Μισθούς που όχι μόνο δεν καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων στο Δημόσιο, αλλά είναι και μικρότεροι από τους σημερινούς, διαμορφώνει το νέο μισθολόγιο που παρουσίασε την περασμένη Παρασκευή η κυβέρνηση. Η μείωση αυτή γίνεται ακόμα πιο επώδυνη καθώς συνδυάζεται με την κατά 30% απώλεια εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων τα τελευταία χρόνια.

Πρόκειται για μια εξέλιξη που απεικονίζει τόσο την εντεινόμενη αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και την απουσία ουσιαστικών αντιδράσεων από την πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση»). Αυτή η συνδικαλιστική πλειοψηφία όλα τα προηγούμενα χρόνια απέρριπτε συστηματικά την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για «εδώ και τώρα» οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων, με στόχο τη διεκδίκηση πραγματικών αυξήσεων (ο κατώτερος βασικός συντάξιμος μισθός να διαμορφωθεί στα 1.050 ευρώ). Πρόταση που όχι μόνο κάλυπτε τις ανάγκες των εργαζομένων, αλλά σε περίπτωση εφαρμογής της έθετε σε υψηλότερες βάσεις τη συζήτηση για το νέο μισθολόγιο.

Αντίθετα, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, στα πλαίσια του «κοινωνικού διαλόγου», έθετε ως μοναδικό αίτημα γενικά το νέο μισθολόγιο, το οποίο η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε, αναβάλλοντας κάθε φορά τη συζήτηση για τις αυξήσεις, λέγοντας ότι τέτοια ζητήματα θα επιλυθούν όταν εφαρμοστεί το νέο μισθολόγιο.

Σύμφωνα με παλαιότερες δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας, οι σημερινές αποδοχές ενός νεοεισερχόμενου εργαζόμενου κατηγορίας Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ) στο Δημόσιο αποτελούνται από το βασικό μισθό, το χρονοεπίδομα, το επίδομα εξομάλυνσης, το κίνητρο απόδοσης και το επίδομα των 176 ευρώ (που παρά τις κυβερνητικές δεσμεύσεις δεν έχει χορηγηθεί σε όλους τους δημόσιους υπάλληλους). Δηλαδή, οι αποδοχές ανέρχονται στο ύψος των 825,5 ευρώ.

Με βάση την πρόταση της κυβέρνησης, οι αποδοχές του νεοεισερχόμενου εργαζόμενου κατηγορίας ΥΕ το 2004 δε θα ξεπεράσουν τα 590 ευρώ!!! Η μείωση προέρχεται από την κατάργηση του επιδόματος των 176 ευρώ και από το ότι το κίνητρο απόδοσης θα χορηγείται επιλεκτικά στους εργαζόμενους.

Να σημειωθεί ότι για λόγους άμβλυνσης των αντιδράσεων, το επίδομα των 176 ευρώ θα συνεχίσουν να το παίρνουν όσοι το παίρνουν μέχρι τώρα, αλλά ως προσωπική διαφορά. Ομως, δεν έχει ξεκαθαριστεί από την κυβέρνηση αν αυτή η διαφορά θα μείνει σταθερή ή θα μειώνεται με την αύξηση των υπόλοιπων αποδοχών.

Ετσι, οι εμφανιζόμενες από την κυβέρνηση ως αυξήσεις είναι ονομαστικές, κάτι που παραδέχεται και η ίδια. Το ίδιο ισχύει και για τις λεγόμενες αυξήσεις σε ορισμένα μισθολογικά κλιμάκια των κατηγοριών Τεχνολογικής (ΤΕ) και Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ), που θα φθάσουν μέχρι και 6%, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση.

Επίσης, η ενσωμάτωση του χρονοεπιδόματος στο βασικό μισθό σημαίνει την αυτόματη κατάργηση ως ποσοστού που υπολογίζεται επί του βασικού μισθού και πλέον παγώνει στο συγκεκριμένο ποσό, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί σήμερα. Επομένως, αυτή η ενσωμάτωση επιφέρει μείωση στις αποδοχές, η οποία αποκαλύπτεται σταδιακά με την ωρίμανση του μισθού του εργαζόμενου, αλλά και φαίνεται και με το πέρασμα των χρόνων από το πώς διαμορφώνονται οι κατώτεροι βασικοί μισθοί.

Οπως ήδη αναφέραμε, το δεύτερο μέρος του νέου μισθολογίου συνιστά το κίνητρο απόδοσης που αποτελεί ένα από τα βασικά εργαλεία της κυβέρνησης για τη σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα. Κάτι που ομολογεί και το υπουργείο Οικονομικών, όταν στο τελευταίο κείμενό του προς την ΑΔΕΔΥ σημειώνει «... είναι εφικτή η μελλοντική αναμόρφωση του μισθολογίου με σύνδεση των αποδοχών με το βαθμό και την παραγωγικότητα των υπαλλήλων».

Το κίνητρο απόδοσης δε θα το παίρνουν όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά αυτοί που θα «αξιολογούνται» από το υπηρεσιακό συμβούλιο με βάση τους δείκτες αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας, που εισάγει το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για την αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης. Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι πώς είναι δυνατή η ύπαρξη τέτοιων δεικτών, δηλαδή τι θα αξιολογούν αυτοί οι δείκτες, όταν είναι γνωστό ότι η πολιτική που εδώ και χρόνια εφαρμόζει η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα δημόσιο τομέα όπου παρουσιάζονται υπηρεσίες με τεράστια έλλειψη προσωπικού, ενώ την ίδια στιγμή κάποιες άλλες υπηρεσίες είναι απαξιωμένες, με αποτέλεσμα το προσωπικό να βρίσκεται σε αδράνεια.

Τέλος, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση θα επιλέγει το μεγαλύτερο μέρος αν όχι το σύνολο των μελλοντικών αυξήσεων να το ενσωματώνει στο κίνητρο απόδοσης και όχι στο βασικό μισθό. Με αυτόν τον τρόπο εντατικοποιεί την εργασία, αφού οι εργαζόμενοι θα εξαναγκάζονται να δουλεύουν περισσότερο για να πάρουν περισσότερα χρήματα, αλλά και θα γλιτώνει λεφτά, καθώς οι αυξήσεις αυτές δεν αφορούν στο βασικό συντάξιμο μισθό και επομένως δε θα αυξάνονται και οι συντάξεις.

Στο νέο μισθολόγιο προβλέπεται αύξηση του επιδόματος για όσους καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης. Ομως, το νομοσχέδιο και πάλι για τη Δημόσια Διοίκηση που πρόσφατα δημοσιοποίησε το υπουργείο Εσωτερικών για τις αναδιαρθρώσεις στη Δημόσια Διοίκηση προβλέπει ότι οι εργαζόμενοι, για να καταλάβουν τέτοιες θέσεις θα κρίνονται από το πόσο παραγωγικοί και πόσο «υπάκουοι» είναι στην κυβερνητική πολιτική. Επομένως, η αύξηση του επιδόματος θέσεων ευθύνης έρχεται να συμπληρώσει τον προαναφερόμενο μηχανισμό έντασης του αυταρχικού χαρακτήρα της Δημόσιας Διοίκησης.