Οι... οπορτουνιστές, κατά τη συνήθη τακτική τους, επιχειρούν και στον αθλητισμό να έχουν «και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο». Δηλαδή, να παρουσιάζουν (για τις εντυπώσεις) μια... αντισυστημική εικόνα, ενώ στην πράξη (λόγω ιδεολογίας) να αποτελούν μια ακόμα διαχειριστική δύναμη υπέρ του στάτους κβο. Στρατηγική που νομοτελειακά προκαλεί αντιφάσεις, αδιέξοδα, αυταπάτες, λειτουργεί (συνειδητά) όπως η βαλβίδα εκτόνωσης στη χύτρα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η στήριξη του συστήματος.

Το επιβεβαίωσαν και με την τροπολογία - πυροτέχνημα που κατέθεσε, στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου για τον αθλητισμό, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ζητάει σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ μια ομάδα - που θα προβιβάζεται στις επαγγελματικές κατηγορίες - να έχει το δικαίωμα επιλογής στη νομική μορφή της (ΠΑΕ ή Τμήμα Αμειβόμενων Ποδοσφαιριστών/Καλαθοσφαιριστών/Πετοσφαιριστών ή Κοινωνικοποιημένη - Εταιρεία Λαϊκής Βάσης ή ερασιτεχνικού αθλητικού σωματείου) χωρίς η όποια επιλογή να επιφέρει συνέπειες.

Σε συνέντευξη (12/5/2011) παρουσίασης των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ (μέρος τους επανέλαβε κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής) ο βουλευτής Θεσσαλονίκης, Α. Κουράκης, είχε αναφέρει: «Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο λειτουργεί μέσα σε ένα αδιαφανές πλέγμα μεγάλων και μικρότερων συμφερόντων». Δηλαδή - κατά τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - μπορεί να λειτουργήσει επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε διαφορετικό πλέγμα. Θα ανταγωνίζονται εταιρείες, θα υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα, τεράστια διακυβεύματα και δε θα υπάρχει «πλέγμα μεγάλων και μικρότερων συμφερόντων»...

«Με την ανοχή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και παλιότερα της Νέας Δημοκρατίας, μετά από αλλεπάλληλες σκανδαλώδεις χαριστικές ρυθμίσεις, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει μετατραπεί σε πεδίο αυθαιρεσίας, φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής, διακίνησης μαύρου χρήματος, επιλεκτικής εφαρμογής των νόμων, χαρακτηρίζεται δε από αναξιοπιστία και ανισοτιμία». Δηλαδή, τη φύση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου (ως κομματιού του καπιταλισμού) την αποδίδουν σε μετατροπή λόγω (διαχρονικά) κυβερνητικής ανοχής. Αρα, κατά τους οπορτουνιστές, ευθύνονται κακές επιλογές πολιτικών δυνάμεων, όχι το σύστημα και τα σύμφυτά του φαινόμενα...

Η αθώωση της έκφρασης του καπιταλισμού (και) στο ποδόσφαιρο και η προβολή της «κακής εξαίρεσης» επιβεβαιώνονται και από τον ισχυρισμό ότι «το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στη χώρα μας έχει εκφυλιστεί». Δηλαδή, στις άλλες καπιταλιστικές χώρες δεν είναι εκφυλισμένο, άρα δε φταίει το σύστημα αλλά τοπικές στρεβλώσεις...

Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι «στις συνθήκες της κρίσης, όταν όλες οι ελληνικές ομάδες θα αντιμετωπίσουν δομική αδυναμία βιωσιμότητας, η πρότασή μας μπορεί να αποτελέσει σωτηρία για ιστορικές ομάδες, για ανάδειξη νέων μορφών συλλογικοτήτων στον αθλητισμό και αφετηρία για απεμπλοκή τους από τα σημερινά δεσμά της εμπορευματοποίησης».

Το αθλητικό τμήμα του ΣΥΝ (σε σχετική ανακοίνωσή του) αυθυποβάλλεται πως η πρόταση αυτή «αναδεικνύει νέες συλλογικές και δημοκρατικές μορφές διοίκησης και ιδιοκτησίας των ομάδων, σπάει την αποξένωση των φιλάθλων από τις ομάδες και ενθαρρύνει τη συμμετοχή τους στα κέντρα λήψης των αποφάσεων».

Στην πραγματικότητα είναι μια θέση - πρόταση ιδεολογικά αποπροσανατολιστική και πρακτικά ανεφάρμοστη. Δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο ουσιαστικά να σταθεί στο ίδιο γήπεδο με την Ανώνυμη Εταιρεία. Δε χρειάζονται πτυχία για να το τεκμηριώσει κάποιος. Αρκεί μια ματιά στη ζώσα πραγματικότητα. Πέρα από το γεγονός της διαφορετικής φιλοσοφίας, αφετηρίας και προορισμού της εταιρείας και του ερασιτεχνικού σωματείου.

