση, που προφανώς δεν έχει στόχο να προστατεύσει τη δημοκρατία ή τις δημοκρατικές εξελίξεις, αλλά ακριβώς το αντίθετο.

«Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο σχεδιασμός είναι η διχοτόμηση της Λιβύης, αλλά εμείς, ανεξάρτητα από την άποψη που έχουμε για το καθεστώς του Καντάφι, το οποίο είναι αυταρχικό, αντιδημοκρατικό, δικτατορικό και ο ίδιος τα τελευταία χρόνια αγαπημένος και συνεταίρος με όλους τους ιμπεριαλιστές, είμαστε ριζικά αντίθετοι με οποιαδήποτε μορφή επέμβασης και καταδικάζουμε την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δεν την αναγνωρίζουμε και καλούμε και το λαό να μην την αναγνωρίσει», είπε χαρακτηριστικά.

Τόνισε επίσης τις τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των άλλων πολιτικών δυνάμεων, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τάσσονται υπέρ της επέμβασης και συμμετοχής της χώρας, υπογραμμίζοντας ότι μπορούν να πυροδοτήσουν εξελίξεις ανεξέλεγκτες σε ολόκληρη την περιοχή.

«Γι' αυτό και ζητάμε σαν κίνημα και σαν Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης πρώτα απ' όλα την κινητοποίηση του λαού και των λαών της περιοχής και κατά δεύτερο λόγο το κλείσιμο της βάσης της Σούδας. Είναι στρατηγική βάση όχι μόνο για τις επιθέσεις στη Λιβύη, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολής και έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν στους δυο πολέμους, στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Είμαστε βέβαιοι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι εναντίον κάθε ανάμειξης της χώρας μας σε μια επέμβαση κατά της Λιβύης. Σε ό,τι αφορά οποιαδήποτε άλλα μέτρα, είναι γνωστό ότι τα μέτρα δε στρέφονται κατά των καθεστώτων, αλλά την πληρώνει πάντα ο λαός, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν», επισήμανε.

Αναφερόμενος στις εργασίες της Διεθνούς Συνάντησης, τόνισε ότι πραγματοποιούνται σε μια περίοδο που εντείνονται οι επιθέσεις του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων στους λαούς και τους εργαζόμενους, οι οποίοι φορτώνονται νέα βάρη στις πλάτες τους, με αφορμή και την καπιταλιστική κρίση.

«Ιδιαίτερα στην περιοχή των Βαλκανίων της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και Βορείου Αφρικής, που έχει στρατηγική σημασία, οξύνονται οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί λόγω των πλούσιων πλουτοπαραγωγικών πηγών. Είναι μια περιοχή όπου περνούν όλοι οι δρόμοι της ενέργειας του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Είναι μια περιοχή που έχει και τεράστια στρατιωτική σημασία για τον έλεγχο των διαδρόμων ουσιαστικά τριών ηπείρων. Εδώ εκδηλώνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις, ανάμεσα σε ανερχόμενες χώρες, οι οποίες διεκδικούν για τους δικούς τους μονοπωλιακούς ομίλους μέρος της αγοράς, της ενέργειας και των δρόμων, καθώς και το γεωστρατηγικό έλεγχο της περιοχής», είπε ο Θ. Παφίλης.

Αναφερόμενος στην επιθετικότητα του ΝΑΤΟ και τις εξελίξεις στην περιοχή, τόνισε ότι αυτές δεν είναι άσχετες με το σχέδιο που αποφασίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 2004 από το ΝΑΤΟ, το σχέδιο δηλαδή της Μεγάλης Μέσης Ανατολής, το οποίο επικύρωσε και η ίδια η ΕΕ.

«Η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ σχετίζεται και με τις αποφάσεις που πάρθηκαν στη Λισαβόνα τον περασμένο Νοέμβρη με την υιοθέτηση του νέου στρατιωτικού δόγματος που είναι φρικαλέο», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά. «Παράδειγμα αποτελεί ότι η πρώτη απόφαση που πήρε το ΝΑΤΟ είναι να προστατεύσει τις χώρες - μέλη υπονοώντας έμμεσα, αλλά με καθαρό τρόπο κατά τη γνώμη μας ότι θα παρέμβει και σε εσωτερικές εξελίξεις. Δηλαδή αν το λαϊκό κίνημα διεκδικήσει ριζικές αλλαγές και ανατροπές, το ΝΑΤΟ νομιμοποιείται και με βάση το στρατιωτικό του δόγμα να επεμβαίνει στο εσωτερικό των χωρών. Ενα βήμα αυτής της κατάστασης στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι και η άσκηση που έγινε στην Αργυρούπολη στο Κιλκίς, άσκηση επίθεσης σε λαϊκές κινητοποιήσεις με τρόπο προκλητικό», πρόσθεσε.

Επίσης σημείωσε ότι σχεδιάζεται από τα επιτελεία και σε τελευταία συνάντηση που έγινε στις Βρυξέλλες η δυνατότητα του ΝΑΤΟ να ανταποκρίνεται ταυτόχρονα σε έξι στρατιωτικές αποστολές.

