Οι Μεσογειακοί, στο πλαίσιο που διεξάγονται, δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού κάθε διοργανώτριας χώρας. Εν προκειμένω του ελληνικού και πιο συγκεκριμένα στη Θεσσαλία. Αλλά μιας συγκεκριμένης τάξης, του μεγάλου κεφαλαίου (κατασκευαστικού, τουριστικού κλπ.). Το ΚΚΕ, χωρίς ήξεις αφήξεις, από την αρχή, το είχε επισημάνει.

Οταν ανατέθηκε στις δύο πόλεις η διοργάνωση, περίσσεψαν οι εξαγγελίες για «χρυσή ευκαιρία» ανάπτυξης από την οποία όφελος (υποτίθεται πως) θα είχε ο λαός - κυρίως - της περιοχής.

Το ΚΚΕ ξεκάθαρα είχε τοποθετηθεί. Απ' αυτή την ανάπτυξη που του τάζουνε, εκείνος που θα πληρώσει θα είναι ο λαός και αυτοί που θα θησαυρίσουν, η πλουτοκρατία. Καμιά προσμονή και καμιά αναμονή σωτηρίας δεν πρέπει να έχει από στημένες «φιέστες» τύπου Μεσογειακών Αγώνων, κομμένες και ραμμένες στις επιδιώξεις και τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Το αρχικό κόστος για τη διεξαγωγή της διοργάνωσης ήταν 358 εκατομμύρια ευρώ. Από αυτά, περίπου 150 εκατομμύρια ευρώ θα έπρεπε να δοθούν για την κατασκευή του «μεσογειακού χωριού», δηλαδή, του χώρου που θα φιλοξενούσε τις αποστολές αθλητών πριν και κατά τη διάρκεια των αγώνων. Ο τελικός προϋπολογισμός, που ανακοινώθηκε στις αρχές του Δεκέμβρη, ανερχόταν στα 126 εκατ. ευρώ. (με τη λύση των ΤΕΙ και του κρουαζιερόπλοιου να προκρίνεται αντί του «μεσογειακού χωριού»).

Και στη μια και στην άλλη περίπτωση τα λεφτά αφορούσαν μια εμπορευματοποιημένη διοργάνωση. Ενα πανηγύρι χορηγών και πολυεθνικών που θα έκαναν το δικό τους παιχνίδι με σκοπό το κέρδος τους. Με το λαό να πληρώνει τη «λυπητερή». Οπως συνέβη και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Οι εξαγγελίες για ανάπτυξη από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, τις οποίες στήριζαν με τον έναν ή άλλον τρόπο οι αιρετοί και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου (ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) στην τοπική διοίκηση, δεν αφορούσε την πλειοψηφία του λαού. Αυτό επιβεβαιώθηκε από τις πρώτες κιόλας δηλώσεις (Μάρτης του 2010) του - τότε νεοδιόριστου - προέδρου στην Οργανωτική Επιτροπή.

Εγινε φανερό ότι πρέπει, και κύριος σκοπός των αγώνων ήταν, να εξυπηρετηθεί η στρατηγική των μονοπωλίων για διέξοδο από την κρίση, μέσω νέων επενδυτικών ευκαιριών όπως αυτές ανοίγονται στους τομείς του τουρισμού (περιπατητικού, συνεδριακού, θρησκευτικού, αθλητικού, αγροτικού κλπ.), των υπηρεσιών και της «πράσινης» ανάπτυξης.

Δηλαδή και αυτή η διοργάνωση θα αποτελούσε το «όχημα» για μονομερή ανάπτυξη σε τουρισμό και υπηρεσίες, εκτεταμένη εκμετάλλευση ορεινών όγκων και περιοχών σπάνιας ομορφιάς και φυσικού κάλλους, περαιτέρω υποβάθμιση του ήδη υποβαθμισμένου αγροτικού κλάδου της περιοχής. Μια ανισόμετρη ανάπτυξη, που είναι κυρίαρχο συστατικό του καπιταλισμού, λόγω του άναρχου χαρακτήρα της κοινωνικής παραγωγής.

