Ο 59χρονος Γκαλέμα Μοτλάντε, δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί την εποχή του ρατσιστικού καθεστώτος Απαρτχάιντ, οπότε βρισκόταν πίσω απ' τα κάγκελα της φυλακής επί μία δεκαετία λόγω του πολιτικού του αγώνα, αυτό που του συνέβη την περασμένη βδομάδα: Οτι θα καθόταν δηλαδή - χρόνια μετά... - στον προεδρικό θώκο της Νότιας Αφρικής.

Ωστόσο, η χαρά του (εάν όντως ένιωσε έτσι...) δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Ο νοτιοαφρικανικός προεδρικός θώκος μοιάζει σήμερα περισσότερο με ηλεκτρική καρέκλα καθώς ο Μοτλάντε, αντιπρόεδρος του ANC, καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και να διορθώσει - όσο και εάν μπορεί... - την οικονομική πολιτική του προκατόχου του, Τάμπο Μπέκι. Πολιτική που σε σημαντικό βαθμό προκάλεσε ευαρέσκεια στο ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο και έπληξε (αντί να ανακουφίσουν όπως άλλωστε προέβλεπε το πρόγραμμα του ΑΝC) το μεγαλύτερο και φτωχότερο κομμάτι του νοτιοαφρικανικού λαού που μέσα στις δύο θητείες της κυβέρνησης Μπέκι γνώρισε μεγαλύτερη αντί μικρότερη ανεργία.

Το μεγάλο «στοίχημα» λοιπόν για το νέο μεταβατικό Νοτιοαφρικανό Πρόεδρο που καλείται να κυβερνήσει τη χώρα μέχρι τις επόμενες προεδρικές εκλογές (έως το καλοκαίρι του 2009) είναι να ξαναδώσει σ' ένα μεγάλο κομμάτι του νοτιοαφρικανικού λαού την ελπίδα. Ελπίδα βεβαίως που δεν μπορεί να δοθεί μόνο από κάποιους πολιτικούς ηγέτες όπως ο πιθανότερος διάδοχος του Μοτλάντε, ο Τζέικομπ Ζούμα, αλλά κυρίως από την πρωτοβουλία του λαϊκού παράγοντα που με την πάλη του θα διεκδικήσει όσα του ανήκουν.