ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υπάρχει, λένε στις TV, πρόβλημα με το δημόσιο έλλειμμα...

****

Και δώσ' του συζητήσεις τι θα γίνει με το δημόσιο έλλειμμα...

****

Γιατί δεν ψάχνουν πώς έγινε το δημόσιο έλλειμμα, για να βρουν και τι θα γίνει;;;

****

Γιατί ξέρουν πώς έγινε το δημόσιο έλλειμμα και δεν έχουν σκοπό να πειράξουν τα κέρδη που το δημιούργησαν...

****

Απλά, λένε και ξαναλένε το ίδιο τροπάρι, που επαναλαμβάνουν και οι της Κομισιόν, για να τρομάζουν τον τηλέπαθο (τον μη ξυπνητό), για να μη διεκδικεί αυτά που του ανήκουν...

****

Α. Αλαβάνος (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ): Δε φτάνει που είναι ανύπαρκτος ο πρωθυπουργός, είναι ανύπαρκτοι και οι ηγέτες της ΕΕ...

****

Από εκεί, από την ανυπαρξία, παίρνουν, φαίνεται, σωρηδόν τα μέτρα που παίρνουν υπέρ των μονοπωλίων...

****

Φαντάσου να υπήρχαν κιόλας...

****

Θύμωσαν οι της ΓΣΕΕ...

****

Και τώρα που θύμωσαν, μπορεί και να μη βάλουν ζάχαρη στο τσάι που πίνουν στις συναντήσεις με τον ΣΕΒ...

****

Ασε που, έτσι θυμωμένοι, μπορεί και να μην πιουν και τσάι και να παραγγείλουν μόνο καφέ...

***

Αλήθεια, εκείνος ο μάγος ο Γκ. Μπράουν (Βρετανός πρωθυπουργός) τι έγινε;;;

****

Τη στρίμωξε την κρίση;;;

****

Μάλλον να στρίμωξε αυτόν η κρίση δείχνουν τα πράγματα...

****

Η πολλή μαγεία για να καμουφλαριστεί και να την γλιτώσει το σύστημα μάλλον το αποκαλύπτει...

****

Ακου δημόσιο έλλειμμα...

Η Ελλάδα του λαού...

Επέτειος της ελληνικής παλιγγενεσίας, σήμερα. Ο λαός μας τιμάει τους ήρωες του '21. Τους αγνούς πατριώτες, τους καπεταναίους, τα παλικάρια, που, με τον πόθο της λευτεριάς της πατρίδας να φλογίζει τα στήθη τους, πήραν τους γκράδες και τα γιαταγάνια και βγήκαν στο κλαρί να διώξουν τους Οθωμανούς. Ολους αυτούς που έδωσαν τα πάντα στον αγώνα, προσφέροντας και τη ζωή τους. Κι όσοι έζησαν να δουν την πατρίδα ελεύθερη, αντί να τιμηθούν από το ελληνικό κράτος για τη μεγάλη προσφορά τους, είτε πέρασαν στην αφάνεια και πετάχτηκαν στην καταφρόνια, είτε κλείστηκαν στα μπουντρούμια. Γιατί, μετά την απελευθέρωση, η εξουσία πέρασε στα χέρια των κοτσαμπάσηδων που συνεργάζονταν με τους κατακτητές, των πολιτικών τζακιών που δεν είχαν καμιά προσφορά στον αγώνα, των ξένων δυνάμεων που φρόντισαν, εξαρχής, να ελέγξουν το νέο κράτος.

Την επέτειο γιορτάζει το επίσημο κράτος με παρελάσεις και παράτες. Στις εξέδρες των επισήμων στέκουν οι «αρχόντοι» του τόπου. Ο Πρόεδρος και ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και οι βουλευτές, ο αρχιεπίσκοπος και οι μητροπολίτες. Οι «κορδωμένοι διάνοι» της πολύμορφης και ποικιλώνυμης εξουσίας, που δηλώνουν «ταγοί του έθνους», αλλά δεν είναι παρά οι «μπάστακες» των αφεντικών της «Νέας Τάξης», οι «μπιστικοί» της πλουτοκρατίας. Στους δρόμους περνούν τα στρατευμένα παιδιά του λαού μας. Με συναισθήματα ανάμεικτα: Υπερηφάνεια για το έπος των προγόνων, αλλά και ντροπή που παρελαύνουν στο βηματισμό του ΝΑΤΟ και του ευρωστρατού. Κι ύστερα, τα Σώματα Ασφαλείας. Οι «φρουροί του νόμου», που τους χρησιμοποιούν για την καταστολή των λαϊκών αγώνων. Ακολουθεί η μαθητιώσα νεολαία. «Περνάει το αύριο της Ελλάδας», λέει, έμπλεος ενθουσιασμού, ο εκφωνητής της παρέλασης. Αλλά το «αύριο» που εννοεί δε συμβαδίζει με τα όνειρα της νεολαίας για μια Παιδεία χωρίς ταξικούς φραγμούς, για μια κοινωνία της προόδου.

Στους «πανηγυρικούς λόγους» των εκπροσώπων της πολιτείας εκθειάζεται ο ηρωικός αγώνας των Ελλήνων για την ελευθερία και την ανεξαρτησία και, ταυτόχρονα, ακούγονται μεγάλες κουβέντες για τη σημερινή Ελλάδα της Ευρώπης, της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης. Την ίδια στιγμή, οι ελληνικές κυβερνήσεις δίνουν «γην και ύδωρ» στους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ, η Κύπρος παραμένει υπό κατοχή και διαιρεμένη, το Αιγαίο απειλείται με διχοτόμηση. Οι εργαζόμενοι της χώρας μας στενάζουν κάτω από τη σκλαβιά της ταξικής εκμετάλλευσης, καλούνται να πληρώσουν την καπιταλιστική κρίση με αιματηρές θυσίες. Η δημοκρατία στήνεται «στο απόσπασμα» με την ένταση του κρατικού αυταρχισμού. Η Δικαιοσύνη είναι ο διώκτης του δίκιου των αδυνάτων και η θεραπαινίδα του άδικου των ισχυρών.

Υπάρχουν, λοιπόν, «δυο Ελλάδες». Αυτή των «αρχόντων» που φοράει τη ΝΑΤΟική στολή του πολέμου και την ποδιά του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Των καπιταλιστών που πλουτίζουν χωρίς να εργάζονται, εκμεταλλευόμενοι τον κόπο και τον ιδρώτα της εργατικής τάξης. Και η άλλη του λαού, που είναι ντυμένη με τη φορεσιά της εθνικής αξιοπρέπειας. Των εργατών, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, που δουλεύουν σκληρά και παράγουν όλο τον πλούτο. Η Ελλάδα του λαού που δεν έχει ακόμα απελευθερωθεί και θα είναι πραγματικά ελεύθερη, όταν η εργατική τάξη ανατρέψει την καπιταλιστική εξουσία και στη θέση της θα φέρει την εργατική...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