Να ξεμπερδεύουμε με διάφορα ιδεολογήματα:

Δίνουν παρηγοριά στον άρρωστο άρθρα στον αστικό Τύπο που ισχυρίζονται ότι κάτι πάει καλά, ότι πιάνουν τόπο οι θυσίες. Τίποτα δεν πάει καλά για τη λαϊκή οικογένεια. Η συγκυβέρνηση των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ, είναι μια αστική κυβέρνηση που ήρθε για να πείσει ότι ο βούρδουλας δεν είναι απο σκληρό πετσί, αλλά απο μετάξι. Βούρδουλας είναι η πολιτική της, κάθε μέρα που περνά, συσσωρεύει βάσανα και πόνο για τον εργάτη, για κάθε λαϊκό άνθρωπο.

Τα στοιχεία από τα κρατικά έσοδα δηλώνουν πως παρότι πολλοί - κακώς! - πήγαν και πλήρωσαν τα χαράτσια, το ταμείο είναι μείον, χειρότερο από πέρσι. Γιατί κάθε σεντς που πήγαν και κατάθεσαν στο κρατικό ταμείο οι άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων από το φόβο μη τους κόψουν το ρεύμα, ήδη είχε δοθεί σαν προκαταβολή - ενίσχυση και φοροαπαλλαγή στο μεγάλο κεφάλαιο.

Οσο φόρο κι αν πληρώσουν οι απο κάτω, έλλειμμα θα έχει το κρατικό ταμείο, γιατί οι κεφαλαιοκράτες απορροφούν προκαταβολικά και το ίχνος από την υγρασία κάθε φόρου. Δικό τους το κράτος, δικό τους το ταμείο, ό,τι μπαίνει εκεί μέσα είναι χάσιμο για τον εργάτη.

Η αστική τάξη ψάχνει τρόπο να γίνει η σάπια στα θεμέλια της πολυκατοικία, εμφανίσιμη στα μπαλκόνια. Σάπια θα είναι, στην πτώση της θα πάρει μαζί της όσους εμπιστευτούν το έχει τους στον εργολάβο.

Η αστική τάξη κλαίει δήθεν για την «άλλη Ευρώπη» που χτίζεται σε βάρος των λαών. Ψέματα λένε. Ιδια και απαράλλαχτη είναι η παλιά και η νέα Ευρώπη. Είναι η Ευρώπη του Μάαστριχτ, είναι η Ευρώπη για το τσάκισμα των εργατών. Απλά, τώρα είναι απόλυτα γυμνή κι αυτοί που την πλασάριζαν ως τώρα σαν παρθένα κόρη, προσπαθούν να πείσουν ότι αξίζει να πληρώνεις μια ροδοκόκκινη από ντροπή, παρά μια ξεδιάντροπη αναψοκοκκινισμένη. Και οι δυο αρπάζουν το έχει σου. Και οι δυο σου κρύβουν πως μπορείς να ζεις ευτυχισμένος χωρίς να εκπορνεύεται κανείς.

Στο πρακτικό - εκλογικό μέρος, πάνε να πείσουν πως μπορεί να υπάρχει καπιταλιστική Ευρώπη που άμα κυριαρχούν οι σοσιαλδημοκράτες θα είναι δημοκρατική. Ποντάρουν ότι έχεις ήδη ξεχάσει πως η αντεργατικότατη ΕΕ είναι καθαρόαιμο δημιούργημα της σοσιαλδημοκρατίας.

