ΝΕΟΛΑΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΝΕΟΛΑΙΑ

Η παγίδα της επιχειρηματικότητας στην εκπαίδευση

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά τόνωση της σύνδεσης της επιχειρηματικότητας με την εκπαίδευση

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δε σταματά ούτε στιγμή την ένταξη της επιχειρηματικότητας στην εκπαίδευση, από το Δημοτικό, με πολλαπλούς στόχους. Οι στόχοι αυτοί έχουν σχέση με τη διαμόρφωση των αυριανών εργαζομένων, αλλά και την «έτοιμη» δουλειά για την κερδοφορία των επιχειρήσεων, με «ιδέες», που θ' αγοράζουν και θα πουλάνε οι πολυεθνικές. Το «έργο» δεν είναι απλό και έχει πολλές πλευρές.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά τόνωση της σύνδεσης της επιχειρηματικότητας με την εκπαίδευση, με αφορμή σχετική έκθεση. Η Ελλάδα εντάσσεται στις χώρες που «περιλαμβάνουν αυτόν τον τύπο εκπαίδευσης στη στρατηγική τους για τη διά βίου μάθηση, τη νεολαία ή την ανάπτυξη», κάτι που είναι εμφανές τα τελευταία χρόνια στα σχολεία με διάφορα προγράμματα.

Η σύνδεση της επιχειρηματικότητας με την εκπαίδευση - και στη χώρα μας - ταυτίζεται με τη δημιουργικότητα, την ανάληψη πρωτοβουλιών κ.ά. Με αυτόν τον τρόπο οι μαθητές από μικρή ηλικία θεωρούν τους επιχειρηματίες ως το δημιουργικό και παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας, που δίνει δουλειά στους υπόλοιπους. Η ενίσχυση αυτής της πλευράς έχει να κάνει όχι μόνο μ' ένα παζάρι ονείρων για την «εύκολη» επιτυχία. Οι νέοι πρέπει από νωρίς να γνωρίζουν ότι η εξέλιξή τους στη ζωή είτε θα έρθει με τη δημιουργία μιας επιχείρησης, είτε με την πώληση μιας ιδέας σε μια επιχείρηση. Η εκμετάλλευση του εργαζόμενου απ' τον εργοδότη πρέπει ν' ακούγεται σαν ένα παλιό παραμύθι.

Η δουλειά πρέπει να γίνεται από νωρίς. Βάζουν μαθήματα επιχειρηματικότητας στα σχολεία της Ευρώπης και θέλουν αυτό να επεκταθεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση οι μισές χώρες έχουν ενσωματώσει την επιχειρηματικότητα σε υποχρεωτικά μαθήματα, κάτι που προωθείται και στη χώρα μας. Για να προχωρήσει ο σχεδιασμός της επιτροπής έχει συγκροτηθεί ομάδα εργασίας με εμπειρογνώμονες από 24 χώρες, με εκπροσώπους επιχειρήσεων και ενώσεων, η οποία θα συντάξει εγχειρίδιο πολιτικής για την εκπαίδευση σχετικά με την επιχειρηματικότητα πριν από το τέλος του 2013.

Το βάρος δε δίνεται μόνο στη σύνδεση της επιχειρηματικότητας με τα σχολεία, αλλά συνδέεται και με την κατάρτιση και φυσικά με την Ανώτατη Εκπαίδευση. Ο όρος «καινοτομία» έχει πλέον ταυτιστεί στο ευρωενωσιακό λεξιλόγιο με την επιχειρηματικότητα. Η «καινοτομία» δε συνδέεται μόνο με την επιστημονική ανακάλυψη, αλλά με κάθε «ιδέα», με μια και μοναδική προϋπόθεση: Να φέρνει άμεσο κέρδος, να μπορεί να πουληθεί και ν' αγοραστεί. Μια «πατέντα» κάθε είδους μπορεί να φέρει την καταξίωση. Σε αυτό το «παιχνίδι» έχουν προσπαθήσει να εντάξουν και τους νέους ερευνητές. Κάποιοι μπορεί να κάνουν «χρυσά συμβόλαια», για ένα διάστημα, αλλά οι περισσότεροι έχουν ένα ευκαιριακό κέρδος. Μετά χρειάζεται νέα «πατέντα» και νέα «πατέντα», ώστε να έχουν οι επιχειρήσεις να διαλέγουν ανθρώπους, ιδέες και ό,τι άλλο φέρνει κέρδος.

ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ

Για έρευνα στην υπηρεσία του λαού

Στο άρθρο της «Καθημερινής» που επιτίθεται στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) γιατί με ανακοίνωσή του, κατήγγειλε τις πιθανές συμφωνίες ελληνικών πανεπιστημίων και ΤΕΙ με επιχειρήσεις όπως η COSCO και η Hail Agriculture, απαντά η Εκτελεστική Γραμματεία του ΜΑΣ, υπενθυμίζοντας ότι «η συγκεκριμένη εφημερίδα υπερασπίζεται με πάθος και συνέπεια τα συμφέροντα των εφοπλιστών, των βιομηχάνων και γενικά των εκμεταλλευτών των εργαζομένων».

Το ΜΑΣ θέτει το ερώτημα: «Για ποιο λόγο η COSCO και η κάθε COSCO επιδιώκει συνεργασία με ελληνικά πανεπιστήμια; Μήπως για το πώς θα αξιοποιηθούν τα κέρδη της επιχείρησης προς όφελος του λαού; Για να μειωθούν οι εργάσιμες ώρες και τα εργατικά ατυχήματα; Μήπως για να βρουν δουλειά οι απόφοιτοι;

Οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια θέλουν συνεργασίες με τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας, για να αυξάνουν την κερδοφορία τους μέσω της κατά παραγγελία έρευνας και των αποφοίτων που αυτά παράγουν. Ο ελληνικός λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτα από μια τέτοια έρευνα που στρέφεται εναντίον του», τονίζει το ΜΑΣ και υπογραμμίζει:

«Ο λαός και τα παιδιά του έχουν ανάγκη από έρευνα που π.χ. βοηθά στην επιμήκυνση του χρόνου ζωής, την καταπολέμηση ασθενειών, την εκμηδένιση των εργατικών ατυχημάτων, την απάλυνση του μόχθου του εργάτη και τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, την προστασία του περιβάλλοντος. Ερευνα για την αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση, για φτηνές, συχνές και ασφαλείς ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, για παραγωγή φτηνής για το λαό ενέργειας κ.λπ. Τίποτα δεν έχουν να κερδίσουν από αυτές τις συμφωνίες και οι φοιτητές που θα κληθούν στην καλύτερη περίπτωση να δουλεύουν με 430 ευρώ χωρίς κανένα δικαίωμα.

Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών θα συνεχίσει να παλεύει για να πεταχτούν οι επιχειρήσεις έξω από τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Καλεί τους φοιτητές και σπουδαστές να παλέψουν για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης όπου η Παιδεία θα είναι λαϊκή, στα πλαίσια μιας κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας και όπου τα Πανεπιστήμια, ως αναπόσπαστο στοιχείο της φιλολαϊκής ανάπτυξης, θα παίζουν τον πραγματικό μορφωτικό, ερευνητικό και κοινωνικό τους ρόλο».

Κόντρα στις συμβουλές υποταγής

Συμβουλές στη νεολαία έδωσε, μέσω της «Καθημερινής» (14 - 15/4), ο Στάθης Καλύβας, καθηγητής στο «Γέιλ» και γνωστός για τον αντικομμουνισμό του και τη λατρεία του για το καπιταλιστικό σύστημα. Ο Σ. Καλύβας «χώρισε» τους νέους σε τρεις κατηγορίες και τους ...τάραξε στις συμβουλές.

Πρώτη κατηγορία αποτελούν οι νέοι που σπουδάζουν ακόμα και τους συμβουλεύει να αναπτύξουν τις «δεξιότητές» τους. Ο ίδιος εξηγεί τι εννοεί «δεξιότητες» με ορισμένα παραδείγματα: «Αριστη γνώση αγγλικών», «συνθετική και αναλυτική ικανότητα», «χειρισμό του γραπτού λόγου», «γνώση μαθηματικών και στατιστικής». Στους νέους που σπουδάζουν δεν προτείνει, καν, την προσπάθεια για μόρφωση στο αντικείμενό τους, αλλά ένα ...μάνατζμεντ των γνώσεών τους, για να βρίσκουν δουλειές σε διαφορετικές ειδικότητες, ν' αλλάζουν έξι, επτά επαγγέλματα. Στο άρθρο του, άλλωστε, το λέει ξεκάθαρα: Οι δεξιότητες «καθιστούν δυνατή τη μελλοντική μετακίνηση ανάμεσα σε διάφορες ειδικότητες»...

