Με σφιγμένη την πρωτοχρονιάτικη ευτυχία, στα μέτριας λάμψης, λόγω οικονομικής ύφεσης, πακέτα δώρων, ήρθε το αίμα της Μέσης Ανατολής, ρέον αδιάλειπτα από το 1948, να θυμίσει την αφύσικα φυσική διέξοδο του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, την εμπόλεμη σύρραξη.

Ομως στάθηκε και στέκεται δύσκολο, ακόμα και για το δυτικό ακροατήριο που σέρνει πίσω από το «μ.Χ.» δείκτη την κατανομή του κοινωνικού χρόνου, να κατανοήσει ως ζώσα ιστορία και πραγματικότητα, την αντιστροφή του μύθου του Δαβίδ και του Γολιάθ. Οσο κι αν η Χαμάς στιγματιστεί επικοινωνιακά στα διεθνή ΜΜΕ, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να γίνει πιστευτή ως ισλαμικός Γολιάθ απέναντι στον πανίσχυρο, υπερεξοπλισμένο κι όχι απλώς σφενδονούχο εβραϊκό Δαβίδ. Το Ισραήλ, το ταχύτερα και βιαιότερα συμπτυχθέν σε έθνος - θρησκευτικό κράτος στον κόσμο είναι απολύτως κατανοητό, ίσως και αποδεκτό, ως κράτος - γίγας. Ενας Γολιάθ με οικονομική, στρατιωτική και διεθνή ισχύ υψωμένη στη νιοστή δύναμη μέσα σε 50 μόλις χρόνια. Κανένας άλλος πολιτισμός, μονοφυλετικός, μονοθεϊστικός δεν κατάφερε ως σήμερα να κορφολογήσει την αφρόκρεμα της διασποράς και των διωγμών του και με χαρτογράφηση επί των «αρχαίων του γραφών» να επανιδρύσει επί και δι' αυτής ένα κράτος στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Μεσογείου από «αλλότρια φύλα, φυλές και πολιτισμούς».

Το ευρωπαϊκό μόρφωμα, το υβρίδιο της «πολιτικής ένωσης» των ευρωπαϊκών αστικών κρατών ανέχεται, στηρίζει ενεργά και εν μέρει συντονίζει τη σφαγή, ψοφοδεές και ανύπαρκτο ως ιστορικό υποκείμενο. Γιατί η ΕΕ δεν είναι παρακολούθημα, αλλά μήτρα του αμερικανο-ισραηλινού ιμπεριαλισμού και της σύγχρονης αποικιοκρατίας.

Το δυτικό ακροατήριο δε συγκινείται φέτος απ' το δράμα, το έγκλημα στη Γάζα. Η εικόνα που εξέρχεται του ισραηλινού «τείχους του αίσχους» είναι φειδωλή και προελεγμένη, ανίκανη να ταράξει τα ύδατα της ανασφάλειας που προοιωνίζεται το 2009. Αλλωστε κανένα Χόλιγουντ ή και Μπόλιγουντ (ινδικό, κορεάτικο, ιταλικό) δεν έδειξαν ποτέ Ολοκαύτωμα με θύματα Παλαιστίνιους.

Μ' ένα Κόσσοβο μπροστά της, μια Βοσνία - Ερζεγοβίνη πίσω της και το φάσμα ενός Καλίνινγκραντ στο βραχυπρόθεσμο μέλλον της, η ΕΕ, η πατρίδα των καυκάσιων αστών ροχαλίζει και διαφημίζει ότι βρυχάται. Κι αυτός ο ύπνος μυρίζει θάνατο, και αίμα, και φτώχεια, και τρόμο για τους ίδιους της τους λαούς. Ωσπου να πάψουν ν' αποτελούν απλώς το... δυτικό ακροατήριο που στέλνει με τόνους γάζες και φάρμακα τις τύψεις και την αδράνειά του στην Παλαιστίνη...