Για «συντονισμένη επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου στο θεσμό της μονιμότητας, στη σταθερή απασχόληση, τις εργασιακές σχέσεις, τα συλλογικά δικαιώματα και τις διαπραγματεύσεις», η οποία «αποτελεί βαθιά αντιδραστική, μεσαιωνική τάση» έκανε λόγο προχτές ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σπ. Παπασπύρος, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου της τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης των δημοσίων υπαλλήλων. Και δε λέμε, πως δεν έχουν έτσι τα πράγματα σήμερα. Ετσι και χειρότερα έχουν. Ολ' αυτά, όμως, δεν ξεκίνησαν τώρα, αλλά εδώ και χρόνια. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει και κλιμακώνει την πολιτική των προκατόχων της, των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Πορεύεται κι αυτή στο πλαίσιο των ίδιων ευρωενωσιακών κατευθύνσεων, πρώτα και κύρια, της στρατηγικής της Λισαβόνας. Προσκυνά τα ίδια εικονίσματα, την ανταγωνιστικότητα, τους νόμους της αγοράς, τις αντεργατικές διαρθρωτικές αλλαγές και τις απελευθερώσεις της ασυδοσίας των κεφαλαιοκρατών. Και, βέβαια, όλ' αυτά προωθούνται και εφαρμόζονται - εκτός των άλλων - επειδή το συνδικαλιστικό κίνημα των δημοσίων υπαλλήλων έχει σε μεγάλο βαθμό ευνουχιστεί από τις αντιλήψεις και πρακτικές του «κοινωνικού διαλόγου», της ταξικής συνεργασίας και του κυβερνητικού εργατοπατερισμού. Αποτέλεσμα, για το οποίο φέρει βαριές ευθύνες και η σημερινή ηγεσία της ΑΔΕΔΥ. Για όλ' αυτά, όμως, δεν είπε τίποτε ο κ. Παπασπύρος...