Αμελητέα δεν ήταν και η όξυνση που παρατηρήθηκε στον ανταγωνισμό του κεφαλαίου, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης, που δραστηριοποιείται σε διάφορους κλάδους της οικονομίας, στις δυο περιοχές και όχι μόνο. Με στόχο τη διεκδίκηση μεγαλύτερου κομματιού από την πίτα των έργων για τα συμφέροντά τους.

Η απόφαση αφαίρεσης (με ψήφους 12-1) της διοργάνωσης - από τη Διεθνή Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων (ΔΕΜΑ) - οδήγησε σε αλλαγή του τροπαρίου και προπαγανδίστηκε ως θετική για την υπεράσπιση του κρατικού κορβανά από σπατάλες.

Υπήρξαν βέβαια αλληλοκαρφώματα, καταγγελίες και επιθέσεις μεταξύ των κομμάτων και στελεχών τους που (άμεσα ή έμμεσα) στήριζαν τη διοργάνωση. Το μενού αποπροσανατολισμού και μάχης εντυπώσεων περιελάμβανε όμως ένα ακόμα... πιάτο. Σκληρή επίθεση στη ΔΕΜΑ. Την Επιτροπή η οποία, ως εκείνη την στιγμή, ήταν «συνέταιρος και συνεργάτης». Την Επιτροπή που έχει πάρει (από το ελληνικό κράτος) περίπου 800.000 δολάρια, ανεπιστρεπτί. Γιατί σύμφωνα με το άρθρο 43 της σχετικής σύμβασης, σε περίπτωση που ανακληθεί η ανάθεση - για οποιονδήποτε λόγο - η πόλη, η εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή και η Οργανωτική Επιτροπή παραιτούνται κάθε δικαιώματος και αξίωσης για αποζημίωση ή επιστροφή του ποσού.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, στην ίδια σύμβαση ορίζεται ότι, η ΔΕΜΑ είναι αυτή που έχει το δικαίωμα να προσφύγει στο Διαιτητικό Δικαστήριο των Αθλημάτων και να διεκδικήσει αποζημίωση. Κατηγορούν δηλαδή τη ΔΕΜΑ αυτοί που υπέγραψαν ή/και στήριξαν τη σύμβαση ανάθεσης. «Μπλε», «πράσινοι», κάθε χρώματος συνοδοιπόροι - διαχειριστές της (κεντρικής και τοπικής) εξουσίας...

Το ΚΚΕ - από την αρχή ως το τέλος - δεν είχε, ούτε καλλιεργούσε στο λαό αυταπάτες. Ούτε διαφοροποιούσε τις θέσεις και τη στάση του καιροσκοπικά, ανάλογα με τις συγκυρίες.

Για τους Μεσογειακούς Αγώνες, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του Κόμματος με σχόλιό του, το προπερασμένο Σάββατο, επισημαίνει:

«Το ΚΚΕ είχε τοποθετηθεί εξαρχής κατά της διεξαγωγής των Μεσογειακών Αγώνων στην Ελλάδα, επειδή η διοργάνωσή τους εντάσσεται στην πολιτική εμπορευματοποίησης του αθλητισμού και ο λαός δε θα είχε τίποτα να επωφεληθεί από αυτούς.

Ωστόσο η κυβέρνηση δε δικαιούται να αξιοποιεί την αφαίρεση των Μεσογειακών Αγώνων από την Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι δεν ήθελε να επιβαρύνει το λαό με το κόστος των αγώνων, στην προσπάθεια να εμφανίσει φιλολαϊκό πρόσωπο. Είναι εκείνη που με την πολιτική της τσακίζει όλα τα λαϊκά δικαιώματα».