Για την εργατική τάξη είναι κρίσιμο τώρα να κάνει το άλμα. Να ακούσει, να εμπιστευτεί το ΚΚΕ. Να οργανωθεί, να παλέψει και για τα ελάχιστα - καθημερινά, αλλά να έχει και καθαρό ότι απέναντι έχει τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Μπορεί να μη συμφωνεί με το ΚΚΕ σε πολλά, απαιτείται με το χέρι στην καρδιά να συμφωνήσει σε ένα: Ταξική συσπείρωση για να αντιμετωπίσουμε τον αντίπαλο. Ο αντίπαλος είναι τα μονοπώλια. Λύση είναι να φύγουν απ' τη μέση τα μονοπώλια. Το ΚΚΕ εκτιμά ότι αυτό θα γίνει με την αφαίρεση της εξουσίας τους, με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Οποιος έχει άλλη πρόταση ας την καταθέσει, αλλά τα ψέματα έχουν τελειώσει, η εργατική τάξη δυστυχεί σε απίθανο βαθμό και γιατί κάποιες δυνάμεις έχουν καλλιεργήσει αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρχει ανθρώπινος καπιταλισμός. Καμιά ανοχή δεν πρέπει να υπάρχει για όσους διαιωνίζουν την εξουσία του κεφαλαίου παριστάνοντας τους φιλάνθρωπους.

Η αλληλεγγύη πλέον αποκτά συνολικά ταξικά χαρακτηριστικά.

Να το κάνουμε πρακτικό: Δεν αρκεί η άμεση υλική βοήθεια στους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας, δεν αρκεί μια τσάντα τρόφιμα. Για να νικήσουν πράγματι οι συγκεκριμένοι απεργοί, πρέπει να νικήσει η εργατική τάξη. Επείγει η οργάνωση της πάλης σαν τάξη ενάντια σε τάξη. Δηλαδή, ενάντια στους εργοδότες σε κάθε τόπο δουλειάς υπερασπιζόμενοι τους χαλυβουργούς αλλά και τα δικαιώματά τους απέναντι σε όλους τους εργοδότες, όλοι θέλουν να επιβάλουν εκ περιτροπής εργασία και δραστική μείωση μισθών. Αυτή είναι η πραγματική ταξική αλληλεγγύη που οδηγεί και σε νίκη της μιας τάξης σε βάρος της άλλης.

Διά ταύτα: Καμιά ανησυχία των εργατών για τα προβλήματα των καπιταλιστών. Οι καπιταλιστές πρέπει να εξαφανιστούν από προσώπου Γης. Η εργατική τάξη πρέπει να νικήσει.

Είναι πόλεμος, δεν είναι φιλανθρωπικό γκαλά όπου διαγωνίζονται οι αστοί για το ποιος είναι πιο δακρυσμένος απέναντι στο δράμα των εργατών.

Σ' αυτόν τον πόλεμο, δεν καταθέτουμε πια το περίσσεμα, αλλά το είναι μας.

Αυτό σημαίνει, συμμετέχω στην ταξική πάλη με τα ταξικά σωματεία, με το ΠΑΜΕ, με τη λαϊκή συμμαχία, συμπορεύομαι με το ΚΚΕ, είμαι πρωτοπόρος εργάτης, δεν ανέχομαι να ζω βλέποντας το γείτονά μου να ζει στη τρώγλη, δεν ανέχομαι να λείπει δίπλα μου το ψωμί του άνεργου και να μην αντιπαλεύω τον αστό που το κλέβει για να καταργήσω το κλέψιμο καταργώντας τον κλέφτη.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Μάχη σήμερα να καταργηθούν τα χαράτσια. Το πρωί στις εφορίες - το απόγευμα διαδηλώνουμε

ΛΟΓΟΣ: 6 νέοι φόροι στα ακίνητα το 2012

ΕΘΝΟΣ: Εφιάλτης τα ...Δεκεμβριανά της Εφορίας

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: 60.000 λουκέτα σε εμπορικά

ΝΙΚΗ: Πέφτει στο τραπέζι το χαρτί της χρεοκοπίας

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Δραματική τροπή στην κρίση της ΕΕ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σύμφωνο για νέα ευρωζώνη

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Οδηγούν την Ευρώπη σε αιφνίδιο θάνατο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Το νέο τείχος του Βερολίνου