Οσο για την εταιρεία Λαϊκής Βάσης, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα. Τον έχει προλάβει ο ίδιος ο καπιταλισμός. Οταν οι συνθήκες το απαιτούν, εφαρμόζει και αυτό το κόλπο. Στην Ελλάδα, π.χ., με τις ακτοπλοϊκές εταιρείες ΑΝΕΚ και ΜΙΝΩΑΝ. Οι καπιταλιστές δημιούργησαν τα χρέη και - στο όνομα της μη χρεοκοπίας - ο κόσμος έγινε (μικρο)μέτοχος. Το αποτέλεσμα; Πλήρωσε τα σπασμένα και οι καπιταλιστές ξανάγιναν ιδιοκτήτες σε «καθαρές» εταιρείες για να καρπωθούν τα κέρδη...

Κυρίως όμως πρόκειται για έναν ακόμα παραμορφωτικό καθρέφτη, σε ιδεολογικό επίπεδο, με τον οποίο οι οπορτουνιστές (συνειδητά) αποπροσανατολίζουν το λαό. Προπαγανδίζουν - και μάλιστα ως αντισυστημική επιλογή - το λαϊκό καπιταλισμό, προς ικανοποίηση των ορίτζιναλ καπιταλιστών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη σε ΠΑΕ που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ιδιοκτήτες - επιχειρηματίες και (οι υπάλληλοί τους) διοικούντες επιχειρούν να κάνουν πράξη την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Με τη στάση τους οι οπορτουνιστές - κατά την πάγια τακτική τους - προσπαθούν να εξωραΐσουν την πραγματικότητα, να καλλιεργήσουν αυταπάτες και να ανακόψουν τη λαϊκή ριζοσπαστικοποίηση. Τρεις αποστολές που συμβάλλουν καθοριστικά στη διαμόρφωση συγκεκριμένης συνείδησης και στη διατήρηση του συστήματος.

Ο αποπροσανατολισμός και η καλλιέργεια αυταπάτης αρχίζουν με το... καλημέρα της εν λόγω ανακοίνωσης του ΣΥΝ. Υποστηρίζει ότι «το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο ασφυκτιά κάτω από το βάρος της κρίσης». Δηλαδή, πριν την (καπιταλιστική) κρίση δεν ασφυκτιούσε; Δεν αποτελεί στρατηγική (διαχρονικά) κυβερνητική επιλογή ο μαρασμός του;

«Η μνημονιακή συγκυβέρνηση προωθεί τη μετατροπή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου σε όχημα για την εισβολή διεθνών επενδυτικών funds στο χώρο των κατασκευών, της ενέργειας και αλλού, θεωρώντας ότι, με πρόσχημα τη σωτηρία των ομάδων, μπορεί να εξασφαλίσει την κοινωνική αποδοχή στην καταλήστευση του δημόσιου πλούτου». Μόνο η μνημονιακή συγκυβέρνηση προωθεί τη μετατροπή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου σε όχημα; Πριν τι γινότανε; Το πρόβλημά τους είναι - προφανώς - η «εθνικότητα» των καπιταλιστών και όχι τα έργα τους. Γι' αυτό κατακρίνουν τη μετατροπή, μόνο από τους αλλοδαπούς καπιταλιστές. Οι ημεδαποί άραγε δεν ενοχλούν ή θεωρεί ο ΣΥΝ ότι δεν το κάνουν;

Και στη συνέχεια αναρωτιούνται (δική τους η υπογράμμιση): «Αλλιώς, για ποιο λόγο υπεράκτιοι επενδυτές "με ή χωρίς κουκούλα" συνωστίζονται για να επενδύσουν σε ένα απαξιωμένο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, που από καιρό παραδομένο στα κερδοσκοπικά και πολιτικά συμφέροντα, ολοένα και συχνότερα λειτουργεί πέρα από κάθε νόμιμη διαδικασία, αλλοιώνοντας τα βασικά κοινωνικά χαρακτηριστικά του αθλητισμού;». Δηλαδή - κατά τον ΣΥΝ - υπάρχει επαγγελματικό ποδόσφαιρο που δεν είναι παραδομένο σε κερδοσκοπικά συμφέροντα(;)... Και ένα μη απαξιωμένο επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν αλλοιώνει τα βασικά κοινωνικά χαρακτηριστικά του αθλητισμού (;)...

«Προφανώς γνωρίζουν ότι το καθεστώς του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα αποτελεί μια όαση ξεπλύματος μαύρου χρήματος, φοροκλοπής, εισφοροδιαφυγής και κατ' επέκταση ένα διαχρονικό εργαλείο επηρεασμού των πολιτικών αποφάσεων». Οι οπορτουνιστές το περιορίζουν στην Ελλάδα, οπότε στις άλλες χώρες δε συμβαίνουν αυτά(;)... Αρα, δεν είναι (και αυτά που περιγράφονται) φαινόμενα σύμφυτα του καπιταλισμού αλλά - κατά τον ΣΥΝ - απότοκα εξαιρέσεων...