Το Κόμμα, τον Ιούλη του 2009 στο Α' Τμήμα Διακοπών της Βουλής, καταψήφισε το νομοσχέδιο για την «Οργανωτική Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων - Βόλος 2013». Καταγγέλλοντας την εμπορευματοποίηση μιας ακόμη διοργάνωσης, τα μέτρα ενίσχυσης των «χορηγών» και των κατασκευαστών, καθώς και την πολιτική επιλογή της τότε κυβέρνησης της ΝΔ να υποβαθμίζει συστηματικά το μαζικό αθλητισμό.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Ν. Γκατζής είχε αναφερθεί στις αρνητικές επιπτώσεις που θα υπάρξουν, μιλώντας για «παραχώρηση δημόσιων εκτάσεων σε ιδιωτικά συμφέροντα», «περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την ασύδοτη δράση των ιδιωτών» και «ενίσχυση της καταστολής στο όνομα της ασφάλειας».

Την περασμένη Δευτέρα η Επιτροπή Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ, σε ανακοίνωσή της (μεταξύ άλλων) ανέφερε: «... ο λαός της περιοχής ούτε έχασε καμία μεγάλη ευκαιρία, ούτε "γλίτωσε" η χώρα από το "κόστος" των αγώνων. Διότι οι αγώνες αυτοί δε θα ήτανε τίποτε άλλο από ένα ακόμη πανηγύρι των μεγαλοεργολάβων και των πολυεθνικών που λυμαίνονται το χώρο.

Απλά τα εκατομμύρια που προορίζονταν για τους αγώνες και θα λεηλατούνταν από τα μονοπώλια σε συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας (τουρισμός, υπηρεσίες, κατασκευές κτλ.) θα αλλάξουν κατεύθυνση και θα προσαρμοστούν στις αξιώσεις της πλουτοκρατίας για το ξεπέρασμα της κρίσης τους.

Το ΚΚΕ επισημαίνει στο λαό της περιοχής ότι η "απώλεια" των αγώνων περιλαμβάνεται μέσα στο πλαίσιο των γενικότερων αντιπαραθέσεων (οικονομικά συμφέροντα, πολιτικά παιχνίδια κλπ.) που συνοδεύουν την όξυνση και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης. Επομένως δεν αποτελεί ζήτημα "τοπικιστικό", όπως σήμερα επιχειρούν να το παρουσιάσουν διάφοροι παράγοντες της περιοχής, όπως δημοτικές αρχές, βουλευτές ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.

Το ΚΚΕ, έχοντας ως γνώμονα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, πιστεύει πως μια σειρά από έργα και υποδομές που έχει ανάγκη η περιοχή πρέπει να γίνουν πέρα και έξω από τη λογική των αγώνων, πόσο δε μάλλον τώρα που αυτοί δε θα γίνουν. Να γιατί από την αρχή υποστηρίζαμε ότι αυτά τα έργα και οι υποδομές που χρειάζεται η περιοχή, δεν πρέπει να επαφίενται μόνο στη διοργάνωση των αγώνων.

Αυτό που πρέπει να γίνει πραγματική υπόθεση του λαού της περιοχής, των αθλητικών σωματείων, της νεολαίας κλπ. είναι η κατασκευή αθλητικών υποδομών και έργων με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Οι εξελίξεις τρέχουν και η ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης - πλουτοκρατίας - τρόικας συνεχίζεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Καλούμε τους εργαζόμενους της πόλης, τα αθλητικά σωματεία και τη νεολαία να διεκδικήσουν σε γραμμή ρήξης και σύγκρουσης με την κυρίαρχη - ασκούμενη πολιτική».

Η εμπειρία και η γνώση επιτρέπουν - η ζώσα πραγματικότητα επιβάλλει - στους εργαζόμενους να βάλουν τώρα στην ημερήσια διάταξη το θέμα του άλλου δρόμου ανάπτυξης. Αυτόν που θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί την ανάπτυξη με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες, το δρόμο της λαϊκής εξουσίας - λαϊκής οικονομίας, του σοσιαλισμού.