ΑΥΡΙΑΝΗ: Εξοδος της Ελλάδας από το ευρώ μέσα στο 2011

ΑΥΓΗ: Μαύρο 2012

ΒΡΑΔΥΝΗ: Ασωπός, ένα διαρκές έγκλημα

ΝΕΑ: Ποινές - χάδι για παιδική πορνογραφία

«Λύση μέσα στα πλαίσια αυτού του συστήματος δεν μπορεί να δοθεί (...) ο λαός πρέπει να δημιουργήσει τη στρατιά της ανατροπής. Και σ' αυτό το δρόμο μπορεί κάτι να περισώσει (...) τα υλικά που σήμερα προσφέρονται απ' όλα τα κόμματα κι αυτά που λέγονται ανανεωτικά, είναι οι πιο παλιές συνταγές ενός συστήματος που κυριολεκτικά σαπίζει.

(...) Αυτή είναι η θέση μας, επιμένουμε σ' αυτό (...) πριν 20-30 χρόνια όταν λέγαμε ορισμένα πράγματα και μάλιστα μετά τις ανατροπές, ένας κόσμος δε μας πίστευε (...) σήμερα, όμως, πρέπει να δώσει βάση σ' αυτά που λέμε, να τα ταιριάξει με την πείρα του και κυρίως αυτό που λέμε η οργάνωση των εργατών, των λαϊκών μαζών πριν απ' όλα στους τόπους δουλειάς. Εκεί κρίνεται, εκεί είναι το μονοπώλιο, εκεί είναι η κύρια επίθεση, αλλά και στη γειτονιά. Διαφορετικά, περιμένοντας από τα πάνω αν θα αλλάξει ο ένας αρχηγός, αν θα έρθει ο ένας ή άλλος, η αυτοκριτική που κάνουν, αν θα γίνουν νέα σχήματα, αυτά δεν είναι παρά ένα λίφτινγκ του συστήματος (...) άμα έχεις ρυτίδες ό,τι και να κάνεις, έτσι είναι το σύστημα, τα οστά σου σε πονάνε, οι αρθρώσεις σε πονάνε.

(...) Κι απ' αυτή την άποψη, αυτή τη στιγμή αξίζει να δοκιμάσουν αν θέλετε το δρόμο που υποδεικνύει το ΚΚΕ. Σ' αυτήν την κατεύθυνση θα παλέψουμε και πρέπει να δείξουμε απειθαρχία, ανυπακοή, αντρειοσύνη και αλληλεγγύη. Η αλληλεγγύη που αναπτύσσεται στη "Χαλυβουργία" έχει σημασία, αλλά πρέπει η εργατική λαϊκή αλληλεγγύη να πάει παντού (...) Οχι φιλανθρωπία, όπως κάνουν οι φιλάνθρωποι, όχι τέτοια. Αυτό που λέμε η οργάνωση της εργατικής αλληλεγγύης, της λαϊκής αλληλεγγύης.

Θα χρειαστούν και τέτοιες μορφές (...) που αγωνιστικοποιούν και που αν θέλετε δίνουν περηφάνια στο λαό, να μην τους κάνουν να φιλάνε το ένα χέρι και το άλλο. Σ' αυτά πρέπει να μπει τέρμα. Ενας αγώνας δηλαδή πρωτόγνωρος. Εχει συσσωρευτεί πείρα στο λαό και θεωρούμε ότι το ΚΚΕ σήμερα μπορεί να εκφράσει ευρύτερα λαϊκά κοινωνικά στρώματα και με διαφορετικές αντιλήψεις. Εχει την πείρα, ξέρει να παλεύει, δεν αιφνιδιάστηκε και ακριβώς μπορεί κανείς να ακουμπήσει πάνω μας, όχι να κάτσει ουδέτερος. Να ακουμπήσει και την ίδια ώρα να έχει τη γνώμη του, να αναπτύσσει πρωτοβουλία, αλλά μπορεί να στηριχτεί σε μας και στις πολιτικές μας θέσεις» (από την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα στη Λιβαδειά / μόνο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).