«Σε ό,τι αφορά την περιοχή μας όλη αυτή η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ συνδέεται και με την αλυσίδα των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων που υπάρχουν και ξεκινούν από τη μεγαλύτερη βάση που υπάρχει στον πλανήτη, στο Κόσσοβο, τη βάση της Σούδας στα Χανιά και του Αραξου, του Ιντσιρλίκ της Τουρκίας και γενικότερα τα ΝΑΤΟικά στρατηγεία που υπάρχουν στην περιοχή. Σημαντική τέλος είναι και η "αντιπυραυλική ασπίδα" που προωθείται στην περιοχή και έχει να κάνει με τη στήριξη επιθετικών πολεμικών ενεργειών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή», είπε.

Κλείνοντας, έστειλε τον αγωνιστικό χαιρετισμό όλων των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων που συμμετέχουν στη Διεθνή Συνάντηση προς όλους τους λαούς που αντιστέκονται απέναντι στις ιμπεριαλιστικές μηχανές του ΝΑΤΟ και των πρόθυμων συμμάχων τους των ΗΠΑ.

Την καταδίκη του στη χρήση βίας απέναντι σε κάθε λαό που ξεσηκώνεται και ειδικότερα στο λαό της Λιβύης, καθώς και στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που θέλουν να παρέμβουν στα εσωτερικά των χωρών, εκμεταλλευόμενοι τις εξελίξεις για την εκπλήρωση των δικών τους στόχων, εξέφρασε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου και ο εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Επιτροπής για την Ειρήνη και Αλληλεγγύη, Aqel Taqaz.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Θανάσης Παφίλης και στις δραματικές εξελίξεις στην Ιαπωνία, εκφράζοντας την αλληλεγγύη στο λαό της χώρας για τις εκατόμβες των θυμάτων και τις τεράστιες καταστροφές που υπέστη από τους σεισμούς και το τσουνάμι. Είπε μεταξύ άλλων ο ΓΓ του ΠΣΕ:

«Η κατάσταση που διαμορφώνεται σε ό,τι αφορά τη διαρροή από τα πυρηνικά εργοστάσια μπορεί να αποδειχθεί πολύ σοβαρή. Και θέτει σε πρώτη μοίρα θα λέγαμε αυτό που το Παγκόσμιο Συμβούλιο θέτει στα κινήματα ειρήνης στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα εδώ και πάρα πολλά χρόνια και που αφορά δυο πλευρές: Η μία την παραγωγή και την ύπαρξη των πυρηνικών όπλων και η δεύτερη πλευρά την ασφάλεια της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς.

Με ένα δραματικό τρόπο αναδεικνύεται το ζήτημα της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. Γιατί, όπως είναι γνωστό, στην Ιαπωνία οι πυρηνικοί σταθμοί είναι ιδιωτικοί, ελέγχονται από μεγάλες εταιρείες. Μάλιστα, εδώ και πολλά χρόνια, έχει καταγγελθεί ότι το 80% περίπου των πυρηνικών σταθμών της Ιαπωνίας είχαν τεράστια προβλήματα. Και οι προβλέψεις που γίνονταν σημείωναν ότι δε θα μπορούσαν να αντέξουν σε σεισμούς πάνω από 6,5 Ρίχτερ.

Εδώ μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα σε σχέση με αυτό που λέμε ότι ο καπιταλισμός, οι εταιρείες, το κεφάλαιο δε λογαριάζει ανθρώπινες ζωές πάνω από το κέρδος. Γιατί είναι φανερό ότι οι εκσυγχρονισμοί προϋποθέτουν και άλλο, μεγαλύτερο κόστος. Με την ανοχή λοιπόν και τη συνενοχή των κυβερνήσεων της Ιαπωνίας, αυτή τη στιγμή απειλείται μια ολόκληρη περιοχή και ευχόμαστε να μην απειληθεί και ολόκληρη η ανθρωπότητα με μια πυρηνική καταστροφή με απρόβλεπτες συνέπειες, ακριβώς εξαιτίας της κυριαρχίας που έχει το κεφάλαιο ακόμα και σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα.

Εμείς θέτουμε και το τρίτο θέμα που αφορά τη Διεθνή Επιτροπή για τον έλεγχο της πυρηνικής ενέργειας. Η οποία είναι λαλίστατη όταν πρόκειται για την Κορέα και το Ιράν, αλλά είναι σιωπηρή ή ανεκτική όταν πρόκειται για τους πυρηνικούς σταθμούς και τα πυρηνικά όπλα που αφορούν μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες. Αυτό είναι φανερό ότι συμβαίνει γιατί βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Επομένως, με δραματικό τρόπο θα λέγαμε ότι η πάλη για την εξάλειψη των πυρηνικών όπλων, όπως και η πάλη γενικότερα για ριζικότερες αλλαγές που αφορούν και αυτό τον τομέα είναι πραγματικά επίκαιρη».