Διαφορετικές γενιές και σχολές της μοσχοβίτικης εικαστικής δημιουργίας, συναντώνται στην έκθεση «Σύγχρονοι Μοσχοβίτες Ζωγράφοι: 20ός - 21ος αιώνας», που φιλοξενείται (έως 22/6) στο «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών» (Ι. Παπαρρηγοπούλου 5 - 7, πλ. Κλαυθμώνος). Παρουσιάζονται περισσότερα από 50 έργα ζωγραφικής και χαρακτικής: τοπία, πορτρέτα, νεκρές φύσεις, έργα αφιερωμένα σε ιστορικά και επίκαιρα θέματα, τα οποία προέρχονται από τις συλλογές του Μουσείου της Ιστορίας της Μόσχας. Δεν είναι η πρώτη φορά, που τα δύο μουσεία συνεργάζονται και ανταλλάσσουν θεματικές εκθέσεις των συλλογών τους. Ηδη, οι Μοσχοβίτες πήραν μια «γεύση» της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας της χώρας μας, μέσα από προηγούμενες παρουσιάσεις: «Αθήνα, Απόψεις της πόλης σε έργα σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων», «Σύγχρονοι Ελληνες ζωγράφοι» κ.ά., ενώ στην Αθήνα ήρθαν οι εκθέσεις: «Περπατώντας στην παλιά Μόσχα», «Ελληνες στη Μόσχα», «Σύγχρονοι ζωγράφοι της Μόσχας (ζωγραφική, χαρακτική, γλυπτική του 20ού αιώνα)» κ.ά.

Οπως σημειώνει η διευθύντρια του Μουσείου της Ιστορίας της Μόσχας, Γκαλίνα Βεντέρνικοβα, «Η Σχολή Ζωγραφικής της Μόσχας αναπτύσσει παραδόσεις της αρχαίας ρωσικής αγιογραφίας του Αντρέι Ρουμπλιόφ και του Διονυσίου. Τα χαρακτηριστικά της είναι λαμπρότητα, ιδιοσυγκρασία, χρωματική δύναμη, διακοσμητικότητα». Η Σχολή αυτή χαρακτηρίζεται από την ποικιλία των εκφραστικών αναζητήσεων των δημιουργών. Ανάμεσά τους οι παγκοσμίως γνωστοί ζωγράφοι: Σεργκέι Μαξίμοφ, Γιούρι Πίμενοφ, Βίκτορ Ποπκόφ, Πάβελ Νίκονοφ, Βίκτορ Μακέεφ, Ιγκορ Ομπρόσοφ, Ανατόλι Σλέπισεφ, Ειρήνα Σταρζενέτσκαγια, Πάβελ Μπλουντνόφ κ.ά., οι οποίοι ανήκουν σε διαφορετικές σχολές και γενιές. Μαζί τους, συνυπάρχουν έργα νέων σύγχρονων ζωγράφων (Ευγκένι Ντίμπσκι, Αντρέι Γκορμπατιούκ, Μαρία Αμέλινα, Ντμίτρι Φεντόριν κ.ά.).

Από τις ξεχωριστές παρουσίες της έκθεσης, σημειώνουμε τα έργα του Γιούρι Πίμενοφ (1903 - 1977). «Ο ζωγράφος» αναφέρει η κριτικός Τέχνης Ν. Μουζαλέφσκαγια «δημιουργεί ένα δικό του ποιητικό κόσμο, που είναι γεμάτος ακριβείς, εντυπωσιακές λεπτομέρειες... Ο Γ. Πίμενοφ έχει δημιουργήσει ένα δικό του θηλυκό τύπο, δημοκρατικό, πνευματικό και ποιητικό, έναν τύπο, που συμπυκνώνει μέσα του τα χαρακτηριστικά της εποχής. Στα έργα του ο ζωγράφος μας αποκαλύπτει την ποίηση και την πραγματική ομορφιά των καθημερινών γεγονότων της έντονης ζωής της σύγχρονης Μόσχας».

Εναν ιδιαίτερο δρόμο στη σύγχρονη Τέχνη, ακολουθεί ο Ανατόλι Σλέπισεφ, «ένας από τους πιο ιδιόρρυθμους Ρώσους καλλιτέχνες του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα», του οποίου τα έργα βρίσκονται σε μεγάλα μουσεία της Ρωσίας (Κρατική Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Κρατικό Ρωσικό Μουσείο κ.ά.) και του εξωτερικού (Γερμανία, Ελλάδα, ΗΠΑ κ.ά.). Αντικειμενική βάση της δημιουργίας του παραμένουν οι αυστηροί κανόνες της πλαστικής ζωγραφικής. Οπως σημειώνει η Ν. Μουζαλέφσκαγια «Η μοναδικότητά του βρίσκεται στα χαρακτηριστικά του, στην άποψή του για τον κόσμο, στην αίσθηση της ιστορίας και την τοποθέτηση του ίδιου μέσα σ' αυτήν».

Το έργο του Ευγκένι Ματσιγιέφσκι, «Εικόνες της Μόσχας», εκπλήσσει για την αμεσότητα, τη φαντασία και την ξεχωριστή χρωματική του γκάμα. Ο θεατής αναγνωρίζει στον πίνακα αντικείμενα που ανήκουν σε διαφορετικές εποχές και πολιτισμούς. Μέσα από τη δημιουργία του, ο Ευγ. Ματσιγιέφσκι αναφέρεται στην ομορφιά του ανθρώπου και της φύσης.

Τους σύγχρονους ρυθμούς της ζωής στη μεγαλούπολη και το αστικό τοπίο των πολυκατοικιών της Μόσχας, εκφράζουν με το χρωστήρα τους οι: Μπορίς Ρίμπτσενκοφ, Σεργκέι Γκεράσιμοφ και Βαντίμ Σοκολόφ. Σ' αυτήν την ενότητα μπορεί να ενταχθεί και το έργο του Σεργκέι Μπελόφ, «Διάβαση» (2001). Η άλλη Μόσχα, η Μόσχα των ήσυχων δρόμων και των στενών, που διασώζεται σαν μια παιδική ανάμνηση, εμφανίζεται στα τοπία των: Κωνσταντίν Αντόνοφ, Ειρήνας Σταρζενέτσκαγια, Κωνσταντίν Ντόροχοφ, Ειρήνας Μπολότινα, Σερκέι Αντριγιάκα, Πάβελ Μπλουντνόφ, Γιαροσλάβας Καπλάν, Αλιόνας Ντερκλίλεβα, Γκενάντι Πάβλοφ, κ.ά.

Οπως καταλήγει η Ν. Μουζαλέφσκαγια «Πολλές διαφορετικές λύσεις βρίσκει το θέμα της Μόσχας στην τέχνη των τελευταίων ετών. Οι σύγχρονοι Μοσχοβίτες ζωγράφοι χαρακτηρίζονται από μια φιλοσοφική αντίληψη της Ιστορίας, επιθυμία να περιγράψουν την ατμόσφαιρα αλλαγών, χαρακτηριστική για τα όρια του 20ού και του 21ου αιώνα».