Στην πρώτη κατηγορία ο Σ. Καλύβας εντάσσει και τους νέους που έχουν πάρει το πτυχίο τους και θέλουν να κάνουν μεταπτυχιακό. Τους συμβουλεύει να δουλέψουν πρώτα για μια διετία και μετά να προχωρήσουν σε μεταπτυχιακές σπουδές. Τι εννοεί δουλειά ο Σ. Καλύβας; «Προσανατολισμός προς το εξωτερικό είτε μέσω μισθωτής εργασίας, είτε μέσω του διεθνούς εθελοντισμού»! Τέτοιου είδους δουλειές προτείνονται γενικά απ' την ΕΕ μέσω της λεγόμενης κινητικότητας. Δουλειά στην «ευρωπαϊκή αγορά» για λίγα ευρώ, για εμπειρία, εθελοντικά για να συμπληρωθεί ένα ακόμα στοιχείο στο βιογραφικό και οι επιχειρήσεις να έχουν στρατιές απλήρωτων ή κακοπληρωμένων εργαζομένων.

Τη μετανάστευση για δουλειά ο Σ. Καλύβας την προτείνει γενικά. Μάλιστα, στους νέους που έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους προτείνει «ανεπιφύλακτα τη μετανάστευση, αφού ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση η ανάκαμψη θα πάρει χρόνο»! Με λίγα λόγια, λέει ότι στην Ελλάδα είστε καταδικασμένοι, βρείτε την τύχη σας αλλού, σε κάποιον εργασιακό «παράδεισο». Βέβαια, ο καθηγητής του «Γέιλ» ξέρει πολύ καλά ότι η κρίση έχει επηρεάσει και οξύνεται στις περισσότερες χώρες της ΕΕ και η ανεργία αυξάνεται παντού. Τι προτείνει, τελικά; Αντί για περιπλάνηση για ένα μεροκάματο στην Ελλάδα, περιπλάνηση για ένα μεροκάματο στην Ευρώπη! Υπάρχει και τρίτη κατηγορία νέων που συμβουλεύει ο Σ. Καλύβας, αυτούς που για «διάφορους λόγους δεν θέλουν ή δεν μπορεί να φύγουν» και τους προτείνει «ευκαιρίες» μέσα στην κρίση!

Πρακτικά, μέσα σ' ένα άρθρο «μαζεύει» όλη την πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εμφανίζει τις σπουδές κάτι σαν ...χόμπι, το οποίο με την κατάλληλη «γαρνιτούρα» (πιστοποιητικά, «δεξιότητες» κ.ά.) θα φέρει την καταξίωση! Ο Σ. Καλύβας απευθύνεται σε όλους τους νέους, επαναλαμβάνει τις θεωρίες περί άξιων, που πετυχαίνουν, και ανάξιων που είναι καταδικασμένοι (όσοι «επιθυμούν να δουλέψουν σκληρά και να δημιουργήσουν» κ.ά.). Αυτό που χρειάζεται να σκεφτούν οι νέοι από τέτοιου είδους αναλύσεις (οι οποίες εκφράζουν τον πυρήνα της ασκούμενης πολιτικής) είναι όχι μόνο πως τους ξανατάζουν ένα σκονισμένο «αμερικάνικο όνειρο» σε ευρωενωσιακή εκδοχή, αλλά ότι τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Τέτοιες λύσεις και προτάσεις οδηγούν απευθείας στην κατασκευή του αυριανού εργαζόμενου, όπως τον απαιτούν οι πολυεθνικές. Τους πολλούς τους θέλουν φθηνούς, αναλώσιμους, ευέλικτους και χωρίς απαιτήσεις, γιατί δε θα γνωρίζουν κάτι συγκεκριμένο! Μαζί με αυτά τα χαρακτηριστικά θέλουν κι ένα ακόμα: Να αισθάνεται ο εργαζόμενος ότι διαρκώς πρέπει να κυνηγάει την τύχη του και να πιστεύει ότι φταίει αυτός που αλλάζει δουλειές ή βρίσκεται στην ανεργία!