Η εξέλιξη των ειδών μέσω της φυσικής επιλογής μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε βιολογικά είδη, που μοιάζουν με μια πρώτη ματιά παράταιρα, αν όχι παράδοξα. Μάλλον σ' αυτήν την κατηγορία εντάσσεται το πράσινο θαλάσσιο μαλάκιο, που είναι κατά ένα μέρος ζώο και κατά ένα μέρος φυτό, αφού έχει την ικανότητα να παράγει χλωροφύλλη και να τη χρησιμοποιεί για να τρέφεται μέσω φωτοσύνθεσης!

Πρόκειται για το είδος Elysia chlorotica (Ελίζια κλορότικα) που φαίνεται ότι έχει «κλέψει» τα γονίδια για την παραγωγή χλωροφύλλης, από τα φύκη (άλγες) που τρώει όταν είναι διαθέσιμα. Ζει στα αλμυρά έλη της Νέας Αγγλίας και του Καναδά και εκτός από τα γονίδια «κλέβει» από τα φύκη και τα κυτταρικά οργανίδια που ονομάζονται χλωροπλάστες. Σε αυτά τα οργανίδια γίνεται στα φυτά η σύνθεση θρεπτικών ουσιών από νερό και διοξείδιο του άνθρακα με τη βοήθεια της ηλιακής ακτινοβολίας (φωτοσύνθεση).

Οι ερευνητές συνέλεξαν αρκετά μαλάκια και τα έβαλαν σε ενυδρεία χωρίς τροφή επί μήνες. Ολα τα ζώα - φυτά τα οποία φωτίζονταν επί 12 ώρες την ημέρα έζησαν κανονικά και υγιή χωρίς να φάνε οτιδήποτε! Είναι προφανές το πλεονέκτημα που έχει η Ελίζια κλορότικα όταν βρεθεί σε περιβάλλον με ελάχιστη ή καθόλου τροφή.

Για να είναι βέβαιοι ότι τα μαλάκια παράγουν τη χλωροφύλλη και δεν την παίρνουν έτοιμη από τα φύκη, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα ραδιενεργό δείκτη. Αποδείχτηκε ότι όχι μόνο την παράγουν, αλλά μεταφέρουν γενετικά την ικανότητα αυτή στους απογόνους τους. Για να μπορέσουν όμως αυτοί να την αξιοποιήσουν πρέπει πρώτα να φάνε αρκετά φύκη, ώστε να δεσμεύσουν τους χλωροπλάστες τους, αφού το είδος τους δεν έχει αποκτήσει ακόμα τα απαραίτητα γονίδια για να παράγει αυτά τα κυτταρικά οργανίδια.

Η μεταφορά γονιδίων μεταξύ βακτηρίων είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Εδώ όμως δεν πρόκειται για βακτήρια. Οι ερευνητές προσπαθούν τώρα να κατανοήσουν τον ακριβή μηχανισμό, μέσω του οποίου έγινε η μεταφορά γενετικού υλικού από έναν απλό μικροοργανισμό, όπως είναι η άλγη, προς έναν πολύ πιο σύνθετο, όπως είναι η Ελίζια κλορότικα.