ΩΡΑ σοδειάς, που με λαχτάρα την καρτερούν να φτάσει οι ξωμάχοι της γης μας. Κι όμως, σε πολλές περιοχές της χώρας είναι σαν να χτύπησε, σαν να 'χουνε ξόδι. Κι εφέτος όλα όσα δούλεψαν μια ολόκληρη χρονιά είδαν να χάνονται μέσα από τα χέρια τους σε λίγη ώρα, όλα χτυπήθηκαν άγρια από το χαλάζι.

ΤΟ ΚΑΤΑΜΑΥΡΟ σύγνεφο, που ξεπετιέται ξαφνικά στον ορίζοντα και σκοτεινιάζει τα πάντα. Δοκιμασία ανείπωτη, που παραλύει τον δουλευτή της γης, καθώς στέκει θεατής σ' αυτήν τη σαρωτική καταστροφή και, μάλιστα, καθώς άπλωνε το χέρι του να συμπάσει του κόπου του τον ιδρώτα.

ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΗ η παροιμιακή φράση, που του κάμπου ο ξωμάχος θέλει τον Αύγουστο, της σοδειάς το μήνα να ήταν «δυο φορές το χρόνο». Και, φυσικά, η επιθυμία του αυτή δεν είναι άστοχη, καθώς είναι ουσιαστικά ο μήνας της γενικής σοδειάς. Ομως, πολλές φορές, τα μετεωρολογικά τ' αναποδογυρίζουν όλα και τότε για τους απελπισμένους της γης είναι χρονιά μαύρη κι άραχνη.

ΤΟ ΜΠΟΥΡΙΝΙ κι εφέτος στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία και σ' άλλες περιοχές σάρωσε τη φρουτοπαραγωγή, αφάνισε το «λευκό χρυσό» τα μπαμπάκια, τα μποστανικά, τα καπνά, τα καλαμπόκια, τρύγησε τ' αμπέλια πριν προλάβουν να μπούνε μέσα οι τρυγητάδες. Χτυπημένα από τη θεομηνία τα πουλερικά και τ' άλλα ζωντανά, που τα πρόλαβε η χαλαζόπτωση πάνω στη βοσκή.

ΣΕ μερικές περιοχές το «μαύρο σύγνεφο» με το χαλάζι χτυπάει τους κάμπους κάθε χρόνο και μαζί με τ' άλλα τα κακά, νεροποντές, πλημμύρες, αλλά και την ξηρασία μεγαλώνουν την απελπισία τους, καθώς ξέρουν πως η θεομηνία τούς αφήνει «λαβωμένους» και στις κατοπινές χρονιές. Κρεμασμένους στα χρέη...

ΕΙΝΑΙ πληγή κι αγωνία για τους ξωμάχους, που τους αφάνισε η θεομηνία, να γίνουν οι εκτιμήσεις για τις ζημιές έγκαιρα, να γίνουν σωστά και δίκαια και να φτάσουν γρήγορα στους δικαιούχους οι αποζημιώσεις κι όχι ψίχουλα...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ σχεδόν, ο «Ρ» φέρνει στις σελίδες του την απελπισία που ζει ο ξωμάχος της γης μας, τον παραδαρμό και τον εμπαιγμό που δοκιμάζει όταν τον χτυπούν τέτοιες θεομηνίες.

ΠΡΟΣΦΑΤΟ, νωπό το περιστατικό στα Γρεβενά, που δυο ολόκληρα χρόνια πάνω από 500 παραγωγοί περίμεναν να αποζημιωθούν για τις καταστροφές που έπαθε η παραγωγή τους λόγω ξηρασίας το καλοκαίρι του 2001. Αλλά κι αυτά που καθόρισαν είναι ψίχουλα, σχετικά με τη ζημιά που έπαθαν, χάνοντας την παραγωγή τους, όταν στέρεψε ο Αλιάκμονας και έμειναν απότιστα 30.000 στρέμματα... Ψίχουλα, αλλά και πολλοί παραγωγοί έμειναν έξω από τις καταστάσεις των δικαιούχων...

«ΤΟ ΧΩΡΑΦΙ, λένε οι ξωμάχοι, είναι μαγαζί ξεσκέπαστο. Στο έλεος του καιρού όλο το βιος κι όλοι οι κόποι...». Και καρτερούνε συχνά, χρόνια και χρόνια, τους θεομπαίχτες της εξουσίας, τους ψευταράδες, για να τους δώσουν τις πενταροδεκάρες. Από τους κάμπους που σάρωσαν πρόσφατα οι ανεμοθύελλες και τα χαλάζια, ευκρινέστατο της οργής το αγωνιστικό στην κυβέρνηση μήνυμα, να γίνουν ταχύτατα οι καταγραφές των ζημιών, αλλά και να πληρωθούν χωρίς καθυστερήσεις οι παραγωγοί. Κι όχι πενταροδεκάρες...

ΕΙΝΑΙ εθνικός λογαριασμός. Είναι εθνική επένδυση κι εκεί πρέπει να πάνε τα δισεκατομμύρια που θα χρειαστούνε. Κι όχι στα κάθε λογής σκυλόψαρα της ελληνικής ολιγαρχίας.